T W E N T Y - T W O
Rose's POV
Ugh. Hindi ko alam kung ano ang nasapo sa kaluluwa ko at nainis ako ng ganon, basta ang alam ko ay pagkagising ko ay naiinis na ako. Ugh! Tapos sinusubukan ko nang kumalma pero yun ang gagawin nila?! Eh pwede naman kasing yung dalawa ang kainin ko eh, pinag aawayan pa ba? Holy Rose
Nandito lang ako ngayon sa park at nagpapalipas, kanina pa talaga ako dito at alam kong nag aalala na yun sila Jimin at Jungkook sa akin, pero wala akong pake. Manigas sila.
...
...
...
...
...
...
...
...
...
...
...
Pati ang utak ko speechless..
...
...
...
.. .
That's it! Hindi ko na ito kaya, alam kong masasaktan siya pero... Pero hindi pa ako ready, sorry.
Habang konti palang ang oras na nagkita kami, ULIT.
Alam kong masasaktan siya, lalo na't naghirap siya para hanapin ako pero ako eto, panira.
Tumayo na ako sa bench at nagmartsa pauwi ng bahay ni Jimin, lalakad nalang ako para makapad isip isip na rin, tama ba tong desisyon ko? Ayaw kong makasakit ng tao, it's just that, Dahil sa amnesia ko-scratch that, dahil sa PESTENG amnesia ko ay nalimutan ko narin kung paano siya mahalin. I need to space out a while until I will realize. Babaw ba? Sorry. Hindi pa ako ready.
Pagkabalik na pagkabalik ko sa bahay ni Jimin ay nakita ko silang nanunuod ng TV
"Uy! Yooooon! Sayang! Na shoot na sana eh! Nako naman!" Sigaw ni Jungkook at sinusuntok ang pader.
Teka--- bwisit?! So hindi manlang sila nag try para hanapin ako ay nanuod lang ng basketball?! Aba pooh ta.
"Sayang ang 3 points ni curry! Pakshe--Rose?!" Napatigil si Jimin sa sasabihin niya nung nakita niya ako nakatayo sa pintuan, well im back ditches.
Hindi na ako nagpatumpik tumpik pa at hinila si Jungkook palabas ng bahay.
"Rose! Wait lang naman!" Sabi niya dahil hinila ko lang siya kaagad.
Pumunta kami sa pinakamalapit na dagat dito sa lugar ni Jimin, merong malapit lang dito at inabot ng 15 minutes ang biyahe kaya doon nalang kami ni Jungkook.
"Rose, asan ba kasi tayo pupunta?" Tanong niya habang nasa loob kami ng taxi.
"Basta." Yan nalang ang sagot ko kaya napatahimik nalang siya.
Pagkadating namin ay umupo kami doon sa may buhangin at tiningnan ang dagat..... Bakit..... Dejavu?
"Rose, anong ginagawa natin dito? Hindi mo naman sinabi hindi tuloy ako nakapaghanda." Sabi niya at umupo sa gilid ko at nakitanaw sa kalinawan ng karagatan.
"Jungkook.." Pagtawag ko sa attention niya kaya napalingon naman siya sa akin.
"Hmmmmmm?" Sorry jungkook
"Im sorry." Sabi ko at nagtaka naman ang mukha niya.
"Sabi ko namang tutulungan kita sa mga alaala mo diba? Kaya wag kanang mag sorry kung hindi mo ako maal---" pinutol ko ang sasabihin niya, ayaw ko siyang umasa na madali lang kaagad akong mafall sakanya kasi nandiyan si Ji--- wala.
"No, Jungkook listen." Sabi ko at hinarap siya.
"Huh? Nalilito na ako rose."
"Jungkook, Im so so sorry, but I think We should stop this." Sabi ko at yumuko, hindi ko kayang makita ang magiging reaction niya, masasaktan lang ako.
"Ha-ha-ha stop what? Rose! Napano ka ba? Ha ha ha." Sabi niya at tumatawa, peke. Alam kong nasasaktan na siya.
"Jungkook, it's just that......"
"Alam mo namang nagka amnesia ako, at dahil doon marami akong nalimutan, ang past ko, ang background ko, my family, my career, myself but specially you, dahil sa natamo kong sakit jungkook, nalimutan kita, I think its fair kasi nalimutan ko rin naman ang pamilya ko. But jungkook, I also forgot to......"
