SLY {Fall for a Detective}
All Rights Reserved
Copyright © 2013 throbbingheart
Case 3
Locked Room Murder
Justin's POV
"Perhaps, you knew me. But let me still introduced myself. I'm Kiel Navarro, Dinelle's boyfriend."
Napakunot ang noo ko. I'm sure I've read their official break up on the newspaper.
Ngumiti sya. "D'you know where is she?”
"She's on the 2A room"
Nilagpasan ko sya at nagpatuloy na sa paglalakad.
ö~ö~ö~ö
Dinelle's POV
Pinagbuksan ako ni Kiel ng pintuan ng kotse nya.
Sumakay na ako saka nya sinara iyon. Ngiting-ngiti sya.. center of attention kasi kami sa school.
"I love their reactions." natatawang kinabit nya ang seatbelt nya at ini-start na ang kotse.
"Ano bang gusto mong mangyari, Director Kiel? Gusto mong ma-issue?" pormal na tanong ko sa kanya.
"Issue? Nah. I want ATTENTION."
Kapapasok ko lang ng school tapos susunduin nya ako kaagad?!
E matagal rin akong hindi makakapasok dahil sa final shooting e. Ano ba naman ang isang araw na ito para ibigay nya sa'kin?!
Hindi ko na sya kinibo pa. Pagod ako, ayoko nang magalit.
"May gusto ka bang kainin?"
I make face habang nakadungaw sa bintana.
"Matagal ang biyahe natin. Baka magutom ka."
Napalingon ako.
"San ba tayo pupunta!!?"
"Sa final shooting place."
"Hindi! Ibaba mo ako. Ayokong kasabay ka. Sasabay ako kina Shel at sa iba pang staffs. Ihinto mo ang kotse."
"Nakaalis na sila." Ngumiti sya at tumingin sa akin.
"Mamaya pang gabi ang biyahe natin!"
"Everything changes."
"Haah!! Then what about my things? I hadn't packed any! Just, drop me somewhere and I'll go on the shooting place on my own!"
"Tagaytay is a huge place."
"Tagaytay?"
Sa Tagaytay ang final shooting place? Dun din ang educational tour nina Ailyn. Sa dinami-dami ba naman ng lugar sa Pilipinas!!
"Huh? Hindi mo pala alam? I had announced it last last week."
Nakasimangot na hinarap ko ang bintana. Ang sakit sa mata ng pagmumukha nitong halimaw na ito!
Makikita ko kaya sila doon?
Aisstt!! Kasasabi lang ng bastos na ipis na si Kiel na huge place yon e!
"May problema ba?"
Problema?! Why don't he just shut his huge mouth!?! Sana mabangga 'tong dina-drive nya tapos ako lang ang mabubuhay!
I looked at the sky.
Whenever I missed my mom. I always look up. Papa said, she's with the angels now.
Naramdaman kong uminit ang mga mata ko. Naiiyak ako sa tuwing maaalala kong wala na si Mama.
I was eight years old nang malaman kong hindi kami talaga iniwan ni Mama. Hindi sya umalis ng bahay. She committed suicide.
Papa said.. Mama gets tired of being an actress, wife and mom. That's why she ends it all.
"You're okay?"
Memories keep flashing my mind right now. It's hard to hold tears.
Sa Tagaytay....... doon din nangyari ang lahat. Doon ako lumaki, doon ko nakasama si Mama, nabuhay kami bilang simpleng pamilya.
Pero sa Tagaytay rin.... nasira ang lahat.
"Din.. natatakot ka ba sa'kin dahil sa nangyari? Alright, I'm sorry. Sinusubukan kong ibalik ang tiwala mo sa'kin kaya kita sinundo."
I heaved out a deep sigh to prevent tears from flowing. Damn it! Bakit ba nagiging iyakin na ako these past days?!
"Mag-drive ka na lang. I hate conversations."
He smirked. "Playing hard to get."
Naikuyom ko ang kanang kamay ko. I feel insulted.
ö~ö~ö~ö
"Aano ka?"
Nagsuot ako ng jacket na may hood. At iniayos ko ang sarili ko sa salamin.
Dalawang araw na kami dito sa Tagaytay.
"Hindi mo pa naman scene di'ba?" pangungulit ni Vexus, isa sa mga co-actress ko.
