56: Before it’s too late
-
Rain’s POV
“You still love me?” Tanong ni Thunder at bahagya akong tumango, hindi ko alam na ganito ako karupok pagdating sa kanya. Lahat ng plano ko na ipamukha sa kanya na nagbago ako ay nawala na parang bula.
“Hindi naman nawala ang pagmamahal ko sa’yo.” Pagsasabi ko ng totoo. Kahit na may ginawa siya sa akin na hindi ko nagustuhan, sa huli. Hindi ko pa rin maitatanggi na mahal ko siya.
Kitang-kita ko sa mga mata ni Thunder kung gaano siya kasaya ngayon, tulad ko ay marami rin siyang napagdaanan at ayokong maging selfish. Tinignan ko siya ng diretso sa mata at hinawakan ng mahigpit ang mga kamay niya.
“But it’s not right, ayokong lokohin si Cloud.” Kumunot ang noo niya kaya bumuntong hininga ako, “Give me a favor, Thunder. Please, makipag-ayos ka na sa kanya.”
“No. I can’t, why would I do that?” Iniwas niya sa akin ang tingin niya kaya naman hinawakan ko siya sa pisngi para maibalik sa akin ang tingin.
“Listen Thunder, hindi naman ginusto ni Cloud na siya ang unahin ng Papa mo. Hindi rin niya kasalanan na naging kapatid mo siya.” Pagpapaliwanag ko pero hindi niya ko pinapakinggan, nakatingin lang siya sa akin ng diretso.
“Kung hindi mo kayang tanggapin si Cloud bilang kapatid mo, I’m sorry pero wag na tayong mag-usap pa.” Tumayo na ako at lumabas sa kweba kahit na malakas pa ang ulan. Naramdaman ko naman ang pagsunod niya ngunit hindi ko na iyon pinansin.
Pinilit kong tumakbo kahit na masakit pa ang paa ko at nang makalabas sa gubat ay agad akong dumiretso sa duplex pero wala ang ibang girls dito, mukhang nasa function hall silang lahat.
ㅡ
“Saan ka ba nanggaling kanina? Alalang alala kami sa’yo.” Bungad sa akin ni Ayesha nang lumabas ako ng banyo. Mukhang tapos na ang activity kaya nagsibalikan na sila rito sa duplex.
“Ah nagpahangin lang. Anong sabi ng mga facilitator?” Tanong ko habang pinupunasan ng twalya ang buhok ko.
“Wala naman. Hinayaan na lang kayo ni Mr. Santos.” Sagot ni Ayesha at tumango na lang ako. Hanggang ngayon nararamdamam ko pa rin ang halik ni Thunder pero mali ito, mali itong ginagawa ko.
“Mamaya, mag-di-dinner na tayo. Are you sure na okay ka lang?” Tumango lang ulit ako at saka nagmadaling tawagan si Cloud pero hindi niya sinasagot. Nalaman na kaya niya ag nangyari kanina?
Hindi kalaunan ay sabay-sabay na kami ng girls pumunta sa buffet area para mag-dinner. Maraming estudyante ang nakatingin sa akin pero hindi ko na iyon ginawang bigdeal. Nilibot ko na lang ang paningin ko pero hindi ko pa rin mahagilap sila Cloud.
“Puro senior A tayo rito, nasa kabila ‘yung senior B.” Puna ni Emerald nang mapansin nitong may hinahanap ako. Tumango ako ng tipid at pumila, pero sadyang magaling sumakto ang oras dahil nasa kabilang pila si Thunder, meaning magkakasabay kaming kumuha ng pagkain.
Sinubukan ko siyang iwasan pero siya na mismo ang lumapit sa akin.
“Rain, about what happenㅡ”
“Forget it.” Pagputol ko sa balak niyang sabihin at saka nagmadaling kumuha ng pagkain. Pag-upo na pag-upo ko naman sa lamesa kung nasaan sila Tymee ay naupo rin ang Dark at si Thunder.
