"Nicka"tawag sa akin ni ate Zoe.
Lumapit naman ako sa kanya at tumabi sa kanya sa sofa.Nandito pa sila at mga magulang nila.Hindi ko nga rin alam eh.
"Hindi ko alam kay tito Abednego pero pinag stay muna niya lahat kami dito.Mag tataka niyan si lola.Pero may kasama naman siya doon."panimula niya at tinanguan ko lang siya.
"Kamusta ka na?"tanong niya.
Hindi ako sumagot at tinignan lang siya.
"Tandaan mo nandito lang ako okay?Lagi mo akong makakausap.Ikaw pa rin yung favorite pinsan namin sa mga anak ni tito Abednego."pagpapalakas niya ng loob ko.
"Thank you ate Zoe."sabi ko at niyakap niya ako.
"Late na ah bakit gising ka pa?Diba may pasok ka pa bukas?"tanong niya.
Tumango naman ako."Hindi ako makatulog."sabi ko.
"Halika ihahatid na kita sa kwarto mo.Tignan mo nga yung mga mata mo sobrang namamaga.May luha pa bang lalabas sa mga yan?Wag ka ng iiyak hindi nakakaganda yan."pagpapagaan niya ng loob ko.
Natawa na lang ako ng konti.Tumayo na kami at umakyat na papuntang kwarto ko.
"Sige na pasok na.Pupunta na rin ako sa kwarto namin nila mom at dad."sabi niya.
Pumasok na ako at nahiga na sa kama ko.
***
*tok tok tok*
"Anak Nicka kain ka na."sabi ni yaya.
"I don't want to go downstairs."sabi ko.
After non wala na akong narinig.Siguro bumaba na si yaya.
Naligo na ako at nag bihis.After non ay binuksan ko na ang pintuan at muntik ko ng maapakan yung pagkain na nasa tray.
Hayyy buti na lang alam nila na ayaw ko talagang makasama silang kumain.
Ipinasok ko na ang tray sa kwarto at kumain na ako.
***
Ako na lang ang mag susundo kay Paulo.Hindi naman kasi ako susunduin non eh so better na unahan ko na siya.
*ding dong*
"Ate Nicka!"tawag ni Paula.
"Paula asaan ang kuya mo?"tanong ko.
"Oo nga pala ah.Nauna na siya ate eh.Hindi ka niya sinundo?Kanina pa siya umalis eh."sagot ni Paula.
"Ay ganon ba?Sige alis na ako."sabi ko.
"Ate wait!Halika pasok ka muna."sabi niya.
Pumasok naman ako at hinila niya ang kamay ko at pinaupo ako sa sofa.
Umalis siya at tumakbo papuntang kusina.
"Oh Nicka wala si Paulo dito di ka ba niya sinundo?"tanong ni tita.
Umiling ako."Hindi na po niya ako sinusundo ngayon."malungkot na sabi ko."Hindi ko po alam yung problema pero alam ko may nililigawan na po siya pero di po siya nag sasabi sa akin.Di niya po ako kinakausap."pagpapatuloy ko.
"Hayaan mo kakausapin ko siya."sabi ni tita.
"Ate Nicka oh sayo na to."sabi ni Paula sabay bigay sa akin ng isang box ng cupcake.
"Aww thank you Paula."sabi ko.
"Paula darating na niyan ang service mo."sabi ni tita.
"Mom ayaw ko po kasing pumasok eh!Ayoko pumasok!"sabi ni Paula.
"Bakit naman?Masaya sa school hindi ba?"sabi ko.
"Inaaway ako ng mga classmates ko."sumbong niya.
"Hayaan mo pupuntahan kita minsan sa sa elementary department."sabi ko.
"Talaga?"masayang tanong niya na tinanguan ko at niyakap ako.
***
"Malapit na sembreak."
"Mag out of town kaya tayo.Ipapaalam ko kay daddy yung van."
"Saan naman?"
"Pangasinan"
"Ilocos"
"Malayo masyado baliw!"
"Laguna"
"Yih!Kj mo masyadong malapit yon eh!"
"Baguio kaya"
"Oo maganda yon!"
"Nakapunta na ko dun tss!"
"We know right!Pati naman kami nakapunta na don siyempre tayo tayong mag babarkada sunget!"
"Tigil-tigilan mo kong isip bata ka ah kung hindi..."
"Kung hindi ano?!"
"Tss!Bahala ka diyan!"
"Kuya wag ka na Kj!"
Ayan yung mga naririnig ko habang papalapit ako.
"Uy guys anong meron?"tanong ko.
"Nag babalak kasi kami mag out of town para sa ating mag babarkada."sagot ni Jean.
"Oh exciting!"sabi ko.