Binuksan ko ang malaking bag ko. Wala akong balak sagutin ang tanong nya.
"Edi tatakas." si Shel ang sumagot sa tanong ni Vexus.
"Hindi mo na yan mapipigilan" dagdag pa ni Shel na kasalukuyang kumakain ng marshmallow at naglalaro ng iPad nya.
Found it!
Binulsa ko ang susi na nakita ko sa bag ko. May pakinabang naman pala ang ipis kong manager eh! Sya kasi ang nag-impake ng mga gamit ko, at kararating nya lang kahapon.
"Din? Papaano ka tatakas? Nasa baba sila. Madaming makakakita sa'yo."
Binuksan ko ang bintana.
"WAG MONG SABIHING TATALON KA?" Shel and Vexus said in unison.
I made a 'Sshh sign'
"Shut up. Babalik na lang ako bago dumilim."
We're on the second floor. Mababa lang 'to kumpara sa fourth floor na huling tinalon ko para tumakas.
"Paano pag nagtanong si Kiel? Baka mapagalitan kami..." ~Vexus
Ignoring them, I jumped.
Ngumiti ako sa kanila, bago nagtatakbo palayo.
"She's more of a stunt than an actress." narinig ko pang sabi ni Shel.
ö~ö~ö~ö
Pumasok ako sa pamilyar na gate. Makalawang na iyon, hindi na katulad ng dati.
Lumakad ako papunta sa front door.
The flowers which I used to watered back then, are now gone. There's only those pots remained.
Ginamit ko ang susi para buksan ang pinto.
I used to live here..
Dito ako unang ngumiti, tumawa at naging masaya.
I opened the door.
Isa-isang bumalik ang lahat ng alaala.
::::::::::::
Pinagbuksan ako ni Papa ng pintuan ng kotse.
Nakangiti akong nagtatakbo papasok sa bahay namin.
"MAMA!! MAMA!!"
"How's school, Angel?" Nakasuot sya ng apron at sinalubong nya ako ng yakap.
I hugged her back.
"Meron akong star. Bigay ni teacher!" kumalas ako at buong pagmamalaki kong pinakita sa kanya ang kamay kong may tatak na red star.
"Mana sa Papa nya." kinuha ni Papa ang malaking back pack ko.
Natawa si Mama.
:::::::::::
Parang kahapon lang nangyari ang lahat.
Naririnig ko pa ang mga tawa ni Mama.
Tinanggal ko ang malaking puting kumot na tumatakip sa sofa.
Doon nakita ko si Twinkle, tinabihan ko sya at niyakap.
:::::::::::
Kasama ko ang teddy bear ko na kasinlaki ko at nakadungaw kami sa bintana.
"Twinkle, inaantok ka na ba? Padating na si Mama. Sinundo lang sya ni Papa. Sandali na lang."
I yawned. It was 10:30pm, ang alam ni Yaya tulog na ako.
"Bakit ganyan ka makatingin, Twinkle? Oo na, magso-sorry na lang ako kay Yaya bukas." I pout.
Sumandal ako kay Twinkle. "Palagi na lang gabing-gabi umuuwi si Mama, pagod na pagod na siguro syang ngumiti sa TV. Yayakapin ko na lang sya pagdating nya. Sasabihin ko sa kanya na mahal na mahal ko sila ni Papa.."
Nagising na lang akong nasa kama na.
I called it MAGIC.
Even Papa insisted that he carries me here.
:::::::::::
Pero ngayon.. hindi ko na nararanasan ang MAGIC na yon.
"I missed you, Twinkle! Lumiit ka. Ah hindi, lumaki lang ako." I sadly smiles.
"You looked sad. Where's Blink?" tumayo ako at nagpunta sa dati kong kwarto.
Si Blink, ang teddy bear na kasinlaki ni Twinkle. Regalo sa'kin ni Mama. Si Twinkle naman ay galing kay Papa.
Hindi pwedeng mahiwalay si Blink kay Twinkle.
Tinanggal ko ang mga puting kumot na nakatakip sa mga gamit para mahanap si Blink.
:::::::::::
"Ayaw ko.." nakatalukbong ako sa kumot at umiiyak.
"May nangyari ba, Angel?"
Mama never called me Dinelle. She always calls me "Angel."
"Ayaw kong kumain.. hindi ako kakain!"
