Μυστήριο πράγμα ο Έρωτας

''ΧΑΜΟΣ''

Σταματήσαμε έξω από το σπίτι των γονιών μου...Δεν ξέρω γιατί αλλά δεν είχα πολύ καλό προαίσθημα...

''Αγάπη μου τι έγινε δεν θα κατέβουμε;''

''Ορέστη μου δεν το αφήνουμε για άλλη μέρα...''

''Τι συμβαίνει καρδιά μου;''

''Δεν ξέρω απλά δεν έχω και πολύ καλό προαίσθημα...Δεν ξέρουν καν ότι έχουμε σχέση..Αν δεν το πάρουν καλά;''

''Ωραία και πότε θες να το μάθουν όταν δεν θα μπορείς να κρύψεις την κοιλιά σου;Πάμε και ότι και να γίνει εγώ θα είμαι δίπλα σου...Είπαμε σε όλα μαζί...Έλα καρδιά μου μην φοβάσαι..''

''Ναι έχεις δίκιο...Πάμε και ότι είναι να γίνει θα γίνει...''

Χτύπησα το κουδούνι...Δεν ήθελα να ανοίξω με τα κλειδιά μου μιας και δεν ήμουν μόνη μου..Μου άνοιξε η μητέρα μου..Φωτίστηκε το πρόσωπό της μόλις με είδε...

''Κορίτσι μου τι κάνεις;Γιατί χτυπάς το κουδούνι;Σπίτι σου ήρθες''

''Γεια σου μαμά....''είπα και την αγκάλιασα...

''Τον Ορέστη τον θυμάσαι έτσι...Είναι ο φίλος του Στέφανου..''

''Μα και βέβαια τον θυμάμαι..Τι κάνεις αγόρι μου;''

''Μια χαρά κυρία Βασιλική...Εσείς τι κάνετε;''

''Καλά αγόρι μου...και σε παρακαλώ μην μου μιλάς στον πληθυντικό...Με κάνεις να αισθάνομαι γριά...Μα περάστε μην κάθεστε εκεί'' προχωρήσαμε προς το σαλόνι..Εκεί ήταν και ο μπαμπάς μου και διάβαζε την εφημερίδα του..

''Γιώργο μου κοίτα ποια ήρθε να μας δει..'' είπε η μητέρα μου και ο μπαμπάς μου με κοίταξε...

''Παλιοκόριτσο μας ξέχασες...'' είπε ο μπαμπάς μου και μου έκανε μια αγκαλιά..

''Μπαμπά ο Ορέστης είναι...''

''Μα φυσικά τον θυμάμαι τον κύριο Αναγνωστόπουλο,είναι φίλος του Στέφανου..Τι κάνεις παλικάρι μου...;''

''Μια χαρά κύριε Φράγκο...''

''Σε παρακαλώ να με λες Γιώργο..Πως και από δω λοιπόν;''

''Μπαμπά, μαμά θέλω να σας πω κάτι..''

''Καθίστε'' είπε η μητέρα μου..''Μα που πήγαν οι τρόποι μου,θες να σου προσφέρω κάτι αγόρι μου..''

''Όχι, όχι είμαι μια χαρά ευχαριστώ...''απάντησε ο Ορέστης..

''Λοιπόν τι θέλεις να μας πεις;'' είπε ο πατέρας μου και μας κοιτούσε περίεργα..