Nabalot naman ang katahimikan sa aming lahat.
"Oh ano na?"tanong ni Noel.
"Baguio na kasi eh."sabi ni Ferrine.
"Payag naman kami si Joshua lang itong hindi."inis na sabi ni Antonio.
"Ang arte mo kuya basta ako sasama ako bahala ka."sabi ni Candace.
"Sige na Joshua payag ka na.Please."pangungulit ni Ferrine.
"Fine!Hoy isip bata may bayad to ah."pag payag ni Joshua.
"Huh?Bakit ako?!"tanong ni Ferrine.
"Ikaw yung nangulit sa akin.Basta it's final.Mamaya yung bayad."sabi ni Joshua.
Ayun wala ng nagawa si Ferrine.
"Candace hindi ako makakauwi kagad mamaya ah.Baka sobrang late na ako makauwi."paalam ni Joshua.
"Bakit kuya?"tanong ni Candace.
"Pupunta ng hotel yan may kikitaing babae."sabi ni Antonio.
"What the fuck Antonio?!"inis na sabi ni Joshua.
Hahaha!Baliw na magkaibigan.
Namimiss ko na tuloy si Paulo.Nandito siya ngayon himala.
"Saan ka pala pupunta mamaya kuya?"tanong ni Candace.
"Dami mo talagang tanong.Pupunta lang ako ng condo ko may mga gamit lang akong kukunin at mag lilinis na rin ako."sagot ng kuya niya.
"Anong kukunin mo doon?"tanong ulit ni Candace.
"Boxes of condoms."sagot ni Antonio.
"Antonio!Pwede ba noh wag monh dumihan ang isip ng kapatid ko!At ikaw Candace makinig ka na lang sakin please aalis ako."inis na sabi ni Joshua.
***
"So our topic for 3 days is about Hope.Giving hope to anyone or to your friends.A song that gives hope to people."sabi ni miss Gieanne.
"Who would like to start?"tanong ni miss Gieanne.
Nagpataas ng kamay si Alina.Isa sa mga member dito sa music club.
Nag punta na siya sa harapan at ininstruct lang sandali yung mga tumutugtog na mga students na member din dito.
"Well I will sing this to give hope to everyone who's already giving up,maybe it'll change your minds.And also to give hope for myself.I will sing this to show to everyone that if you love someone or something you should go for it.Never give up even if it's impossible to reach.Always look at the good side.
Now playing I won't give up by Jason Mraz
"When I look into your eyes
It's like watching the night sky
Or a beautiful sunrise
But there so much they hold
And just like them old star I see that you've come so far
To be right where you are
How old is your soul?
Well I won't give up on us
Even if the skies get rough
I'm giving you all my love
I'm still looking up"
Nice choice of song.This song,it's very inspiring.Somehow nabibigyan ako ng hope na huwag sumuko sa lahat ng mga sitwasyon na kinahaharapan ko.Sa aming dalawa ni Paulo,para sa friendship namin.
"And when you're needing your space
To do some navigating
I'll be here patiently waiting
To see what you find
'Cause even the stars they burn
Some even fall to the earth
We got a lot to learn
God knows we're worth it
No I won't give up"
Yes.That's right I shouldn't give up.Giving up is the biggest mistake I could ever do.Why give up if you see a big chance?Right?
"I don't wanna be someone who walks away so easily
I'm here to stay and make a difference that I can make
Our differences they do a lot to teach us how to use the tools and gifts we got yeah
We got a lot at stake
And in the end your still my friend
For us to work we didn't break we didn't burn
We have to learn how to bend
Without the world cavin' in
I had to learn what I got and what I'm not and who I am
I won't give up on us
Even if the skies get rough
I'm giving you all my love
I'm still looking up
I'm still looking up
I won't give up
(No I won't)
On us
God knows I'm tough enough
We got a lot to learn
God knows we're worth it
(And we're worth it)
I won't give up on us
Even if the skies get rough
I'm giving you all my love
I'm still looking up"
Nakakabinging palakpakan naman ang natanggap ni Alina.
Nung makaupo si Alina ay siya namang tayo ni Charles.
"I will sing this because it gives me hope and maybe it gives hope to other people to continue what they love and what they dream even there are many struggles to face and still facing still we stand up again and continue to walk till we reach our destination."paliwanag ni Charles.
Now Playing Go the distance- Lucas Grabeel version
"I have often dream to a far of place
Where a heroes welcome would be waiting for me
Where the crowds will cheer when they see my face
And a voice keep saying this is where I meant to be
I'll be there someday I can go the distance
I will find my way if I can be strong
I know every mile will be worth my while
When I go the distance I'll be right where I belong"
Tumayo naman si Omar at tumabi kay Charles.
