my life as the dochter of Louis Tomlinson ✔

Wat Leuks

' waar gaan we eigenlijk heen?' vraag ik uit eindelijk.

'naar je favoriete pretpark.'

'your kidding, gaan we naar wallibi?'

'jep.'

'maar ik heb helemaal geen bikini of iets.'

'is aan gedacht.' ik kijk hem verward aan. 'ik heb aan iedereen gevraagd of ze een bikini voor je wilde kopen voor als er problemen waren bij ons.'

'je bent gek... maar daarom hou ik van hem.' er komt een glimlach op zijn gezicht en hij legt zijn hand op mijn been. ik leg mijn hand boven op de zijne en knijp er lightjes in.

hij zet de radio aan en het nummer Best song ever van One Direction is er op. ik zing mee en stop meteen.

'waarom stop je?'

'omdat ik nog niet alleen mag zingen van je.' hij begint te lachen.

'je mag van mij alleen zingen wanneer je wil.' zegt hij. 'als ik er maar bij ben, de eerste keer.'

ik lach en zing weer mee met het liedje.

pap parkeerd de auto en we stappen uit. pap pakt wat uit de kofferbak en gooit het naar mij. het is een mint kleurige bikini. 'oh en deze zat er ook bij.' zegt hij en geeft me een wit voetbalbroekje, ik hou hem voor me. aan de voorkant niks aan de achterkant staat in gigantische letters:

"Loïs"

'Really, now your kidding right?'

'hahah, Jesse heeft die gekocht dus moet je bij hem zijn.'

'dan is het niet erg.' zeg ik lachent. ik sla mijn arm door die van pap en we lopen naar de ingang.

ik ren naar de toileten en trek de bikini aan. ik loop de toiletten uit en ren naar pap. 'oke ben klaar.' zeg ik glimlachent.

'mooi lets go with the fun.' zegt hij. ik lach en pak zijn hand.

* 3 uur later *

we zijn nu in bijna alles geweest, we zijn wel wat fans tegen gekomen maar ze wisten dat Louis en ik tijd voor ons zelf wilden omdat ik niet dood ben eigelijk klinkt dat best raar.

'heb je het leuk gehad?'

'ja heel leuk.' zeg ik slurpent van mijn milkshake.

'mooi, kom dan gaan we naar de laatste drie.' ik knik gooi mijn milkshake weg en loop met hem mee.

'DAAR IS LOIS! ZE LEEFT DUS ECHT NOG!' wordt er geschreeuwd. we draaien ons om en er staan echt te veel mensen.

'Dioni?' vraag ik als ik hem zie staan. (Dioni van b-brave)

'Hay.' zegt hij.

'gefeliciteerd met je platen contract.'

'dankje, maar ik dacht dat je... dood was.'

'dat dacht iedereen, maar helaas ik ben er nog.'

'hoezo helaas, ik had sowieso al gewenst om jou een keer te ontmoeten en nu zie ik je, na je dood maar dat maakt niet uit.' zegt hij met een lach. ik lach terug. geef hem een knuffel en fluister mijn nummer in zijn oor. ik laat hem los en knipoog voor ik verder loop met pap.