Tinanggal ni Mama ang kumot na nakatalukbong sa'kin. "Tell me, what happened?"
"K-Ka..haah si.. kas-kasi yung star ko.. na-nawawala na.. o" pinakita ko kay Mama ang kamay ko.
Napangiti sya.
"Hindi.. hin..di na ako very.. g-good, ala naa.."
Inayos ni Mama ang napakagulo kong buhok. "Just get another one."
Natigilan ako at napatitig sa kanya habang sumisinghot.
"I want the old one."
"You never know, maybe the new one's better"
I wiped my tears using my knuckles.
"Ohkay.."
Mama's smile widened. "That's my angel."
:::::::::::
Napatingin ako sa kamay ko.
I should get a new star, right Ma?
Napatitig ako sa picture na nasa side table ng dati kong kama. Naupo ako para matingnan yun ng mabuti.
It was Papa carrying me while he's kissing Mama's cheeks.
Napakunot ang noo ko. Tears are about to fall again..
"Blink, nandyan ka lang pala e.." kinuha ko iyon at niyakap..
(O__O)
"Nakita ko yan sa kabilang kwarto."
"A-Anong ginagawa mo dito Wanna Be?!"
Sya ang nag-abot sa'kin ng malaking white teddy bear.
Ngumiti sya sa'kin.
ö~ö~ö~ö
Justin's POV
"This is the house." pumasok ako sa gate.
The front door is quite open. May tao kaya? Imposible.
Pumasok na ako at dumiretso sa pinangyarihan ng LOCKED ROOM MURDER.
Pumasok ako at tiningnan ang paligid.
Iisa ang bintana. Dumungaw ako dun. Walang bahay na matatanaw sa parteng ito.
Sinubukan kong buksan ang bintana. Even this window is not sound proof.
Maririnig nga sya kung sisigaw sya.
Sinara ko na iyon.
Liban na lang kung itotodo mo ang volume ng TV.
Tinanggal ko ang mga puting kumot na nakatakip sa mga gamit.
Walang TV o kahit na radyo.
Tumango-tango ako. Maybe the criminal uses another trick.
Bumalik ako sa pinto at tiningnan ng malapitan ang door knob.
Posible kayang mabuksan ito mula sa labas kahit walang susi?
Hmm..
Umurong ako habang nakatitig sa door knob..
Napatingin ako sa ibaba dahil may natapakan ako. Malaking white bear na may yellow na ribbon sa leeg.
"Pssh.. I thought it was a clue."
Pinulot ko iyon.
May nadinig akong mahinang ingay sa kabilang kwarto.
Iniupo ko ang bear sa kama at dali-daling lumabas.
Sino namang pupunta pa dito? According to record, no one lives here now.
Sumilip ako sa kabilang kwarto.
Suralvo??
Bakit? Paano?
Nakatingin sya sa picture frame na nasa table.
Yung babaeng nasa picture.. Sya.. Sya ang biktima ng locked room murder.
Kasama nya ang asawa at anak nya sa picture.
Katabi ng picture na iyon ay isang maliit na batang babae na yakap ang dalawang bear na malaki pa sa kanya.
That bear..
Bumalik ako sa kwartong pinuntahan ko at kinuha ang white bear na kamukha ng nasa picture.
Suralvo looks very sad. Lumakad ako papasok at iniabot sa kanya ang bear.
"Blink, nandyan ka lang pala e.." kinuha nya ang bear at niyakap, kahit hindi na gaanong white dahil maalikabok.
Nanlaki ang mga mata nya nang makita nyang ako ang nag-abot noon.
"Nakita ko yan sa kabilang kwarto"
"A-Anong ginagawa mo dito, Wanna Be?!"
Nginitian ko sya.
Tumayo sya at inirapan ako habang hawak ang bear.
"Magnanakaw ka noh?!"
"Kaano-ano mo si Diccy Llernes?"
"B-Bakit kilala mo si Mama??"
"Ikaw pala ang anak nya."
This case was very interesting.
"B-Bakit?"
"Twelve years ago.. naganap dito ang isang Locked Room Murder. Ang mama mo ang biktima."
"Locked what? Murder?? My mother committed suicide!"
"Sinabi nila iyon dahil wala na silang makuhang ebidensya na pinatay ang mama mo. Isa lang ang sigurado nila... iyon ay ang pagkaka-lock ng pinto."
