Note: Yaaas! We're halfway to the epilogue, sad to say. Few chapters left at alam kong sabik na sabik pa rin kayo sa susunod na mangyayari and I hope you will dahil mas kakaabang-abang pa ang mga susunod na chapters (cuz it is the last book). So thank you for the votes and comments. Hanggang huli? See you!
Chapter 16
Oh! A surprise?
Few days after Alden spend on the hospital, nakauwi na rin siya sa bahay nila. Hindi pa pwedeng magkikilos-kilos si Alden according to his doctor pero makakabalik din naman daw ito kaagad sa mga susunod na araw kaya maaari na ulit siyang bumalik sa trabaho niya.
"Are you okay, Alden?" pag-aalala ni Maine sa kanya. Gusto sanang mag-stay ni Maine for days sa bahay ni Alden pero hindi na niya ito pianayagan dahil nandiyan din naman si Alexander to accompany him, okay na naman siya.
"I'm okay, Maine, nothing to worry about." He smiled.
"Hindi ko kasi alam lalo na no'ng nahirapan kang huminga." She look at her feet, naalala niya 'yong araw na 'yon, pinuno nang kaba ang dibdib niya. Akala niya kung saan na naman mapupunta ang lahat.
"Maine, anong nangyayari?!" patakbong lumapit kay Maine, sina Alexander, Anja, Derrick at ang manager nito.
Kagat kagat ang daliri, napailing na lang din Maine. "Hindi ko alam, nag-uusap lang kami pagkatapos bigla na lang siya nahirapan huminga." Pinipigilan lang ni Maine na hindi maiyak, lumingon naman si Maine kay Alexander. "Sabihin mo sa akin, may sakit ba si Alden? Sa puso o kahit sa ano?" hindi siya makapampante, akala niya okay na.
Hindi pa pala.
Naghintay lang silang lahat sa labas ng kwarto ni Alden, waiting for the outcome. Hindi na sila mapanatag, as in, nakakaloka na talaga 'yong nangyayari sa kanila ngayong araw at hindi nila alam kung may susunod pa ba.
15 minutes, lumabas na ang doctor sa kwarto ni Alden. Agad namang lumapit si Maine doon.
"Doc, ano pong nangyari?"
He smiled, "Alden is okay." Okay, atleast naging panatag na sila doon. "Nasuffocate lang si Alden at kailangan niya rin ng mahaba-habang pahinga, and will transfer to a better room para mas maayos ang lagay ni Alden, you can see him now... again." He said and left.
Pumasok naman ang lahat at nadatnan nilang nakangiti si Alden.
"Shit bro, akala ko mamamatay ka na talaga!" at sa sinabi ni Alexander, nabatukan tuloy siya ni Maine, hindi lang isang beses kundi lahat sila except Derrick.
"Yeah, I thought I was gonna die." He smirked.
"Masyado ka ata naming na-stress kaagad, you should rest now."
"I love you..." when Alden said those words, natameme na lang din si Maine, all she can do is to kiss his forehead.
"How was feeling of in danger, bro?" biro pa Alexander na prinsipe kung maupo sa sofa habang kumakain ng popcorn.
"It was good, susunod ka na daw." Ngisi naman ni Alden.
Natawa na lang din naman si Alden. Napangiti na lang si Maine sa magkaibigan. She still remember the day no'ng unang pagkikita ni Alexander, tinulungan siya nito ayusin ang mga nalaglag niyang gamit and until now, Alexander keep on helping Maine.
"Maine... we waited for each other for how long years, I just wanted you to know..."
"That you wanted me to be your girlfriend?" Maine's forehead creased.
"I just want to you to know, that I'm willing to wait." He smiled.
Isang ngiti din ang bumalot sa mukha ni Maine. Hinawakan naman niya ang pisngi ni Alden, staring straight into his eyes. Ayaw na niya talagang pakawalan ang lalaking nasa harapan niya ngayon, and everything was meant to be filled again with love.
It takes time for them to be together, pero 'yong mga panahon ang nagsilbing phase para maging ganito sila kalapit sa isa't isa and time make them to be in love with each other. Akala noon ni Maine, finding someone and thanking him for what he had done would complete her pero sa pagdaan nang araw, she realize often that she fell in love.
And Alden was too slow to make realize that he was in love.
Saglit lang ay dahan dahan na nilapit ni Maine ang kanyang labi sa labi ni Alden, then in just a matter of a few seconds, naglapat ang kanilang mga labi. Si Alden ay nadilat na lamang sa gulat habang si Maine naman ay nakapikit, and when he lose Alden lips, nakangiti na lang din ito.
"What was that for?" takang tanong ni Alden pero bakas sa mukha niya ang tuwa. Nakangisi lang siya.
Maine smile is so different from the usual, "yes, Alden."
"Yes?" Alden is too confused, hindi tuloy niya alam kung para saan iyon.
Maine nodded, "yes, Alden, sinasagot na kita."
And after that, nagulat na lang ang dalawa sa pagbukas ni Alexander ng bote ng champagne. "I think we should celebrate now." Aniya habang hawak hawak ang tatlong glass of wines.
Natawa na lang naman ang dalawa kay Alexander, nakikinig pala sa pag-uusap ng dalawa.
Napatingin na lamang si Maine kay Alden, "I think, I need to talk to someone." She said. "Saka oo nga pala, bukas na ang balik ni Derrick sa states. Too fast, ihahatid ko siya."
"Pwedeng sumama?" aniya.
Nag-isip pa si Maine nang isasagot pero in the end, pinayagan naman niya ito pero kailangan magpahinga after dahil hindi pa naman niya nababawi ang lakas niya pero still, Alden is back. And the love fills the air again.
"Oo nga pala, sino pala 'yong kakausapin mo?" tanong ni Alden.
Maine took a deep sighed, "well, I just want a talk to her, yeah, with Roshelyn."
"Wala na akong against diyan pero kapag alam mong medyo sabit ka kay Roshelyn, umiwas ka na lang din. She was once bully back then sana gano'n ang trato sayo."
I shook my head, "hindi naman."
Mayamaya lang ay kinuha na ni Alden ang dalawang glass wines at siya na mismo ang nagsalin sa baso ni Maine at inabot ito sa kanya, mayamaya lamang sa pag-inom ni Maine ay may kung ano siyang nasalat sa kanyang dila and when she spit out the thing out from her mouth, doon lang siya nagtaka nang makita ang isang singsing.
Napatingin naman siya kay Alden, "ano 'to? Bakit may singsing?" takang tanong ni Maine.
Kinuha naman ni Alden ang singsing sa kamay ni Maine at kinuha nito ang kanang kamay ni Maine at kanyang dahan dahan na sinuot ang plain white silver ring na may naka-embossed na MaiDen.
"MaiDen?" maine asked confusedly.
Alden smiled, "yes, 'cause you and me, we're made for each other."
"Teka pa'no?" taka pa rin ni Maine.
Napakamot na lang ng batok si Alden kahit hirap na hirap dahil sa neck brace niya, "yeah, I bought it a year ago, kasi alam ko, that this ring signifies that love means no time, dahil kung para kayo sa isa't isa, kayo hanggang huli. Now I found my home, found the love where I belong, and 11 years ago, I found the girl will I marry and be my wife."
Maine make's her heart melt. Hindi niya ma-take 'yong sinabi ni Alden sa kanya, parang iba si Alden ngayon, parang newly edition of Alden Henderson pero isa lang ang nasisigurado niya. Hinding hindi siya magsasawa mahalin ang lalaking ito.
"Will you be my better half?"
Maine smiled, "no hesitation, I will always be your better half."