Pov Amy
Mijn hoofd bonkt, maar iets zien kan ik niet. Mijn ogen lijken aan elkaar geplakt, niks werkt. Uit het niets zie ik een flits, hij doet pijn, ookal lijkt het me niet te raken. Ik draai mijn hoofd tegen de pijn.
'Amy' Hoor ik Michael zijn stem. Ik kijk op, of nee, ik probeer op te kijken maar ik zie nog steeds niets. 'Amy' Hoor ik Michael zijn stem weer. 'Kun je me horen?' Zijn stem vervormt. Naar een meisjesstem, een vrouwenstem. 'Amy?' Vraagt nu de vrouwenstem. 'Ja?' Weet ik er met moeite uit te krijgen. Dan word alles wit. Wat net zwart was is nu wit.
Dan verschijnt er een vrouw. En een man. Ze komen me vaag bekend voor. Dan sper ik mijn ogen.
'Papa...'
'Mama..' Mompel ik. Mijn moeder glimlacht vriendelijk. Tranen springen in mijn ogen.
'J-jullie waren toch dood?' Stotter ik. Ze knikken. 'Maar op het moment, dat mensen die wij kennen of waarvan we houden, doodgaat of op sterven ligt, staan wij hier.' Ze zwaait met haar hand en weer een flits komt, deze keer doet hij gelukkig niet pijn. Wel verblindt ik mijn ogen. Als het weer wat donkerder is, open ik mijn ogen. Voor mij staan drie tunnels.
'Deze drie tunnels lijden naar je keuze.. Denk er goed overna.. De linkse is voor leven, de middelste voor 50/50 en de laatste is voor dood.' 'Wat gebeurt als ik blijf leven of dood ga?' 'Nou als je kiest voor leven, zijn er bepaalde dingen dat er kan gebeuren, zoals dat je gezond bent, of dat je een bepaalde beperking oploopt, zoals verlamming. Als je kiest voor dood, word er gekeken naar je tijdlijn. Hier word beslist of je naar de Hel gaat of naar de Hemel, samen met ons. Je kunt nu kiezen' dus er zijn 3 dingen, waarvan ik allebei risico loop. 'Leven' zeg ik uit eindelijk en ik loop de gang in. Als ik, na een tijdje lopen terug kijk, staan mijn ouders er niet meer. Alles is wit. Ik loop langs de hal en ik loop. Dan opeens knalt er iets tegen mij op en ik val. Ik sta op maar ik val weer. Langzaam beginnen mijn vingers te verdwijnen. Ik ga dood. ''Maar ik koos voor leven!' Schreeuw ik, terwijl ik weer opsta. Ik vecht er tegen. Ik sta op en vecht tegen de klappen, terwijl mijn handen wegzijn. Op een gegeven moment val ik op de grond, mijn voet is verdwenen. Langzaam verdwijnt alles bij me, maar 1 gedachte blijf ik herhalen.
'Ben ik nu dood?'
Pov Ashton.
Ik ben net wakker, terwijl Amy nogsteeds in een coma ligt. Ik kuch en Luke komt binnen. 'Yo' Ik knik hem toe. 'How's Amy?' Vraagt hij, aangezien de jongens hebben gekozen om ons op de zelfde kamer te laten plaatsen. 'She's not awake, she gave some shocks several times, but that's it. ' Vertel ik hem. Hij knikt. 'And how are you?' 'Good, better. Just worried about Amy' Zeg ik zacchtjes. Opeens geeft ze een schok. Luke zijn adem stokt. 'W-what was that?' Nog een schok. Dan begint haar lichaam heen en weer te schudden. Heel hard. Luke rent naar haar bed en drukt op het rode knopje. Dan pakt hij haar vast. 'No! stop it! She'll die if you do that' Schreeuw ik gefrustreerd. acuut laat hij haar los.
~1 jaar later~
Pov Michael.
'Amy!' Roep ik. Amy komt de trap af lopen en geeft me een kus op mijn wang. 'What are you making?' 'Bacon and eggs' Zeg ik. 'Ik hou van je' Zeg ik dan. Ze geeft me een kusje op mijn neus. 'I love you too'
Ik ga een Nederlandse cursus nemen, aangezien we plannen om in Nederland te gaan wonen. Het huis hier word te klein voor ons. Ashton heeft nogsteeds met Zara, Luke met Sara, en Esmée met Justin. Die wonen allemaal hier, terwijl het huis maar voor 5 personen is. Daarom besluiten we met z'n alle in Nederland appartementen te gaan nemen. Daarvoor nemen de jongens en ik een cursus, zodat we wel een beetje Nederlands kunnen.
~ddit boek is nu uit, ik denk er aan om een vervolg te maken, wat denken jullie? Waarover moet het gaan? Want ik ben breinloos. hou heel erg veel van jullie en vergeet niet altijd 0ok van jezelf te houden, byee
xxxxxxxx Nynke