"Rose, dont say that please." Pagpapatigil niya sa akin kaya inangat ko na ang ulo ko at tiningnan siya, umiiyak na siya, ang galing mo rose, now what? Pina iyak mo siya.
"Kaya natin to, makikilala mo rin ako, please." Sabi niya at yinakap ako ng mahigpit.
Pero ako naman tong si nananakit at humiwalay sa yakap niya at tiningnan siya sa mata.
"Lets break this." Sabi ko atsaka siya humahagulgol. Masakit.
"No, hindi mo yan sinasabi Rose, mahal kita! At alam kong mahal mo rin ako, Maayos natin to rose, please just dont..."
"Jungkook, look, look at me." Pagsusuyo ko sakanya at hinawakan ang chin niya atsaka ingangat.
"It doesn't mean na nakikipag break na ako sayo ay pinuputol ko na ang relationship natin, we can be friends right?,... Its just that, Im not ready, I need space jungkook" pag amin ko.
Pinunasan ko ang mga luha na tumutulo sa mga mata niya atsaka ko naramdaman na may pumatak narin pala sa mata ko, hala ang drama na namin.
"Dont cry kookie." Pagsuyo ko sakanya.
"Paano akong hindi umiyak rose?! You ditched me! You who i love the most!" Sabi niya atsaka humihikbi, hindi ko na kaya, nasasaktan narin ako.
"Im sorry jungkook." Yan nalang ang nasabi ko.
Tiningnan ko siya at umiiyak parin, pinunasan ko ang mga luha na pumapatak sa mata niya.
"Jungkook, sana maintindihan mo."
"Rose....."
"Jungkook....." Tawag namin sa mga pangalan namin.
"Ang sakit lang na sabihing wala na tayo, minahal kita." Sabi niya at tumawa pa ng kaunti.
Wala lang akong ma reply, ano bang dapat kong sabihin?
"I think you do need space." Sabi niya at hinawakan ang kamay ko.
"W-what?" Narinig ko ang lahat ng sinabi niya pero kailangan ko ng clear statement.
"Hindi rin dahil binitawan na kita ay hindi na kita mamahalin." Sabi niya.
"Okay, wala na tayo, but liligawan kita." Sabi niya at ngumiti ng mapait, alam kong nasasaktan siya I know.
Tumingala siya hinalikan ang noo ko, somehow I felt security.
"I Will never stop loving you." Dagdag niyang sabi at hinalikan ang palad ko.
"Salamat Jungkook, maraming salamat" sabi ko atsaka siya ginapos.
"Basta, liligawan kita ah? Para mafeel mo rin no."
"Sige." Sabi ko at umalis na sa yakap namin. Kinuha niya ang kamay ko pero pumiglas ako.
"Bakit?" Nagtatakang tanong niya.
"Diba manliligaw kita? So bawasan natin ang touchie touchie, okie?" Sabi ko at ngumiti siya.
"Ang kyuuuuuut! Kyuuuuuut! Mooo!" Sabi niya at pinisil pisil ang pisnge ko
"Itigil mo nga yan! Hahahaha!" Sabi ko kaya tinigil niya rin naman.
Nagkaroon ng isang mahabang katahimikan.. /kruu/ /kruuuu/
"Rose...." Pagtawag sa akin ni Jungkook out of blue.
"Hmmmm?"
"Diba manliligaw mo na ako?" Sabi niya kaya napakunot ang noo ko at hinarap siya habang yakap yakap ko ang tuhod ko.
"Oo, bat mo nasabi?"
"Sana hindi kana tumanggap pa ng ibang manliligaw, okay ba?" Sabi niya, nako possessive ang suitor ko, hihi.
"Bakit mo naman yan nasabi? Haha." Sabi ko at tumawa ng konti
"At rose, pwede bang bumalik ka na sa bahay niyo?" Sabi niya kaya naging seryoso ang mood ko, yan rin kasi ang matagal kong iniisip kung kailang ako babalik sa bahay.
"Ok naman doon kay Jimin." Sabi ko at umiwas ng tingin sa kanya.
"Rose, look, alam kong hindi ka pa ready but, Nag aalala na sina manang sayo, pati kuya mo rose." Sabi niya kaya hinarap ko ulit siya.
"Ok, sige. Pupunta ako, basta samahan mo ako okay?" Sabi ko kaya napangiti siya at tumango ng maraming beses. Cute.
"Rose, mag imapke ka na ah? Lilipat ka na bukas." Sabi niya kaya nagulat ako.