"Stop speaking like you know everything!!" nilagpasan nya ako at tumungo sya sa sala.
"Nakita ko sya nung gabing yon."
Napahinto sya pero nanatiling nakatalikod sa'kin.
"That was 9:30pm approximately.. when I saw her standing from the window."
"Tama na!" sigaw nya.
"Anim taon pa lang ako noon, nagising ako sa tahol ni Lass, aso namin. Pagdungaw ko sa bintana, nakita kong naputol ang tali nya at nagtatakbo sya palabas."
"Shut up!" humarap sya.
"Hinabol ko sya. Hanggang sa huminto sya sa likod ng bahay nyo. Napatingala ako at nakita ko si Diccy sa bintana. Tinahulan sya ni Lass. At dun ko naalala na.. ang mama mo.. ang gumamot sa sugat ni Lass nung awayin ito ng ibang aso. Lass likes your mom a lot."
"Tama na sabi e! Wag mo nang paguluhin ang lahat!!"
Kumislap ang mga mata ni Suralvo. May namumuong luha sa mga iyon.
"Umiling si Diccy na para bang pinapaalis na kami. Tumigil si Lass sa pagtahol at kinarga ko sya saka kami bumalik sa bahay. Hanggang ngayon naaalala ko pa rin ang reaksyon ng Mama mo."
Tinakpan ni Suralvo ang mga tenga nya at napaupo sya.
"It's like she's been afraid of something or someone. The next day, neighbors talked about the woman who committed a suicide on a locked room."
Umiling sya ng umiling. "Tumigil ka na.. patay na si Mama.." mahinang sabi nya.
"Sinabi ko sa lahat ang nakita ko. Pero hindi nila ako pinapakinggan."
Dahan-dahang ibinaba ni Suralvo ang mga kamay nyang nakatakip sa tenga at tumingala sya sa'kin.
"And that's the thing which made me want to be a detective."
Pinantayan ko ang mukha nya. "Pakikinggan na nila ako ngayon. Maniniwala na sila sa akin. I'll do everything to gave your Mom, the justice she deserved."
"S-Saan ka naman hahanap ng ebidensya? Twelve years na ang nakalipas."
I finally saw the real her. The soft and weak side of the angelic star.
"Detective ako."
"Matagal nang sarado ang kaso ni Mama.."
"Gagawa ako ng paraan." I stand up and offers my hand.
ö~ö~ö~ö
Dinelle's POV
I stood up ignoring his hand. Pinulot ko si Blink at itinabi ko ito kay Twinkle.
They're together again. Napangiti ako. I missed seeing the two of them.
Bagay na bagay talaga sila. Twinkle is brown with pink ribbon. Blink is white with yellow ribbon.
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
NP: I will be here for you by Kaligta (Please play the video on the side. Nakikinig ako dyan habang sinusulat ko 'to. You'll appreciate it, swear.)
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
"You're beautiful when you smile."
Tumingin ako sa kanya at nakangiti na naman sya.
Sumimangot ako at umirap.
"Naikwento ka sa'kin dati ng Mama mo habang ginagamot nya si Lass. She told me that you're a cry baby."
Napaawang ang mga labi ko. "I-I'm not.."
"That you're bubbly, cheerful and sweet. That you're fragile. And you need someone to protect you."
Naramdaman kong tumutulo na ang mga luhang kanina ko pa pinipigilan.
Mahal na mahal ko si Mama, hindi ko maintindihan kung bakit kailangan nya pa akong ikwento sa ibang tao.
Kung fragile ako, at kailangan ko ng po-protekta sa'kin.. bakit.. bakit nya ako iniwan?
"Tatalikod ako. Umiyak ka na."
Tumalikod nga sya.
"Ano bang sinasabi mo?! Hindi ako umiiyak!" pero patuloy sa pag-agos ang mga luha ko.
Hindi na ako umiiyak ngayon. Malaki na ako. Hindi dapat..
Wala na si Mama na magpapatahan sa'kin..
Kaya ayokong umiyak!
"Natatakot kang umiyak kasi wala nang magpapatahan sa iyo?"
(O.O)
Can he read my mind?
Napaupo ako sa sofa.
Sa tabi nina Blink at Twinkle. I cried as hard as I can. As loud as I need.
In the past twelve years, I cried again like a baby.
