Την επόμενη μέρα ξύπνησα και η διάθεση μου δεν είχε φτιάξει ούτε στο ελάχιστο...Είπα μια ξερή καλημέρα στον Ορέστη και πήγα στο μπάνιο να ετοιμαστώ.Έβαλα άνετα ρούχα και τα σανδάλια μου,βάφτηκα ελαφρά και έπιασα τα μαλλιά μου μια αλογοουρά....
Κατεβήκαμε για πρωινό και όλη αυτή την ώρα δεν είχε πάρει τα μάτια του από πάνω μου....
''Τι έχεις μωρό μου;Αν είναι για χτες συγνώμη..Ξέρω πως είμαι υπερβολικός αλλά δεν θέλω να συμβεί κάτι...''
''Αν νομίζεις το να μην κάνεις έρωτα μαζί μου σημαίνει πως όλα θα είναι καλά,είσαι πολύ γελασμένος...''
''Τι εννοείς;''
''Εννοώ πως έχω αρχίσει να βαριέμαι αυτή την κατάσταση...Και τα νεύρα ξέρεις δεν κάνουν καλό στο μωρό,αλλά δεν σε βλέπω να κάνεις κάτι γι'αυτό...''
Άνοιξε το στόμα του να πει κάτι αλλά μάλλον το μετάνιωσε και δεν είπε τίποτα...Φάγαμε σιωπηλοί το πρωινό μας και ξεκινήσαμε να κάνουμε την βόλτα μας ...
Τριγυρίσαμε με τα πόδια στην πόλη,είδαμε το Κολοσσαίο το οποίο είναι ίσως το πιο εντυπωσιακό κτίριο της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Αρχικά γνωστό ως το Αμφιθέατρο του Φλαβιανού, το Κολοσσαίο ήταν το μεγαλύτερο κτίριο της εποχής. Μπορεί η θεόρατη δομή του να έχει περιέλθει σε ερείπια στις μέρες μας αλλά ακόμη παραμένει ένα επιβλητικό και όμορφο θέαμα.
Μετά είδαμε την ρωμαϊκή Αγορά που ήταν το κέντρο της καθημερινής ζωής στην αυτοκρατορική Ρώμη...Σήμερα η αγορά είναι γνωστή ως το Forum Romanum, αν και μπορεί να μοιάζει με μια συλλογή ερειπίων, αλλά με λίγη φαντασία μπορούσα να δω τη ρωμαϊκή αυτοκρατορία να ζωντανεύει μπροστά μου.Όσο ο Ορέστης μου έλεγε την Ιστορία του κάθε μνημείου που επισκεπτόμασταν -αν και τα πιο πολλά τα ήξερα- κατάλαβα πως του έλειπε η πόλη που έμεινε σχεδόν όλα του τα χρόνια..
''Γιατί γύρισες πίσω;'' ήταν μια ερώτηση που ήθελα να την κάνω όσο έβλεπα αυτό τι πάθος στα μάτια του..
''Γιατί μου είχε λείψει η Ελλάδα και γιατί έπρεπε να αναλάβω τις επιχειρήσεις του πατέρα μου...Το ξέρεις αυτό..''
''Ναι αλλά εδώ πέρασες τα πιο πολλά χρόνια της ζωής σου...Θέλεις να μου πεις πως δεν σου έχει λείψει;''
''Όχι και αν δεν γύριζα δεν θα είχα γνωρίσει εσένα..'' είπε και με πήρε από το χέρι και συνεχίσαμε...
Είδαμε το θέατρο του Μαρκέλου, την Φοντάνα ντι Τρέβι και αλλά αξιοθέατα αλλά είχα αρχίσει να κουράζομαι πολύ,τριγυρνούσαμε σχεδόν όλη μέρα και δεν το κατάλαβα και έτσι καθίσαμε σε ένα εστιατόριο για φαγητό...Το οποίο είναι κάτω από έναν υπέροχο μικρό δρόμο σε μια πολύ ωραία περιοχή δίπλα στην Piazza Navona...
