Hala kapıda dururken yutkundum ve ona bakmaya devam ettim. Bugün tüm şakalar beni buluyor. "Nasıl buradasın bir kaç gün?"
"Burada kalacağım işte!" dedi Doruk ve zorla içeri girdi. Arkasından bakarak kapıyı kapattım. Tabi kendi evinmiş gibi kullan. "Neden sevgili öküz?"
"Çünkü babamın geldiğimden haberi yok! Ona ne diyeceğim? Bir kıza ders veriyordum, o buraya annesinin ben aldırma operasyonu için geri döndü. Bende döndüm bunu mu diyeyim? Tabi kızın adını falan da soracak babam!" dedi ve ellerini beline koydu. Neden hep sıkışan ben oluyorum acaba? "Of tamam babam biliyor mu?"
"Ah evet, bu fikri o verdi sağolsun!" dediğinde sinirlerim gerildi. Hay Allahım ya, sabrımı mı sınıyorsun yarabbim? "Ne? Ben o babama gösteririm."
Sanki biliyormuş gibi önden yukarı çıktı. Neredeyse benim odama girecekken durdurdum ve benimkine en uzak odaya götürdüm. "Bu niye bu kadar uzak merdivenlere?"
"Merdivenlere değil benim odama uzak!" dedim inatla.
"Ha sen hala.." dedi ve beni duvara yasladı. Tek kolunu duvara dayayarak iyice yaklaştı. "Benim tescilli sertifikalı sapık olduğumu düşünüyorsun!"
"N... ne alaka ya?"
"Ne yani benden hiç korkmuyor musun şu an?" dedi ve gözleri ile tuhaf bir bakış yarattı kendine. Hemen yutkundum ve bakışlarımı çektim. "Ha... hayır! Ah Doruk çok komiksin! Neden senden korkayım ki?"
Eliyle yüzümdeki bir tutam saçı geriye çekti. Gözlerini patlatarak baktı. "Bilmem sonuçta ben çapkın düzenbaz herifin biriyim. Ve seninle hiç aynı çatı altında kalmadım. İnan bana bu kötü bir şey!"
Bana daha çok yaklaştı. Ha beni öpecek misin şimdi? Gözlerimi kapatsam mı yoksa tekme atıp kaçsam mı? Gözlerimi kapatmayı seçtim. Bir süre sonra geri açtım. Doruk geri çekilmiş bana gülüyordu. "Merak etme Eylül, ilk öpücüğünü sevdiğin adama vereceksin! Şimdi çık istersen çünkü soyunacağım ve-"
Ah bu nasıl bir utanç? Neden ikinci şıkkı seçmedim ki? Hemen odama gidip kapıyı kilitledim. Ah pis domuz, bana yine oyun oynadı. Yine rezil oldum öküze!
★⋰˚☆* ⋰˚☆★★* "★ ★"★ ★★⋰˚☆* ⋰˚☆★★* "★ ★"★
İki gündür cehennem hayatı yaşıyorum. Doruktan köşe bucak kaçıyorum. Yok yok onunla karşılaşmamam gerek! Hala o an aklıma gelip utanıyorum. Acaba unuttu mu? Sanki bakar bakmaz dalga geçecek benimle. Bu akşam hep beraber yemek yiyeceğiz ne yazık ki! Babam, annem ve Doruk!
Kapı çaldı. Geleni ev sahibi karşılamalı fikri ile aşağı inip kapıyı açtım. Uzun süredir odamdayım. Karşımda bir barbie bebek vardı. Kız maşallah manken gibi sarışın, mavi gözlü klasik uyum ama 90-60-90 valla.
"Buyurun kime bakmıştınız?" dedim onu süzerken. Erkek olsam gözlerimi alamazdım. "Ben... Doruk burada mı acaba?"
"Doruk mu? Şey siz kimsiniz?" der demez, kız cırlayarak içeri koştu. Pislik bir de beni kenara itti. Kimi kimin evinde itiyor bu ya? "Aşkım!" Hımm.
"Pelin sen..." dedi Doruk ve üstüne yapışan kızı geri çekti. Garip bir ilişkileri vardı bence. "Burak'a seni sordum, o da burada olabileceğini söyledi."
"Ah Burak... sen neden beni arıyorsun ki?" dedi Doruk. Ayıp be Burak. Gözümden düştün şu an.
