My Brother is Ashton Irwin?!

chapter 3: Lots of Flashbacks

POV Ashton

Langzaam doezelt Amy weg in Michael's armen. Ook haar vriendin -waarvan ik de naam steeds vergeet- staat op het punt in slaap te vallen. haar hoofd rust op mijn knieën. Michael slaapt ook, net zoals Calum en Luke. Maar ik kan echt niet slapen. Ik heb haar gevonden, weetje wat raar is? IK haat roddels, of nou ja dingen die gemeen staan in de krant over ons of zo iets., maar dit keer is dat anders, aangezien door dat kranten mijn zusje hebben gevonden, ben ik ze eeuwig dankbaar, waarscheinelijk boeien ze het niet, ze hebben alleen een goed verhaal nodig, maar als nog, ik ben ze dankbaar. komt zeker morgen weer in de krant:

"Ashton Irwin is thanking the newpapers, because of them they found his lost sister. He also said that the persons who wrote that paper probaly don't care about it because they just need a good story, would he be annoyed by the paparazzi because of wroting it? But just say thank you and pretending they like them? or is it all planned by the managment? later more of this in the next newspaper"

het zou me eerlijk gezegd niets verbazen. er schiet opeens een flashback door mijn hoofd heen.

Flashback.

Ik word wakker in een wit bed, met witte stof en allemaal kleine buisjes aan mijn hand en mijn neus zitten er ook bij. Er komt een vrouw op mij afgelopen. "Where am i?" vraag ik de vrouw. "Your at a hospital in Canada" antwoord de vrouw met een Canadees accent. Ik knik. " Where are my parents and where is my Little sister?" Vraag ik daarna. De vrouw twijfelt even. "Well?" Vraag ik nogmaals. "Your mother and father died, and your sister is gone, we didn't found here after the airplane accident" tranen borrelen op van wat de vrouw net heeft gezegd. uren zit ik, doelloos voor me uittestaren, verschillende dokter/zusters proberen met te 'wekken' maar het werkt niet, want ik begin me langzamerhand te realiseren dat ik ze kwijt ben.

misschien wel voorgoed

einde flashback
Een kleine traan rolt over mijn wang maar ik veeg hem weg. ik pak het meisje die luistert naar de naam Sara op en leg haar op een van de banken neer. Daarna pak ik mijn zusje en til haar op. Samen met haar loop ik naar boven, doe haar schoenen en trui uit en leg haar neer op mijn bed. Ik check nog even Calum en Luke maar die slapen ook rustig. Ze zien er best wel schattig uit, zo met zijn tweeën. (Zie foto) Ik grinnik en knip nog even een foto, gewoon omdat het kan. Ik post hem op instagram en zet er bij: We had a great night! Those cuties belong together #CakeFeelings (apenstaartje)CalumHood (Apenstaartje) Luke_Is_A_Penguin. (A/N als ik een echt apenstaartje zou doen zou er komen te staan: Vermeld een gebruiker dus ja sorry daarvoor) ik stop mijn telefoon weg en loop naar mijn kamer waar ik een -nog steeds slapende Amy- aantref. Zelf kleed ik me om, poets ik me tanden en kruip naast Amy onder de dekens.

POV Amy.

Ik word wakker en spring letterlijk een meter de lucht in als ik zie dat een jongen een arm heeft geslagen, nou ja had want ik ben net een meter de lucht in gesprongen waardoor de jongen genaamd Ashton wakker schrikt. "What's Wrong?" Vraagt hij geschrokken, waardoor ik serieus zijn hart zie bonken. "I'm sorry" Stotter ik. Mijn lip begint tw trillen en langzaam word ik mee gezogen in een flashback. 0

Flashback

Alle meisjes van het weeshuis staan op een rij. Ik als 5-jarig meisje sta als een van de laatste, want de oudste gaan eerst. Aangezien alleen Renéé jonger is dan ik sta ik als één na laatste. Sara staat naast mij, zij is namelijk 6 jaar oud. De jongen stelt zich voor als Mick. Na lange tijd van 16 meiden gehad te hebben komt hij bij mij. Veel vertrouwen heb ik er niet in, Want de meeste mensen kiezen sowieso eentje van de eerste 10. Maar k mag de hoop nooit opgeven, zegt de huis-baas altijd. De jongen genaamd Mick knielt bij mij neer en vraagt: "Hallo meisje, wie ben jij?", (A/N Amy is opgegroeid in Nederland, maar heeft een uitstekend talent in Engels, vast van haar broer geleerd :) "Ik heet Amy Carpenter", Vertel ik hem. "En hoe oud ben jij? ik steek één volle hand uit, wat 5 vingers moeten voorstellen. Mick grinnikt, geeft me een aai over mijn bol en loopt dan naar Renéé. IK loop de trap op en ga naar mijn kamer, die ik deel met het oudste meisje van het weeshuis: Anne. Ook met Sara deel ik de kamer. Ik open de deur en Anne begroet me.. "Hoi", antwoord ik. Ik laat me op het bed vallen begraaf mijn gezicht in het kussen, waar ik al een eeuwigheid op lig. Ik hoor de deur open gaan en hoor wat gemompel en dan zakt het bed in. Ik kijk op en zie Mick naast me zitten. "Hoe zou jij het vinden om geadopteerd te worden?" Vraagt hij. Ik zet grote ogen op. "Meen je dat?" Vraag ik verbaasd. Hij knikt. IK vlieg hem om de hals.