Crimson and Blue

Chapter 4 (Let the game begin)

Faded jeans and white shirt, plus a big black shades and a baseball cap yan ang outfit ko ngayon, para if ever na makita ako ng Yuan na yun ay di nya ko kagad makikilala.

Natatakot na kasi talaga ako, baka magkabanggaan nanaman kami at macorner nya ako, lagot ako for sure.

Naglalakad  ako papuntang kabilang building ng mapansin ko ang lalaking iniiwasan ko, he is running while looking behind him, maybe may humahabol sakanya, nagdecide akong magtago para di nya ako mapansin pero bago pa ako makapag tago ay nakita na nya ako.

" I think I know you." Sabi nya at bago pa ako makapag react ay nagsalita ukit sya. " If someone will ask you kung nakita mo ko just say no, ok!" at tumakbo ito papasok ng isang room para magtago.

Saktong nagsara sya ng pinto ng may dumating na babaeng tumatakbo rin. She looks so pretty, pero bakit mukhang tinatakbuhan sya ni Blue.

"Hey, Have you seen blue?" she asked.

Nagpoint ako ng direction para iligaw sya, tapos tumatakbong umalis.

"Is she gone?" tanong ni Blue na biglang sumulpot sa likod ko.

Tumango ako kasabay nang pag hinga nya ng malalim na para bang nakahinga ng maluwag!

"Whew! That girl is a headache!"

"That's a curse for being a Playboy." Bulong kong sabi sa sarili ko.

"What?" nakakunot noong sabi nito, pero bago pa ako makasagot ay biglang nanlaki ang mata nito.

"Blue!" sigaw ni girl takbo.

"Oh no.. she's back! Run!" he said, then nag umpisa nang tumakbo.

Pero pinanuod ko lang sya sa pagtakbo, di pa ito nakakalayo ng bigla itong lumingon saakin at laking gulat ko ng bumalik ito at biglang hinatak ang kamay ko at tumakbo, ayun napatakbo na rin ako.

Tumakbo lang kami ng tumakbo.

And he is laughing while running.

Is he crazy?!

Nakarating kami sa my science building sa may dulo ng campus.

I'm so tired.

Nang huminto kami ay talagang hiningal ako, napaupo ako sa sahig .

"Wow that was fun!" tuwang tuwang sabi nito.

"Fun?! Huh wala akong makitang fun sa ginawa natin! Bakit mo ba kasi ako sinama sa pagtakbo!" naiirita kong sabi.

"Wala lang, para my running buddy ako!" natatawang sabi nitio!

"Tss! Are you out of your mind?! Kakaiba rin trip mo no!"

Inalis ko ang shades ko at baseball cap, init na init kasi ako at pawis na rin.

"It's you! Ms. Eavesdropper!" sabi nito at lumuhod sa kinauupuan ko, tinapat nya ang mukha nya sa mukha ko.

"Y-yeah it's me!"sabi ko.

"Tss! Kung alam ko lang na ikaw yan, sana mas pinahirapan pa kita!"

"Ang sama mo—" naputol ang sasahin ko ng makarinig kami ng sigaw.

"Blueee!!!!" sigaw ng isang boses na sa tingin ko ay si girl takbo!

"Oh no!" nagpapanic na sabi ni Blue na mukhang nakalimutan ang sasabihin saakin. "Come on!" sabi ni Blue then tinayo nya ako at tumakbo ulit kami.

Nakarating kami sa my dulo ng corridor, my vacant room na madilim, dun kami pumasok. It's a small room, na punong puno ng mga boxes na di ko alam kung ano laman.

At dahil maliit lang yung room na yun, kailangan namin magsiksikan ni Blue. He is leaning behind the door while I am pressed on him, his hands are at my back while my hands are at his chest. Pareho kaming hinihingal, then suddenly nagkatinginan kami, we realized our position, but neither of us act to do something. We just stood there, pressed in each other's body while we are looking in each other's eyes.

It seemed like the world stop.

Time stopped.

Then I just realized na his lips and mine are pressed together.

He kissed me.

My first kiss.

He stole it.

And I was supposed to be mad.

But I just found myself enjoying the kiss, then I close my eyes.

We are still kissing.

Then he stopped.

I look at him.

He is looking at me too.

He smiled.

"Now we're even!" he said while grinning.

"W-what?"

"Diba I told you na you owe me one?! Ayan na we're even,"

The magic in the air faded.

And before I can say something biglang bumukas yung pinto ng room, dahil nakasandal si Blue sa may pinto ay natumba sya, and because we are kinda embracing kasama ako sa pagtumba nya.

We fell.

He is on his back,

While I am on top of him.

"Santa maria!" sabi ng nagbukas ng pinto.

At dahil narealized ko ang nakakahiyang posisyon namin ni Blue ay bigla akong napatayo. Napatingin ako sa paligid, may mangilan ngilan na estudyante ang nakakita saamin. Some look shocked while the others have smile on their faces.

"Ano ba naman ang mga kabataan ngayon! Ang pupusok!" sabi ulit nya. Napatingin ako sakanya, isa itong janitress na mukhang nasa sixties.

"W-wala po kaming ginagawang masama." Sabi ko.

Then tiningnan ko si Blue para magpasaklolo.

Pero he is smiling naughtily.

Para bang gusto nyang sabihin na 'wala nga ba tayong ginagawa'?.

Kaasar!

Pakiramdam ko pulang pula na ko sa kahihiyan.

"Excuse me" mahina kong sabi at nagmamadaling umalis sa kinatatayuan ko. Narinig ko nalang ang mapang asar na boses ni Blue.

"Hey baby! Wait for me, we're not yet through.. nabitin ako dun ah!" malakas na sabi nito.

Kaya bawat madadaanan ko ay puro nagtatawanan, ang iba naman ay naiinis sa ingit.

This is the most humiliating day of my life!

You'll pay for this Blue!!!

Goodbye first kiss.

Goodbye.