Ginawa ko lahat para maiwasan siya hanggang sa matapos itong team building at bumalik kami ng Academy, hindi ko na nagawang pansinin pa si Thunder. Hangga’t maaari, dapat ko siyang iwasan.
“Beb, may nangyari ba? Bakit parang simula no’ng nag-team building tayo, naging tahimik ka?” Tanong ni Ayesha habang nagpapahinga kami sa kwarto. Hindi ako sumagot at tinitigan lang ang cellphone ko. Balak ko pa sanang tawagan si Cloud ngunit may narinig akong kalabog sa balkonahe, dahilan para mapalingon ako roon.
“Liam. Anong ginagawa mo dito?” Tanong ni Ayesha. Pinili ko na lang na iiwas ang tingin sa kanila at magtalukbong ng kumot.
“May sakit ba si Rain?” Tanong ni Liam kay Ayesha.
“Nag-away ba sila? Nakita ko si Thunder, eh. Nagmamadaling lumabas ng Academy.” Sabi pa ni Liam ngunit sapilitan na siyang pinaalis ni Ayesha. Saan naman kaya siya pupunta ngayon? Sa kaibigan niyang babae?
Wala sa sarili akong napabuntong hininga at pumikit na lamang.
Ilang oras pa ang lumipas, kahit anong pilit ko sa sarili ko na wag isipin si Thunder, hindi ko magawa kaya naman hindi ako nakatulog at piniling lumabas na lang ng dorm para makipagkita kay Cloud.
Lumabas kami ng Academy at kasalukuyang naglalakad papunta sa café na malapit lang campus at nasa gilid lang ng main road. Walang umiimik sa amin hanggang sa basagin ni Cloud ang katahimikan.
“May nakapagsabi sa’kin na nawala raw kayo ni Thunder sa unang araw ng team building.” Sabi niya nang huminto kami sa tapat café, hindi na rin ako nabigla na alam na niya kaya hinawakan ko ang kamay niya at saka humarap sa kanya.
“Alam mo naman na malaki ang utang na loob ko sa’yo ‘di ba?” Tanong ko at tumango siya pero bago ko pa maibuka ulit ang bibig ko para magsalita ay bigla na lang sumulpot si Thunder at sinuntok si Cloud.
“Thunder! Ano ba?!” Sigaw ko nang pumagitna ako sa dalawa.
“Sino ka para gamitin si Rain?!” Sigaw ni Thunder nang akma siyang susugod ulit. Mabuti na lang ay naitulak ko siya palayo dahil kung hindi, baka masuntok ko na naman siya ng wala sa oras.
“Ano? Anong pinagsasabi mo?” Tanong ko ngunit bigla na lang siyang lumingon sa likuran niya. Hindi ko alam kung ano ang magiging reaksyon kaya napalunok na lang ako nang makita si Sunny. Lumapit siya sa amin at tumabi kay Thunder.
No way! There’s no fucking way na siya ang tinutukoy niyang kaibigan. Bakit ang galing maglaro ng tadhana? Bakit sa dinami-rami ng babae, siya pa?
“Sunny.” Tawag ni Cloud pero agad akong hinatak ni Thunder saka sapilitang tinanggal iyong engagement ring ng suot ko.
“Bakit ka nagpapagamit sa lalaking ‘yan?!” Sigaw niya ngunit itinulak ko lang siya bago lumapit ulit kay Cloud. Alam kong ayaw niya ang nangyayari pero wala na kaming magagawa. Buking na kami.
“Rain. Alam ko nang hindi talaga kayo engaged. Ito, si Sunny. Siya ‘yung totoong fiancé ni Cloud ‘di ba?” Hindi ko nagawang kumibo agad sa sinabi ni Thunder at hinawakan lang ng mahigpit ang kamay ni Cloud. Huminga ako ng malalim ng sa wakas ay nakahugot na ako ng lakas ng loob para umamin.