All the chances I missed. The pains. The memories. The regrets.
Maya-maya pa.. humarap si Wanna Be.
"T-Tumalikod kaa.."
Lumuhod sya sa harap ko at niyakap nya ako.
(O______O)
"Tahan na.."
Napayuko ako sa balikat nya.
That word..
makes me wanna cry more.
ö~ö~ö~ö
"Hindi alam ng lahat kung paano nawala si Mama. Nag-iba na kami ng apelyido. Kaya sana manahimik ka sa nalaman mo."
Magkasabay kaming naglalakad. It was already 7:00pm.
"Every thing will be revealed soon. Maaapektuhan ba noon ang career mo?" he asked.
"Hindi mo na yon problema. Pakialaman mo ang paglutas sa kaso ni Mama. Ang hinihingi ko lang ngayon ay ang pansamantalang katahimikan mo."
Natawa sya.
Kung hindi sya ngumingiti, tumatawa sya. Mukha ba akong comedian!?
But I feel lighter after I cried. I feel better.
I'm with a complete stranger. But I feel protected and comfortable.
"San kayo tumutuloy?"
"Huh? Sa hotel, malapit dito. Hindi ko alam ang pangalan. Bakit?"
I feel like I had changed. Nagiging mahaba ang dialogue ko pag si Wanna Be ang kasama ko.
"Tara.." hinila nya ako at mabilis na lumakad sya.
"Hey!!"
"May sumusunod sa atin."
Kinabahan ako bigla.
"N-Nasaan?" luminga-linga ako.
"I'm here. Don't worry."
I admit, I feel relieved.
Alam kong kung sino man ang sumusunod sa'min ay may kinalaman kay Kiel Navarro. Madalas nya akong pasundan. He's the best example of an obsessed person!
"Yung director mo? Ayoko sa kanya."
My eyes widened. Naririnig nya ba ako?
"Akala mo ikaw lang? Ayoko rin sa kanya!"
Bastos ang ipis na yon!!
"Bakit ayaw mo pa syang hiwalayan?"
"Matagal na kaming hiwalay!!"
I don't know if it's only me or I actually see him smiled.
ö~ö~ö~ö
Narating rin namin ang hotel.
"Saan ka dumaan?"
"Sa bintana. Bakit ba?"
"Tara!" tumakbo sya habang hawak ang kamay ko.
"Ano baaa! Dahan-dahan naman, pwede ba!!"
Gusto nya ba akong iligtas o kaladkarin?
ö~ö~ö~ö
Umakyat kami sa puno para maakyat ang bintana ng kwartong tinutuluyan ko.
Naupo sya sa kama.
Sinara ko na ang bintanang pinasukan namin.
Kung tutuusin pwedeng hingin ni Wanna Be ang tulong ko para pabuksan uli ang kaso ni Mama..
"I can do it on my own. Hindi ko gustong isipin mo na may kailangan ako kaya kita nilalapitan."
It seems that he knows a lot! Nakakainis na!
"Hoy! Sino ka ba talaga? Bakit ang dami mong alam? Paano mo nalaman na hinahanap ko si Mint? Kaya ka ba nagpumilit na pumunta sa Tagaytay e para sa kaso ni Mama? Paano mo nalamang may sumusunod sa'tin? Nababasa mo ba ang iniisip ko?! Bakit!!"
Nagkibit-balikat sya.
Kinuwelyuhan ko sya. "Paano!"
"Masasagot ba ang tanong mo kung ganyan kalapit ang mukha mo sa mukha ko?" he grinned.
I feel like blushing.
"We need to find-- Dinelle.."
Napatingin ako sa nagbukas ng pinto.
"WHAT IN THE WORLD.. IS GOING.. ON?" Kiel asked angrily.
Jeez! It's giving me headache!!!
-will be continued
throbbingheart says: This is dedicated to someonetrulylovesyou, she's one of my supportive personal reader. She's one of the kindest person I've met (seriously)
Kasama din sya sa mga nag-insist na magsulat na daw ako sa wattpad. Isa sya sa mga dahilan kung bakit nandito ako ngayon :) I Love You Jessa
At syempre.. sa IYO na nagbabasa nito ngayon. Isa ka sa mga dahilan kung bakit patuloy akong nagsusulat.
THANK YOU EVERY ONE. I LOVE YOU <3