Dear diary,
It was like a dream. Natatakot akong bigla akong magising na isang panaginip lang pala ang lahat. That day was one of the happiest day of my life. At sa mga sumunod na araw na magkasama kami ay naramdaman ko na talagang mahal nya ako. Kaya sinubukan ko rin na mahalin sya, at hindi naman ako nahirapan dahil I was already in love with him even before the day he announced his love for me. And one thing I know for sure, I am so blessed to have him.
Monday, nasa social hall ako dahil sa breaktime na. Hinihintay ko sina Thea at Blue ng may nagtakip na mga kamay sa aking mata. Hinawakan ko ang kamay na iyon at sinubukan kong alisin sa aking mga mata.
"Guess who?!" sabi ng boses na halata namang si Blue.
"Blue!" natatawa kong saway. Inalis nito ang kamay na nakatakip sa mata ko at kinuha mula sa likuran ang isang pirasong red rose at iniabot saakin.
"Red rose for my lovely girl..." Nakagiting sabi nito at hinawakan ang kanan kong kamay para halikan.
Korni.. I know, but still..
"Thanks" nakangiti kong sabi. "What's the occasion?" pahabol kong sabi.
"Well nothing, I just feel like giving you one, kailangan bang may okasyon? And besides I want to see your smile." Malambing nitong sabi na hawak parin ang kanan kong kamay.
"Bakit palagi naman akong nakasmile huh!" nakanguso kong sabi.
"Parang hindi yata, especially pag may lumalapit na girls saakin." Nanunukso nitong sabi.
"Hindi naman huh! Yabang nito!"
"I'm just kidding love, ikaw talaga!"natatawang sabi nito at pinisil ang kamay ko. Nanahimik lang ako at sa pang aasar ni blue. Napakagat ako ng labi sa pinipigil kong emosyon.
"So hindi ka pala nagseselos sa mga girls na iyon, okay so you are not a jealous type of girlfriend huh!" nang aasar na sabi nito at tinitigan ako bago ngumiti at hinagkan ulit ang kamay ko.
"That's the truth!" naaasar kong sabi.
"Talagang talaga?!" pangungulit nito.
"Talaga!" mariin kong sabi.
"So ok lang sayo na may ka share ka sakin?! Ganun ka pala ka generous huh!" nanunukso nitong sabi na may malaking ngiti sa labi. Sa pagkainis ay binawi ko ang kamay ko at tumayo mula sa bleacher. Kinuha ko ang bag ko at tinitigan sya ng masama.
" I can't believe you! Sige kung gusto mo lapitan mo sila at makipagbolahan ka,.kahit pa makipagligawan ka! Ganon ako ka generous." Binalik ko ang rose na binigay nya saakin. " Dyan ka nga!" inis kong sabi at nag umpisa na akong lumakad na ako palayo sakanya. Wala pa akong limang hakbang ay naabutan na nya ako, hinawakan nya ako sa kamay para tumigil ako sa paglalakad. Nilingon ko sya ng nakataas ang kilay at nakaismid, samantalang nakatingin sya saakin na para bang manghang mangha saaking inasal. Banayad syang ngumiti at hinaplos ako sa pisngi.
"You easily lose your temper love, is there something wrong? Wanna tell me?!" malambing nitong tanong. Nagulat ako sa sinabi ni Blue,ganoon ba ako ka transparent sa paningin nya at nababasa nya ang nasa isip ko? I want to tell him, but I can't... I really can't even if I want to! I'ts not yet the right time!
Napakagat ako ng labi at umiling. Nalukot ang mukha ko, pero sinubukan kong magmukhang normal. Para akong maiiyak saaking naalala, pero pinigil ko dahil baka makahalata sya. Lumunok muna ako para alisin ang bara saaking lalamunan bago magsalita.
"I 'm sorry... it's just that I –"
"It's ok, It's my fault hindi ako dapat nagbiro ng ganon."
"Blue-"
"Wait, hear me out first. I want you to know that I can't do such things to you. I can't flirt with other girls.. I won't! and that's a promise. And I know that you know how much I love you! And I can't afford to break your heart! Just trust me princess!" masuyo nitong sabi sabay halik saaking kamay.
"I trust you, don't doubt about it! And I love you too, that's why I acted that way." Mahina kong sabi.
"Princess listen, para sa ikakapanatag mo I want you to know na you don't have any reason to be jealous. You're the only one my eyes can see, my mind shouts and my heart beats for!" sincere nitong sabi sabay yakap saakin ng mahigpit. Nakagat ko ang aking labi sa sobrang pag pipigil kong maiyak. Bahala na bukas, alam kong magiging maayos din ang lahat. Sana...
Wednesday, katatapos lang ng first subject ko. Palabas na ako ng room ng Makita ko si Blue na naghihintay saakin sa may corridor. Dahan dahan ang lumakad palapit kay Blue, at ng malapit na ako sakanya ay pinilit kong ngumiti.
" Hi.." mahina kong bati.
"Are you okay?"kunot noon nitong tanong.
"Y-yes" matamlay kong sabi sabay hawak sa braso nya at iginaya ko sya paalis doon, pero tumigil ito sa paglalakad at hinarap ako sakanya.
