Hatid-Sundo
-26
Ang muling pagkikita
Narration
Masaya na muli si Noel sa kaniyang buhay. Paminsan-minsan ay naalala niya si Ryan pero dahil sa mga kaibigan niya ngayon ay naging masayahin na siya. Nakalimutan na rin niya ang hindi pagkausap ng mga kaklase niya sa kaniya dahil ngayon siya ang tampulan ng kwentong kung saan-saan nakukuha ng mga kaklase niya. Hindi rin sila mapigilang palaging magpicknic sa garden sa ganda ng panahon. Sabay-sabay silang kumakain ng tanghalian at masaya lang na nagkwekwentuhan.
"Couldn't this day get any better?" sabi ni Noel habang nakalahad ang kamay at natigil sa paglalakad. Nasa likod lang naman niya ang kapatid at ang boyfriend nito na si Jestoni. Ipinaliwanag na rin ni Jes sa lahat ang ginawa ni Jerwin at dahil walang mataas na talino sa utak ni Jerwin nagpasiya siyang umalis na lang at magpunta sa ibang bansa.
Nalungkot dahil doon si Noel pero mas minabuti niyang hindi na talaga makita pa si Jerwin. Makakabuti iyon dahil may kung ano siyang nararamdaman sa loob niya kapag nakikita niya ito.
"Mr. McGeorge. May ipinabibigay pala si Trip sa'yo nung umalis siya. Nasa bag ko, ibibigay ko na lang mamaya." Tumango na lang si Noel ng hindi tumitingin kay Jestoni na naka-akbay ngayon kay Nathan habang naglalakad sila.
"Hindi ba parang ang weird na yung kapatid pa niya ang masaya ngayon na may boyfriend samantalang siya naman ang naunang magkaroon ng boyfriend." Narinig nila iyon mula sa isa sa mga matatabil ang dila na mga babae. Sila lang ang mga babaeng hindi marunong umunawa sa ganitong relasyon.
"Ano ka ba girl. Mas nakakaawa nga siya ngayon dahil yung dating nanligaw sa kaniya ay pinaalis ng paaralan. And tingnan mo may bonus nga na kamukha sa kapatid naman niya napunta." Sabi pa noong isa at tumawa yung apat.
"Yan ang napapala ng mga malalanding bakla. Naiiwan mag-isa." Parinig muli noong naunang babae.
Papatulan na sana ni Jestoni at lalampasan na niya si Noel pero agad siyang pinigilan nito.
"Hayaan mo na lang. Hindi naman ako apektado saka iyong makita kayong masaya ng kapatid ko sapat na sa akin iyon, Jes." Ngumiti si Noel kahit na hindi nila iyon nakita.
"Tss. You. Yes you imbecels! Try to make us here that once again and I will have a court trial with you five girls for your new case. Naninira kayo ng kapwa. Alam nyo bang may karampatang parusa yan? At on legal court magagawa ko yang ipasa. Walang tulong ng iba. Naiintindihan nyo ba o mas mababa pa kayo sa iniisip ko?!"(A/N: pasensiya nalimutan ni author yung tawag sa kaso na yun. Hahaha.)
Agad na nagtakbuhan iyong mga babae ng wala man lang sorry at napahawak na lang sa ulo niya si Noel. "Sa lahat ng matalino, ikaw ang pala-away alam mo ba?" bahagyang natawa doon si Jestoni pero nagthumbs up naman ito sa sinabing iyon ni Noel.
Sa wakas ay napansin din ni Noel na kanina pa hindi umiimik si Nathan kaya nilingon niya ito at nakita niyang busy ito sa pakikipagtxt sa kung sino. "Nate, bilisan na natin tapos na ang lunch break. Sino ba iyang katxt mo at parang napakaseryoso ng mukha mo?" baling nito sa kapatid.
Napatunghay si Nathan at umiling. "Kababata ko sa Scothland. Papunta daw siya ng Pilipinas para lang dalawin ako. Ipapakilala din kita sa kaniya Jes kapag dumating siya." Mahinahong sabi nito.
