👑Günaydın benim güzel ailem💝✌😀✌👑
Atamadığım bölümleri telafi etmeye çalışacağım elimden geldiği kadar millet...☺🙆🙈
💙💝Öhöm sanırım 55-60 bölüm makul sayıda bir kitap için.Düşünceleriniz için teşekkür ederim.Sizlere minnettar olduğum o kadar şey var ki bunu başka biri anlayamaz!!!!!💝💙
42.BÖLÜM:
Kırılmış duyguların hüzün nehrinde yüzdüğü ve karanlığın hüküm sürdüğü kalpler çürümeye başlayalı tam 3 ay oldu.....
-"Bayan?Bayan ben kime diyorum?"
B:"Pardon dalmışım.Ne istemiştiniz?"
-"Mocca lütfen!"
B:"Peki efendim birazdan siparişiniz hazır."
Şuan ki yaşamım tam anlamıyla ışığı sönmüş ve karanlığa bürünmüş yıldız gibi.Çalıştığım ve yaşadığım yer şehirden çok uzak bir yer.Ateşte yanmaktan korkup karanlığa sığındım.Babamın eski kulubesine taşındığımdan beri şehre adımı mı dahi atmadım.İnsanları görmek istemiyordum.İyileşen yaralarımı sarmak zor olmuştu.Annemi dahi aramadım.Sadece Suho'ya nerede olduğumu söyledim ona güveniyordum kimseye söylemez ve kayboldum diye ortalığı kaldıranları sustururdu.Ona asla gelme yeni hayatımda eskilerden kimse olmasın yoksa kaldıramam ve toplayamam kendimi dedim.Beni anlayışla karşılayacağını ama bir nefes kadar yakınımda olacağını söyledi.
Bay Rikuma kılıklının Amerika'ya dönmemek üzere gittiğini haber almıştım ayrıldığımızdan kısa süre.Alıştım onsuzluğa. Bu düşünce ile kendi kendimi kandırsam da beni ayakta tutan şeydi belki bu süre içinde.
Evin sokağına döndüm ve başlayan yağmurda adımlarımı hızlandırdım.Eve girdiğimde elimdeki sebzeleri masanın üstüne bırakıp havlu alıp başıma sardım.
Ateşi sönmüş şömineyi yakmak için çakmağı almaya gittiğimde yine mutfağın camını açık unuttuğum için içeri su girmiş.Şömineyi yakıp mutfağı temizledim ve hızlıca bir duş aldım.
Saçlarımı kısa kestirmiştim ve artık omzuma bile gelmiyordu saçlarım.Havluyu ıslak saçlarımı sarıp üstüme pijamalarımı geçirdim ve mutfağa geçtim.Salon ve mutfak iç içeydi.Televizyonu açıp sebzeleri poşedinden çıkardım.Haberlerde fırtınanın yaklaştını belirten spikerin konuşmasından sonra spor haberlerini sunan kadın aldı söz sırasını.Elimdekleri özenle sudan geçirip doğramaya başladım.Aldığım salata malzemelerini tamamen doğrayıp kasesine başalttım tahtadan ve üstüne soslarını döktüm.
Televizyondaki kadına gitti kulağım gözlerimi ekrana kaydırdım yaptığım işten.
-"Ünlü şarkıcı,oyuncu ve söz yazarı Park Chanyeol geçtiğimiz günlerde yağtığı Amerika çıkışı ile adını dünya da duyurmayı başarmış sayılı Koreliden biri olmuştur.Yaptığımız röportajda başarılarının sırrını neye borçlu olduğunu sorduğumuzda ise yıldızların korumasındaki bir meleğe borçlu olduğunu söyleyip annesini kastedmişti.Bildiğiniz üzre kendisi genç yaşında evlenmiş ve ilişkisini medyadan uzak yaşamayı seçmiş biri olarak çok başarılı bir iş adamı da aynı zamanda.Bazı fan anlatımları ile onun karısından boşandığı yönündeki iddaları ise parmağındaki yüzüğü gösterip hala evli olduğunu dile getirmişti.Bir çok ünlü evli ama eşini medyadan saklayarak yıpranmasını istemediğini de dile getiren Bay Park çalışmalarının sonunun başarıya ulaşmasında yanında ve şirketinde çalışan ve ona destek olan kişilere minnet duyduğunu belirtip Kore'ye dönmesinin mümkün olduğunda karşılığını ödeyebileceğini umduğunu söyledi.Bir çok sesaeng fanın bu güne kadar saldırısına uğramış olsa da Los Angeles konserini başarı ile tamamlayan Bay Park bir sonraki başarı noktasını Kuzey Amerika ve İtalya olduğunu belirtti.Çekmiş ve çekmekte olduğu filmin büyük başarı getirmesi beklenirken......."
