Chapter 22: Sweet Memory
[ASPER]
Lumabas nako sa office ng student body para puntahan yung sinasabi niyang Sir Vheanlivoir. Wala akong ideya kung sino siya basta ang alam ko lang na nasa headmasters' office sya so may possibility na sya ang headmaster? Kung ganon, makakauwi nako! Kaya lang parang mas nag-eenjoy nako dito, ayoko na yatang umalis? No, hindi pwede. Dapat na akong makaalis dito.
"Mas magiging delikado kapag magtatagal pa ko dito. Isipin mo nalang yan Asper." sabi ko sa sarili ko. Pumasok nako sa loob ng Office. Matagal tagal narin nung huling bisita ko dito. Marami nang nagbago? Kasi as far as I remember, may malaking table dito noon eh, pinuri ko pa nga yung pagkakagawa nun kasi kakaiba iyon at first time akong makakita ng dragon na mesa ah.
"Ah Ms. Rij, Nandito ka na pala." sabi ng boses na nanggagaling sa likuran ko. Nilingon ko naman ito. Si Cielo lang pala, yung cute na bata.
"Ah, hi Cielo. Nandito ba si Sir Vheanlivoir?" nakangiting tanong ko, ang cute niya kasi talaga eh. Natawa naman ng bahagya si Cielo.
"Bakit ka natatawa? May nakakatawa ba?" takang tanong ko. Bumunghalit naman sya ng tawa. Ang cute niya tumawa, poging pogi.
"W-wala." natatawang sabi niya.
"Ano bang meron sa tinanong ko?" takang tanong ko. Nung mapansing niya sya lang ang parang baliw na tumatawa. Tumingil sya tsaka nag-ayos ng tayo tapos nag 'ehem' sya na kunwari nauubo sya. Ano bang problema ng batang to?.
"By the way Ms. Rij, I'm Anicello Cux Vheanlivoir." sabi niya tapos inistrech niya ang kamay na sakin for shakehands. Wala sa sariling kinuha ko naman ito. Ang weird? Anicello Cux Vheanli-! Wait a minute kapeng mainit! Vheanlivoir ba kamo?! Nanlalaking matang tinignan ko sya, ibig sabihin sya si Sir Vheanlivoir?! Itong batang to? Unbelievable! Baka anak sya ng Sir Vheanlivoir diba?
"Hey!" be snaps his finger infront of me. O-kay?
"Asan si Sir?" tanong ko.
"Sir? Sir Vheanlivoir?" nakangiting sabi niya.
"Yes."
"Well, Sorry to dissapoint you but I'm Mr. Vheanlivoir." sabi niya. Kung kanina siya ang tumatawa ngayon ako na ang humahagalpak ng tawa.
"Nagbibiro ka ba Cielo? Hahaha. Ang bata bata mo pa para tawaging Sir ng mga estudyante. Sige na, Sabihin mo na kung nasaan si Sir Vheanlivoir.." Natatawang sabi ko.
"Bakit? Anong ini-expect mong Sir Vheanlivoir?" tanong niya.
"Of course, Matanda na, uugod ugod tapos panot, bugnot ang mukha for short burangot. Tapos sasabihin mong ikaw si Sir Vheanlivoir? Sa bata mong yan, Parang grade 4 ka pa nga yata eh, mukhang di ka pa nga yata naturuan ng Trigo." natatawa pa ring sabi ko. Natigil lang ang pagtawa ko nung makitang kumunot talaga ang noo niya. "Nagbibiro ka diba?" alanganing sabi ko.
"Sorry to dissapoint you but I am really Mr. Vheanlivoir hindi yung panot at bugnutin na mukha.." Seryosong sabi niya tapos binuksan niya yung drawer sa table niya sabay labas ng maraming papers at ako tong si timang, tiningnan ko isa isa.
"That's the Complete certification of my existence, Awards, affiliations, and such. You want more proofs Ms. Rij?" Napanganga nalang ako sa sinabi niya.. Totoo nga, Sya nga talaga si Sir Vheanlivoir. T^T Pano nangyari yun? Eh sa itsura niya mukha syang batang grade schooler!