"Lalaki yan?" may inis sa tono ng pananalita ni Jes ng itanong niya iyon. Mukhang ayaw niyang may ibang lalaking aaligid sa taong mahal niya.
Oo, totoong mahal ni Jes si Nathan. Kahit na may pagkamapanlait itong katriplet ni Jerwin ay marunong namang siyang umibig at mag-alaga ng relasyon. Misteryo pa rin kay Nathan kung paano magmahal ang totoong Jestoni Alcala at sa dinami-dami ng iibigin niya ay si Nathan pa.
"Hello everyone. I would just like to say that Fags will always be fags." Narinig nila iyon sa loudspeaker ng paaralan at ikinagulat iyon ng mga katulad nina Nathan.
"Sino ang nasa Speakers!" sigaw ng punong guro na mas lalong ikinagulat ng lahat.
"Thank you all for having me. Lets give you a hint. I'm hacking your system and I just want to say that Mr. McGeorge is gay fag in the whole Scothland. He suck everybody's c0ck like he want it all for him. He is a c0ck sucker and his Ass Pvcy is the best in the whole land."
"Itigil n'yo ang broadcast. Itigil nyo ang kuryente!" Utos ng punong guro na agad namang ginawa ng mga technician ng paaralan.
Malapit lang sa newspaper department ang magkakaibigan kaya agad nilang pinuntahan ang lugar kung nasaan ang broadcasting part na konektado sa speaker. Subalit walang taong nakita doon sa halip ay isang sulat na nagsasabing, "I'm looking forward to fvk you again Mr. McGeorge." Kasabay ng sabi sa speaker ang nabasa nila at doon natapos ang broadcast.
Halos mapaiyak si Nathan sa narinig niya hindi niya alam kung sino ang taong iyon pero sa masama't-masama tama si Noel ng sabihin niya ang hinala niya. "Ang kaibigan mo galing Scothland ang gumawa nito?" tanong iyon pero parang salaysay ang pagkakabigkas ni Noel. Naiinis siya sa lalaki pero nasa katauhan na niya ang pagiging kalmado sa labas at nag-aalimpuyos ang galit sa loob.
Hindi gumawa ng kahit na anong pagsang-ayon si Nathan at wala rin namang ikinilos si Jestoni. Nauna na lang pumasok sa silid aralan si Nathan at naging tampulan siya ng mga tingin ng buong klase. May ilang naawa, may ilang nandidiri at may ilang gustong dambahan si Nathan para masubukan kung totoo nga ang narinig sa speaker. Pero dahil sa presensiya ni Noel hindi na nila naisakilos ang mga ginugusto nilang gawin. Natapos ang klase sa kaingayan dahil hindi dumating ang kanilang guro pero isang anunsyo ang ibinigay ni Jestoni matapos niyang may makausap sa telepono.
"Do you want a show guys? Nahuli na ng mga tauhan ko ang gumawa ng pampapahiyang iyon at nasa courtyard na siya." Bago pa man matapos ang sinasabi ni Jestoni ay kaniya-kaniya ng kuha ng walis tambo, timba at silya ang mga kaklase nila at dinala sa courtyard.
Inis ang mga kabataan na naroon dahil mahal na mahal nila ang magkapatid na McGeorge. Sila na ata ang pinakaOA na mga estudyante at pinakasolid din sa pagkakaisa kapag tungkol na sa magkamukhang magkapatid ang paguusapan.
"Ikaw! Ang kapal ng mukha mong siraan si Nathan!" sigaw ni Dianna habang may hawak na mop. Siya ang muse ng klase dahil sa kaseksihan niya at sa maganda at makinis na kutis.
"Ano bang rason mo para dito ha?! Nanahimik kami tapos sisiraan mo ng ganoon si Jonnes?! Kapal mo rin pre." Sabi naman iyan ng may hawak na baseball bat na si Alex. Siya ang Escort ng Muse mataas siya at may kalakihan ang katawan. Sagana rin siya sa muscles dahil kasali siya sa baseball team ng school.