Παραγγείλαμε και συζητούσαμε για διάφορα πράγματα μέχρι που είδα μια πανέμορφη γυναίκα να έρχεται προς το μέρος μας και να πιάνει από τον ώμο τον Ορέστη..
''Oreste, che cosa ci fai qui;''Γύρισε το κεφάλι του και την κοίταξε και ένα σφιγμένο χαμόγελο σχηματίστηκε στο πρόσωπό του...
''Sylvia...'' είπε ο Ορέστης και σηκώθηκε από την καρέκλα του...Τον φίλησε στο μάγουλο και τον έπιασε από το χέρι....Αααα δεν θα τα πάμε καλά...Ποια είναι αυτή...;
''vacanza con il mio fidanzato...Tutto bene;'' από τα λίγα Ιταλικά που ξέρω της είπε ότι είναι διακοπές με την αρραβωνιαστικιά του....
''Fidanzato;;;'' είπε αυτή και γύρισε να με κοιτάξει με όχι και τόσο χαρούμενη έκφραση..Μάλιστα..Αυτό σημαίνει πως δεν είναι μια απλή φίλη...Είχα αρχίσει να νιώθω ένα σφίξιμο στο στομάχι...Δεν μου άρεσε καθόλου που τον άγγιζε..
''Si... Λυδία από δω η Σύλβια μια παλιά φίλη, Sylvia da qui Lydia'' μας σύστησε...
Χαμογέλασα και με κοίταξε με έναν απαξιωτικό τρόπο και γύρισε πάλι προς τον Ορέστη.Τον άγγιζε συνέχεια και κάτι του έλεγε χαμηλόφωνα και δεν μπορούσα να ακούσω..Τα είχα πάρει τόσο πολύ που ήθελα να σηκωθώ όρθια και να την ξεμαλλιάσω..Άρχισα να κουνάω νευρικά τα χέρια μου πάνω στο τραπέζι και είδα τον Ορέστη που κάρφωσε το βλέμμα του στα δάχτυλα μου...Απομακρύνθηκε από δίπλα της ,της χαμογέλασε, κάτι της είπε και αυτή μετά από λίγο έφυγε...
''Ποια ήταν αυτή;'' ρώτησα πριν καν προλάβει να καθίσει στην καρέκλα...
''Μια παλιά φίλη..'' είπε και δεν με κοιτούσε καν
''Ορέστη ποια στο καλό ήταν αυτή σε ρώτησα...Και όταν θα μου μιλάς θα με κοιτάς..''είπα λίγο πιο δυνατά από ότι σκόπευα..Αναστέναξε και με κοίταξε...Δεν χρειαζόταν να μου απαντήσει το βλέμμα του τα έλεγε όλα...
''Όχι και τόσο φίλη έτσι;'' είπα και σηκώθηκα από την καρέκλα...
''Λυδία...''είπε αλλά είχα πάρει ήδη την τσάντα μου και κατευθυνόμουν προς την έξοδο...Δεν τον περίμενα και μπήκα σε ένα ταξί,είδα με την άκρη του ματιού μου ότι είχε βγει από το μαγαζί και με κοιτούσε...Είπα την διεύθυνση του ξενοδοχείου και απλά έφυγα...
Είχα ζηλέψει πολύ, ναι το παραδέχομαι αλλά δεν ανέχομαι να μου λέει ψέμματα μπροστά στα μάτια μου...
Μετά από λίγο φτάσαμε και ανέβηκα στο δωμάτιο...Βγήκα για λίγο στο μπαλκόνι και έκατσα σε μία πολυθρόνα και κοιτούσα τα αστέρια...Ήμουν υπερβολική το ξέρω...Δεν έπρεπε να είχα φύγει μόνη μου αλλά είχα τόσα νεύρα εκείνη την στιγμή που δεν λογάριαζα τίποτα...