"Sorry Sir." napapahiyang sabi ko.
"Apology Accepted. Now, Pls. sitdown Ms. Rij. We'll going to discuss the 'Real Business' here." Professional na sabi niya. Kinakabahan ako.
[ELLA]
"Ella, Ella. Hey, Gising." tawag sakin ng isang boses habang marahan akong tinatapik. Unti unti naman akong nagmulat ng mata, hindi ko nga narealize na nakatulog na pala ako. Kahit half awake ako, nagawa ko pa ring umusal ng, "mmmm?" sa taong gumigising sakin.
"Thank God! Akala ko di ka na magigising, kanina pa kita sinusubukang gisingin pero ayaw mo pa ring magising." Tapos niyakap na lang ako bigla. I smell the familiar scent of his perfume, di ko lang mapagtanto kung kelan o kung saan basta feeling ko familiar ang lalaki-! Nanlaki ang mata ko nung mag-sink in sakin ang ginagawa ng lalaking to. Niyayakap niya ko. Teka, sino ba to?! Kumalas ako sa pagkakayakap saka ko tinignan ang itsura ng kung sino mang lalaking bigla bigla nalang nangyakap. Nababakas sa pagmumukha nito ang sobrang pag-aalala, nakakaawa ang itsura niya. Nagulat ako nang marealize ko kung sino.
"Sir?" sabi ko. Nag-iba naman ang timpla ng itsura niya parang nabuhusan sya ng sangkaterbang yelo nung banggitin ko ang salitang Sir sa kanya, parang nawala ang pag-aalalang unang nakapaskil sa mukha niya. Bakit?
"Ah.. Yea. Sir." sabi niya tapos pilit na ngumiti sakin.
"Bakit sir may problema ba?" tanong ko.
"No, nothing... Just nevermind. I'm just happy your awake." sabi niya na nagpupumilit pa ring ngumiti. Grabe si Sir, di ko maintindihan. Ang gulo niya or I'm just making it magulo sa sarili ko?-Aish! Kumuconyo nanaman ako.
Lumingon lingon ako sa paligid. Madilim, para kaming nasa ilalim ng lupa, parang cave na tinabunan ang labasan ng malalaking bato tapos may kokonting ilaw na tumatagos sa mga batong nagkukumpulan. Hala! Di ko alam ang lugar nato.
"Sir, pano tayo nakarating dito?!" naalarmang tanong.
"Kidnap?" unsure na sagot niya.
"Kid--" naputol ako nang may bigla akong maalala. Tama! Kidnap nga, may nagtakip sa bibig then out. Nagising nalang akong ganito. Natatakot ako.
[LAURENCE]
Sir?
Sir?
Sir?
Nagpaulit ulit sa isip ko ang salitang binitawan niya.
'Ang tanga mo Laurence! estudyante mo yan teacher ka lang niya. Hindi sya yan at kailanman hindi na sya maaring mabuhay pa.' I was mind kicking myself. Nababaliw na kasi talaga ang sarili ko, di ko na alam ang gagawin ko. Masakit pa rin kasi talagang aminin na kailanman hindi ko na siya makakasama. I wanted to move on but my heart keeps on telling me not to. Ang hirap palang ganun, patuloy kang umaasa. God, It's been years!
"Rence, Ang ganda ng flower oh!" nakangiting sabi niya habang nakaupo sa gitna ng naggagandahang bulaklak na kasing ganda niya.
"That's carnation." nakangiting sabi ko habang unti unting lumalapit sa kanya.
"Wow, Sana bulaklak nalang ako." sabi niya.
"Huh? Bakit naman?"
"Para maging kasing ganda din ako ng carnation na'to." Pinitas niya ang carnation saka humiga nang nakataas ang kamay na may hawak ng carnation. If only she knew how beautiful she is. She's the goddess of beauty in my eyes.
"Ayokong maging bulaklak ka." sabi ko.
"Bakit naman? ayaw mo nun parati nakong maganda?" inosenteng tanong niya. Hays.
