"So, how are you this past years?" Tanong ko sakanya habang nakatingin sa tubig.
Ayoko siyang tignan. Pakiramdam ko napaka mali.
"I don't know. Kumusta nga ba ako? I helped Jess to adjust in China. The rest hindi ko na alam." Napakunot ang noo ko sa sagot niya. Hindi niya alam kung kumusta siya?
"Hmm" yan lang ang tanging naging sagot ko sakanya.
I don't know what to say. It's been two years. I don't freaking know what to say. I actually prepared for this pero parang wala. Wala lahat ng pinaghandaan ko.
Napakagat ako sa labi ko nung pumunta siya sa likod ko at ikulong ako sa bisig niya.
Ganito nalang ba yon? Dahil sinabi ko na ba na mahal ko siya at sinabi niya sa akin na mahal niya ako ay okay na? Lalo akong natataranta at mas lalo kong hindi alam ang gagawin dahil sa mga nangyayari.
"You know.. I don't need to ask what you've been doing for the past 2 years" gusto ko siyang tignan pero hindi ako makagalaw sa pwesto namin.
"Huh?" Hindi ko kasi nakuha yung huli niyang sinabi.
"I know what you've been doing. Monday to Friday you work as a head accountant. Thursday to Friday after working there, you've been modelling for different famous products. Every Saturday, you have your 'me' time. Every sunday, you spend it with your family." Napangaga ako sa sinabi niya. I mean kung hindi ko siya kilala iisipin kong stalker siya. I should be afraid but I didn't.
"Hey.. I'm sorry. Did I creep you out? I mean knowing what you're doing is the only thing that stops me from leaving my family" napapikit ako sa sinabi niya. I was overwhelmed.
"Naisip ko dati, na baka nagkakamali lang tayo. Baka naman na-challenge ka lang sakin, things like that." Mahina kong sabi sakanya dahil nahihiya ako.
Narinig ko ang mahina niyang pagtawa. Isinandal niya ang ulo niya sa ulo ko. Mas lalo akong hindi makahinga.
"I once thought of that too pero nung nagkahiwalay na tayo at pumunta ako sa China, I felt so different. Pakiramdam ko may naiwan ako. Everyday I am always thinking of you. Kaya gumawa ako ng paraan. " napangiti ako sa sinabi niya. Nawawala ang mga pangamba ko tungkol sa sinasabi niya.
"Anong paraan?" Tanong ko sakanya pero matagal siyang tumahimik.
Dahil doon ay mas naramdaman ko ang mga bisig niya saakin. Dinama ko ang pintig ng puso niya at ang paghinga niya. Hindi ako makapaniwala na ganito lang kami kalapit.
"Malalaman mo din mamaya" napasimangot ako sa sinabi niya. Kanina pa niya sinasabi sakin na mamaya ko na malalaman. Fine I can wait.
Gusto ko pang magtanong. Ang dami ko pang gusto tanungin. Tungkol kay Steph, tungkol sa kung ano mangyayari samin. Pag lalaban ba namin ito, itatago ba o hindi nalang itutuloy kahit sigurado na kami sa mga nararamdaman namin.
Gusto kong tanungin lahat yon pero ayaw ko sirain ang moment. Pakiramdam ko may posibilidad na hindi na to maulit. Hindi ako sigurado kung baka sandali lang siya dito. Baka may business lang siya dito.
Paglabas namin sa lugar na ito ay siguradong magulo nanaman ang lahat.
"Stop worrying" mapakla akong napangiti sa sinabi niya sa akin. Kung pwede ko lamang gawin iyon.
"Okay" yan nalang ang naging sagot ko. Ayaw ko magalala siya sa nararamdaman ko.
"Saan ka galing?" Nagtatakang tanong ni Jade sakin nung pumunta ako sa hall. May buffet table don at kumakain sila. Iiwas na sana ako pero pinanlakihan niya ako ng mata.
"Doon lang. Tinignan ko lang yung view. Ang ganda pala dito Josh. I am so proud of you" sagot ko sabay pag iba ng topic.
Sana gumana.
"Oo nga! Grabe I agree!" napa ngiti ako sa sinabi ni Jade. Gumana!
"Joshy ka-inlove ka!" Pamumusit ni Jerem. Mukhang good mood na si Jerem.
"Shut up Jer! May pinopormahan ka sa NY diba" natatawang sabi ni Josh kaya naman natigilan si Jerem.
