ခမ္းၾကမ္းၾကမ္းတိုက္ခတ္လိုက္တဲ့ ေလေတြေၾကာင့္ ခန္းဆီးလိုက္ကာေလး လူး လြန္႔ တက္သြားတာနဲ႔ တဆကိ ထညိး... အျပင္က အလင္း ေရာင္ စူးစူး ေတြက ကၽြန္ေတာ မ်က္ လံုးေတြကို တိုက္ရိုက္က်ေရာက္ လာတာေၾကာင့္.... က်ိန္းကနဲ႔ ျဖစ္သြား တဲ့ မ်က္လံုး ေတြကို အသာ မွိတ္ ထား လိုက္မိတယ္....အခ်ိန္ေတြက ဘယ္ အခ်ိန္ ေတြ မွန္းမသိေတာ့....ေမွာင္ မဲ ေနတဲ့ ဒီ အခန္း ထဲ မွာပဲ ထိုငိေနတာ.. သူ ဆီက ျပန္လာ ၿပီး ကထည္းကပါ....တည လံုး လည္း ကၽြန္ေတ္ အိပ္မရခဲ့ ဘူး..ရင္ ထဲ ေျပာ မျပ တက္ ေအာင္ကို ပူေလာင္ေနတယ္.. ဘာဆို ဘာမွ ကို လုပ္ ခ်ငိစိတ္ မရွိေတာ့တာ..ေယာက်ာ္း တန္မဲ့ နဲ႔ လည္း..တည လံုး နီးပါး လို ငိုေနမိတယ္..အခုလည္း....ကိုယ့္ကို ကို ေလွာင္ရယ္ မိလိုက္ကာ..
ပါးျပင္ ေပါ စီးက်လာတဲ့.. မ်ကိရည္ ေတြကို..sehun..ခမ္းၾကမ္းၾကမ္း ဆြဲ သုတ္လိုက္ေနရင္း... နံရံ ကို မွီရာ ထိုင္ေနမိလိုက္တယ္..
ေဘးနား မွ ခ် ထားတဲ့. ဖုန္း screenေလးက လက္ကနဲ႔..... ျဖစ္သြား တာေၾကာင့္ .
အသာယူၾကည္ လိုက္ေတာ့ luhan ဆီက...
ဘာမွ ေတြေတြ ထူးထူး.. မပါပါဘူး.. မနကိ စာ လာစား ဖို႔ပါ...sehun လည္း ထိုငိေနရာက ေန အား ယူကာ ထလိုကိၿပီး..
တညလံုး စုတ္ျပတ္သတ္ေနတဲ့..ရုပ္ကို အနည္း ငယ္ သက္သာ လိုျငား..မ်က္ႏွာသစ္ပလိုက္ကာေလွကား အတိုငိး.. ဆင္း လာလိုက္တယ္...
ကၽြန္ေတာ့ ေျခလွမ္းေတြက ပံုမွန္အတိုငိး ထမင္းစား ခန္းဆီကို ေလၽွာက္ေနေပမယ့္ ရင္ ဘတ္တခုလံုးေရာ... မ်က္ လံုးေတြ ပါ.. ဂဏာမၿငိမ္..ဝင္သက္ ထြက္ သက္ေတြကို လညိး အားတင္းကာ ၿငိမ္ေအာင္ ႀကိဳးစား ေနရတယိ.......
အဝနား ေရာက္တာနဲ႔...တုပ္ လႈပ္ေနတဲ့ စိတ္အစဥ္ေတြကို ခဏရပ္ကာ ထိန္း ခ်ဳပ္ လိုက္ၿပီး... သူရွိေနတဲ့ ေနရာ ေတြကို ဝင္လာ လုိက္တယ္..
သူ ကေတာ့.. ကၽြန္ေတာ္ ဝင္ လာတာ ကို ေတာငိ ဂရု စိူက္ပံု မေပါ... သူ အလုပ္သာ.. သူ ကုန္းလုပ္ေနတယ္.....