"Maganda nga, di naman nakakausap, nalalanta rin." sabi ko at dinaluhan na sya sa paghiga sa beds of flowers na ginawa niya. Humarap sya sakin saka nagpout. "Kung magiging flower man ako, ako yung flower na kailanman hindi malalanta.. patuloy akong magbo-bloom at each and everyday maganda ako at patuloy akong mabubuhay forever." nakatawang sabi niya.
"Kung magiging bulaklak ka wala nakong mamahalin forever." natatawang sabi ko, hindi naman siya nakasagot. kay hinalikan ko siya sabay tumayo at tumakbo.
"Taya ka." I know it's childish pero I've enjoyed it. That's the best day that ever happen in my life. I felt freedom for once.
"Ang daya mo. I hate you!" sabi niya.
"I love you!" natatawang sigaw ko. Napatigil naman sya at tumungo. Natigil naman ako sa kakatakbo.
"Hey, what's wrong?" sabi ko habang unti unting lumalapit sa kanya.
"Hey." sabi ko ulit sabay hawak sa makabilang balikat niya, nakatungo parin siya.
"Gotcha!" sabi niya sabay tapik sakin. Naloko lang pala ako! Tatakbo na sana sya nang mahuli ko sya sa bewang saka ko sya inikot. "You can't get away from me." nakangiting sabi ko then I tickled her.
"Hey! Stop it, Rence.. S-stop!" natatawang sabi niya. Sa sobrang tawanan namin na out of balance ako kaya napahiga nalang kami, her in my arms looking straight into my eyes. Natigil naman ang tawanan namin nung nagkatitigan kami.
"I love you too." out of the blue, sinabi niya yun. I was overjoyed that time to the extent na niyakap ko sya ng mahigpit, sobrang higpit. Di naman sya nagreklamo.
"I wish we could just be like this forever. For eternity." I said then intertwined our fingers to each other. That time, All I really know is that I love her. I love her so much, that I'm willing to give up all my life to have that moment all over again. I wanted to spend every hour and every second of the day just loving her and taking care of her. She's all that I have and will always be.
Hindi ko alam na yun na pala ang pinakahuling pagkakataong makakasama ko sya ng ganong kasaya. Hindi ko ineexpect na mawawala sya sakin sa isang iglap lang. Perpekto na sana eh pero talagang inaayawan kami ng tadhana para maging masaya kami kasama ang isa't isa. Tama nga sila, Kung kailan ka naging kontento, dyan pa mawawala ang lahat sa'yo. Ang hirap, ang sakit. Sa kalagitnaan ng pag-iisip ko, nakarinig ako ng mahinang pag-iyak. Umiiyak sya? Malamang. 'How could you be so stupid Laurence, malamang sya ang umiiyak, sino pa bang kasama mo?' Tsh!
"Ella?"
"Sir. n-natatakot ako."
"Shh. Don't be." Lumapit ako sa kanya.
"Eh pano kung may kung ano dito? Tapos kakainin tayo. Tap--" pinutol ko na sya.
"No. I wouldn't let that happen. kaya shhh na, okay?" nag-aalong sabi ko.
"T-talaga Sir?" I wrap my arm around her shoulder para mafeel niya na she's safe and there's nothing to worry about. Kaya kayo wag kayong mag-isip ng masama, niyayakap ko sya not in a romantic way, okay?
"Magkwento ka na lang ng masaya." sabi ko. Atleast this way madivert ko ang attention niya, diba?
"Uhmm." Ilang minuto ang nagdaan, di pa rin sya nagsasalita. Yumuko ako para tignan sya. Nakatulog na pala sya. Naalala ko tuloy, sa twing pinapakwento ko sya o kinekwentuhan ko sya, sya ang unang nakakatulog.. Nakakatuwang isipin na magkapareho sila.
[ASPER]
Congratulations to me! I love this school! Biruin mo, ang cute at adorable na batang yun ay si Sir Vheanlivoir pala plus, Binigyan pa ko ng parusa! Yehey! Damnit! Gagawin akong janitor for one week! Diba ang saya?! Yes you heard it right, magiging dakilang tagapaglinis ako ng campus for one week. Parusa daw for the damage. Since ako lang naman daw ang nakikitang sangkot at unknown parin ang ibang mga involve, edi ako lang ang magsusuffer ng consequences alone. Mga hinatupak na taong yun, nang-iiwan sa ere matapos makagawa ng kasalanan at talagang ako pa ang piniling tumanggap ng grasya nila.
