Chapter 24: You're Mine
Naalimpungatan ako dahil sa matinding sakit na bumabalot sa aking katawan. Napadaing ako. Binuksan ko ang aking mga mata at napatingin sa maliwanag na paligid. Umupo ako sa kama. The sunlight was spilling from the open window. Pumapasok din doon ang malamig na hangin ng umaga. Tahimik at maaliwalas ang buong paligid.
"How are you feeling?"
Napalingon ako sa nakatayong lalake sa aking kwarto. Nakasandal siya sa pader at pinagmamasdan ako. Kumunot ang noo ko. Sumasakit parin ang ulo ko at hindi ko masyadong maaninag ang mukha niya. Nakatayo siya sa sulok ng aking kwarto. Tila ayaw akong lapitan.
Sinubukan kong umalis sa aking kama. Subalit muli kong naramdaman ang sakit sa aking likod. Dalawang kamay ang biglang umalalay sa akin at muli ako nitong pinapaupo sa kama.
"Hwag kang masyadong gumalaw."
Doon nagregister sa akin kung sino ang kausap ko. Naging malinaw ang kanyang boses dahil sa paglapit niya sa akin.
"Zander."
Bigla kong naalala ang mga nangyari noong nakaraang gabi. Ang party sa mansion, ang sayawan, ang pag alis ko, ang mga rogues sa kakahuyan, at si Zander. Pinagmasdan ko ang kanyang mukha. Malayong malayo na ito sa Zander na kinakatakutan ng lahat kagabi.
Tinitigan niya ako. I saw relief in his eyes. Pero maliban doon isang kakaibang expression ang makikita sa kanyang mga mata. It was longing na tila matagal niya akong hindi nakita. Hinawakan niya ang gilid ng aking mukha. Napapitlag ako sa kakaibang pakiramdam na dinulot ng pagkakadikit ng aming balat. At tila ba naramdaman ko ang kanyang nararamdaman sa mga oras na ito. I leaned on his palm.
"Are you feeling better?"
Tumango ako. It was a strange sensation, like something has been reborn and I was staring at something new. Tila isang importanteng bagay ang nasira ngunit naibalik sa akin ng bago.
"Wala kang malay ng dalawang araw."
Natigilan ako sa kanyang sinabi. Dalawang araw? Kung ganoon ay hindi kahapon nangyari ang lahat. Napatingin ako sa orasan. Ten o'clock ng umaga. Doon ko napansin ang mga gamit kong nakaempake sa sahig at ang aking maleta. Dapat nakaalis na ako two days ago. Dapat nasa Charlotte sa mga oras na ito.
Sinubukan kong muling umalis sa kama. "My train ticket..."
Hinawakan ni Zander ang aking kamay. Napalingon ako sa kanya. Humigpit ang kanyang pagkakahawak ng makita ang nalilito kong mukha. Nagkaroon ng panandaliang katahimikan bago siya nagsalita.
"Stay." he said. "Stay here with me. Stay in Van Zanth."
Natigilan ako at hindi agad nakasagot. Nanatili ang mga kamay niyang hawak ako. Hinila niya ako palapit sa kanya. Bahagya akong bumanga sa kanyang dibdib. His familiar scent enveloped me. Clean, minty, with hints of woody outdoor scent. Naramdaman ko ang kanyang braso na bumalot sa akin. Niyakap ako ni Zander.
"Please stay, Laura."
Tinitigan ko siya. Ramdam ko ang tibok ng kanyang puso at ang banayad niyang paghinga. Zander and I, we both made our decision in the party. Those are the words that I dream to hear from him. Pero ngayong magkasama na muli kami, ngayong kaharap ko siya, hindi ko na alam kung ano ang aking susundin.
"Pero Zander—"
Paano ka? Paano ang Van Zanth? They can never accept me as your mate, Zander.
"As long as I'm still the alpha, they will have no choice but to accept you."
Natigilan ako sa kanyang sinabi. As long as I'm still the alpha. Maaari ba talagang mawala ito dahil sa akin? Would I risk it? Would we risk it? Tinitigan ko si Zander. Walang ano mang pag aalinlangan ang makikita sa kanyang mukha. Handa siyang sumugal.
Ngumiti ako at tumango. "I won't go anywhere."
Humigpit ang yakap niya sa akin. Hinalikan niya ako sa ibabaw ng aking ulo habang yakap ako. Bahagya akong pumikit. It seemed like a dream. Zander's arms were embracing me. My heartbeat picked up its pace. Tulad ng natural na epekto tuwing malapit si Zander sa akin. Zander's lips moved down to my forehead, my nose, and down to my open lips.
"Zander..."
