Aslında her şey büyük bir sorun ile başlamıştı.Aysu o sabah geç kalmış ve akşam kafede bir parti olduğunu öğrenmişti.Tamamen aksilikler zinciri vardı bugün.Kesinlikle her şeyin başlangıcı kafedeki partiydi.
Genç kız düşüncelerini bıraktı. Masalara süsleri yerleştirip etrafa baktı.Kafe doğum günü kutlaması için kapatılmıştı.Aysu gece kalmamak için dua ediyor patronun izin vermesi için gözlerinin içine bakıp yavru köpek bakışları atıyordu.Yazgı gibi kendi işi olsaydı bu kadar zorluk çekmezdi.Hava iyice kararmış dışarısı kış soğuğuna bürünmüşken kafenin kapısı açıldı. İçeriye büyük bir kalabalık girdi. Aysu kenarda beklerken içerideki sesten rahatsız oldu. Patronunun el hareketi ile içeri girdi.
"Kızım al pastayı götür"diyen patronuna baktı Aysu. Demek ki bu gece ona izin yoktu. İç çekerek pastayı aldı Aysu. Kapıdan çıkıp kafenin insanlar bulunan kısmına gitti. Karanlıktı sadece mumların ışığı vardı. Aysu sakar biriydi. Düşebilir her şeyi mahvedebilirdi. Genç kız dikkatli adımlarla ve 'İyi ki doğdun' şarkısı eşliğinde doğum günü kızının olduğu yere pastayı götürdü. Kazasız bir şekilde pastayı koyduğunda ışıklar açıldı. Aysu gülümseyerek bıçağı verdi kıza. Doğum günü kızı mumu üfleyip pastayı keserken Aysu patronuna gidip izin istemek için geldiği yolu gitmeye başladı.
Genç kız neredeyse çıkıp diğer odaya geçecekken ayağının takılmasıyla yere düştü. Aysu acıyla inleyip oturur pozisyona geçerken herkes gülüyordu. Kendini kötü hissetti genç kız.Ona doğru uzanan el ile acısını bir kenara bıraktı. Başını kaldırıp elin sahibine baktığında şaşırdı. Evet bu her zaman başına gelmezdi. Birden etrafı bir sessizlik kaplarken ayağı kalktı genç kadın.
Alpay keskin bakışlarla etraftakilere bakarken Aysu'nun çalışırken giydiği önlüğü çıkarıp diğer odaya geçti genç adam. Aysu'nun montu olduğunu bildiği montu alıp genç kızın yanına geri döndü. Aysu'nun kolundan tutup kafeden çıktı.Aysu topallar gibi yürüyerek arabaya yürüdü. Alpay kapıyı açıp Aysu'yu bindirdi.Sonra kendisi bindi. Arabayı çalıştırdı ve hızla oradan uzaklaştı. Arabada sessizlik hakimdi.
Genç adam kahvesini yudumlayıp iki ahşabı birleştirdi. Uygar sıkıldığı zamanlarda hobiler bularak onları yapmaya çalışıyordu. Minyatür evler yapmak, bir şehir oluşturmak genç adamın sevdiği bir uğraştı. Yaptığı minyatürleri okullara veriyordu. Bazen de çocuklara dağıtıyordu. Yaptığı minyatür evden sonra yuvarlak kalın ahşaba ipleri bir araya getirip oluşturduğu ip yumağını yapıştırdı. Bazen kafasını dağıtmak içinde yapıyordu bu işi.
Basketbolcu olması sadece basketbol oynaması demek değildi. Çalan telefonu ile genç adamın konsantrasyonu bozuldu ve telefonu açtı Uygar.
Annesi her gün aynı saatte Uygar'ı arayarak gününü soruyor, ona olan özlemini dindiriyordu. Bir anne için yavrusundan ayrı kalmak dünyadaki en kötü şeydi belkide. Ama Uygar ailesinin rahat bir yaşam sürmesini istiyordu. Onları sıkan gazeteciler,kameralar olmadan rahatça yaşamalıydılar. "Yeni biri yok mu?"dedi genç adamın annesi. Uygar gülümsedi.
Elindeki ahşabı bıraktı."Sorduğun yeni bir sevgili ise...sanırım var"dedi genç adam.Annesinin heyecanlı konuşması ve çığlıklarından sonra "Ünlü biri mi?"dedi genç adamın annesi. "Hayır.Hiç ama hiç ünlü değil."dedi kahvesini içerek. Annesi sevincini dile getirirken Uygar Yazgı ile sevgili olmanın eğlenceli olabileceğini biliyordu.
