'gaat het wel?' vraag ik aan Leevi.
'oh geweldig.' zeg hij met een lach. ik lach ook en kruip dichter tegen hem aan. hij is echt warm. 'ik heb een lekker blokje ijs bij me.' zegt hij. ik kijk op en glimlach.
'en ik een kageltje.' zeg ik vrolijk. ik geef hem een kus en leg mijn hoofd op zijn borstkast
Zayns pov
'het heeft lang geduurt maar ze zijn eindelijk samen.' zeg ik als Perrie en ik de keuken binnen lopen.
'jep, en ze zijn nog schattig ook.' zegt ze.
'ze zijn niet de enige.' zeg ik. ik sla mijn armen om haar middel en druk mijn lippen op de hare. ze slaat haar armen om mijn nek. ze glimlach in de zoen en net als ik mijn tong wil gebruiken gaat de bel. ik zucht en loop naar de deur. 'hey Jesse.'
'is Loïs hier?'
'ja in de woonkamer.' hij loopt naar binnen door naar de woonkamer.
Jesse pov
'hey Jesse.' zegt Leevi zwakjes.
'kom je vanwege de kruitvat?' vraagt Loïs. ze laat haar hoofd op Leevi's borst kast liggen maar kijkt me aan.
'ja.' zeg ik. 'Leevi weetje dat je haar 13de bent?' Loïs komt op bang voor zijn reactie.
'ja dat weet ik, maar dat waren allemaal douchbags.' zegt hij. mijn grijns verdwijnd.
'd-dus je vind het niet erg?' vraagt Loïs voorzichtig. hij shud zijn hoofd.
'want tegnisch zit ze weer in een nieuw leven dus ben ik haar eerste.' zegt hij. Loïs glimlacht en geeft hem een kus.
Loïs pov
de bel gaat weer en een paar sec later komen Rogue, Bobby, Prof en Logan binnen. prof kijkt eerst rond en zegt dan, 'Jesse jij bent hier gekomen om er voor te zorgen dat Loïs zich slecht voelt dus ik wil jou vragen dit huis te verlaten.'
'je bent de baas niet over mij.' zegt Jesse. prof geeft Logan een blik en hij loopt naar Jesse tilt hem op en loopt naar de voordeur en Jesse stribbelt tegen.
'goed, Loïs je moet niet telkens weg lopen.' zegt Prof.
'1x en vandaag was het geen weg lopen, van mr. de baas moest ik haarverf halen' zeg ik. 'en Jesse vouwde mijn paraplu dubbel dus kwam ik om een paraplu te lenen en toen bleek Leevi ziek te zijn dus bleef ik bij hem.'
ik pak Leevi's hand die een beetje kijkt zovan gebeurt dit echt. Prof kijk even naar Leevi en dan naar mij hij gebaart me naar hem toe te komen. ik sta op en loop met hem mee naar de gang. 'Leevi is niet ziek.'
'hoe bedoelt u?'
'hij is in een overgang.'
'een wat?'
'hij heeft ook kanker.'
'betekent dat dat hij ook naar het zelfde ziekenhuis komt?'
'ja, als ik het goed heb heeft hij kanker net als jij.' begint hij. 'is jou speeksel in zijn mond, of op de huid gekomen?' ik knik. 'dan komt dat daar door. maar dan moet hij wel nu mee om alles te checken.'
'ik praat met Zayn en Perrie.'
'is goed, als ze mee willen mag dat.' ik knik en loop naar de keuken.
'is er iets?' vraagt Zayn.
'nou... laat ik zeggen dat Leevi niet ziek is maar hij heeft kanker.' zeg ik een beetje met mijn handen.
'wat heb je met hem gedaan!' schreeuwd Zayn en hij drukt me tegen de muur.
'ik kon er niks aan doen.' zeg ik moeilijk.
'wat heb je gedaan!?' zegt hij nog steeds even boos.
'het komt door mijn slijm.' zeg ik. hij laat me los. ik val op de grond en barst uit in tranen. hij heeft tegen me geschreeuwd dat doet hij nooit. 'ik weet niet hoe maar het kom door mijn slijm.' zeg ik huilerig.
'Mr. Malik, ze wist niet dat dit kon gebeuren.' zegt aan de stem te horen prof met zijn nog altijd een rustige stem. 'ik wist het ook niet, tot nu.'
'Loïs.' zegt Leevi vanuit de woonkamer. ik sta op en wil naar de woonkamer lopen.
'je blijft bij hem uit de beurt!' zegt Zayn.
'Nee ze komt gewoon naar me toe!' zegt Leevi. ik loop door met nog steeds de zelfde tranen. hij is op gestaan van de bank. ik sta voor hem. hij veegt de tranen weg en kijkt in mijn ogen.
'het spijt me.' zeg ik. hij slaat zijn armen om mijn middel en trek me dichterbij.
'het geeft niet, nu ben ik vaker bij je en kunnen we samen de testen doen.' ik krijg een kleine glimlach op mijn gezicht. ik sla mijn armen om zijn middel en knuffel hem.
'toch spijt het me.' zeg ik in zijn shirt. hij geeft mijn hoofd een kus en steunt mijn zijn kin op mijn hoofd.