Artık onun haberlerini dinlemek beni üzmüyordu aksine ne kadar onu görürsem ve sesini duyarsam onsuzluğa alışmam kolay olur diye düşünüyordum.Ona verdiğim zamanlarımı ve anılarımı kaldırıp bir kutuya hapsettim.Böylece nefes almak ciğerlerimi yakmaz olmuş yoluma devam etmiştim.
Yaptığım yemeği yerken sessizlik önceden korkutsa da şimdi bana yoldaş olup kendi melodisini fısıldıyordu geceye.Evde konuşmadan zaman geçirmeye alışmak zor olmadı.Zaten yalnızlık alışkın olduğum bir şey değil miydi?
Şöminenin önündeki koltuğa bacaklarımı da yukarı kendime çekerek oturdum.Bu günlerde halsizliğim ile başa çıkmaya çalışıyordum.Kusmalar ve baş dönmeleri yüzünden kendimi topladım derken düşemezdim yeniden.Bir daha düşersem kalkamazdım.Cesaret denen şey çoktan kendini benden alıp gitmişti.
Okuduğum kitabın bölümünü bulduğumda şömine ateşinin çıkardığı ses ve sayfayı çevirme seslerinin dışında ev tamamen sessizdi.Yarın çürümüş bitki ve kırık saksılarla dolu kış bahçesini düzenlemeye başlayacağım.Hafta tatillerinde oturup akşam üstü güneşin batışını izlemekten başka kayda değer yaptığım bir şey yoktu.Gittikçe sessizleşiyor etraf sanki gecenin korktuğu bir şey var.Sabah gelsin istemiyor.Günler ağırlaşmaya başladı.Saniyeler saatin yerini alıyor bazen.Ay yıldızları ağlatınca soğuk ve sonu gelmeyen bir yağmur fırtınası başlıyor.Güneş küsmüş gibi soluyor ve soğuklaşıyor git gide.Bu taraf kendi içinde çürürken eminim güneş bir yerlerde parlıyor ve ay yine gülümsüyor minik yıldız tanelerine.
Sabah mide bulantım ile uyandığımda saat 9'u biraz geçmiş güneş sessizce yükselmişti bulutların ardından.Kalkıp kahvaltı yapmaya üşenerek dolaptan bir elme aldım ve üstüme bir kot pantolon giyip pijamanın üstüne de montu geçirip sokağın sonunda ki çiçekçiye gittim.Bahçe için temiz ve bol mineral dolu yeni toprak alacaktım.Hayır anlamıyorum sanki ülkeyi satıyorlar bu ne pahalılık?
Siparişi verdikten sonra kendime çiçek tohumları da satın alıp markete uğradım.Çalan telefon ile şaşırmadım değil iş yeri değilse arayan kimse olmazdı.Bakınca bilinmeyen numara.Doğruca kapattım.
Ha anlatmadım değil mi Chanyeol beyin hani şu kelebek yazılı içeri taş atan delisi yüzünden hayatım mahvoldu.Burayı nerden bulduysa her ay ayda 3 kere mektup gönderiyor evime.Kağıtta yazılı olanlar şunlardı ve her kimse kelebeğe takmış durumda!
-"Bir kelebeğin güzelliğine hayran kalırsın ama onun bu güzelliği elde etmek için geçirdiği zamanı göz ardı dersin Park Chanyeol......"
-"Sadece yaşamak yetmez!
dedi kelebek; "Gün ışığı,özgürlük ve küçük bir çiçek de gerekli...."
-"Kalbim ıslak bir kelebek
Nasıl da uçuyor sana....
Nasıl da duymuyor beni....
-"Hayatın gökkuşağı gibi olmasını istiyorsan biraz yağmuru göze almalısın Park Chanyeol!"
"Unutma kelebeler her zaman gök kuşağından kaçarlar.....Sonsuzluktan korkarlar....Alacakları nefes sayısını çok iyi bildikleri için sonsuzlıktan korkarlar...."
