Aish.
Kahit anong gawin kong baluktot sa kama ay hindi ako makatulog. I heaved a sigh. This wont do. I need to see him. Ugh, parang lalagnatin ako kapag hindi ko siya makita. Lalo na kapag naiisip ko yung kanina. He's mad, I'm sure.
Tumayo ako sa kama at nagpalit ng damit. Gray fitted shirt and a black short, na palagi kong sinusuot tuwing pumupunta sa Underground. Sinuot ko rin ang boots at isang black leather jacket. Pinusod ko ang buhok at saka kinuha ang susi ng Kawazaki Ninja.
Ayin sa wrist watch na suot ko. Nine o'clock pm na. Not that late, siguradong palalabasin pa ako ng security ng mansyon. At kung hindi man, I'll let myself though like the usual.
Napailing ako dahil biglang pumasok sa isip ko ang usapan namin kanina ni Mr. Williams.
...quit your gang.
Binagtas ko ang hagdan pababa at nakita si Aleli na mukhang kadarating lang, parehas kaming nagulat. Simula ng umuwi ako dito ngayon ko lang ulit siya nakita. Napangisi nalang ako.
"Oh my god! Where the hell have you been?!"
Ow, mas lalong lumaki ang ngisi ko.
"Hm, a trip. Sembreak, remember?" Lie.
Yeah, eksakto sa pagkakatulog ko ng apat na araw ang pagtatapos ng semester, natapos ko naman lahat ng exams so I'm good.
Tiningnan ko si Aleli habang nakataas ang kilay. Hindi siya naniniwala. Nanunuri ang kulay itim niyang mga mata kaya nginitian ko siya at tinapik sa mukha.
"Labas lang ako, Al. Goodnight." At umalis na agad, wala akong balak na gumawa ng kwento para mapaniwala siya.
"Wait—"
Hindi ko na siya pinakinggan at agad na tumakbo papunta sa garahe. Pagkakita ko sa motorsiklo ay agad kong sinuot ang helmet na nakapatong doon at sumakay na. Pagkabuhay ng makina pakiramdam koy nabuhay rin ako, it's been a while though. I miss this. Akala ko nawala na ang motorsiklong ito dahil naiwan ko ito doon sa lugar ng huli kong laban, pero nalaman kong kinuha din nila kasabay ko at kahapon lang ay ibinalik sakin ang susi.
Maraming tumatakbo sa isip ko sa mabilis na byahe. Ang muling pagkalas sa gang, siguradong hindi sila papayag, hindi siya papayag. Kapag hindi ko naman ginawa, madadamay si Lola. Mas binilisan ko pa at walang takot na tumawid sa red light. May muntik pang bumangga sakin ngunit mabilis akong umiwas. Isang malakas na busina ang iginanti nito kasunod ang malakas na mura. Nailing nalang ako at hindi pinansin.
Tahimik at madilim na kanto ang sumalubong sakin, wala manlang lamp post. Himarurot ako sa daan at sa dulo ay isang likuan kung saan maririnig na ang malakas na ingay ng mga tao.
Hindi ba dito ako nabibilang? Isa akong gangster, hindi ko naman iyon pinagsisihan.
"Woah, hot chick."
"Sexy legs."
"T-that outfit..."
"Si Second!"
Kumunot ang noo ko sa mga taong nakatunganga sa daan. Dineretso ko ang motorsiklo sa reserved parking at saka bumaba. Tinanggal ang helmet at pinagtaasan sila ng kilay.
"You know I hate rude...s." Wika ko habang ipinapatong ang helmet sa motor. Tiningnan ko sila. "Right?"
Mabilis naman silang umalis, nahawan ang daan at lahat ay nagiwas ng tingin bagaman ramdam ko ang titig ng iba ay hindi ko nalang pinansin. Dumeretso ako sa Hunter's Hut Club. Whatever. Nagbabakasakaling nandito ang mga hinahanap ko.
Pagkapasok sa loob, muli akong umani ng sulyap at bulungan sa mga tao. Dumeretso ako sa barstool at doon naupo. Unfortunately, Hunter-the-dick is the owner of this club at siya ang bartender ngayon. Seryosong naghahalo ng mga alak habang pinapanood ng mga babaeng kulang sa kasuotan. Oh right, sila na.
Pagkatapos ng mix ay isa-isa niyang inabot sa mga babae ang mga baso. Sabay-sabay silang tumili at sunod-sunod na humalik sa labi ni Hunter. Napamake face ako. Gross.
Nilibot ko ang paningin sa paligid baka naligaw ang ilan sa Dark Beast pero mukhang wala yata.
"Woah, Second?"
Napabaling ako sa unahan at nakita si Hunter na nakanga-nga na parang hindi mapakaniwala. Inirapan ko siya. Sa pagkakatanda ko ay ang huli naming pagkikita ay noong nasuntok ko ang magpinsan dahil sa...nevermind.