"Pwe! I don't care about ya'll I need to see my cvm dumpster. I can see that most of the boys are like me. Wanting to have s*x with the McGeorge brothers!" humalakhak ang lalaking may puro hikaw ang tenga at naalarma naman ang mga kalalakihan dahil bakat nga sa kanilang pang-ibabang kasuotan ang sinabi ng lalaki.
Lahat ay napatingi sa mga kalalakihan at kaniya-kaniya naman ang mga ito ng pagtatakip sa kanilang kasabikan.
*BLAG*
Hindi na napansin ng karamihan kung ano ang nangyari nakita na lang nila na nakabulagta sa semento ang lalaki at may nakatayong kakilala nila sa harapan nito. "Say that once more. Tell me what you will do to my hubby and I will give you a free ride to hell." Pananakot ni Jestoni kahit na alam ng lahat na kayang itorture ni Jestoni ang lalaking ito without the help of his father at hindi rin madadamay ang pagtakbo ng mga Alcala sa susunod na halalan.
"Tama na yan, hub." Saway ni Nathan at ipinulupot ang kamay sa braso ni Jestoni.
"Thanks hubby." Sagot naman nito at inayos niya ang buhok niya.
Wala lang nagawa ang mga naroon kundi ang magbigay ng tig-iisang sapak o sipa sa lalaki at pinadala na ni Jestoni ang taong iyon sa kaniyang mga body guards. "Listen!" bahagya pang niloko ni Nathan ang kasintahan ng sumigaw ito ng ganoon. "to the sound here in my heart~" napangiti ng kaunti doon si Jestoni pero sumeryoso muli ang mukha niya. "You are in my territory. You're not in Scothland so scram! I won't let you humiliate whoever in this school or in this country. I guarantee you an absulute judgement!" naghiyawan ng malakas ang lahat ng naroon habang litong-lito naman itong si Noel sa panunuod sa pagiging astigin ng kaibigan niya.
Hindi ko talaga kilala ang Jestoni na ito. Pero katulad niya, kaya din niyang magdrawing ng kasing galing ni ... tama. Kailangan ko siyang kalimutan. Hindi ako pwedeng magtaksil kay Ryan.
Iyan ang nasa isip ni Noel ng mga sandaling iyon. Natapos ang araw sa ganoon at sa pagbibigay ni Jestoni ng isang kahong asul kay Noel. Pagkauwi nila ng bahay matapos ihatid ni Jestoni silang dalawa sa bahay nila ay agad binuksan ni Noel ang kahon.
Puno iyon ng litrato nilang dalawa. Mula pagkabata hanggang sa ngayon pero isang litrato ang hindi na makilala. Isang litrato na nakahalik siya sa pisngi ng isang babae na may pulang mahabang buhok. Hinayaan na lang iyon ni Jestoni at tiningnan pa ang lahat ng naroon hanggang sa makita niya ang isang sobre. May pangalan niya ang puting sobre kaya binasa niya iyon.
To my dearest Noe,
Palagi kong iniisip kung paano ko ito sasabihin. Hindi ko rin alam kung kailangan ko pang sabihin pero hindi kakayanin ng konsyensiya kong umalis ng hindi ipinapaliwanag sa'yo ang lahat.
Gustong punitin ni Noel ang telegrama na iyon ng sandaling mabasa niya ang mga gustong ipaliwanag ni Jerwin pero hindi niya nagawa ng sumagi sa mata niya ang pangalang Ryan kaya naman nagpatuloy siya sa pagbabasa.
Mahal na mahal kita higit pa kay James. Mahal na mahal kita higit pa kay Ryan. Mahal na mahal kita kahit na nakalimutan mo na ako noong mga bata pa tayo. Mahal na mahal kita kahit na kinalimutan mo na ang iyong pangako sa isang batang babaeng tinawag mong red ridding hood at ilang ulit mong binasted sa ngayon.