Magsta-start daw ako mamayang gabi, may sasama naman daw sakin na taga-student body. Naku! Goodluck na lang sakin kung si Chaka doll yan, baka di ako magtagal, ubos na buhok ko. Ang sama pa naman makatitig ng isang yun. Dumaan ako sa East Wing since ito naman daw ang pinakaeasy way para makarating sa south wing, dati kasi nung huling bisita ko sa Headmaster's office sa West wing ako dumaan kaya umikot pa ko bago nakapunta sa headmasters' office pero ngayon. Since ako naman ang maglilinis sa mga hallway for one week, mas mabuti nang macheck ko muna yung lilinisan ko para makabisado ko na ang pasikot sikot dito. right?
Nagpalinga linga ako habang naglalakad, too late na nang mapansin kong may makakabanggaan pala ako.
"Itai!" (Translation: Aray! [ Japanese po ang itai] )
"Awh!" Ang sakit ah! Tinignan ko yung nakabanggaan ko. Isang batang mas maliit pa kay Cielo. Lahat ng features ng batang to maliban sa maputing skin ay light brown. Light brown na kulot na buhok at light brown na kulay ng mata. Sa uniporme naman ay light brown na cotton na vest na may diamond shape design sa gitna at sa ilalim naman nun ay nakashort isang polo na puti na may necktie na kulay dark brown. Nakashorts din sya ng itim, nakamedyas at puti at black shoes.
"Sorry!" syempre ako na ang magsosorry. Iba talaga ang epekto sakin pag-cute ang kasama.
"Nee-chan!" tinignan niya ko with pleading eyes. Ano daw? Nee-chan? Ano yun? Sa tingin ko parang nanghihingi sya ng tulong.
"H-ha? Bakit?" nag-aalalang tanong ko. Pano ba naman, puro galos na sya tapos mukhang naligo ng putik. Grabe naman! Sino bang may gawa nito sa kawawang batang to?!
"Andun yung bata oh!" narinig kong sigaw ng isang boses sa likuran niya.
"Hala!" limang kalalakihan ang papalapit samin at sa tingin ko sila ang humahabol sa batang to'. Salubong ang mga kilay nito at tila'y sa tingin palang ng mga ito, mangangain na ng tao.
"Tulong po ate." mangiyak ngiyak na sabi ng bata na halos mayakap nako sa takot. Nakaramdam naman ako ng matinding awa sa kanya.
"Shhh. Wag kang mag-alala." nang-aalong sabi ko kahit na di ko rin alam kung anong gagawin ko. Nakakatakot kaya ang mga mukha ng mga taong yun.
"Boss, nakakita ng kakampi oh!" malakas na sabi ng isa sa kanila.
"At talagang sa isang chix pa magpapatulong!" nakakatakot na tawa nung isa. Pwede bang humingi ng tulong? Kahit ngayon lang? Jusko naman, Bakit ba ko parating natotrobol? Ganun ba ko kadikitin ng Disgrasya?! Hanep eh, tinutumbok pa talaga ako.
"Huy Bata!" Singhal ng isa nang makalapit na sila sa amin. Hinila ko naman patungo sa likuran ko ang bata. Nakakaawa kasi eh. I can't leave this adorable kid alone with this goons. Baka masira ang pagkacute, sayang ang lahi.
"Aba Pre, Pinagtatanggol sya ng chix oh." natatawang sabi ng isang mukhang butiki! Orange kasi ang buhok tapos mohawk with spikes. Okay naman sana ang hairstyle niya kung gwapo ang pagmumukha ang kaso, di talaga bagay eh ang itim itim pa niya. Kahit saang anggulo mo pa tignan, nagmumukha lang talaga syang butiki na may spikes ang buhok, Ang payat paya-- Hep! Hep! Hep! Enough with that, nagiging mapanlait nanaman ako. Di ko talaga kasi mapigil eh.