"Aşkım tatilden beri konuşmadık. Ben seni çok özledim bebeğim. Ama şans işte buradasın!" dedi kız ve yine sülük gibi sarıldı. O sırada Doruk ile bakıştık. O göz devirdi, bende 'ne yaparsın kardeş' bakışı attım. "Of Pelin bana aşkım demeyi kes! Biz seninle ayrıldık!"
"Ah bebeğim o bir sinir patlamasıydı." dedi kız kabul etmeyerek. O büyük ihtimalle silikon olan pembe dudakları yukarı kıvrıldı. "Hayır değildi. Bak biz ayrıldık ve benim... yeni bir sevgilim var!"
Oo Doruk 2-1 öne geçti. Çok heyecanlı gidiyor. "Ne? Şaka mı yapıyorsun bebeğim. Kimmiş o yeni sevgilin?"
Ben anlamadan Doruk yanıma geldi ve omzumdan tutup beni kıza çevirdi. "İşte bu Eylül, benim yeni sevgilim. Bu da Pelin, benim eski sevgilim!"
Ne... ne sevgilisi ya? Kulağıma eğilip fısıldadı. "Bu oyunu mahvedersen kendine ölümlerden ölüm beğen!" Hemen toparlandım ve güldüm. "Ah merhaba Pelin, sevgilimle ne işin var acaba?"
"Doruk inanmıyorum, beni böyle bir kız için mi reddettin?!"
"Pelin laflarına dikkat et o benim sevgillim, ona denilen bana denilmiştir."
Bu sözleri şaşkınlığımı bilmem kaç katına çıkardı. Biraz abartmadı mı sizce de? Dizilerdeki çakma ağalar gibi duruyor. "Cidden onun neyini seviyorsun? Ondan kat kat iyiyim." Hah.
"Onun gözlerini seviyorum, saçlarını yüzünü, huylarını, rezil olduğunda yüzünün ifadesini, beni güldürmesini seviyorum. Sende olmayan her şey bunlar!" dedi Doruk. Vay iyi kıvırtıyor. Ben olsam hemen yerdim. Bir oscar gerek sana öküzcük!
Role uyarak Doruk'a gülümsedim ve yanağından öptüm. Doruk'un şaşkın halini görüyorum. Hayır gülmek yok Eylül! "Size inanamıyorum. Bebeğim bu yaptığına çok pişman olacaksın!"
Kız kapıya doğru gitti. Arkasından bağırdım. "Sevgilime bebeğim demezsen senin için daha iyi olur!"
Çıkarken kapıyı hayvan gibi çarptı. O kapı kaç para haberin var mı kızım? Doruk derin bir nefes aldı. "Vay vay bizim öküzde ne cevherler varmış bravo!"
"Ne?"
"Çok iyi oynadın, bir an bende inanacaktım." dedim ve omzuna yumruk attım. Biraz geriye kaydı ve güldü. "Ah evet öyle, sen de iyiydin!"
★⋰˚☆* ⋰˚☆★★* "★ ★"★ ★★⋰˚☆* ⋰˚☆★★* "★ ★"★
Şu domuza bak ya! Yok valla kibarlıktan ölecek. Şu an akşam yemeğindeyiz. Bizim Doruk babamın yanında adeta bir prens. Bir kibar bir kibar anlatamam. "Sende ister misin Dorukcuğum?" dedim imayla.
"Ne... yok teşekkür ederim Eylülcüğüm." dedi ve güldü. Eylülcüğüm ne ya?
"Babacığım sen?" dedim sonra, Doruk'a gönderme yaparak. Anlar mı şüpheliyim ama. "Olur güzel kızım, az koy ama!"
"Tabi babacığım." dedim iki köfte alırken. "Doruk oğlum kızlarla aran nasıl?"
Babam böyle şeyleri çok rahat konuşur. Doruk'u öksürük tutmasından bunu anlayabilirsiniz. "Helal oğlum helal. Eylül su getir Doruk'a."
"Tabi babacığım."
Mutfağa giderek bir bardak ve sürahi aldım. Boğazında mı kaldı Doruk bey? Suyu doldurup ona verdim ve yeniden yerime geçtim. "Ee nasıl?"
"Efendim?"
"Kızlarla aran diyorum nasıl evladım?" dedi babam. Ne yapacaksın baba? Bu ne merak. "Ah çok iyi hepsi bana ölüyor. Ben de kız olsam kendime ölürdüm."
Her kelimesi Doruk'a ait bir cümle. Ondan başkası diyemez yani. Bu ikisi çok mu rahat ya? "Bu çok iyi. Bizim katır inatlı kız pek erkeklerle anlaşamaz. Neredeyse ilk erkek arkadaşısın." dedi babam ve bu seferde beni öksürük tuttu.