"You're pale...how are you feeling?" worried na tonong ni Blue.
"I'm fine Blue, there's nothing to worry!" pangungumbinsi ko sakanya.
"But-"
"I need to go Blue! I'm already late " at bago pa sya makapagsalita ay pumasok na ako sa room ng next subject ko para na rin takasan ang mga katanungan ni Blue.
Breaktime na at sinalubong ako ni Thea na kasama ang boyfriend niya na si Andrew. Wala pa si Blue, baka nag extend pa ng time prof nya kaya hindi pa sya makalabas ng klase. While si Monique at Carlene ay kasama naman sila Reid. Dumiretso kami ng Cafe para doon hintayin si Blue, mayamaya lang ay dumating na si Blue. Tumabi ito sa kinauupuan ko at nakipagkwentuhan kina Thea. Hindi na rin ako nakasali sa kwentuhan ng mga ito, dahil bigla ako nakaramdam ng hilo. Automatic akong napasandal sa balikat ni Blue at pumikit na ikinagulat nila.
"Crimson-" nag aalala na sabi ni Thea
"I'm fine Thea, don't worry" nanghihina kong sabi.
"No you're not fine! You look pale! Parang papel na ang mukha mo!" nag aalalang sabi nito sabay alalay saakin.
"Nahihilo lang ako, mayamaya lang ay mawawala rin ito kaya wag na kayong mag alala!" nangungumbinsi kong sabi at para maniwala sila ay umayos ako ng upo ay nagmulat ng mata.
"Crimson, what happened to your left arm?" nagtatakang tanong ni Andrew.
" A-alin?" taka kong tanong pero bago ko pa makita ay tiningnan na ni Blue.
"Saan nanggaling ang pasang ito Crimson?!" mariing tanong ni Blue. Ngayon nalang ulit ako nito tinawag saaking nickname dahil simula ng maging kami ay angel, princess o di kaya love ang tinatawag nito saakin.
"Uhmmn.. wala lang yan, baka nasangga lang mula sa kung saan"
" I won't buy your alibi Crimson!" seryosong tanong nito, madilim ang mukhang nakatingin saakin.
" I'm sorry, the truth is... I fell from the stairs!" mabilis kong sabi.
"WHAT?!" sabay sabay na sabi ng mga ito. Napailing lang ako sa reaksyon ng mga ito!
"Nahulog ako sa hagdan nung Friday. Nasabit kasi yung heels ng stiletto ko sa carpet ng hagdan namin, and then ayun namalayan ko nalang na gumugulong na ako pa baba. And then everything went black! Nagising na lang akong nasa hospital na" tuloy tuloy kong sabi na sinabayan ko ng mahinang tawa.
"And you never told me about it?!" madilim na anyong sabi ni Blue.
"I asked my parents not to tell anyone about it, Because I know all of you will freak out!" bulong ko.
"I'm your boyfriend! I have the right to know!"galit na sabi nito.
"And I'm your best friend Cc, In case you're forgetting! Best friends are not supposed to keep secrets!" nakasimangot na sabi nito halata sa mukha ang pag aalala.
"I know.. I'm sorry..." sabi ko sabay tingin kay Blue at Thea.
"So hindi totoo na nag out of the country ka nung Saturday?" singit ni Andrew.
"Nope. I was at the hospital for four days and that's why I was absent for two days."
"Four days?!" nabibiglang sabi ni Thea
"Althea don't over react! It's only four days and not a week! Gusto kasi ni Dad makasiguro na walang masamang epekto saakin ang pagkakahulog ko ng hagdan!"
"Translation please!" naguguluhang sabi ni Thea. Napatingin ako kay Blue na nakatingin lang din saakin at blangko ang mukha. Siguro ay pinipIgilan nito ang galit.
"M-my head hit the floor, so my dad wants me to undergo CT Scan and so on and so forth.." napakagat ako ng labi ng makita ko ang reaksyon ni Blue.
"I can't believe this! My girlfriend was in the hospital for several days but I didn't even know it!" nailing na sabi nito. Halata ang disappointment sa mukha. "And you don't even have a plan to tell us about it? Kung hindi pa napansin ni Andrew!" nag aakusang sabi nito.
"Please Blue, I'm not really feeling well right now, maybe it's because of the side effect of the medicines that I'm taking. Let's talk about it some other time. Will you be a gentleman and take me home?" naglalambing kong sabi. Alam ko kasing iyon ang kahinaan ni Blue, ang paglalambing ko. Dahil kadalasan ay ito ang naglalambing.
His face softens.
"I'm sorry love... I didn't mean to be an ass! Let's go..." malambing nitong sabi atinalalayan akong makatayo. Kinuha nito ang mga gamit ko at sya na rin angnagbitbit. " Thea, Andrew mauna na kami" tumingin nalang ako kay Thea at Andrew bilang pamamaalam. Nakakaintinding tumango ang mga ito. Nag uumpisa na ako makaramdam ng takot. Takot dahil sa mga nangyayari. Hindi ko alam kung ano ang mga susunod, pero umaasa ako na malagpasan namin ang lahat ng ito. Ang mahalagaay magkasama kami ni Blue