“Listenㅡ” Hindi ko nagawang ituloy ang sasabihin ko dahil sumugod na naman si Thunder.
“Cloud is dying! God damnit! Pwede ba hayaan mo kong magpaliwanag? Kasi tangina hindi ka nakakatulong!” Sigaw ko, dahilan para mapahinto si Thunder, samantalang si Sunny ay umiyak na lamang sa isang tabi.
“Oo, pinakiusapan ako ni Cloud na magpanggap kaming engaged para masaktan si Sunny, may cancer si Cloud at may taning na ang buhay niya! Tiniis niyang iwan si Sunny dahil ayaw niyang magpakasal ang babaeng mahal niya sa taong mamamatay na!”
Inayos ko ang buhok ko kahit na hindi iyon magulo, gusto ko na ring umiyak sa mga oras na ito pero kailangan kong magpakatatag para maliwanag sila sa kung ano ba ang totoo at hindi.
“Sunny, alam kong inaya kang magpakasal ni Cloud, But that time? Hindi niya pa alam na may sakit siya kaya no’ng oras na malaman niya, mas pinili ka na lang niyang iwasan keysa harapin. Natatakot siya sa sitwasyon at hindi makapag-isip ng maayos.” Paliwanag ko at bigla na lang niyang niyakap si Cloud kaya napalayo ako. Habang si Thunder naman ay parang nanigas na sa kinatatayuan niya.
“I told you na makipagbati ka na. Do it now, before it’s too late.” Sabi ko kay Thunder pero bigla itong tumakbo palayo. Wala na rin akong magawa pa dahil nanghihina na ako, ang hirap niyang pakiusapan. Hanggang sarado pa rin ang utak niyang tuwing nagagalit.
“Cloud, sorry. Hindi ko na naitago ‘yung sikreto mo.” Paghingi ko ng tawad nang lingunin ko siya. Nginitian niya ako at saka ko naman ibinaling ang atensyon kay Sunny.
“Take care of Cloud, sorry kung inagaw ko ang mga pagkakataon na dapat kayo ang magkasama. It’s just that, malaki talaga ang utang na loob ko sa kanya, para ko na siyang nakakatandang kapatid kaya hindi ko matanggihan ang pakiusap niya.” Tipid na ngumiti si Sunny at hinawakan ang parehong kamay ko habang tumatango.
“Okay lang, but can you give me a favor? Sundan mo si Thunder, he really loves you. Be with him again before it’s too late.” Sabi niya na ikinakunot ng noo ko.
“What do you mean?”
“His life is in danger, nakalimutan ko ‘yung pangalan no’ng sinasabi niyang nagbabanta sa buhay niyaㅡ”
“YB.” Bulong ko sa sarili at saka dali daling tinawagan si Thunder ngunit hindi niya sinasagot. Tumakbo ako at sumakay ng bus papunta sa park at hindi nga ako nagkamali dahil nandito siya. Agad ko siyang nilapitan at hinawakan ang kamay niya, balak ko pa sana siyang hilahin pero ako nahila niya at niyakap ng mahigpit.
“Thunder.” Tanging pagtawag na lang sa pangalan niya ang nagawa ko. Mabilis naman siyang kumalas at saka hinawakan ang mga kamay ko.
“Natatakot ako para kay Cloud. Hindi ko alam kung bakit pero ayoko siyang mamatay.” Sabi niya, dahilan para mapangiti ako.
“Gagawin natin lahat para gumaling si Cloud, kahit imposible na. Subukan pa rin natin.” Paninigurado ko bago ngumiti ng tipid at sabay na bumalik ng Academy para makapagpahinga.
Masaya akong okay na kaming lahat, okay na kami ni Thunder, okay na kami ni Sunny at magiging okay na rin ang magkapatid, but one thing for sure. Alam kong hindi ito pang matagalan. Anytime soon alam kong magkakaroon na naman ng problema and yeahㅡI’m ready to face it.