"Miss. Pwede bang tumabi tabi ka nalang muna dyan." pakiusap nung isang may piercing sa ilong. Di ko sya sinagot instead, matapang na nakipagtitigan ako sa kanila. Anong akala nila sakin? Titiklop nalang basta basta?! No way! Kahit nakakatakot pa mukha nila, dito ipapahamak pa lalo ang batang to'.
Buo ang loob ko basta alam kong may poprotektahan ako. Di ako ang tipo ng taong mang-iiwan at lalong lalo na ang mang-iwan ng batang walang kalaban laban. Bahala na kung anong mangyari sakin basta alam ko yun an dapat. Bayani ba? Yaan niyo na minsan lang naman.
"Alis na Miss." Umiling ako sa kanila, sumilay naman ang mapaglarong ngiti nila.
"Aba Boss, Tsamba, Gusto rin ng isang to makipaglaro!" sabi ng pangit 1.
"Tinamaan nga naman ng tsamba oh." sabi ni pangit 3.
"Gusto mo rin makipaglaro?" nakangising sabi ni Pangit 5.
"Lubayan niyo na nga ang batang to! Kay lalaki niyong tao pumapatol kayo sa bata?! San ba nilipad mga utak niyo?!" singhal ko sa kanila.
"Aba! Boss, palaban!" sabi ni Pangit 3
"Oo nga eh. Sarap tuloy laruin!" sabi ni Pangit 2 which I believe na ito yung Boss nila, may itsura naman eh pangit nga lang ang ugali. May ganito uri rin pala ng tao dito sa eskwelahan, bakit kaya nila pinapasok ang mga taong to dito?
"Ano kami laruan?!" inis na sabi ko.
"Uy! Kayo sa bata kami sa babae." aba talagang nagtotokahan pa sila ah, sapatusin ko kaya ang mga to'. Nakangising lumapit sakin yung butiki, nakakakilabot, dahilan para mas mapaatras pa kami.
"Sige lumapit kayo at magkaalaman na!" tapang tapangang sabi ko.
"Nagbibiro ka ba Miss?" Hala ka! Nau-ulol na talaga ang mga to! Hinanda ko na ang sarili ko sa susunod kong gagawin. Yumuko ako sa bata sabay bulong. "In a count of three sumampa ka sa likod ko ah." nagnod naman sya.
"In 1." tiningnan ko ang mga mukha ng mga gunggong. "2." Dahan dahan akong umikot. "3!" Sabay sampa niya sa likod ko at mabilis na tumakbo. Leche naman kasi, wala akong panama sa mga taong yun, kung tao nga bang maitatawag sa mga yun. Ang lalaki ng mukha at literal na matitigas ang mukha.
"Nee-chan. They are behind us." natatarantang sabi ng bata. Ayos! Englisero pa ang nakuha ko at may halo pa talagang ibang lenggwahe. Bayaan na nga basta ang importante ay makatakas kami dito. Lumiko ako pakanan, papuntang North wing. Baka sakaling papasukin tayo ni sister. Nung malapit nako sa may forbidden zone, nun ko lang naalala ang isang bagay. May kasama pala ako, bawal akong magsama ng kahit na sino dun.
"Nakasunod parin sila." sabi ng bata. Lagot na talaga! Dead end na kung di pako makaisip ng solusyon. Sa di kalayuan nakakita ako ng isang pasilyo, dito pala ang mga classrooms ng N-! Napalunok naman ako ng sunod-sunod sa naisip. North wing! Upperclass! Jusko! Isang panibagong kahihiyan nanaman! Bahala na nga! makatakas lang! Tamang tama kasi, may mga estudyanteng makakakita; Malay mo tulungan kami. Dumiretso ako dun sa pasilyo habang nakakawit parin sa leeg ko ang cute na cute na kamay ng batang to, nasasakal na nga ako. Limang tao ang naaninag ko at isa lang sa kanila ang pamilyar sakin. Tamang tama!
"RAAAAVE!"