Άκουσα την πόρτα να ανοίγει και μετά από λίγο τον Ορέστη να κάθεται δίπλα μου...Δεν γύρισα καν να τον κοιτάξω....
''Ξέρεις πως είχα ένα παρελθόν,όχι και τόσο αποδεχτό...''μου μιλούσε ήρεμα,αλλά μόνο ήρεμος δεν ήταν..Ένιωθα την ένταση του..
''Ναι το ήξερα,γι'αυτό δεν φαντάστηκα πως θα μου έλεγες ψέμματα..''
''Δεν σου είπα ψέμματα μωρό μου..Απλά δεν ήθελα να αναστατωθείς...''
''Και είδαμε που κατέληξε αυτό...'' δεν είπε τίποτα άλλο και καθόμασταν σιωπηλοί...
''Σου αρέσει;'' έσπασα την σιωπή μετά από λίγο...Έπρεπε να ρωτήσω...
''Όχι, τι είναι αυτά που λες..'' σηκώθηκα και πήγα προς την κρεβατοκάμαρα τον άκουσα να με ακολουθεί.... Τα μάτια μου είχαν βουρκώσει και δεν μπορούσα να κρατήσω άλλο τα δάκρυα μου...Ηλίθιες ορμόνες....Έκατσα στο κρεβάτι και γονάτισε μπροστά μου..
''Μόνο εσύ υπάρχεις...Καμία άλλη δεν σήμαινε τίποτα για μένα....''μου έπιασε το πρόσωπο αφήνοντας φιλία παντού...''Μόνο εσύ μωρό μου,πάντα ήσουν μόνο εσύ...'' με ξάπλωσε στο κρεβάτι συνεχίζοντας να με φιλάει και ταυτόχρονα να μου βγάζει τα ρούχα...Όταν με άφησε γυμνή από κάτω του σηκώθηκε και έβγαλε και τα δικά του..Με κοιτούσε με μάτια γεμάτα πάθος και ένταση..
Μπήκε ανάμεσα στα πόδια μου, με χάιδευε και με φιλούσε παντού...
''Ορέστη....''
''Τι είναι μωρό μου;''
''Σε θέλω..'' είπα και τον τράβηξα για ένα απαιτητικό και παθιασμένο φιλί στο στόμα...
Τον ένιωσα να μπαίνει μέσα μου και τέντωσα την πλάτη μου,μπαινόβγαινε αργά και με έγλυφε στο λαιμό μέχρι το στήθος...Είχα τυλίξει τα πόδια μου γύρω από την μέση του και ήθελα να κάνει πιο γρήγορα...
''Πιο γρήγορα μωρό μου...'' σήκωσε το κεφάλι και με κοίταξε...Τον είδα που δίσταζε...
''Μην τολμήσεις να σταματήσεις τώρα και κάνε πιο γρήγορα....'' έκανε αυτό που του είπα και σε κάθε ώθηση ανασηκωνόμουν για να τον συναντήσω...Δεν μπορούσα να ελέγξω τα βογγητά μου..
Ήξερα ότι ήμουν κοντά το ένιωθα...Μάλλον και ο Ορέστης το ένιωσε γιατί μου σήκωσε λίγο περισσότερο την μέση με το ένα του χέρι και μπαινόβγαινε δυνατά και γρήγορα.... Έριξα πίσω το κεφάλι μου και έχωσα τα νύχια μου στην πλάτη του...
''Έλα μωρό μου...'' Μου είπε και δεν άντεξα άρχισα να τρέμω και φώναξα το όνομα του..Είχε το κεφάλι του στην καμπύλη του λαιμού μου και γρύλιζε καθώς τελείωνε μέσα μου....Σήκωσε το κεφάλι του και με κοίταξε στα μάτια..
''Σ'αγαπάω'' είπε και η φωνή του ήταν βραχνή και απίστευτα σέξι...
''Και εγώ σ'αγαπάω...'' απάντησα και τον φίλησα...