Noel, gusto kong malaman mong mahal na mahal kita. Gusto kong iparamdam sa iyo ang lahat ng ito dahil noong nagpalit kami ng kasarian ng katriplet kong babae ay minahal na kita. Kung pwede mo lang sanang maalala ang lahat o kahit ang pangako mo lamang sa akin noong bata pa tayo ay magiging masaya na ako. Kahit hindi mo ako mahalin tulad ng nararamdaman ko ngayon dahil may Ryan na sa puso mo ay ayos lamang sa akin. Hindi ko pipilitin ang taong mahal ko Noel pero sana, sana sa huling pagkakataon ay maalala mo ako at ang pangako mo.
Sana rin ay matanggap mo ang mga gusto ko pang sabihin sa'yo kaya sana mamayang six ng gabi ay pumunta ka sa park. Hihintayin kita hanggang hindi ka dumadating. Kahit abutin pa ng paghihintay sa'yo ang oras ng flight ko maghihintay ako sa park. Tandaan mo sanang mahal na mahal kita Noel.
Paalam.
Sincerly yours as always,
Seiji Red Riddinghood
Hindi mapigilang magtaka ni Noel sa sulat na iyon. Wala siyang maalalang red ridding hood at lalong wala siyang maalalang pangako.
Tumingin si Noel sa oras menos bentesinko minutos pa bago ang itinakdang oras sa sulat. Agad siyang nagbihis at nagpaalam sa mga magulang niya. Hindi pa sana papayag ang papa niya kung hindi lamang nagsalita ang mama niya.
"Si Jerwin naman ang kikitain niya kaya ayos lang iyon." Dahil doo'y napapayag na rin ang papa niya. Pero binigyan siya nito ng isang oras lamang dahil kapag lumagpas siya ng isang minuto ay tatakbo na itong may dalang baril papunta sa park kahit na bawal talaga ang mga baril sa lugar na iyon.
Naghintay si Noel ng tatlo pang Minuto bago niya maaninag si Jerwin. Kitang kita sa suot nitong Sando na medyo namayat ito pero hindi pa rin nawawala ang angking kakisigan sa mukha.
"Akala ko hindi ka na dadating. Masaya akong makita kang muli." Panimula ni Jerwin subalit hindi nagsalita si Noel. Dahil doo'y nagsimula na muling magsalita si Jerwin. "Ito na rin ata ang huli nating pagkikita pu.."
"BAKIT?! Iiwan mo rin ako tulad niya? Bakit ka aalis ngayong wala na akong ibang kasama!? Bestfriend kita diba!!? Bakit mo ako iiwan?! Bakit mo ako hahayaang mag-isa?! All this time na wala ka, pinipilit kong kalimutan ka! Akala ko nga nakaalis ka na tapos nandito ka pa ha!? Nandito ka pa!" tinulak ni Noel si Jerwin kaya napaupo siya sa kaniyang kinatatayuan. "Bakit nandito ka pa ha!!? Tanga mo din eh! Tanga! Kung hindi ka umalis at hindi ka pumayag sa sinabi ng mga guro, hindi ako maiiwang mag-isa! Alam mo ba yung pakiramdam na kasama mo yung kamukha mo tapos kasama niya ang kapatid mo at naiiwan kang mag-isa sa likuran nila?!! Alam mo ba ha!! Hindi!! Kahit kailan hindi mo iyon naramdaman at ngayon magpapakita ka?! Tanga mo Jerwin! Ang tanga mo!!" sigaw pa niya habang tumutulo ang kaniyang luhang ilang araw ring naipon dahil sa pag-aalala sa kaibigang pinapunta ng ibang bansa ng walang paalam.
"Noel.." Halos pabulong na lang iyon habang inaabot niya ang kamay nito.
"Oh boy, pre, brad tayo oh. Kahit na kami ni Ryan, naramdaman mo bang iniwan kita? Hindi naman 'di ba? Nagkakagaguhan na tayo dito bro eh. *sniff* masakit mawalan ng minamahal tapos ngayon isang kaibigan pa ang mawawala?" marahas niyang pinunasan ang kaniyang mga luha pero lalo lamang dumami iyon. Mabuti na lamang at walang ilaw ang poste malapit sa kanila kaya walang nakakakita sa pagluha niya. Naging mahinahon na rin ang mga huling binitawan niyang salita. "Ayoko ko ng mawala ka pa sa akin.. ayokong mawalan ng kaibigan Jerwin."
