Chapter 14
The accident
~Narrator's POV
"Alden! Alden!" takot at buong pag-aalala na pagtawag ni Maine sa pangalan ni Alden na ngayon ay mabilis na dinadala papuntang emergency room. Mga luhang hindi mapigilan, mga kabog ng dibdib na dinudulot ng kaba. Hindi alam ni Maine ang gagawin kapag may nangyaring masama kay Alden.
"Ma'am, hanggang dito na lang po tayo." Agad na hinarangan ng nurse si Maine papasok sa loob ng emergency room.
"Hindi pwede, A-Alden..."
"We'll do everything Ma'am..." the nurse assured her. tanging nagawa na lamang si Maine ay ang yakapin ang sarili niya.
Tumatakbo namang palapit sa kanya si Derrick, "Maine! Maine... natawagan ko na ang manager ni Alden at mga kaibigan nito, papunta na sila ngayon." Aniya, wala namang tugon si Maine. Kinulong na lamang ni Derrick ang kaibigan sa kanyang yakap upang kumalma ito.
Hindi nila inakala na gano'n ang mangyayari, everything was so fast. Hindi man lang nila naseguridad si Alden because everything is too late. Makakaligtas nga ba si Alden or it will change Maine's way of living her life.
Alden Henderson is kind of a man who will do everything just for the people he loves. And he did to Maine Alvarez, the girl he waited for a long time, like 11 years.
And now he's suffering for the pain he don't deserve.
"Alden..." Maine's voice cracks.
Naramdaman naman niya ang paghagod ni Derrick sa likod niya, trying to comfort her pero dahil hindi pa nila alam kung ano nang lagay ni Alden, hinding hindi siya magiging komportable. Naalala tuloy niya 'yong pagkakataon na siya naman 'yong naaksidente at nawala ang mga memorya kung sana kabilang si Alden. At ayaw niya mangyari ulit 'yon, alam niyang naging mahirap para kay Alden ang lahat noon pero ayaw niyang maulit 'yon.
Ayaw na niyang maghintay ng napakatagal para lang bumalik sa dati ang lahat. Kailan nga ba talaga nila makakamtam ang tamang panahon? Magkasama nga sila pero ang panahon, laging hindi sumasang-ayon sa kanilang dalawa. It's getting worse and worse and she can't think too easy, alam niya kasing hindi pa nila nahahanap ang tamang panahon para sa lahat.
Or they were just walking along to it? Then the challenges and barriers they're facing was just measuring how will going to take the road of love.
Mayamaya lang din ay dumating na managers at ilang kaibigan ni Alden, including Alexander, kasunod din nito si Anja.
"What happened? Where's Alden?" tanong ni Alexander kay Maine.
But Maine is to occupied to answer them, "hayaan niyo na muna si Maine." Niyakap naman siya ni Anja to keep her cool and calm.
"Ah, guys, the bus Alden took hit the approaching car." Paliwanag naman ni Derrick.
"Paano nangyari?" takang tanong ni Alenxader.
"Alden!" Maine's shout his name, as if he could hear her shouting his name. Maine hit the break but the bus hit the approaching car and made collisions to the other car.
Mabilis na namuo ang mga luha ni Maine at tuluyang bumagsak nang makita ang walang malay na si Alden sa loob ng pampasaherong bus. They call for an ambulance. Nanghihina ang tuhod ni Maine nang lumabas siya sa sasakyan at naglakad palapit sa bus.
Nagsilapitan rin naman ang mga usisero't usisera, they find Maine, kaya agad na nagtaas ang kanilang mga smart phones and then they saw Alden inside of the bus. Mabilis na nalipat ang atensyon ng mga tao kay Alden, and Maine can't do anything but to stare for the guy she loves.
Mabilis ding dumating ang mga ambulansya, Maine is still in shock. Hindi niya alam kung anong gagawin. Para siyang nasa isang 3D action movie kung saan harap harapan niyang nakita ang pagbanggaan ng mga sasakyan and saw people needing for help. Sana nga isang pelikula lang ang napanood niya para alam niyang scripted lang ang lahat pero hindi eh, reality hits her. Wala sila sa studio, walang special effects, and not in 3D. She saw it on her own eyes.
Isa isa nang inaalis ang mga pasahero sa loob ng bus, until Alden rescued. Walang malay. Napatakip na lamang si Maine nang bibig niya nang makita niyang duguan ang ulo nito, she wants to hug him pero baka makasama pa iyon. She can do nothing.
She cried like she lost important to her, someone important to her.
They followed the ambulance.
"So, ano daw dahilan kung bakit hindi bumangga 'yong bus?" tanong ni Alexander.
Derrick shrugged, "we don't have any idea dahil sinundan agad namin 'yong ambulance pagkatapos ma-rescue si Alden."
"Makakalimutan din ba ako ni Alden?" napatingin naman silang lahat kay Maine, lahat sila hindi alam kung anong ire-react sa sinabi niya. Nakatingin lang sila kay Maine, tinitingnan ang mga namumugto niyang mata.