İlk erkek arkadaşıymış hah nereden biliyorsun ki baba ya? "Baba!!"
Doruk hemen araya girdi. "Eh ona dayanmak ayrı bir güç gerektiriyor efendim."
Çok komik babamla beraber yarım saat güldüler. Tabi burada rezil olan benim. Oh ne güzel gülün siz gülün! "Ay sen çok yaşa Doruk. Bende bunu demek istiyordum. Eh tam Adnan'a yakışan bir çocuksun." dedi babam. Kızını iki dakikada sattın baba be.
"Teşekkür ederim efendim."
Ay kusacağım şimdi bu ne kibar olma çabaları falan ıy öküze hiç yakışmıyor. Babamın dediği şeyle ağzımdaki suyu dışarı çıkarmam bir oldu. "Keşke böyle bir damadım olsa!"
Doruk'a baktım hemen. O da şaşkındı ama belli etmemeye çalışıyordu. "Baba!!"
"Tamam sustum."
Ay yemek sonunda bitti. Ama daha bunun oturma kısmı var. Babam Doruk'u soru yağmuruna tuttu tabi. Annem de bir ara ona katılınca seviye eksilere düştü bir an. "Peki şu ara bir kız var mı bakalım?"
"Aslında var." dediğinde merakla ona baktım. Hım. "Kimmiş bu şanslı kız?" Evet, kimmiş o bahtı kara, zavallı?
"Bu kız çok ilginç bir kız, beni kendine bağlayan bir kız, benim vazgeçilmezim." dediğinde bir süre sessizlik oldu. Bu tür şeyleri aileye söylemesek yani garip oluyor da. "Oo sen abayı yakmışsın oğlum. Bende yoksa seni bizim beceriksiz kıza alalım diyecektim."
Oha ya! Babamın onu neden eve çağırdığı belli oldu. "Baba ben aşık olduğum kişiyle evleneceğim." dedim hemen. Sonra Doruk ile iki saniye bakışlarımız kesişti. Sonra boğazımı temizledim ve su içtim.
Ardından bu garip gece sona erdi. Aslı ile de konuşamadım zaten. Köpeğimi özledim ben ya. Üstümü değiştirmiş yatmaya hazırlanırken kapı aniden açıldı. Korkudan yerimden sıçradım. Aynı hızla geri kapatıldı. "Hey kapı çalma diye bir şey var!"
"Eylül sana bir şey söylemem gerek." dedi Doruk acele ile. Sakin ol şampiyon. "Neden kapıyı çalmadığını mı yoksa bana borcunu nasıl ödeyeceğini mi?"
Biraz daha yaklaştı ve bu benim gerilememe neden oldu. Evde o kadar kişi varken bir şey yapmaz değil mi? "Ah senden azar işitmekten yoruldum!"
"Ne? Ne oldu şimdi ne yaptım ki?" dedim ve o sırada sırtım duvara dayandı. Kaçacak yer kalmadı. Ve bu adam delirmiş gibi duruyor. "Bana ne yaptın bilmiyorum ben olmuyor yapamıyorum!"
"Ne? Daha açık konuşur musun lütfen?!" dediğim an Doruk... o dudağını dudaklarıma örttü. Bir an nefes almadan sadece öyle durdum. Ellerim göğsüne dayandı ve onu geriye itti. Benden ayrılır ayrılmaz da yüzüne tokat yedi. Neye uğradığımı şaşırdım? Bu ne şimdi??
"Sen ne yaptığını sanıyorsun? Bunu nasıl yaparsın? Sen...kimsin, ben senin neyinim ki bunu yapabilirsin?"
Bir şey demedi. Gözümden engellemeye çalışsam da bir yaş aktı. "Hesapta olmayan bir şey oldu Eylül. Sana aşık oldum... Seni öpmek istiyorum ama öpemem... sana sarılmak istiyorum ama sarılamam... seni koklamak istiyorum ama yapamam. Sana başka bir erkeği tavlaman için ders veriyorum. Ve sen varlığından habersiz bir adam için kendini değiştiriyorsun. Ben artık yokum. Daha fazla dayanamam Eylül!"
Bunları dedikten sonra uzun uzun bana baktı ve gitti. Kapıyı çarparak gitti. Bense olduğum yere çökerek olanları hazmetmeye çalıştım. Öpücükten hiçbir şey anlamadım ama sözleri bir sürü şey anlatıyordu. İçimden sadece ağlamak geliyordu.