Chapter 3 - Lucid Dream
Official Soundtrack - Bring Me To Life by Evanescence
Zoey's POV
Nakatayo ako sa isang sulok. Pero hindi ako nag-iisa. May kasama akong isang tao, pero hindi ko man lang maaninag ang mukha niya.
Madilim kasi ang paligid, maliban sa taong kasama ko. 'Yung tipong siya ang nagbibigay liwanag sa akin.
I squint my eyes to have a better look kung sino ang tanong kasama ko.
Good thing was, kaunting hard work na lang ay makikita at maaaninag ko na ang mukha niya.
Ilang segundo ang nagdaan, nakilala ko na rin siya. Nakilala ko na ang gago niyang mukha.
Si Drake.
Bigla na lang akong naluha. Pero wala man lang siyang ginawa. Hindi niya man lang tinapik ang balikat ko o pinunasan ang mga luhang tumutulo sa mukha ko. I felt so helpless that moment.
My eyesight became so obscure as tears continued flowing.
I started to hit Drake. I hit him kasi wala man lang siyang ginawa. Mulat sa isip ko na girlfriend niya ako, pero how could he be so ignorant about what's happening to me?
Patuloy lang ako sa pagpalu sa dibdib niya nang bigla niya akong hinawakan at sinigawan.
"Hindi kita mahal!" sabi niya habang itinutok ang mukha sa mukha ko.
Those words kept echoing on my ears. Well, siguro dahil nasa isang saradong paligid kami.
Nagpumiglas ako para makatakas sa pagkakahawak niya. Luckily, nakawala nga ako, kaya agad akong tumakbo.
But just as I took some tiny steps to get farther than him, parang nabangga ako sa isang invisible wall na hindi ko man lang makita. Well, all I see is darkness, malay ko ba na wall 'yon. Pero it didn't stop me, I took the other direction but it felt the same. Parang may humaharang na kung anu-anong hindi ko alam.
I turned to him, I decided na siya na lang ang paalisin ko.
"Umalis ka na!" sigaw ko sabay hawak sa mga tenga ko.
Agad naman siyang tumalikod para umalis. Then, I followed the way na dinaanan niya, but then again, I bumped into something unknown thing or whatever is it.
Parang nakakulong ako sa isang invisible walls. Hindi ako makagalaw.
So I just leaned against it at umupo, not even knowing what to do.
I just stared Drake while he's going far away.
At habang palayo nang palayo si Drake, doon ko na rin na-realize na dumidilim na ang paligid na kinatatayuan ko. Then, I noticed him stop meters away.
Inaninag ko ng mabuti kung bakit siya tumigil, then, napansin ko na lang na may kasama siyang iba. Isang babaeng maganda, mas maganda pa sa akin, at babaeng sexy, mas sexy pa sa akin.
Hindi ko alam kung ano ang ginagawa nila, pero pansin ko ang mga ngiting nananalaytay sa kanilang mga mukha. Ang saya yata nila.
Ang tangi ko lang nagawa ay umiyak nang umiyak. Hindi ko namalayan na napupuno na ng luha ang kinatatayuan ko. But that didn't stop me. Patuloy pa rin ako sa pag-iyak hanggang sa napuno na ito. Para akong isang isdang hindi marunong lumangoy sa isang saradong aquarium. Hindi ako makahinga, pero pinipilit kong basagin ang wall na nag-abong sa mga luha ko.
Ilang minuto ang nagdaan, I forced my delf to settle down. Lumilitaw kasi ako sa sarili kong luha, and kasabay 'nun I was also drowned. Dumilim ang paligid na kinaroroonan ko. Wala na si Drake, Si Drake na nagbibigay liwanag sa buhay ko.
Si Drake ang nagbibigay ng liwanag sa akin.
It seems like isa siyang napaka-importante niyang tao sa akin.
But then what should I do? What should I do kung hinihila ko siya papalapit sa akin pero sadyang lumalayo siya?
I closed my eyes nang hindi ko na matiis, nauubusan na kasi ako ng oxygen. I just woke up and saw myself on a different dimension - a paradise if I'm not mistaken. Isang lugar kung saan total opposite doon sa last place na pinanggagalingan ko.
Kung kanina ay madilim, malungkot at mapanganib, ngayon nasa isang lugar akong puno ng kulay, liwanag at pag-asa. Kasabay ng paglipat ng dimensyon na kinatatayuan ko, ay nagbago rin ang aking mga pakiramdam.
Parang masaya na ewan. Basta parang may panibagong pag-asa ang naramdaman ko. Hindi ko alam kung ano ang ipinahihiwatig nito pero ang sarap lang sa pakiramdam.
It's seems like a rainbow after the rain. Matapos akong umiyak at nagdusa, ngayon ay nakikita ko na ang bahaghari na naging resulta nito. Ibig sabihin, panibagong buhay, panibagong pag-asa.