"Maine, hindi mangyayari 'yon." ani Anja.
"Paano kapag nangyari 'yon?" dagdag pa ni Maine.
"Maine, listen, he won't forget you, he will stay."
"I was once forget him, forgetting the pain and now I know, what it feels like. Something that I lost." She took a deep breath, biting her nails.
Anja hugged her. Lahat sila nag-aalala sa kondisyon ni Alden, hindi nila alam kung bakit nasa bus si Alden sa mga oras na 'yon. Hindi naman nila pinipilit na magkwento si Maine kaya hinayaan na lang nila.
After few minutes, the doctor came out on the emergency room. Removing his white gloves on his hands, "Mr. Henderson's friend, family?"
Agad namang lumapit si Maine, "doc, ano na pong lagay ni Alden?" parang nagmamaakawa si Maine na hinihinga ang mga salita sa doctor na okay lang si Alden. Na walang masamang nangyari sa kanya.
The doctor smiled, "Mr. Henderson is okay, he's fine now. We'll wait him to wake up so we can check him again." Sabi ng doctor sa kanilang lahat na nakapagbigay luwag nang hininga sa kanila. "You may now see him."
Agad agad naman na pumasok ang bawa isa, sabik na sabik silang makita si Alden. And Maine couldn't help but to cry when he saw Alden lying on the white bed of the hospital. May nakapalibot na benda sa ulo ni Alden at meron din itong neck brace.
"Glad he's okay." Alexander sighed.
Napatingin naman si Maine kay Alex, "are you sure?"
Napataas naman ng kilay si Alex sa sinabi ni Maine sa kanya, "hinding hindi magiging okay si Alden hanggat hindi pa siya nagigising."
"Maine, okay na si Alden? You see?" Sabi naman ni Anja sa kanya.
Napailing na lang siya at tinitigan ang mukha ni Alden.
Naging laman na rin ng balita ang naturang aksidente na nangyari kanina, hindi pa rin lubos maisip na Maine na hahantong sa ganito ang lahat. Ang hirap tanggapin pero she needs to.
"Alex..." Maine calls him.
Tumingin naman ito kay Maine at kinunotan lang ng noo.
"Anong nangyari kay Alden noon no'ng naaksidente ako?"
He smiles, a bitter one. "He did everything just for you, for you to remember who he was to you." In all the words he said, tinamaan na naman si Maine. Tutulo na sana ang mag luha niya nang maramdaman niya ang paggalaw ng kamay ni Alden sa kanyang mga palad.
Agad niyang binaling ang tingin kay Alden, napatayo naman siya sa kanyang kinauupuan at hinintay ang pagmulat ng mga mata ni Alden.
"Alden? Alden?"
Nang imulat naman ni Alden ang kanyang mga mata ay blurry visions pa ang unang bungad nito at dahil na rin sa mga ilaw na nakatapat sa kanya pero mabilis din naman itong nag-adjust at unti-unti niyang nasilayan ang babaeng nasa kanyang harapan.
"S-sino ka?"
Agad namang napa-atras si Maine at tila naguguluhan sa nangyayari.
"Alden... ako 'to si Maine."
Tila natahimik ang paligid, tila naguguluhan sa nangyayari sa paligid.
"I know."
Everyone around gasped when he said a word.
"Alden?"
"Yes, Maine... I'm okay and don't worry... I won't forget who you really are to me."
Nakahinga nang maluwag si Maine at agad na niyakap si Maine. Masyado lang siguro siya nag-conclude na may magkakaroon ng amnesia si Alden pero she was wrong, they were wrong. Okay si Alden, he is fine.
"You can't go to work like that." Maine said.
"But I have to."
Maine shook her head, ignoring of what he said. "You should rest, alam mo, nami-miss ko na 'yong tayo, 'yong dating tayo."
"Oh, I miss this too." Napangisi na lang din sila sa sinabi ni Anja.
"Oh gosh!" hingal na hingal na sabi na nang babae na kakapasok lamang ng emergency room, lahat ng tao sa paligid ay napatingin sa kanya. Lahat ay nagulat nang makita siya. "Alden!"
She ignored Maine beside Alden, "R-Roshelyn?... w-what?"
She hug Alden, "glad you're okay."
"Okay, I'm out!" Alexander said, sumunod din naman ang manager nito, si Derrick at si Anja. Naiwan na lang sa loob ay si Maine na pinapanood ang dalawa.
"Ah, Roshelyn?" Maine call her out.
Napatingin naman sa kanya si Roshelyn, "oh, hi Maine, nandiyan ka pala."
Hindi alam ni Maine kung anong ire-react niya pero nagtimpi na lang din siya.
"Good, you're here..." she smiled, "Alden," she look to her, "sige, lalabas lang ako."
"No, Maine!" Alden stop her. "Stay..."
But she shook her head, "I can't." I can't stay watching Roshelyn cares on you.