Emindi ki çok tutkulu bir çift olurlardı.Bir dansçı ve bir basketbolcu. Bazen birbirleri için yaratıldığını düşünmeden edemiyordu genç adam. Hayatında bu kadar tesadüf bir arada olmamıştı. Belki de bu onun yazgısıydı. Bunu görecekti. Görmeyi istiyordu.
Genç kız sessizliği bozarak illk cümlelerini söyledi."Teşekkür ederim"dedi Aysu mahçupca.Hep onu kurtarıyordu. Ona takip cihazı mı takmıştı? Her zaman nerede olacağını biliyordu.FBI ajanı olabilir miydi?Belki de Aysu bulup öldürmesi gereken bir kiralık katildi. Genç kadın kendine kızdı birden.
Ne saçmalıyordu o Alpay Ertürktü. "Artık orada çalışmasan iyi edersin" diyen Alpay ile yüzü tekrar düştü. "Neden?Bu işe ihtiyacım var"diyerek ani bir tepki verdi genç kadın.
"Sen gitsen bile patronun seni kovacaktır." dedi genç adam."Hayır.Patronumla aram iyidir.Ahmet Abi öyle bir şey yapmaz"dediğinde aniden durdu genç adam. Aysu kırmızı ışığın yandığını farketti. Alpay başka bir şey demedi. Ama emindi o işten atılacaktı. Başka bir iş bulmalıydı ona. Neden bu kadar ilgileniyordu? Bugün neden oraya gelmişti? Ve Aysu yere düştüğünde neden sinirlenip içerideki herkesi dövmek istemişti?
Cevap belliydi. Bu kızı tanımak istiyordu.Onu koruması çok normaldi.Genç adam kadının evine geldiğinde durdu.Aysu mutluydu.Evinin adresini unutmamıştı demek."Bacağın acıyorsa pansuman için gelebilirim"diyen Alpay'a baktı genç kadın.
Öyle masum bir ses ile söylemişti ki bunu başını salladı Aysu.Arabadan inen ikili fark etmese de her kareleri fotoğraflanıyordu. Ve sabah büyük bir sürpriz bekliyordu herkesi.
Günün ilk ışıklarıyla gözlerini açtı genç adam.Her sabah yaptığı gibi koşusunu yapıp yiyecek bir şeyler alarak eve geldi.Mutfağa girerken yine televizyonu açtı ve çayını koyup yemeğe başladı.Kanalları çevirirken dikkatini çeken haber ile durdu.
'Evet Sayın Seyirciler dün gece objektiflerimiz ünlü basketbolcu Alpay Ertürk ile yeni sevgilisini ...TV yakaladı.İşte o görüntüler.'diyerek devam eden haberde birden bir sürü fotoğraf çıktı.
Arabada, kafede, evin birinde."Ne yaptın oğlum sen?"dedi Uygar hızla Alpay'ın numarasını tuşlayıp aradı arkadaşını.
Genç adam gelen mesaj seslerinden sonra gözlerini açtı.Etrafa baktığında evinde olmadığını fark etti. Bu küçük televizyon, ortadaki sehpa ve üstündeki eşyalar evinde olmadığının kanıtıydı. Hemen kucağındaki sıcaklığa başını eğdiğinde Aysu'yu görüp gülümsedi.Masadaki telefonu uzanıp açtı telefonunu genç adam."Alo Uygar"dedi fısıldayarak."Alpay hemen televizyonu aç."dedi Uygar sert bir sesle. Alpay Aysu'nun kafasını koltuğa dayayıp ayağa kalktı. Bulduğu kumanda ile televizyonu açıp kanalı aradı. Sonunda bulup açtı.Ekrandaki görüntülerle bir an olduğu yerde kaldı.
"Nasıl bu kadar dikkatsiz olabilirsin Alpay?"dedi Uygar.Alpay ne diyeceğini bilemedi."O kızın hayatı artık çok zor. Peşini bırakmayacaklar. Baş edebilir mi bunlarla? Peki o kız kim?"dedi Uygar.
"Aysu. Aysu"dedi genç adam arkasındaki koltukta uyuyan kıza baktı. Hepsi kendi hatasıydı."Ne?Ah bu daha kötü. Hemen bana gel ve konuşalım"dedi genç adam ve telefonu kapattı. Alpay pencereye yürüdü.Düşündüğü gibi aşağısı gazetecilerle doluydu."Lanet olsun!"dedi sessizce.Aysu'nun yanına gidip genç kadına baktı.Uyandırmalı mıydı? Onunla gitmeli miydi? Birden çalan evin ziliyle gözlerini açtı genç kız. "Alpay"dedi uykulu gözlerle."Kapıyı açma Aysu."