Naglakad nang naglakad lang ako, at sa aking paglalakad, may nakita akong isang lalaki. Hindi ko rin maaninag ang mukha niya. At kahit na ano pang pilit kong aninagin ito, hindi ko pa rin makita ng mabuti.
Inabot niya ang kamay niya sa akin.
"Hali ka, prinsesa." ang lakas ng boses niya.
I felt it echoing in the place. Parang ang mga boses lang na narinig ko kanina lang sa dilim.
Hmmm. Na-flattered naman ako 'dun sa prinsesa. Hahaha. Pero going back in reality. Should I hold his hand? Or shouldn't I trust him?
Look, hindi ko siya kilala and I shouldn't even trust him by just even flattering me.
Maya-maya ay may narinig akong malakas na tunog na nasa likuran ko. Parang tunog ng panganib. And I guess I am really needing the help of this prince or whoever is he.
Nang dahil sa kabiglaan, I held his hand. Masyadong mabilis ang pangyayari at nahulog ako sa isang parang butas.
"Waaaah!" sigaw ko nang mahulog ako.
I just closed my eyes at nabigla na lang ulit when I fell for somebody's hand.
Then there, I felt a safe haven in his arms.
Hindi ko na siya nagawang nakita pa dahil nagising na ako.
Oo, nagising na ako. Hindi ko inakalang ganun ka-grabe ang naging panaginip ko. Hindi kapani-paniwala. Well, hindi nga lang rin naman kasi nga panaginip lang.
Napansin ko ang mga malalamig na tumutulong pawis sa mukha at sa buong katawan ko. Kahit na naka-on ang aircon, pinawisan pa rin ako.
Well, ano kaya ang ipinahihiwatig ng panaginip na iyon? Hmmm. Ewan ko ba.
Tinignan ko ang wall clock na nakapaskil sa wall ng isang direksyon sa kwarto ko at nakitang 1:36 AM na.
Mukhang maaga-aga pa yata ah. Tsaka ang bilis pala ng pangyayari sa mga panaginip ko.
Tumayo na lang ako sa pagkakahiga at lumabas sa kwarto ko. Nagtungo ako sa kusina at gumawa ng gatas. Alam ko kasing hindi na naman ako makakatulog nito kaya inunahanko na ang pagiging insomniac ko.
Habang hinihintay na lumamig-lamig ng kaunti ang gatas, nagtungo muna ako sa terrace ng bahay namin which directly gives us a view at our swimming pool.
Looking its calm blue color, it gives me a feeling of serenity from within.
Habang inikot-ikot ang kutsara sa mug ko na may lamang gatas, narinig ko ang mga footsteps na patungo rin sa kinaroroonan ko. Palakas nang palakas kasi habang humahakbang.
I turned to look at kung sino ito, then nakita ko si mommy.
"Zoey, anak gising ka pa pala?" tanong ni mommy nang makita akong nakatayong mag-isa sa terrace hawak-hawak ang baso.
"Hindi mommy, nagising lang ako dahil sa isang masamang panaginip. Ikaw 'bat gising pa po kayo mommy?" pagpapaliwanag ko kay mommy sabay tanong na rin.
Naglakad naman siya patungo sa akin. And finally when she's with me on the terrace ay muli namang nagsalita.
"Ahh, ganun ba? Normal lang talaga 'yan. Matulog ka na, ok? Nagising kasi ako dahil naiihi ako. Pero matutulog na ulit sana ako nang marinig ko ang tunog ng baso't kutsara mo." sabi ni mommy habang inayos ang buhok ko.
"Sige po, pagkatapos nitong gatas na iinumin ko." masunurin kong sinabi.
"Oh, sige at mauuna na akong matulog. Isara mo na lang ito ha?" sabi ni mommy at nagsimula na ring maglakad papasok sa mansion.
Gusto ko sanang ibahagi kay mommy ang tungkol sa pinagdadaanan ko.
Pero paano na 'yan? Eh di malalaman niyang may boyfriend ako? Hmmm.
Isip Zoey! Isip!
Well, pwede naman akong magsinungaling, at magkunwaring curious lang.
Nako sorry po talaga Papa Jesus. I just need someone, someone na makikinig sa akin.
Since magkagalit naman kami ng best friends ko, at wala pa akong mga kaibigan sa school, siguro the best thing to share my problem with is my mom.
Una, naging hesitant pa akong tawagin siya, but then, naramadaman ko ang bigat na dulot nito sa akin kaya tinawag ko na si mommy bago pa man ito makapasok sa kwarto nila.
"Uhm, mommy!" I exclaimed para marinig niya.
Napansin ko siyang lumingon sa akin.
"Oh, ano 'yun anak?" tanong na mommy na may pagtataka sa mukha.
"May itatanong lang sana ako, small problem lang. Can I lend your ears?" pagpapaliwanag ko.
Agad naman akong nilapitan ni mommy sa terrace while I am bowing my head. Umupo kami sa chairs na nasa terrace at nilagay ko muna ang mug sa table.
"So, what is it? What is it na gusto mong itanong?" mom directly asked.
