Multimedya'da Mira
Bölüm Şarkısı-Coldplay-Paradise
İYİ OKUMALAR ❤
"Kime diyorum kızım ben?Heyyy!Yok arkadaş bu kız telefonuna bağımlı oldu iyice"
Beni takmayan Cansuyla iyice sinirlenirken gözlerimi kıstım ve bi hışımla elinden telefonu aldım.Hanımefendi rüyadan uyanmış gibi etrafına sonra bana baktı.Sonra kaşlarını çattı.
"Niye alıyorsun öyle bir anda ya?Versene şu telefonumu"
"Vermiyorum.Yok sana bugün telefon."
"Ama Emre me-"
"Cansu"dedim dişlerimin arasından."Az sonra okula gidicez zaten.Keremle gelicekler ya.Neyini merak edicek ?"
"Olsun Merak eder o"
"He biz ağır ergeniz diyorsun ?"
"Uf tamam be "diye çirkefleşip gitmeye çalışan Cansuyu kolundan tuttum.
"Sen az önce bana Ufladın mı ?"
"Aaa kim ben mi ?Yok artık ben kim uflamak kim?Hem Ben uflamam üflerim.Aa olmadı dimi bu?Ha şey ya ben formalarımı giyiniyim en iyisi"
Biraz saçmalaması sonucunda odaya koşarak çıktı.Arkasından gözümü devirmeden edemedim.
Cansunun ardından mutfağa yöneldim ve buz dolabından nutellayı aldıktan sonra kenardan bir kaşık alıp özenle yemeye başladım.
Telefonumun sesini duyana kadar nutellayla harika bir aşk yaşıyorduk.Sinirle kaşığı tezgaha bıraktım ve telefonumu cebimden çıkarıp açtım.
"Ne var ?"
"Ne var mı ?Sevgiliye böyle mi telefon açılır Mira ?"
"Eğer bu sevgili ben Nutellayla aşk yaşarken ararsa elbette ki böyle açılır "
"Ne demek aşk yaşamak ?"
Sesi sinirli miydi onun ?
Yok artık!
Nutelladan kıskanmış olamazdı değil mi ?
"İşte bildiğin aşk yaşamak"dedim sınırımı zorlayarak.
"Bildiğin aşk yaşamak demek?Beş dakika sonra aşk yaşadığın o şey ve akrabaları benim tarafımdan imha edilecek o halde"
"Akrabaları ?"
"Evet evdeki bütün Nutellaları özellikle aşk yaşadığını özenle imha edicem "
"Nasıl olucakmış o desem ?"
"Cem desem ?"dediğinde gözlerim kocaman oldu.
"Bu kadar cani olamazsın"
"Bence o kadar emin olma derim.Ayrıca kapıda bekletmeden açsan mı ?"
"Açıyorum"diye homurdandım ve telefonu suratına kapatıp kapıyı açtım.
Kapıyı açtığım gibi yanımdan hışımla geçip mutfağa yönelen Cem'le dengemi kaybettim.Neyse ki Kerem tuttu.
Emre içeri geçerken ben koşarak mutfağa yöneldim.Tabi Kerem de arkamdan.
Mutfağa girdiğimde gördüğüm görüntüyle gözlerim kocaman oldu.
Cem bütün Nutella kavanozları önünde iki elinde kaşık bir ondan bir ondan yiyor.Sinirle gözlerimi kıstım.
"Resmen canilik.Onlar böyle imha edilmeyi hak etmiyorlardı."
"Bence hak ediyorlardı"diyen Kerem'e dönüp sert sert baktıktan sonra yanından geçip salona gittim.
"Yukarda savaş mı çıkardın Cansu?!İnsene artık!"diye cığırmamın ardından bir kapı çarpsa sesi duyuldu ardından Cansu merdiven basamaklarından atlayarak yanıma geldi.
"Yok ya Sadece kararsız kaldım"
"Ne için ?"
"Hiç"deyip sırıttığında gözlerimi devirdim.
"Ne için dedim sana Cansu ?"
"Ama benim senden saklayacağım birşey olmayacak mı ?"
"Olmayacak."
"Biliyordum"deyip ofladıktan sonra arkadaki Emre'ye baktı.
"Hadi uzatma da söyle "dediğimde gözlerini kıstı ve konuştu.
"Emre'yle okulu ekicektik"
"Bu muydu ?"
"Evet"dediğinde gözlerimi devirdim.
"Tamam"dediğimde hemen sırıttı.
"İzin var yani ?Oh be.Bak demiştim sana dimi Emre.Ablam, kesin birşey demez demiştim .Bakta gör."
"Aslında Asla izin vermez,gizli gizli ekelim demiştin Cansu.Ama ben tabiki de bunu söylemiyicem."
"Şimdi ne yapmış oldun ?"dedi Cansu gözlerini kısarken.
"Hey hey hey!Ben izin felan vermedim.Kimse okulu felan ekmiyor.Zaten son haftalar gidiyorsunuz.Gidiyoruz.Ve Cansu fena satıldın"dediğimde Cansu bir kez daha gözlerini kıstı.
"Emre,mümkünse konuşmayalım"deyip dış kapıya yönelirken Emre şaşkın şaşkın arkasından baktı.
"Allahım ergenlerle sınama kimseyi."
"Amin"diyen Kerem'e döndüm.
"Aynı zamanda Cani Sevgililer le de sınama Allahım.Çok çok Amin."
"Ha yani ben Cani'yim ?"
"Lafı ortaya attım.Bilemiyicem"dediğim sırada Cem elinde Nutella kavanozu ve kaşıkla mutfaktan çıkınca kaşlarımı çattım.