သူနာမည္ေလးကို... ေခါ မလို႔...စဥ္းစားလိုက္ေပမယ့္...ကၽြနိေတာ္ အေတြး ေတြကို ရပ္တန္႔ လိုက္ၿပီး .. သူ ျပင္ ေပးထားတဲ့ ေနရာေလးမွာ ...သာ ဝင္ထိုင္လိုက္တယ္.
အခန္း ထဲ .. အရင္ လို စကား သံ ေတြ တီ တီ တာတာ အစား... ဇြန္းသံ တူ သံ ေတြကို သာ.. တခ်က္ ခ်ကိ ၾကားေနရတယ္.. မ်က္ ႏွာ ခ်င္း ဆိုငိ ထိုင္ ေနတဲ လူႏွစ္ေယာက္ ရဲ႕..မ်က္ ႏွာေတြက ေတာ့...ျပံဳးရယ္ ျခင္း မရွိ...
တခ်ကိ တခ်ကိ... luhan မ်က္ ႏွာေလးကို သူ ခိုးၾကည့္ေနမိေပမယ္.. luhan ကေတာ့ တခ်က္ေလး ရယ္ မွ ျပန္မၾကည့္....
စကားစရွာဖိူ႔ ႀကိဳးစား ၾကည္ေနေပမယ့္.. လည္း ...အခ်ငိး အနီးသာ...ကၽြန္ေတာိ သက္ျပင္းေလး မသိမသာ ခ်မိလိုက္တယ္
"ငါ ဒီေန႔ အိမ္ျပန္ ေနာက္က်မယ္..."
ရုတ္တရက္ သူ ထေျပာ လိုက္တဲ့.. စကားေၾကာင့္..
ကၽြန္ေတာ္ မွင္သက္သြားမိတယ္..
"Juju တို အိမ္လား..."
"အင္း... ဒီေန႔ နညိးနညိးေနာက္က်မယ္ "
"ကိုယ္....လာႀကိဳမယ္ေလ"
"အင္း.... သေဘာပဲ..."
ဘာ မွ မျဖစ္ သလို မ်က္ ႏွာ ထား မ်ိဳး နဲ႔... ေျပာေနတဲ့.. သူ႔ကို... ကၽြန္ေတာ္ အရဲ စြန္႔ကာ.. နာမည္ ေလးေခါ မိလိုကိတယ္..
"Lu......"
ကၽြန္ေတာ္ တကိုယ္ လံုး.. ၾကက္သိမ္းေတြ.. ျဖန္း ကနဲ႔ ထသြားေျကာင့္ . လက္ထဲက တူေလး အနည္းငယ္ ဟန္ပ်ကိ သြား ေပမယ့္...
"အင္းေျပာ"
" ကိုယ့္ကို မၾကည့္ ေတာ့ဘူး လား..ဟင္ ..တခ်က္ေလာက္ေမာ့ၾကည့္ပါဦးလား..."
"ေျပာေလ"
သူကၽြန္ေတာ့ကို စိုကိၾကည့္ေနတဲ့... အၾကည့္ ေတြက . အရင္ လို အခ်စ္ ေတြ ကေဝလာေဝးစြ...ေႏြးေထြး မႈေလးေတာင္... မရွိေတာ့ဘူး.. တစိမ္း တေယာက္ကို...လံုးဝ မသိတဲ့ တစိမ္း တေယာက္ စိုက္ၾကည့္ေနတဲ့.. အတိုင္း...ပဲ... ကိုယ့္ကို အာေလာက္ ေတာငိ စိတ္နာ သြားတာလား.. lu ရယ္.... ကိုယ့္စိတ္ရင္း မဟုတ္ခဲ့ ဘုး ဆိုတာ.. တကယ္ပဲ မသိ ခဲ့ တာ လား..
"Lu.....မေန႔က.."
"ငါ မၾကား ခ်ငိ ဘူး... ထပ္မေျပာ နဲ႔ေတာ့.. မင္းရွင္းျပလည္း ဘာမွ ေျပာင္း လဲ မွာ မဟုတ္ဘူး....ငါ.. စိတ္က..ေျပာင္းမွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး.."
"Lu..Lu ကိုယ္..တမငိ "
Luhan .. ထိုင္ေနရာ ကေန ထရပ္ လိုက္ၿပီး..