"Omar: Down an unknown road
To embrace my faith
Though the road may wonder it will lead me to you
And the thousand years would be worth the wait
It may take a lifetime but somehow I see it through
Charles and Omar: And I won't look back
I can go the distance
And I'll stay on track no I won't accept defeat
It's an uphill slope but I won't lose hope
'Til I go the distance and my journey is complete"
Tumayo rin si Grayson at tumabi sa dalawa.Aba planado pala nila to eh.
"Grayson: But to look beyond the glory is the hardest part
For a heroes strength is measure by his heart
Like a shooting star I can go the distance
I will search the world
I will face it's harms
I don't care how far I can go the distance
'Til I find my heroes welcome waiting in your arms
Charles,Omar & Grayson: I will search the world
I will face it's harm
'Til I find my heroes welcome waiting in your arms"
Pinalakpakan namin sila.Very emotional yung performance nila.Parang may pinang huhugutan talaga.
***
After lumabas ng music club room ay hindi na ako sumama sa barkada sa tambayan.Tumuloy ako sa pag labas ng school pero instead na tahakin ko yung daan pauwi ay sa iba ako dumaan.
Nag lakad lang ako hanggang sa makarating ako rito sa isang sunset boulevard malapit sa school.Walang tao rito kaya tahimik.
Umupo naman ako sa sementadong sahig dito.Panunuorin ko ang pag lubog ng sun.
Niyakap ko ang mga tuhod ko.Tsaka ko naalala na may binigay pa lang cupcakes sa akin si Paula.Kaya naman nilabas ko yon at inilapag ang box sa tabi ko.
Ang ganda nga sunset.Nakakarelax tignan ang ulap na orange na may red.
Naisip ko na naman yung about kay daddy at yung pag iwas sa akin ni Paulo.Naiyak na lang ako ng tahimik bigla.
Nakarinig ako ng mga yabag ng paa sa likod ko kaya pinunasan ko ang mga luha ko.
"Diba bawal ka niyan?Tignan mo nakakatatlo ka na.Tama na yan."sabi niya at umupo sa tabi ko.
Niyakap ko siya bigla kasi miss ko na siya.
"Anong ginagawa mo dito?"tanong ko.
"Wala naman feel ko lang na manuod ng sunset."sagot ni Paulo.
Tumahimik naman ako.Bestfriends nga talaga kami.Pareho ang intensyon namin sa pag punta dito.
Tumayo naman siya bigla.
"Sige uuwi na ako.Hindi ka ba sasabay?"mahinahong tanong niya.
Tumango ako at tumayo.Sumabay na ako sa paglalakad sa kanya.
Sa pag uwi namin ay walang nag sasalita.Tahimik.Walang sino man sa aming dalawa ang nag babalak mag bukas ng topic.
"Thank you"sabi ko ng makarating na kami sa harapan ng gate ng bahay namin.
Tinanguan niya lang ako at nag lakad na ulit palayo kaya naman pumasok na ako.
"We need to talk.Come sit."utos ni dad pag pasok na pag pasok ko pa lang ng bahay.
"Don't try to run in your room and lock yourself 'cause I am not letting you."dugtong pa niya.
Wala na akong nagawa at umupo na sa single sofa.Katabi naman ni dad si mamu at Amanda.
"What?"tanong ko.
"Didiretsuhin na kita."sabi ni dad.
"What?"tanong ko ulit.
"Dahil sa katigasan ng ulo mo kinakailangan kitang parusahan."sabi ni dad.
"What?!Mamu look at dad!"sumbong ko.
"I already agreed on this."sabi ni mamu.
"I'll call lola mom."matigas na sabi ko.
"She agreed on this as well."sabi ni dad.
Nag init naman ang ulo ko."Traitors!"I tssed.
"Nicka"malambot na tawag ni mamu pero di ko siya pinansin.
"Hindi makakalabas ng bahay every weekend.Dito ka lang kasama namin.Hindi ka pwedeng wala kapag sama sama kami ng mom at ni Assyrine.Kakain ka kasama namin or else hindi kita pakakainin ng limang araw.Bago ang bonding kasama namin ay mag lilinis ka at hindi ka tutulungan ng mga maids."paliwanag niya.
"That's hard!"reklamo ko.
"No it isn't kung susunod ko."sabi ni Amanda.
"Shut up!"sigaw ko.
"At karagdagan diyan sa pag sagot mo sa mom mo ay ikaw ang mag huhuhas ng mga pinagkainan ngayong gabi."sabi pa ni dad.
"Fine!"padabog akong tumayo at umakyat na sa kwarto ko.
Tinitiis talaga ako ni dad ah.Magsisisi silang lahat dito.Pag tutulungan pa talaga nila ako.Walang awa!