Parang may isang pintig sa puso ni Jerwin na tumalon ng marinig niya ang kaniyang pangalan mula sa bibig ng kaniyang minamahal. Kahit na hindi siya ang mahal nito, nagawa pa rin niyang maramdaman ang importansiya niya kay Noel at napakalaking boost na iyon sa kaniyang pagkatao.
Hindi na napigilan pa ni Jerwin at hinikit niya si Noel palapit sa kaniya. Napaluhod si Noel at biglaang napayakap kay Jerwin. Masaya siya. Masaya si Noel na yakap si Jerwin at ganoon din naman ito sa kaniya.
Makalipas ang ilang minutong nakaupo sila doon ay nagsalita na si Jerwin pero hindi nila inalis ang yakap. Doon napansin ni Noel na ang taong ito nga ang naging bestfriend niya at ang taong umalalay at nag-alaga sa kaniya sa sandaling sila ay magkakilala at idiklara ang mga sariling sila ay mag-bestfriend.
"Aalis ako para sa banda ko. Sa grupo ko. Pero sa pagbabalik ko, umasa akong nandito ka pa rin at mananatili sa tabi ko. Hindi ako magtatagal doon Noel. Hindi rin naman kita kayang matiis. Ikaw kaya ang presedente ng Otaku fandom club at hindi pwedeng wala ako sa mga pagkakataong may taong magcocosplay na ikaw ang nagderect." Bahagyang napangiti doon si Noel.
Kung ganoon, naalala pala talaga niya.
"Pagkatapos ng suspenssion na ito, babalik ako't makakasama muli kita. Nangangako akong hindi mahuhulog ang eroplanong sasakyan ko, hindi ako makikipag-away at hindi ko ipapahamak ang sarili ko. Kaya hindi ka na dapat mag-alala." Bulong pa niyang muli.
"Oh boy, lalo mo lang akong pinag-alala eh." Bahagya silang lumayo sa isa't-isa at nagngitian na parang sila'y nahihibang. "Huwag ka ng mangako. Alam mo namang kaya kong maghintay eh. Magiingat ko doon ha, Jerwin." Isang tango kasabay ng pagtulo ng luha ni Jerwin ang tanging naibigay niya kay Noel.
"Hahaha.. WHHHHOOOOOOOOOOOOOO!!" sigaw pa niya na nakataas ang kamay. Napatingin ang ilan pero sandali lamang. "Ang sarap pala sa pakiramdam na sinasabi mo ang pangalan ko. Napakasaya ko Noel. Maraming salamat." Matapos niyang sabihin iyon ay hahalikan niya sa pisngi si Noel pero dahil nagulat ito ay napalayo siya tapos napaharap kay Jerwin dahilan para maglapat ang kanilang mga labi.
Agad na napalayo si Jerwin at naluluhang nagsabi ng sorry. Naluluha siya dahil natatakot siyang magalit ito. Naging mabilis ang pangyayaring iyon kaya naging mabilis din ang emosyon ng takot na rumihistro kay Jerwin.
"A-Ayos lang yun." Sabi ni Noel at tumayo na sila. "Alis na ako." Hindi pa man nakakapagsalita si Jerwin ay nakatalikod na si Noel. Inalis na lang ni Jerwin ang tingin dito pero nagulat siya ng bumalik si Noel at tiningnan siya ng ilang minuto. Magsasalita na siya ng biglang hawakan ni Noel ang mga pisngi niya at halikan ito sa labi. Mabilis lang iyon tapos lumayo siya.
"Magiingat ka, red ridding hood." Sabi nito at tuluyang tumakbo pauwi.
Ilang segundo ring napako si Jerwin sa kinatatayuan niya hanggang maalala niyang may sasabihin siya tungkol sa kalagayan ni Ryan. Agad na tumakbo si Jerwin pasunod kay Noel.
------------------08/16/2015 9:30 AM
Edited: 4/1/16 1:05 AM