"Long time no see, babe." Anito at nakipagfist bump sakin, pinatong ko sa table stool ang mga siko ko at tiningnan siya, mukhang alam na niya ang order ko dahil nagsimula na siyang magsalin sa baso. "What brought you here? Tagal niyong nawala ah."
"Niyo? Hindi rin sila nagpupunta dito?" Tanong ko. Saan ba talaga naglalagi ang mga taong yon ngayon?
"Margarita cocktail for you, babe." At ngumiti, kinuha ko ang baso at hinawakan ng mahigpit bago tingnan siya ulit. "Yes actually, pero nandito si Third kahapon. Nagtataka nga ako kung bakit madalang na ng pagpunta niyo rito. Tapos narinig kong may nangyari sa inyong haven." Umiling-iling siya may halong pagkadismaya. "The rumor is true, bumalik na ang Rabia Gang, at mukhang kayo ang dahilan."
Sumimsim ako ng alak at napaisip.
Rabia gang? So, sila yon and that's their name. Naalala ko kung gaano sila ka-eager na makuha ang rank. Na kailangan pa nila akong makuha para gamitin at maipain lang kay Zeign. Hindi ko man maalala halos kalahati ng nangyari nung gabing yon, alam ko sa sarili ko na may nagawa akong sobra.
"I heard, Sun's still hospitalized dahil nabali ang braso at halos hindi makilala ang mukha."
Napapause ako sa pag-inom sa narinig, nakita ko siyang nakatitig sakin habang nakangisi.
"And I heard, it's you who beat him." Naglean siya sakin at pinagmasdan ang mukha ko. Parang may hinahanap na bakas ng kung ano, pagkatapos ay umiling-iling. "Sad truth, you're still the best. Hindi ko na ipapakwento kung anong ginawa mo. It's pretty obvious."
Ngumisi ako. Hindi ko rin naman alam kung paano ikukuwento. Muli akong sumimsim ng alak. Brutal pala masyado ng ginawa ko, pero bakit may pakiramdam koy hindi pa yun sapat? My mind want him dead. Bullets on his head, stabs on his chest and stomach. Dead. Hell, erase!
Muling umalingaw-ngaw ang malakas na tugtog sa buong lugar. Umiindak si Hunter habang nagserserve sa mga bagong dating.
"Hey, one more shot." Tinaas ko ang baso at ibinigay sa kanya, ngumisi lang ito bago kuhain ang baso ko.
"Here you go, babe."
Inabot ko ang baso at bago pa man siya makaalis ay agad akong nagtanong. I need to know.
"Nakita mo na ba si First?" Mabilis kong tanong at pinagdikit ang dalawang labi, that's it, wala ng kasunod.
I hissed when I heard him chuckled.
"Kanina ko pa hinihintay na magtanong ka. Nandito yon kanina lang, maraming ininom. I'll tell you babe, he scared all my customers kaya pinalayas ko na. You should find him bago pa makamurder ng mga tao." Aniya at umuling.
Hindi na ako nagdalawang isip pang umalis. He's freaking mad, that is.
"BABE, BAYAD MO!"
"Utang!"
"What the hell? Malulugi ako sa inyo!"
Nailing nalang ako habang mabilis na lumalabas. Base sa sinabi niya, hindi rin nagbayad si Zeign kanina. Pagkalabas ng club ay tumigil muna ako para makapagtanong sa mga tao doon, and its useless, hindi rin nila alam kung saan pumunta. Saan—oh I think I know where.
Haven.
.........
Katulad ng huli kong punta sira parin ang kalahati nito. Mukhang wala pang balak ipaayos ni Zeign. Nagdalawang isip pa ako kung nandito ba talaga siya dahil masyadong madilim sa lugar, pero napansin ko ang isang itim na kotse na sigurado akong sa kanya. Nakahinga ako ng maluwag.
Bumaba ako sa motorsiklo at naglakad papasok sa loob. Tumawid ako sa mga nagkalat na debris at iniwasan ang mga nakasabit na wires. Napamura ako dahil sa dilim, shit, kung kailan kailangan ng cellphone saka naman wala. Dahan-dahan at maingat akong pumasok sa loob. Masyadong tahimik ang paligid kaya napakuyom ang kamao ko. Bullshit, why so eerie?!
Nagpatuloy ako sa paglakad pero napapatigil tuwing may matatapakang kung ano. Tangina oh. Huminga ako ng malalim at muling nangapa. Muli akong natigilan ng may maramdaman akong gumalaw sa kung saan. I prepared myself, kung may multo man, muli ko siyang gagawing multo with feelings na talaga. Shit.