"စားၿပီးရင္... ငါ လာသိမ္းလိုက္မယ္.. ဆက္စား လိုက္ဦး .."
"Lu....."
သူၾကားေပမယ့္.. ကၽြန္ေတာ့ကုိ.. လွည့္မၾကည့္ပဲ..
အခန္း ထဲ က အျမန္ျပန္ ထြက္ သြားတဲ့...သူ႔ကို... ဖမ္း ဆြဲ ထား ခ်ငိေပမယ့္.. လည္း...
"Lu ရယ္...."
မငို ဘူး လို႔ အားတင္း ထားေပမယ့္... သူ ေရွ႕ ေရာက္ရင္ ....အလို လို စီး က် ေနမိတဲ့... မ်က္ရည္ ေတြကို လည္း.. မုန္းမိတယ္..
တကယ္ မုန္းမိပါတယ္....
Sehun.. မ်ကိ စိေရွ႕က..ေအးစက္ ေနတဲ့..
ဟင္း ခြက္ေတြကို သာ အသက္မဲ့ စြာ စိုက္ၾကည့္ေနမိလိုကိတယ္..
*****************
"Oh sehun....ေသခ်ာလို႔လား.."
"ဟုတ္ပါတယ္.. oh sehun.. အတိ အက်ပါပဲ သူေဌး"
"Haha... ဒါ.. ဘယ္လိုျပဇာတ္မ်ိဳးလည္း..သိပ္ကို လွ တဲ့ ျပဇာတ္ျပလား..ဒါဆို luhan နဲ႔ သူနဲ႔ က.."
"ကၽြန္ေတာ့ အထင္ေတာ့...sehun.. ကluhan ကို"
သူေဌး.. ဆိုတဲ့သူက...ေသာက္ လက္စ.. coffee ခြကိကို ..စား ပြဲ ေပါ အသာ ျပန္ တင္ ထား လိုက္ၿပီး...
"ေနေန ငါသိၿပီ...."
"ကၽြန္ေတာ္..အခုပဲ သြား ဖမ္း လိုက္ရမလား.."
"Haha... မင္း ကြာ... ညံလိုက္တာ.."
"ဗ်ာ..."
"သိပ္လွ တဲ့... ဇာတ္လမ္း..တပုဒၤကို..ဖ်က္ဆီးမလို႔လား.. မင္းက"
"သူေဌးက.. ဘယ္လိုလုပ္...မလဲဟင္"
"ငါတို႔ကလား... "
ခပ္ယဲ့ယဲ့... အျပံဳးကို .. အခန္းသား ျပံဳး လိုကိ ၿပီး..
"မငိးသာ...ကိုယ္အရမ္းခ်စ္ရတဲ့ သူက.. ကိုယ့္ မိသားစု ကို ၿပိဳ ကြဲ ေအာင္.. လုပ္တယ္ ဆိုတာ သိလိုက္ရရင္.. ဘယ္လိုေနမလဲ.."
"သတ္မိမွာေပါ့..."
"ေအး...ငါလို ခ်င္တာ အာ့တာ"
"ဒါ..ေပမယ့္.. sehun က luhan မိသားစုကို ဘာမွ မွ မလုပ္တာ.."
"မလုပ္ ခဲ တာကို လုပ္ ေအာင္ ဖန္တီး လိုက္ရင္..."
"အာ... သိၿပီ သိၿပီ...ဒါဆို.. Boss က.. ကိုယ္တိုင္ ဝင္ပါ စရာ မလိုပဲ.. သူတိူ႔ အခ်င္း ခ်င္းကို ရန္သူ ျဖစ္ေအာင္ လုပ္မယ္ေပါ့..."
"မွန္တယ္..."
"Boss ကေတာ့ တကယ့္ကို ညာဏ္ေျပးတာပဲ "
သူကို ခ်ီး က်ဴးေနတဲ့ သူ တပည့္ဆို တဲ့ သူကို တၾကည့္ ၾကည့္လိုက္ကာ..
စားပြဲ ေပါက . ..ေသာက္ လက္စခြကိ ကို ယူကာ.. စိုက္ၾကည္လိုက္ၿပီး...
