Chapter 11
Third wheel?
~Maine's POV
"Maine!"
I shook my head and blink my eyes many times and still shock to see him. I never saw it coming.
"Alden?!"
~Alden's POV
"Will find them." After I said those words to Anja, dumiretsyo na agad ako sa elevator without knowing and asking kung saan nga ba talaga nagpunta si Maine kasama 'yang so-called kaibigan niyang si Derrick. No, please, don't conclude such thing, hindi lang talaga ako kampante diyan kay Derrick. I felt something. May kakaiba sa mga kinikilos niya. Baka kasi paggising ko isang umaga, naghahabol na naman ako kay Maine at napag-iwanan na naman ako. I don't want it to happen again, ayokong maging talunan.
Was it a game? No it isn't. But I must win her heart.
Dumiretsyo naman ako sa sasakyan ko.
Pagkarating ko ay naghihintay si Alexander doon, "ang bilis mo naman ata?" he asked.
"She's not there, she's with Derrick."
"Oh," ngisi pa ni Alexander. "Susundan mo, hahanapin mo? Kailan ka pa naging aso para habulin ang isang tao?" ngisi pa nito.
Napailing na lang din naman si Alden sa kanya, "kapag mahal mo, susundan mo. Kapag mahal mo, hahanapin mo. Kapag mahal mo gagawin moa ng lahat." Ngisi ko pa, pumasok naman kaagad ako sa kotse at sinarado ang pinto.
Bubuksan sana ni Alexander ito, "oh shit, bro, buksan mo."
"No, I'll go by myself." Saka ko ini-start ang engine.
Naiwan naman si Alex, alam ko namang magi-stay din siya diyan, nandiyan kasi si Anja. I tried to think of place na pwedeng puntahan nilang dalawa pero walang pumapasok sa utak ko kung saan, alam ko namang umiiwas si Maine sa crowded places kaya for sure, wala siya doon? But with, Derrick? Saan naman kaya sila magpupunta?
I tried to call her phone pero hindi naman niya ito sinasagot, paulit-ulit at paulit-ulit din akong nai-ignore. Paikot-ikot lang ako sa lugar na 'to, don't know where to find her until a notification beep on my phone. Maine was on taguig... with Derrick.
"Anong ginagawa niya sa taguig?" tanong ko sa sarili ko.
Mabilis naman akong tumungo sa taguig at sa isang five star restaurant kung nasaan sila ngayon. Was it a lunch date? Or nah? Hindi ko alam. Gusto ko lang makita si Maine kaya ganito ako ka-desperado. I was so upset during our taping kahapon kaya gano'n na lang din ang pakikitungo ko sa kanya and I know I was wrong kaya nga pinuntahan ko siya sa condo niya pero wala siya, she's with Derrick.
She was with Derrick all the time!
I still remember the night when she said to me na malapit nang umuwi ang kaibigan niyang iyon, she's always been receiving lots of flowers and chocolates from that guy kaya hindi ko talaga maiwasan magselos, oo inaamin ko, I was jealous of him. Lalo na kapag nakikita kong masaya si Maine kasama siya.
Malapit na sana ako sa taguig nang ma-traffic pa ako. I'm still checking on my notification if Maine was still there and glad, someone was posting pictures she's eating lunch... with Derrick.
After thirty minutes on traffic, nakarating na rin ako sa five star restaurant na 'yon.
Saktong sakto naman nang makita ko sila na lumabas na nang restaurant, but some people block my way and sight to her. So I take this people's wish to have a picture with me pero hindi pa rin nawawala ang tingin ko sa dalawang iyon, until Maine's car left. Mabilis akong bumalik sa sasakyan ko at sinundan ko ang sasakyan ni Maine. She's driving the car and not Derrick.
I tried to call her again pero hindi pa rin niya ito sinasagot.
Until we reach the mall they've been heading, they park their car and also mine. Hindi pa rin nawawala ang tingin ko sa kanila hanggat sa bumaba na sila, they were so happy. Lumabas na rin naman ako ng sasakyan at sinundan ko silang dalawa.