Genç kadın yattığı yerde doğruldu."Bak gazeteciler haber çıkarmış ve her yerde seni arıyorlar. Arka çıkışı var mı bu evin?"dedi genç adam."V-Var.Ne haberi anlamadım?"dedi genç kız şaşkınca."Lütfen üstünü değiştir ve benimle gel"dedi genç adam nazikçe.Aysu başını sallayıp odasına koştu. Yapamamıştı. Onu geride bırakamamıştı.
Genç kız her şeyden habersiz öğrencilerine ders veriyordu. Haberlere bakma fırsatı olmamıştı. Uygar ona haber verene kadarda olmayacaktı. En yakın arkadaşının başının belada olduğunu bilse Yazgı yerinde duramazdı. Genç kadın ders sırasında çalan telefonunu duymadı.Uygar'ın endişesi ikiye katlanmıştı.
Aysu genç adamı çıkışa götürürken Alpay telefonunu sessize almış,gelen aramaları böylelikle engellemişti. Kadın arka çıkışa geldiğinde etrafta kimse gözükmüyordu.Kapıdan çıkacakken Alpay durdurdu onu.Başına şapkasını geçirip genç kadını şaşırttı.Alpay kendi şapkasını da taktı."Ne olur ne olmaz"diyerek açıklama yaptı genç adam.
Öne geçip kapıyı açtı. Aysu'nun kolundan tutup hızla sokağa yürüdü. Aysu yolu tarif ederken genç adam önden giderek genç kızı koruyordu. Sonunda caddeye çıktıklarında normal bir şekilde yan yana yürüdüler.Araba ön tarafta kaldığı için yürümek zorundaydılar."Özür dilerim"dedi genç adam kadına bakarak.'Neden?'dercesine bakan Aysu çok tatlıydı. Ama Alpay onun durmadan konuşup durmasını özlemişti.
"Dikkatli olmalıydım. Peşini bırakmayacaklardır. Yalan haberler çıkarıp üzecekler seni"dedi genç adam.Aysu gülümsedi."Hayatım çok sıradandı. Biraz aksiyondan zarar gelmez"dedi genç kız.Alpay ne diyeceğini bilemedi. Ne söyleyebilirdi ki?
Yazgı dersi bitince masasına gidip telefonuna baktı.Uygar onu sürekli aramıştı.Genç kadın birden heyecanlandı.Aynı zamanda endişenlendi.Uygar'ı aradı hızla.İki kez çalıştan sonra telefon açıldı."Yazgı. Haberler için üzgünüm. Alpay çok dikkatsizce davranmış. Bunu telafi edecek"dedi genç adam. Yazgı hiç bir şey anlamadı denilenden."Neyi telafi edecek Uygar?"dedi.
Uygar o an Yazgı'nın bir şeyden haberi olmadığını anladı."Hm...Gazeteciler Alpay ve Aysu ile ilgili haber çıkarmış"dedi genç adam.Yazgı kocaman bir"Ne?"dedi.Uygar bildiği kadarını Yazgı'ya anlattı. Kadın sinirlenmedi.Aysu hep başını belaya sokardı.Ama bu biraz büyük bir belaydı.
Aysu yorulduğu için yavaşlamaya başladı.Daha fazla yürümeyecekti.Üstelik hava çok soğuktu. Alpay üşümüyor muydu?Aysu genç adamın eline dokundu.Eli çok soğuktu.Alpay bu hafif dokunuşu bile hissetmemişti soğuktan.Genç kadın adamı kolundan tutup durdurdu.Eldivenlerini çıkarıp genç adamın eline geçirdi."Ne yapıyorsun? " dedi Alpay şaşkınca."Ellerin çok soğuk.Dikkat etmelisin sen bir basketbolcusun"dedi genç kız sıcacık bir gülümseme ile."Peki ya sen?"dedi genç adam."Montumun cepleri ne güne duruyor?"dedi Aysu yoluna devam ederek.Az bir yolları kalmıştı.Ama bu kadın Alpay'ı şaşırtmaya devam ediyordu. Romantik filmlerdeki gibi erkek eldiveni çıkarıp kıza vermemişti. Tam tersi kız eldivenini erkeğe vermiş üstünede harika bir gülüş sergilemişti.
Onunlayken neden her şey daha farklıydı.Hiçbir şey olması gerektiği gibi değildi.Belki de olması gereken buydu.
Aysu o gün çok sevdiği magazin haberlerinin aslında ünlüler için çok zor anlar olduğunu anladı. Alpay ise bazı dikkatsizliklerin geleceğine yön vereceğini kestirememişti o gün.O gün aslında her şey olması gerektiği gibiydi.İki kalp ve uzun bir yol...