Chapter 19.1
Nang magising ako, hinanap ko agad si Renzo sa kama pero wala na siya. Tsaka ko lang naalala na umuwi na nga pala siya kagabi pagkatapos ng hapunan. Nakakalungkot pero ganun talaga. May bahay pa rin siyang kailangang uwian.
Isang gabi lang naman iyon pero bakit parang ang daming nagbago. Everything about Renzo and me grew bigger and bigger. We've been close like we've knew each other even before. I never expected that we will reach this point, that we can each other's shoulder now.
I'm happy, very happy.
Halos tumalon naman ang puso ko nang makitang muntik na akong mabangga! Patawid na ako at hindi napansin na may padaang sasakyan. Hawak-hawak ko ang dibdib ko sa sobrang kaba. It was just an inch to death, kung hindi niya naimpreno agad- malamang pinaglalamayan na ako o kung hindi man, lasog-lasog na ang buto ko.
Nakatigil pa rin ang sasakyan at bumaba ang bintana nito. I was about to thank him/her but I was hold back when I saw her face. Siya na naman! Ang babaeng nagtaray noong isang araw sa akin.
Gusto kong isipin na sinasadya niya iyon!
"Do you really want to die?!" ang bungad niya sa akin. "You know what, I can sue you! You didn't even use the pedestrian lane! Gosh!" at saka sinaraduhan ulit ang bintana at mabilis na nagpatako.
Napairap ako! Ibang klase rin talaga siya eh no!
Nang makarating ako sa school napakaraming tao. Late akong nakapasok ngayon dahil ang bagal kong kumilos kanina. Hndi naman ako ganoon dati eh, ganoon ba sadya pag nagdadalaga? Hahaha, nye!
Ang daming taong pakalat-kalat. Busy ang lahat. May mga naglilinis, may tinatayong mga stall and everything. Tapos may mga posters tsaka nagkakabit ang mga banderitas pa. Fiesta ba?
Nakita ko si Kaysha na abala rin sa pagtatayo ng mga stalls.
"Kaysha!" tawag ko sa kanya.
Agad naman niya akong niyakap. "Sorry. Sorry for not calling you yesterday. Nagkaroon lang kami ng biglaang meeting with the faculties. I wasn't with Reign yesterday. Actually, nag-intay nga siya nang napakatagal dahil akala niya uuwi na ako pero -- "
"Relax lang." nakangiti kong sabi sa kanya. Grabe, gustong matawa sa reaksyon niya! "Itatanong ko lang naman kung anong mayroon at busy ang lahat ng tao eh."
Binatukan niya ako.
"Aray! Bakit mo ako binatukan."
"Kinabahan ako sa'yo! Akala ko galit ka na naman."
"May magandang nangyari kahapon kaya good mood ako."
Napangiti naman siya. "Uhmm. Something's fishy. Save that for the mean time. Busy lang talaga ako. Hello! Busy ang mga seniors ngayon, October na eh!"
"What about October? Uhmm. Early preparations for Christmas?"
Nabatukan na naman niya ako!
"October na it means, October Fest na! Amnesia girl?"
"Sorry." napakamot ako sa ulo. Ang bobo lungsss. Oo nga pala, malapit na ang school Festival. Bakit nakalimutan ko ang isa sa mga big event sa school? "Sige, ang dami nang nakatambak na gawain sa'yo. Puntahan ko lang mga classmates natin."
"Osige, I think nasa gym sila." sabi niya sa akin.
"Thanks!"
"Basta, wag mo akong kakalimutang chikahan!" ngumiti lang ako.
Nakalimutan ko ring officer nga pala itong si Kaysha sa isang org kaya naman busy siya. At siguradong mas magiging busy na sya sa mismong araw ng October Fest. Ang dami kasing pakulo doon e! Lahat ng clubs may kanya-kanyang paandar! Mga booths at pa-contest!
Tumingin ako sa kaliwa kong kamay para tingnan kung anong oras na. Ayy, wala nga pala akong relo, dahil sa pagmamadali ko nakalimutan ko nang isuot.
Tumakbo na ako papunta sa gym dahil panigurado naroon na lahat ng mga kaklase ko. Kagaya nang sinabi ko, late ako ngayon. =___="
"Jelynne, panyo mo!" napatigil ako sa pagtakbo at napatingin nang may tumawag sa akin.