မၾကာေတာ့ပါဘူး... sehun.. မင္း.. ငါ့ေရွ႕ ဒူးေထာကိ ေတာင္းပန္ရမွာ..ဒီ အေတာ အတြင္း.. ငါ့ကို...ဆံုးရွံုေအာင္ လုပ္ ခဲ တာေတြ အတြကိ .. မင္း ျပန္ေပး ဆပ္ရေတာ့မွာပါ.....
မင္း သိပ္ခ်စ္ လွတဲ့ luhan ဆီက နာက်ည္း မႈေတြ ကို မင္း ကို လက္ေဆာငိ အျဖစ္ ငါ ျပန္ေပးမွာပါ....hahahaha..
******************
"တူတူတူ..တူတူတူ"
စားပြဲ ေပါမွာ တုနိခါေနတဲ့ ဖုန္းကို ယူၾကည့္လိုက္ေတာ့....juju
"Hello "
"ငါ့ အေဖက နငိ နဲ႔ ေျပာ ခ်ငိ လို႔တဲ့.."
"အင္း.."
"Hello..sehun လား.."
"ဟုတ္ကဲ့...အန္ကယ္"
"ေအး... မင္း နဲ႔... မေသာက္ရတာ ၾကာၿပီ ဆိုေတာ့...မင္း ဘယ္ေန႔မ်ား..အားလဲ လို"
"အားပါတယ္.. ကၽြန္ေတာ္ ဒီေန႔ည ဝင္ခဲ့ မယ္.."
"အာ. .ေမာငိရင္က...အလုပ္မ်ားတဲ့ လူငယ္ တေယာက္ပဲ... အန္ကယ္ကပဲလာရမွာေပါ... မဟုတ္ဘူးလား.."
"ရပါတယ္... အန္ကယ္ သေဘာပါ"
"အာဆို ဖုန္းဆက္ခ် လိုက္ေတာ့မယ္.ေနာ္.. ေမာင္ရင္ ႀကိဳးစား လိုက္ ပါ ဦး .."
"ဟုတ္ကဲ့ ."
ဖုနိးခ်ၿပီးသည့္ တိုင္ေအာင္ ....sehun..အတန္ၾကာ ၿငိမ္သက္ေနမိတယ္..ထူးဆန္းတယ္.. ဟုတ္တယ္.. အရမိးကို ထူးဆန္းေနတယ္... ဘာမွန္း.. မသိေပမယ့္..တခုခု ျဖစ္လာေတာ့မယ္ လို႔ ကၽြန္ေတာ္ ခံစား.. ေနမိတယ္... သတိ ဆိုတာ ..ပိုတယ္ မရွိဘူး ....ဒီ အဖိုးႀကီးက... အခုလို ဆက္ဆံတာ.. သူတခုခုကို ...သိေနတယ္ ဆိုတဲ့ သေဘာလား.....
ကၽြန္ေတာ္.. TK ဆီကို ဖုန္းဆက္မွ ျဖစ္ေတာ့မယ္.. luhan .luhan .တခုခုျဖစ္ေတာ့မယ္ လို႔ ကၽြန္ေတာ္ ခံစား လာမိတယ္...အခုခ်ိန္ ထိ ကၽြန္ေတာ္ ခံစား ခ်က္ကို တခါမွ..ယံုမွား သံသယမရွိဘူး ဖူး....
"Hello....TK "
"အင္း.."
"မင္းျပန္လာမွ ျဖစ္ေတာ့မယ္..ငါ့ အထငိေတာ့... သူ သိသြား ၿပီ ထင္တယ္.."
"မငိးေသခ်ာ လို႔လား.."
"ငါေသခ်ာသလို ခံစား..ေနမိတယ္.."
"Ok... ငါအျမန္ျပန္လာမယ္..."
"အင္း.. မင္းရွိမွ ငါ luhan ကို စိတ္ခ်ရမွာ.."
"အင္း... "
Luhan ... luhan ဆိုတာ.. ကၽြန္ေတာ္ ပဲ.. သူက ကၽြန္ေတာ့ ကို ဘယ္သု႔ဆီ မွာ အပ္ေနတာလည္း.. သူဘာေတြ လုပ္ေနတာ လည္း....မင္း ဘာေတြ လုပ္ မလို႔လဲ.....