I tilted my head, scanning the area kahit wala akong makita kundi paunti-unting kinang ng mga bagay-bagay. Naglakad ako sa papunta kung saan may gumalaw at nadala ako sa training ground. Isang malawak na training ground, halatang napasama ito sa pagsabog dahil may ilan pang debris na nakakalat sa ibang parte. Nagkalat ang ilan sa dummy, mga armas at halos lahat ng punching bag ay nahulog sa lupa. Too ruined. Bakit ba hinayaan ko pang mabuhay ang taong yon? Tsk.
Napabuntong hininga ako at babalik na sana sa loob ng maramdaman kong may presensya sa likuran. Natigilan ako sandali. Lilingunin ko na sana pero hindi ko nagawa ng may pumulupot na bisig sa likuran ko. Nanigas ako sa gulat at napakurap-kurap. Putang—
"It's you..." a voice murmured at my neck. " Looking for me? Hm..."
Nakalma ang sistema ko ng makilala ang boses. Humigpit pa lalo ang yakap niya sa likuran ko, it was smooth and gentle, ingat na ingat na masakop ako pero puno ng pangangalaga.
"We need to talk."
Napatingin ako sa mga kamay niyang nakapulupot sa bewang ko dahil mas humigpit pa yon.
"Zeign—"
"No. I don't wanna hear it. No, please..."
Tinikom ko ang bibig ko. Ano ang hindi niya gustong marinig? Hindi ko maintindihan pero hinayaan ko nalang muna. Huminga siya ng malalim at ramdam na ramdam ko ang init ng hininga niya sa leeg ko, amoy ng pinaghalong alak at menthol.
He's drunk. Tuwing hihinga siya ng malalim ay naa-out balance siya kaya nagdecide akong kumalas at titigan siya. Kitang-kita ang gulat sa mata niya at gumuhit doon ang takot at lungkot. Umiwas siya agad at halos matumba dahil sa ginawa. Wait, tama ba ang nakikita ko?
Kumunot ang noo ko habang tinitigan siya. Bakit? Anong meron?
"Zeign, look at me." Pilit kong hinanap ang mata niya pero kusa siyang umiiwas. Nagtagis ang bagang ko at hinawakan ang kanyang pisngi. Doon palang ay kusa na siyang tumingin sakin, again, takot ang mababasa sa blanko niyang mga mata.
Bigla akong kinabahan. Dahil ba sa nangyari kanina? Muli ko siyang tinitigan at ganon parin ang makikita, natigilan ako sandali pero agad pumasok sa isip kong yakapin siya...and i did.
"Oh shit. Sorry." Halos matumba kami parehas ng bigla ko siyang yakapin, agad siyang tumuwid para hindi kami matuluyan at rinig ko ang paghinga niya ng malalim. "I'm sorry..." Ulit ko.
Bakit nasaktan ako ng makita ang takot na yon mata niya? It's my first time to see him this vulnerable at ayoko ng makita pang muli.
"'Yong kanina hindi naman—"
"Ssh, I know. I'm sorry."
Dumampi ang labi nito sa sintido ko kaya napapikit ako, tumatambol na naman ang puso ko. Pakiramdam koy ako ang lasing dahil sa lakas ng tibok ng puso ko. Weird pulse but soothing lalo nat nararamadaman kong hindi ako mag-isa. Pati siya. Wow.
"Damn, can you hear it? I'm afraid yes, I think it's not...normal, yeah?" mahinang sabi nito.
I chuckled. "Yeah. Not normal."
What's normal, anyway? What I felt right now is...perfect. Odd, but wonderful.
Nanatili kami sa ganong posisyon ng ilang sandali, hanggang sa tuluyan ng matumba si Zeign. Napasandal siya sa pader kaya naipit ang braso ko sa likuran niya. Napamura ako ngunit natawa rin pagkatapos.
"Alis na tayo?" Tanong ko at tiningala siya, nakapikit na siya pero nakalock parin ang mga braso sa bewang ko. "Zeign."
"Hmm, yeah, maybe you should kiss me." He murmured kaya muli akong napatawa, saan niya napulot yon? Nailing nalang ako.
"Yeah, maybe I should kiss you." I mocked, lasing talaga ang gago, hinila ko siya para makatayo ng maayos pero natigilan ako ng maramdamang nakatitig siya. "Tara?"
Napakurap ako nang makatagpo ang mata niya, malamig ngunit may bagong emosyon akong nakikita. I tried hard not to swallow from his gaze, but I lose, nalunod parin ako sa mga mata niya. Bumaba ang titig niya sa labi ko bago ulit iangat ang tingin sakin, napalunok ako, ganon din siya. And the next thing I knew his lips claimed mine, full of care and gentleness.
It felt different and new. Nakalma ang sistema ko at para akong nabuo. Sa kanya ko lang nararamdaman ang lahat ng ito. This man...
I love this man.