Lecheflan! Nang makita ko sa kanya ang panyo ay agad ko itong kinuha sa kanya. "Salamat! Salamat talaga, Dinno!"
Hindi ko alam kung bakit sa lahat ng pwedeng mahulog ay panyo ko pa?! Actually, ito yung panyo na ibinigay sa akin ni Renzo kaya naghyhysterical ako ngayon.
"Salamat talaga." sabi ko ulit. Nakita ko naman na parang nagtataka siya. Hindi niya kasi alam kung gaano kaimportante nito sa akin.
Kung hindi niya siguro nakita ito, mababaliw ako sa paghahanap pag nagkataon.
"Wala yun." at ngumiti siya sa akin.
Huminga naman ako ng malalim at ngumiti sa kanya.
"Pabalik na ako sa gym, ang dami na kasing ginagawa. Ikaw? Saan ka pupunta?" tanong niya sa akin.
"Actually, papunta na rin ako doon. Late na kasi ako kaya nagmamadali ako."
"Hmm, kanina pa nga kaming nagsisimula mag-ayos ng gym. Pero abot ka pa naman." at narinig ko siyang tumawa.
This is the first time I heard him laugh, I mean, na ako ang kausap niya. Hindi naman talaga kami close.
Kaming nasa first section ang naka-toka sa pag-aayos ng stage. Nakita kong nag gugupit ng mga colored papers ang ilan kong kaklase at ang iba ay nag cucut outs ng styrofoam, atbp.
Agad akong lumapit sa mga kaklase ko at inagaw ang trabaho nila dahil alam kong kanina pa sila nagsimula roon.
"Jelynne, tubig?" alok sa akin ni Dinno. Napangiti ako, hindi pa naman ako nagtatagal pero kung alokin niya ako ng tubig ay akala mo naman ang dami ko nang nagawa. Hahaha! Pero nauuhaw rin ako kaya okay lang!
"Uy, salamat" sabay kuha sa kanya ng mineral water.
Napansin ko na kanina pa siya ngumingiti.
"Bakit?" tanong ko.
"Anong bakit?" nagtatakang tanong niya.
"Wala. Sige, pakidala na lang ito kay Mhe-ann para maikabit na." utos ko sa kanya. Sinunod naman din niya ako.
Nang maihatid niya iyon kay Mhe-ann ay bumalik ulit siya sa akin.
"Tulungan na kitang maggupit?" sabi niya sa akin. Napakamot naman ako sa ulo dahil ang weird niya.
"Osige." ang sabi ko na lang.
Napahawak sa batok nang biglang may tumama sa akin. Napalingon naman ako kung sinong nambato.
"Bakit?" tanong ni Dinno.
"Wala naman." baka guni-guni ko lang iyon.
Pero napakunot na ang noo ko nang may tumama ulit sa akin. Hindi na nakakatuwa! Alam mo yung natuyong bala ng gluegun? Ganoon ang ibinabato sa akin! Lumingon-lumingon ako. Si Dinno rin, luminga-linga at hinahanap ang namamato sa samin, natamaan na rin kasi sya.
"Dinno, dinno, tawag ka ni Ma'am!" sigaw nung isa naming classmate.
"Sige Jelynne, punta muna ako dun ha." paalam niya sa akin kahit hindi naman kailangan.
Yumuko ako at kunwari'y hindi ko na hinahanap ang namamato sa akin. Pero ang mata ko, nakamasid pa rin talaga. At hayun! Huli ka!
Tumayo ako umakyat sa bleachers. Nakita naman nya ako na papalit sa kanya kaya agad naman syang tumakbo.
"Patay ka sa akin Renzo ka kapag nahuli kita!"
"Yun ay kung mahuhuli mo ako. Hahaha. " pang aasar pa nya. Naku! Pag nahuli ko to.
Hinabol ko siya ng hinabol. Bumaba sya sa bleachers tapos umakyat uli. Medyo napapagod na nga ako pero kailangan ko syang mahabol. Wag lang kaming makikita ni Ma'am Lachica kasi patay talaga kami don!
Then finally, nahuli ko na sya. Yehey! Hawak-hawak ko na ang wrist nya. Nagkatinginan lang kami. Tapos ngumisi ako. Nginitian ko sya nang nakakasar na parang gusto ko sabihing 'patay ka sa akin'.
Pero nasira ang moment namin nang may tumawag sa pangalan nya. Napalingon kami parehas.
That girl!