ကၽြန္ေတာ္ ေၾကာင္ကာ ရပ္ေနမိရင္း.. ရုတ္တရကိ . ထရပ္ လာတဲ့ သူ႔ေၾကာင့္....အခန္း ထဲ ကို.. အျမန္ ျပန္ ေျပးဝင္လာ ခဲ့လိုက္တယ္..
တမင္ သပ္သက္ မဟုတ္ေပမယ့္....သိမ္းစရာရွိတာ ေတြ သိမ္းဖို႔...လာရင္း. အမွတ္မထင္ ၾကားလိုက္ရတဲ့... သူ႔စကားေတြေၾကာင့္... ဆက္နား ေထာငိ ေနမိတာ...
Sehun..မင္းငါ့ကို ဘာေတြ လွို႔ဝွက္ ထားတာ လည္း.. ငါနဲ႔ေရာ ဘာေတြ သက္ဆိုင္ေနတာ လည္း....
"Lu...luhan"
အျပင္က လွမ္းေခါတဲ့ သူ႔ အသံ ေတြေၾကာင့္.. ကိုယ္ ခနၶာေလး သိမ့္ကနဲ႔.. ျဖစ္ သြားကာ.. မရဲ တရဲ ေလး နဲ႔...အခန္း တံခါ..ေလးကို ..ဖြင့္ လိုက္ၿပီး..
"အင္းေျပာ"
"ကိုယ္ အျပင္သြားစရာရွိတယ္..အဝတ္အစားလဲထား.. juju တိူ႔ အိမ္ကို ဝင္ပို႔မယ္.."
"ရတယ္...ငါ့ဘာသာ"
"ကိုယ္မရဘူး...ကိုယ္ ကိုယ္တိုင္ လိူက္ ပို႔ မယ္..."
"Sehun..."
ေတြ႕လိုက္တယ္.. ကၽြန္ေတာ္ကို...စိုကိၾကည့္ေနတဲ့ မ်က္ဝန္းေတြကို...ဒါေပမယ့္ လည္း.. luရယ္..ကိုယ့္ကို ခြင့္လႊတ္ပါ
"အဝတ္အစား လဲ ထား လိုကိ.. ငါ ဆင္းလာတာ နဲ႔...အဆင္သင့္ ျဖစ္ပါေစ"
"Aww.... အင္းပါ...မင္း အမိန္႔ တိုင္းပါ.."
သူ႔ေဆာင့္ ပိတ္ လိုက္တဲ့... တံခါး..အသံေၾကာင့္.. ေလွကားေပါ တက္ေနတဲ့.. ကၽြန္ေတာ့ အတန္ငယ္ ရပ္တန္႔ သြားေပမယ့္ လည္း... လွည့္မၾကည့္ေတာ့ ဘဲ... အခနိးဆီ ကိုသာ..ေလၽွာက္လာ လိုက္တယ္
*************
လာရာ လမ္းတေလၽွာက္လံုး.. luhan မ်က္ ႏွာေလးကို အျပင္ဘက္ကို သာ.. မ်က္ ႏွာ မူ ထားတယ္.. ..ကၽြန္ေတာ့ကိူ မျမင္ ခ်င္ လိူ႔ေနမွာေပါ့..
ကား ေလး ကၽြီက နဲ႔ ရပ္သြားသည့္ တိုင္ေအာင္.. သူ ကားေပါက မဆင္းေသး...
"Luhan.. "
"သိတယ္... ငါေမးစရာ ရွိလို႔.. "
"အင္းေမး.."
"TK ဆိုတာ ဘယ္သူလဲ..."
"Luhan ..."
"Sorry ငါ မထင္မွတ္ပဲ...ဒါေပမယ့္.. TK ဆိုတာ ကို ငါအခုမ သိတာမဟုတ္ပါဘူး.. ၾကာပါၿပီ... "
"ဒီလိုပါပဲ.. .."