'Di pala sila okay ngayon.
"Ha-ha. Kuha na ako ng pagkain ko" sabi ko para maiba ang topic.
"Samahan kita" sabi ni Jade at tumango naman ako.
"Cous, nandito si David" mahina niyang bulong sakin. Napakunot ako ng noo dahil doon. Iniharap ko siya at nagulat siya doon.
"Ano bang meron sainyo ni David?" Nagtatakang tanong ko at napalunok siya. Tumingin siya sa paligid at huminga ng malalim.
"I don't know. Yun ang problema hindi ko alam but we're definitely not friends. Ewan ko basta pagkabalik natin dito ay hindi na ako komportable na nakikita siya." Napatahimik ako sa sinabi niya. I understand her.
Tumuloy na kami sa pag kukuha ng pagkain.
"Don't worry. I'll support you. Kung ano man ang desisyon mo. Doon ako" nakangiti kong sabi sakanya at tinapos na ang pagkuha ng pagkain ko.
Pagkaupo ko ulit sa table namin ay pinaguusapan nila ang business.
"Si Jasper ang may hawak ng arm forces ng empire" narinig kong sabi ni Kuya Jos.
"Napagusapan na si Jade ang hahawak ng marketing ng buong empire. Kahit saan pang part yan siya ang maghahawak. Hindi tayo pwedeng magtiwala sa iba dahil maraming gustong magpabagsak satin" nakikinig lamang ako sa sinasabi ni Kuya Jos.
"Pati na rin kay Jas, lahat ng accounting departments ay sakanya" tumango nalang ako sa sinabi ni Kuya Jos.
"Kuya is that really you?" nakangising sabi ni Jade. Ngumisi din si Kuya Jos.
"Nung wala kayo. Pin, Jasper and Me handles everything. Think of the burden lil cousin and you'll understand me." Nakangiting sabi niya kaya naawa ako sakanya.
Di bale nandito na naman kami.
May lumapit na staff kay Josh at binulungan ito.
Tinanguan niya ang staff at umalis na iyon.
"Guys.. may gusto ako ipakilala sainyo. Ang mga taong nakasama ko nung nagsisimula palang tong cruise line ko hanggang ngayon" napangiti naman kami at mukhang excited lahat.
"Here they are. Mr. Wong" natigilan ako, hindi lang ako kung hindi kaming lahat. Tumayo ang mga pinsan ko at kami ni Jade ay nahuling tumayo.
Tumalikod ako at tinignan siya.
Nakangiti siya habang nakatingin sakin. Kaya ba marami siyang alam tungkol sakin ay dahil kay Josh.
Tumingin ako kay Josh at nagkibit balikat ito.
"Kaya ba hindi ka pumayag na makisosyo kami? Dahil sakanila?" Tanong ni Jayden. Napaiwas nalang si Josh.
"Don't get me wrong. Hindi ako galit bro. Pero si ate.." napatingin lahat sa akin. Mabilis akong umiling.
"It's fine. Let's be professional" sabi ko at nakipag kamay sila sa amin.
Nung kinamayan ako ni Dylan ay tinagalan niya ito. Kung hindi lamang tumikhim si Jayden ay hindi ito tatanggalin.
"Let's eat" sabi ni Ate Pin kaya kumain na kami ulit.
Pinilit kong mag consentrate sa pagkain ko.
Masyado akong naguguluhan. Gustong gusto ko siyang lapitan at tanungin para malinawan ako pero hindi pwede.
Tinapos ko nalang ang pagkain ko at nakinig sa usapan ng mga pinsan ko. Minsan ay nakikisali din sila sa usapan. Mukhang hindi na din galit sila Jerem.
Minsan ay nararamdaman ko ang mga tingin niya sa akin pero pinilit kong wag siya tignan.
"Hindi ba magagalit ang mommy mo na nakipag negosyo ka sa pinsan namin? I mean it's like having a connection again to Jasmine" nagulat ako sa tanong ni Jasper. Napatingin ako sakanya.
Seryoso siyang nakatingin sakin.
"Magalit man sila o hindi. Wala naman silang magagawa. I'm not the Dylan two years ago. I won't run away from everything now." habang sinasabi niya yan ay sakin lang siya nakatingin.
"I've let her go once but I will not allow that to happen again. Ever" matigas niyang sabi na para bang ikamamatay niya kung hindi mangyayari ang mga sinasabi niya.