"Sende kes şunu Cem"dediğimde Cem anlamsızca bana baktı.
"Boşver.İşine dön Cem."diyen Kerem'e gözlerimi kıstım ve önünden bir hışımla geçip dış kapıya geldim ve ayakkabılarımı hızla giyinip dışarı çıktım.
Arabanın içindeki Cansu'ya gözlerimi devirdikten sonra kaldırıma çıktım ve ardından çizgilere basmadan okula doğru yürümeye başladım.
Yolun yarısındayken yanımda duran arabaya döndüm.Acaba kimin arabası ?Tahminleri Alalım ?
Kerem diyenlere buradan alkış efekti.
Arabanın Camı yavaşca indi,Ve Bingo!Beklenen kişi görüldü!
"Mira"
"Hı ?"
"Arabaya bin"
"Demek Emir ?Devam edebilirsin Kerem Bey"dedim ve aynı şekilde çizgilere basmadan yürümeye başladım.
"Mira!"
Bir kez daha Mira dediğinde arkamı döndüm.
"Ne Mira,Mira ?Adımı mı ezberliyorsun ?"
"Mira.Önemli birşey.Bin arabaya"
"Şuan en nefret ettiğim 2. Şeyi yapıyorsun.Yapma Kerem."dedim tıslayarak.
"Pekala.Arabaya biner misin Mira ?"dediğinde bir süre yüzüne baktım.Endişeliydi.
"Tamam"diye mırıldandım ve ön koltuğa geçip oturdum.
Arkadaki endişeli suratlar arasında ağlayan bir Cansu görünce kaşlarım çatıldı.
"Neler dönüyor burada?Ve Cansu neden ağlıyor ?"
"Mira."diyen Kerem'in sesi fısıltıdan farksız değildi.
"Ne Mira,Mira!Söyle artık Kerem!Ne oldu ?!"
"Ev,yani Eviniz.."
"Evet?!"
"Şuanda yanıyor.Yani yangın çıkmış .Ve bu kadar çabuk nasıl oldu bilmiyoruz.Neden olduğunu da bilmiyoruz.Ve İtfahiye çoktan orda olmuş durumda.Ve bizde-"
"Ne?!Ne duruyorsun Kerem?!Bassana Gaza!"diye bağırdıktan sonra Kerem hemen gaza bastı ve U dönüşü yaparak Eve doğru sürmeye başladı.
İçim içimi kemirirken gözlerim doldu.O ev en kıymetlimdi.O ev Annem,Babam,Cansu ve Benim anılarımla doluydu.Olamazdı.Bir yangın anılarımızı kül edemezdi.
Hakkı yoktu.Yapamazdı.Yapmasındı.Anılarımızı yok etmesindi..
Evin önüne gelince hızla arabadan indim.Gördüğüm görüntü yıkılmama neden olurken Kerem'e tutundum.
Cansu'nun hıçkırıkları dışında başka birşey duyamıyordum.Şuan Annem ve babamla olan tüm anılarım gözlerimin önünde yok oluyordu.Ve benim elimden birşey gelmiyordu.Gözümden bir damla yaş düşerken,Yangını söndürmeye çalışan İtfahiyelere baktım.
"Kerem"diye fısıldadım,bana sımsıkı sarılan Kerem'e.
"Efendim sevgilim"
"Annem ve babamdan kalan tek şey,anılarımız yanıyor Kerem"dedim hıçkırırken.
"Üzülme Mira'm.Ağlama.Elimden birşey gelmiyor.Özür dilerim."dedi acı çıkan sesiyle.
Kollarının arasından çıktım ve sonunda söndürülen alevlerin ardından kalan küllere doğru yürümeye başladım.
Arkamdan seslenen Kerem'i umursamadan Derin bir nefes alıp eve girdim.
Etrafa bakarak ilerlerken Salon'a giriş yaptım.Duvarlar yanmıştı.Babamın her zaman Cansu'yla kavga ettiği koltuk yanmıştı.Annemin özenle dizdigi vitrini yanmıştı.Kül olmuştu herşey.
Yerde gördüğüm şeye hızla ilerlerken gözümden bir yaş aktı.
Yerdeki Annem,Ben,Cansu ve Babam'ın olduğu fotoğraf,Hayvanat bahçesinde çekilmişti.Arkasını çevirdiğimde yazanları okumaya başladım.
"Benim için önemli olandan uzak durduğun sürece,senin için önemli olan hiçbirşeye dokunmam.Külleşen Evin'le mutluluklar."
Ağzım aralanırken gözlerimin buğuşu yerini öfkeye ve aleve bıraktı.
Bunu yapan kim,neden bunu yaptı bilmiyordum ama.Öğrendiğimde elimden kimse alamayacaktı.
Ve yazarınız oyuna yeniden giriş yapar!Okul bitti,Verdiğim arada bitti!Artık eskisi gibi her hafta yeni bölüm gelecek!
Bölüm gününü ayarladığım an hemen size haber vereceğim.
Bu arada özlediniz mi ?🙊
Bölümü nasıl buldunuz ?
Sizce yangını kim çıkardı?Tahminleri Alalım?
Düşüncelerinizi,Görüşlerinizi,Şaşkınlıklarınızı yoruma bırakmayı unutmayın !
Gelecek bölümde Görüşmek üzere Premseslerim🙊😘
Seviliyorsunuz ❤
Vote+Yorum
Bana ulaşmak için ;
İnstagram: Gizemlipremsess
Twitter: Gizemlipremsess
Youtube: Gizemlipremsess
Snapchat: Gizemlipremsess
Tumblr: ironikbirii