Nanatili parin siyang nakatayo sa tapat ko, hawak ang aking mukha, habang ako ay nakaupo sa kama. His warm lips found mine. I inhaled. Humigpit ang kamay kong nakahawak sa kanya. Hindi ito ang unang pagkakataon. Pero ramdam kong may nagbago sa kanyang halik.
It was gently, warm, and yearning. His lips were setting my body on fire. Napahawak ako sa kanyang buhok. Zander tipped my head to the side and planted a kiss on the side of my face. He grazed my skin down to my jawline. I was slowly becoming breathless.
"Can you feel it?"
Zander's promiximity was almost electrifying. My body was responding to his every touch. This is what it feels like to be with him, to be with Zander and knowing he's feeling the same sensations as I am.
"You're my mate, Laura." He breathed. "You're my other half. I'm bound to be yours... and yours only. "
Humarap siya sa akin at tinitigan ako sa mga mata. Marahan niyang pinagdikit ang aming mga noo. Napapikit ako at huminga ng malalim. Are lips were close but not touching. Zander's warm breath was filtering through my open lips. Like we were sharing the same air.
"All of them will know you're mine." Zander said. "No one can touch you. You're mine, Laura."
—-
Loraine Van Zanth
Lumabas ako ng aking kwarto at naglakad sa hallway. Pababa na ako ng hagdan noong marinig kong may nag uusap. Nakita ko si Senior Helga at Zander sa sala. Zander was giving instruction.
Mukhang gising na si Laura. Zander was talking about the treatment of her wounds. Noong dumating si Laura sa mansion dalawang araw na ang nakararaan ay wala siyang malay. Matindi ang mga sugat na tinamo niya mula sa mga rogues sa kakahuyan.
Laura had a sever fever for two days. Nanatili si Zander sa tabi niya at nagbantay buong araw. Halos hindi siya maayos na nakakakain o natutulog. He was restless. Halos hindi siya makausap nitong mga nakaraang araw. Kahit sabihan na kailangan niyang magpahinga tumatangi siya.
Ngayon ay kalmado na siyang muli at mahinahon. Bumalik na ang dating Zander na kilala ko. Malayong malayo na ito sa Zander na nakita kong umalis sa mansion ng Marseille habang nagaganap ang party. Zander lost his total control. Isang bagay na matagal kong hindi nakita. Isa sa mga bagay na kinakatakutan kong mangyari lalo na sa All Hallow's Eve.
No one in this entire town, not even his beta— Sebastian, or my father— the former alpha, can make him calm down. It was Zander's dark side who took over. Pero madaling napakalma ni Laura si Zander. She was able to tame the monster side of Zander.
I didn't realize that the bond between them would be this strong. They both made a decision. Pero mukhang hindi na lamang ang bond ang namamagitan sa kanilang dalawa ngayon. They may not still realize it but it's not just about the bond anymore. The alpha completely fell for the human.
Hindi ko akalain kayang talikuran ni Zander ang matagal niyang pinaghirapan na pangalan at sumalungat sa desisyon ng mga seniors ng bayan para kay Laura. Ngayon ay alam na ng mga seniors at halos lahat ng mga mamamayan sa Van Zanth ang nangyari. Mawala man ang bond ay hindi na papayag si Zander na muling mawala sa kanya si Laura.
Umakyat muli si Zander. Nakasalubong ko siya. Mahahalata na ilang araw na siyang walang maayos na pahinga. And yet relief was written on his face. Sa loob ng ilang buwan mula noong nalaman namin na si Laura ang mate ni Zander ay ngayon ko lamang nakita ang mukha niya na ganito kaaliwalas. Bago pa siya muling naglakad nagsalita ako.
"Zander..." I started. "Whatever your decision is, you know you have my support. But things will not be easy for you and Laura. So I hope you are ready."
Napansin ko ang pag kuyom ng kanyang mga kamao. "They will have to kill me first before anyone can hurt her."
Muli siyang naglakad sa hallway. Hangang sa nawala na siya sa aking paningin. Bumuntong hininga ako. Nahanap na niya ang bagay na kanyang poprotektahan. Zander really grew up to be a respectable man. Naalala ko ang sinabi ng isa sa mga seniors na nakausap ko kagabi.
"Isang malaking pagkakamali ang ginawa ni Zander para sa Van Zanth."
Now that Laura is an alpha's mate, her name will be known. They might trace her. Pero ano nga ba ang magagawa namin? Kahit ilang beses nilang pinigilan ang kanilang mga sarili, kahit pa gumawa ng paraan ang ibang tao para maghiwalay sila, they still ended up in each other's arms. Maybe, they are meant to be together no matter what clans they are from.
I just hope both of them are ready to face the consequences that come with their decision.
***