"Maine!" when I call her name, mabilis naman siyang napalingon sa akin. Her face is full of surprise and shock.
"Alden?!" was all words she said.
Nang malapitan ko naman ito, hindi ko alam pero bigla ko na lang din siyang nayakap.
"Sorry, Maine..." iyon na lang din ang mga salitang lumabas sa bibig ko.
Dahan dahan din naman siyang umalis sa pagkakayakap, hinawakan niya ang magkabilang pisngi ko. Her eyes were glowing, nangungusap talaga ang mga mata niya. Napakasimpleng babae nito, no words can explain how much I love her.
"Sorry for what?" she said.
"Sorry for what happen yesterday, I know—"
Before I continue my words, nilapat niya ang kanyang dalawang daliri sa labi ko. She smiled, "nakakatampo lang din kasi Alden pero hayaan mo, huwag na natin gawing big deal ang lahat. Alam kong pagod lang tayo kahapon, ikaw... okay na Alden. No need for sorry pero thank you sa effort."
Napangisi na lang din naman ako, "but why are you with him?" I asked.
"Ay wait lang," she clears her throat. "Pa'no mo nga pala nalaman na nandito kami?"
Napakamot na lang din naman ako sa ulo ko, "I followed your car."
Napangisi na lang din siya at buntong hininga, "well, nandito ka na lang din naman. Sama ka na sa amin ni Derrick."
"With that guy?!" tingin ko kay Derrick.
"May problema ba, Alden?" takang tanong ni Derrick.
I shook my head and answer, "no."
"'Yon naman pala eh, tara na, I want to enjoy this day." Wala naman palang problema eh, okay naman pala ang lahat. I'm with Maine but she's with Derrick. Hindi ko talaga alam kung saan ako lulugar ngayon.
We spend the whole time playing, eating and such crappy things.
"Alden, try mo naman 'to, kanina ka pa nananahimik diyan! Dapat kasi hindi mo na kami sinundan eh, 'yan tuloy di ka makarelate sa amin." Hagikgik pa ni Maine.
I sighed and get the ice cream on her hand. Pagkakain ko palang ay agad ko itong nadura dahil sa sobrang anghang. When I look at them, pinagtatawanan lang nila ako.
"Ano 'to?! Ice cream ba 'to?!"
Hindi nila ako sinagot kundi tawa pa rin sila ng tawa, kulang na lang ay mahiga na sa sahig.
"Congrats bro, it's wasabi flavor." Ngisi pa ni Derrick.
Agad ko namang kinuha 'yong bottled water na nakadisplay sa harap ng counter at ininom 'yon at kahit papaano, nawala 'yong anghang sa dila ko. Ewan ko kung pinagti-tripan ako nang dalawang 'to eh.
At may agad naman akong naisip.
Agad kong kinuha ang phone ko sa bulsa ko at, "Oh, Rosh, napatawag ka?" ngiti ko pa. Kunyaring may kausap.
"Si Roshelyn 'yan Alden?" napatingin naman ako kay Maine at tumango sa kanya.
"Yes, yes, Rosh, ngayon na ba? Sige, papunta na ako! See you!" and I hung up the phone just for an act.
"Saan ka pupunta?" takang tanong ni Maine, nawala na rin 'yong pagtawa niya kanina.
"I have to go, may pag-uusapan kaming dalawa ni Rosh." Sabi ko pa.
"Ngayon na talaga?" I nodded to her.
"Sorry Maine... Roshelyn is waiting." I kissed her cheek then I leave the two of them.
Ayoko sanang umalis dahil gustong gusto ko makasama si Maine, pero mas lalo lang akong hindi nagiging komportable na nandito nga ako pero sa ibang tao masaya si Maine. Parang pinagsisisik-sikan ko lang ang sarili ko.
Minsan, kailangan mo talaga mag-pa-miss para malaman mong may halaga ka talaga. And I know, she knows. Habang nandiyan si Derrick, I don't know what will happen to us.
Us? Is there will be an... us?