"အာ့ဆို.. luhan ကေရာ... ဘာလဲ . မင္း... မဟုတ္ပါဘူး လို႔ ေျပာမလို႔လား"
"ငါ မင္း ကို ဘာမွ မရွင္းျပ ႏိုင္ဘူး... မသိခ်င္ ပါနဲ႔..luhan ရယ္"
"Ha... ငါလည္း မသိ ခ်င္ပါဘူး....သူတိူ႔က အလို လို ငါ့ဆီကိုေရာက္ လာတာ.. ငါ့နာမည္ ႀကီး.. ပါေနေတာ့လည္း... ငါ ေမးခ်င္ မိတယ္ မင္းကို"
"ငါ မေျဖ ႏိုင္ဘူး.."
"အာဆို.. ငါ့ ဘာသာ ငါ သိေအာင္ လုပ္ရ မွာေပါ့ "luhan... မင္း... မသိ ခ်င္စမ္းပါနဲ႔ ကြာ..ငါေျပာေနတာ မသိခ်င္နဲ႔ ဆို မသိခ်င္ နဲ႔ေပါ့ ေတာက္ !!!..
သူ႔ကို ေဒါသတႀကီးနဲ႔ စိုက္ၾကည့္နတဲ့....
sehun မ်က္ ႏွာကို ..luhan..နားမလည္ ႏိုင္စြာ စိုက္ၾကည့္လိုက္ၿပီး...
"ဒါ လည္း ..အမိန္႔ပဲလား..... ha...."
မ်က္ ရည္ ၾကည္ေလးေတြ ေဝ့ တက္လာတဲ့.. မ်က္ ဝန္းေလးကို luhan အသာအယာ ပုတ္ ခတ္ လိုက္ၿပီး...
"ဒါနဲ႔ ..oh.sehun မင္း သိလား.. မင္း တျဖည္းျဖည္း.. အရမ္း ေၾကာက္စရာေကာင္းလာတာ ကို..."
ကား တံခါး ကို ဆြဲ..ဖြင့္ကာ. အိမ္ ထဲ အေျပး ဝင္သြား တဲ့...သူေက်ာျပင္ေလးကို... ေငးၾကည့္လိုက္ၿပီး...
"အခု ခ်ိန္မွာေတာ့.. မင္းကို ဘာမွ မေျပာ ႏိုင္..ရွင္းမျပ ႏိုင္ေသးတာ... ကိုယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္... Lu ရယ္.."
သက္ျပင္းတခ်က္ကို..ခပ္ျပင္းျပင္း....ခ်လိုက္ကာ...sehun ထြက္လာ လိုက္တယ္....
♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡
တခါ မွ စာႂကြင္းေလး မေရးဘူးေတာ့... အမွားပါ ခြင့္ လႊတ္ပါေနာ္..
အေနာ္ reader ေတြကို ေတာင္း ပန္ ခ်ငိ လို႔ပါ...
အေနာ္.. က တပုဒၤတပုဒၤ date ရင္အားႀကီး ၾကာတက္တာ.. :)
ေရးတာက ၇ပုဒ္...တေန႔ တပုဒၤက လည္း မဒိတ္ျဖစ္ေတာ့.. တခါ တေလ.. ေရးမယ္ ဆို..ေရွ႕ကို ေတာ္ေတာ္ေလးျပန္ဖတ္ရတယ္.. hehe
ၿပီးေတာ့ တပိုင္း..တငိရင္လည္းေတာ္ေတာ္ နဲ႔ ေရွမေရာက္တက္ဘူးရယ္...
အေရးအသားကလည္း... ညံ့ ေနတယ္ရယ္.. :(
အာေၾကာင့္ သည္း ခံၿပီး.. ဖတ္ေပး ၾကပါေနာ္...
အေနာ့္ကို ေဝဖန္ ေပးပါ..
Welcome.. ပါလို႔.. ^_^
တကယ္ပါ... reader ေတြကို.. တကယ္ ေတာင္းပန္ပါတယ္..
ဒီ စာႂကြင္းေလးကို ဖတ္ေပး တဲ့ အတြကိလည္း...Gomarwow..
ဖိဘတ္ ေလးေတြ ေမၽွာ္မယ္ ဂ်ာ.. မေကာင္းမွန္း သိေပမယ့္ လည္း.. ^_^
Saranghae <3