-"Yavaş yavaş ölüyoruz dedi kaplumbağa,Halısın dedi kelebek ne uzun bir gün böyle...Nefesin yetmeyecek sonunu görmeye....."
-"Sana doğru kanat açıyor içimden binlerce mavi kelebek..."
-"Bir gülüşün vardı kelebek görse ömrü uzardı ama sana çoktan o kelebek tüm ömrünü vermişti......"
-"Hani bir kelebek yakalarsın avucunun içinde.Sonra bakmak istersin yaşıyor mu diye
bıraksan uçacak
sımsıkı tutsan ölecek
işte aşık olmak böyle bir şey Park Chanyeol...
-"Hayat bir kelebeğin ömrü gibidir Park Chanyeol ne kırmaya gelir ne de kırılmaya......
-"Kelebeğin ömrü çok kısa idi ama insan ömrü bir çok kelebek ederdi Park Chanyeol....
İlk başta korktum polise falan bildirecektim ama sadece mektup geliyor ve onun dışında hiç bir şey olmuyor.Zararsız biri olsa gerek diye düşündüm.Yazdıklarına bakarsak Chanyeol'ü gerçekten çok seviyor.Onun hayallerini parçalamak istemiyorum.Hem bir zararı da yok.Şu bilinmeyen numaralar gibi değil.
Eve dönüp posta kutusunu boşalttım.Faturalar ve Bayan Kelebek'in mektubu vardı.Kapıyı açıp elimdekileri masaya koydum.Mektubu kitabın arasına koyup bahçeye geçtim.Genel bir temizlemeden sonra bahçe kapısına konulmış toprak poşetlerini alıp saksılara boşalttım.Tohumları da ekip suladıktan sonra ortalığı süpürüp çardağa oturdum.Kızıl ikindi güneşi denizin üstünden geçerek tenimi okşayan rüzgarın soğukluğunu ısıtarak dudak kenarımı yukarı kıvırmama neden oldu.
B:"Yine geldin ve içimi ısıttın.....Teşekkürler...."
Kalkıp duş aldım ve dolaptan bir kot ve beyaz gömlek giyip evden çıktım.Çiçeklerin dibine koyacağım gübreyi unutmuşum onu aldıktan sonra eve geri dönüp elimdekileri bahçeye koydum ve kendime koca bir kupa çay yapıp turuncuyla kaplanmış denizin karanlığı kucaklayışını izlemek için çardağa oturup kitabımı elime aldım ve ayaklarımı ileri geri geri yaparak gelwen mektubu açtım.Bu sefer uzunca bir yazı vardı.Tam okuyacakken çalan kapı ile onu tekrardan kitabın arasına koyup kapıya koştum.Gelen çalıştığım kafedeki kızdı.
-"Arin rahatsız ediyorum ama bu akşam bir işim çıktı benim yerime bakabilir misin?Kardeşim hasta ve ona baköalıyom.Sonra telafi edeceğim bunu."
İyi kızdı ve kardeşini de çok seviyordum.Onu kırmak istemezdim.Zaten evde boş boş oturmaktan da daha iyiydi bu.
B:"Tabi ki de giderim.Birazdan çıkar giderim sen merak etme.Geçmiş olsun bir sorun olursa hemen bizi ara."
-"Tamam.Çok saol."
Çalıştığım bu kafeye Suho sayesinde girdim denilebilir ama patrona kendimi sevdirip yerimi garentiledim.Gurur beni yeniden hayat kurmama yardım etmezdi bu yüzden Suho'dan yardım istedim.Çantamı ve montumu alıp pencereleri kapatıp evden çıktım.Kafeye girince çalışanlara gülümseyerek önlüğümü giydim.Masadaki kirli bulaşıkları toplayıp mutfağa götürdüm.Sahildeki tek kafe sayılırdık ve her zaman dolu dolu müşteriye sahiptik.Bu günlerde daha yoğundu ve bu beni 2 kat yoruyordu.
Kasanın başında fişlerini düzene sokarken gelen müşterinin siparişi için arkamı dönmüştüm ki......
Y/N:"Medyalarım bildisayardan silindi ama telefondaki çöplükte şunları buldum gözümüz gönlümüz açılsın diye..😂😍😎"