My Better Half

Chapter 13

Chapter 13

How they met

~Maine's POV

I followed Alden to the outside of the restaurant, pero pagkalabas ko ay hindi ko na siya makita, I tried to search him, pinuntahan ko siya sa parking lot kung nandoon ba siya pero wala siya doon. Hindi ko alam pero ang bilis ng kabog ng dibdib ko, ayokong umalis na naman siya sa piling ko, parang noon lang, kung kailan nagkita na kami, saka siya nagpakalayo-layo hanggat sa mawalan na kami ng communication. Natatandaan ko pa ang lahat ng iyon kahit na nagkaroon ako ng amnesia.

Naghintay ako sa labas ng restaurant, naupo ako sa isang gilid, waiting for him to come back o kaya bigla na lang siyang lilitaw diyan but then, I saw him standing on the bus stop. Hindi na ako nagdalawang isip nang makumpirma kong siya nga iyon, he had no disguise or something na pwedeng hindi siya makilala, tinakbo ko papunta doon.

But I was too late, kitang-kita ko kung paano siya pumasok sa loob ng bus at naupo katabi ng bintana. He didn't even look back to see me. Ano bang nangyayari ngayon kay Alden? Nalilito na ako, hindi ko na siya maintindihan.

Bagsak ang balikat ko nang bumalik sa parking lot, nakasalubong ko si Derrick. I can even give a smile to him, parang ang hirap naman.

"I thought you were Alden, nasaan na siya?" he asked. Inakbayan pa niya ako at sabay kaming naglakad papunta sa sasakyan.

"He just left."

"Ha?"

"He just left on a bus." I took a deep sighed. "this is a tiring day Derrick, I hope make you happy."

Bubuksan ko na sana 'yong kotse nang humarang siya sa pinto ng driver's seat.

"Leave the way, Derrick." Walang gana kong tugon sa kanya.

"May problema kayong dalawa, or should I say, ako ang nagiging dahilan ng problema niyo?" napakunot naman akong tumingin kay Derrick, raising his left brow and shrugging, "ewan ko, kung bakit ko naisip 'yon, ah? Pero I felt something na hindi maganda kapag nagkakasama kami ni Alden."

I shook my head and hold his shoulder, "stop thinking like that, Derrick. Stop concluding such thing, siguro pagod lang si Alden..."

Natawa naman siya sa sinabi ko kaya naman mas lalong nanuot ang noo ko sa kanya, "it's funny how you said he was always tired, Maine but you always don't get what is the main reason why he's always like that."

My mind starts to create such things. Oo, 'yon nga lang din ang nagiging dahilan ni Alden. He's always tired, masyado na ngang gasgas ang excuse na 'yon pero hindi ko alam kung ano nga ba talagang dahilan kung bakit ganito ang pakikitungo ni Alden sa akin ngayon.

"Anong gagawin ko ngayon?" I sighed.

"Talk to him or better, you must wait..."

"Wait? Saan?" taka ko pa.

"Na siya na mismo ang lumapit sa iyo... saka, Maine, kung ako man ang nagiging dahilan diyan sa pag-aamok ni Alden, don't worry, I was just visiting the country and be leaving soon, I'm just here to bond with the people who make me happy there. Sana hindi siya magconclude ng mga bagay bagay..."

"Tama ka, sana hindi lang exagge kung mag-isip si Alden."

"You know, the time has come for me to let go of someone that I was waiting for a long time." He said right in front of me, nothing to process of what he said.