"Bukas?! Agad agad?! Pwede kausapin ko muna kuya ko bago ako lumipat?!" Sabi ko--scratch that, sigaw ko.
"Biro nga lang, basta dapat bumalik ka na doon, sa pamilya mo." Sabi niya
"Pamilya ko naman din si Jimin ah, pinsan ko siya." Pagklaklaro ko sakanya, haaaaay. Unexpected talaga itong pagiging magpinsan namin ni Jimin.
"Pero doon ka sa mas malapit sa dugo mo, kaya wag ka nang kokontra." Sabi niya at tumawa kaming dalawa hanggang sa naisipan na naming umuwi, sabi niya next next day nalang daw kami pupunta sa kuya ko dahil bukas daw, sa barkada niya muna, ang tinuturing niyang pamilya.
Hindi na rin daw siya doon matutulog sa bahay ni Jimin.
Paguwi ko ng bahay ay umalis na si Jungkook at bumalik na sa dorm nila magkakaibigan.
Pagkapasok ko ay sira lahat ng ilaw.Asan si Jimin?
"Jimin?" Sigaw ko habang hinahanap siya sa sala, wala
"Jimin?" Wala rin sa kusina.
Umakyat ako para ilagay ang ginamit kong jacket sa kwarto pero lumabas muli para hanapin si Jimin, tumungo ako sa mga switch at binuksan ang mga ilaw.
"Jimin?" Wala sa kwarto niya.
"Ji--JIMIN?!" Nabigla ako nung nakita ko siyang lasing na lasing sa garden, maraming bote ng alak ang nakakalat sa lamesa at ang iba pa ay nahulog na sa sahig
"Jimin, ano ba?! Lasing na lasing ka na! Itigil mo nga yan!" Sabi ko at kinuha ang bote na dapat iinomin niya.
"Ibalik mo nga yan saakin! Wag kang mangealam!" Sigaw niya at pilit na kinukuha ang bote ng alak sa kamay ko
"Bakit ka ba naglalasing Jimin?!"
"Wala! Gushto ko lang! Wala kang pake!" Sigaw niya at pagewang gewang na sinusubukang kunin ang bote ng alak sa kamay ko, tinaas ko pa ito at tinaas kaya ito siya, anot ng abot hanggang sa.....
Na out of balance kami kaya ang nagyari ay nakapatong siya sa akin, shit ang bigat niya.
Nagkatinginan lang kami sa mata, bumaba ng bumaba ang tingin niya, sa ilong ko at sa...sa ...labi ko, shit.
Palapit siya ng palapit sa akin, lasing ba talaga to? Or marunong rin siyang mag control sa sarili niya kung lasing siya? Palapit ng palapit ang labi niya sa labi ko, I was about to close my eyes but, no.
Pumiglas ako, tumayo. Bawal to, lalo na't mag pinsan kami.
"A-ayusin mo na yan, a-akyat ako." Sabi ko at tumalikod pero hinawakan niya ang braso ko at hinarap sakanya.
"May problema ba?" Sabi niya, marunong siyang mag control sa sarili niya pag lasing siya, mabuti naman. Pero hindi maganda ang nangyayari.
"W-wala." Bakit ba ako nauutal? Dahil ba sa nangyari kanina?
Pagkatapos ko yung sinabi ay hinawakan niya ang magkabilang pisnge ko at linapit nanaman ang mukha niya sa mukha ko, ok, ok naman. Is he trying to kiss me?
For the second time ay pumiglas nanaman ako.
"No, this is wrong, so wrong, mag Pinsan tayo Jimin." Sabi ko at tumakbo papasok sa kwarto ko.
Nilock ko ang pinto at humilata sa kama ko, ano ba yun?
Bakit gusto niya akong halikan kung alam niya nag the first place ay magpinsan kami? How can he be so rude? Bawal yung ginawa niya. Sa mata ng panginoon, magpinsan kami.
At hanggang doon lang yun.
>>
Waaaaah! Sorry kung hindi ako nakapag update kahapon Hahahah.
Nakita niyo ba yung japanese versiong ng run?! SHEMAY JIMIN MY BEBE LOVES NAKAKA GAGO HUHUHUHU TAEHYUNNNNNGGGGG WHY YOU DO DIS TO ME?!?! Huhuhuhu. I kennat huhu.
By the way, Kookie? Or Jimin?
-answers before the next update ;)-
Vomments 💕
End of chapter TWENTY-TWO