"Ano kasi, these past few weeks, nagkaroon ako ng boyfriend." panimula kong sabi. Gusto ko lang malaman kung ano ang magiging reaksyon niya kapag nalaman niyang may boyfriend ako.
Dudugtungan ko pa sana ang sasabihin ko pero biglang nag-react si mommy.
"What?! Hindi mo man lang pinakilala sa amin?! By the way, problema ang sasabihin mo 'di ba?" tanong ni mommy. "Huwag na huwag mong sasabihing buntis ka or what!" dagdag niya pa.
Nako! Grabe naman ha? Over my dead sexy body, hinding-hindi ko basta-bastang ipamimigay ang 'V' ko sa kahit kanino ano? This is only for my true love, 'yung marami nang napatunayan na true love ko talaga siya.
Well, base on her reaksyon, dapat na siguro akong magsinungaling. Hahaha.
"Ano? Eh di huwag na lang nating pag-usapan, eh ayaw mo lang rin namang sabihin ko." pagbibiro kong sinabi. "Joke! Hahahaha! Ikaw talaga mommy, of course not. Hard to get ako ano? Tsaka I'm still on my senses naman na hindi gawin 'yan and I'm not that liberated. Haha! All rights reserved for my true love lang talaga. Pero teka! Ba't naman nating pag-uusapan ito, eh wala naman akong boyfriend. Joke lang 'yun mommy. "
"Awh, that's my girl. So what is it?" tanong ni mommy.
"Ano kasi, paano kapag nakita mo ang mahal mo na may ibang kasama? Tapos ang sweet pa nila? Ano magiging reaksyon mo?" sabi ko kay mommy.
"What?! Anong klaseng tanong ba naman 'yan." nabigla siya sa narinig niya. "Well, alam mo anak, everybody deserves a second chance. So if I were to be in the situation, kung mahal ko talaga siya, then I'll give him a second chance. And if he'll do it again, 'yun na ang sign na tama na. Wala lang kasing bisa 'yan kung hindi naman siya natututo."
"Wait, may pinanghuhugutan mommy? De joke lang! Salamat mommy ah?" I said.
"Of course not, anak. Hahah. Natututo rin ako sa experiences ng iba, not literally mine." sabi ni mommy. "Pero teka, ba't nga pala 'yan ang natanong mo? Aminin mo, may boyfriend ka na 'no?"
"Mommy naman, wala pa promise. 'Yung friend ko kasi, ganyan ang pinagdadaanan niya. Pero salamat mommy ha?" sabi ko at niyakap siya ng mahigpit.
"Oh sige at matutulog na ako, nawala tuloy antok ko sa chika nating ito. It's up to you kung susundin mo payo ko, ikaw ang bahala kung ano 'yang nararamdaman mo." sabi ni mommy at naglakad na rin.
Ngumiti na lang ako habang tinitignan si mommy na naglalakad papalayo.
Ang gaan-gaan na ng pakiramdam ko. Parang nawalan ng ilang kilo o toneladang bakal.
I heaved a sigh of relief matapos ng pag-uusap namin ni mommy.
So, should I really give him a second chance? Or what I saw with my naked eye was enough. Enough na rason para itigil ko na ang relasyon namin. Hmmm.
I need a sign.
Hindi dapat ako padalos-dalos na mga desisyon na gagawin ko. Lord, please give me a sign, please help me.
Ininom ko na ang gatas ko ng lumamig-lamig ito ng kaunti. Then nagtungo ulit ako sa kitchen para ilagay ito sa lababo, then to my room.
Umupo muna ako sa higaan ko, leaning at the foamed head board. Bumalik ulit sa isip ko ang napanaginipan ko kanina.
Si Drake, iniwan ako, habang palyo nang palayo siya ay dumidilim ang mundo ko. Hanggang sa nawala nga siya kaya dumilim na nga ang mundo ko.
Sumama siya sa isang babae, kaya naiyak ako ng todong-todo until I drowned with my own tears.
Then, napunta ako sa panibagong dimesion. Akala ko panibagong pag-asa pero may dala rin pala itong panganib. May nagtangkang sumagip sa akin, pero nahulog ako sa isang patibong at doon, may sumalo sa akin.
Hindi ko maintindihan kung ano ang ipinahihiwatig ng mga iyon, pero sana lang hindi magkatotoo 'yon. Sana lang talaga, kasi nakakatakot.
Bakit naman magkatotoo, eh panaginip lang naman. Hmmm.
Sa kaiisip ko tungkol sa malalim at misteryoso kong panaginip ay nakatulog na rin ulit ako.
- - - - - - - - - -
Author's Note
Heto na ang Chapter 3 ng new and revised edition! Aweeeh! :)
So, I'm looking for some admins pala to take care of the fan page of this story in Facebook. Kung willing ka, please do PM me.
And I hope you listened to the OST of this Chapter habang binasa ito. Relate na relate talaga kasi. I'm glad I found that.
Love Lots,
Scribblerrific