''Τι είπα;'' ρώτησα για να μπορέσω να κερδίσω λίγο χρόνο. ''Μην μου το παίζεις χαζή κορίτσι μου και πες μου τι εννοούσες'' τι να του έλεγα ,ότι ο Φίλιππος και η ξαδέρφη του έφταιγαν που έκλαιγα και δεν είδα ότι είχα μπει στο αντίθετο ρεύμα,ότι εκείνοι έφταιγαν που για δεύτερη φορά είχα γίνει κομμάτια.Δεν άντεξα και ένιωσα δάκρυα να πέφτουν από τα μάτια μου,με τράβηξε στην αγκαλιά του.''Σσσσ ηρέμησε σε παρακαλώ πριγκίπισσα είμαι εγώ εδώ τώρα'' έκλαιγα με λυγμούς και δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί τώρα.από τότε που βγήκα από το νοσοκομείο δεν επέτρεψα στον εαυτό μου να σκεφτεί τίποτα,γιατί τώρα;
''Έλα πριγκίπισσα μου ηρέμησε''την άκουγα να κλαίει και δεν ήξερα τι να κάνω,μου άρεσε τόσο πολύ που την είχα στην αγκαλιά μου ακόμα και έτσι,τι της έκανε ο μαλάκας;θα τον σκοτώσω..
΄΄Ορέστη'' τράβηξα το σώμα μου από το δικό του,σκούπισα τα μάτια μου και τον κοίταξα...''Πες μου πριγκίπισσα''
''Δεν θέλω να πεις σε κανέναν για αυτό,ούτε στον Στέφανο και σου υπόσχομαι πως θα σου εξηγήσω'' τον έβλεπα που το σκεφτόταν ''Σε παρακαλώ'' ''Εντάξει όμως θέλω να μάθω,έλα πάμε τώρα ,ήρθε η ώρα να σε πάω σπίτι'' μπήκαμε στο αυτοκίνητο και πήραμε το δρόμο της επιστροφής,όταν φτάσαμε άνοιξα την πόρτα αλλά δεν βγήκα έξω,σήκωσα το βλέμμα μου και τον είδα να με κοιτάζει,πήγα κοντά του και του έδωσα ένα φιλί στο μάγουλο... ''Καληνύχτα'' είπα και πήγα να βγω..
''Πριγκίπισσα...'' όχι, όχι τι θες να της πεις αγόρι μου ότι της θες; δεν γίνεται βγάλτο από το μυαλό σου,γαμώτο με κοιτάζει και λιώνω.....θέλω τόσο πολύ να την φιλήσω...περίμενε και έπρεπε κάτι να πω ''Δεν τελειώσαμε την συζήτηση μας'' σαΐνι είσαι φίλε, κοίταξε την πως σε κοιτάζει.''Ναι το ξέρω,υποσχέθηκα πως θα σου πω και θα το κάνω'' είδα το πρόσωπο της να έχει πάρει έκφραση συγκέντρωσεις και μια γραμμή να φανερώνεται ανάμεσα στα φρύδια της ''Θέλεις να ανέβεις πάνω να μιλήσουμε;'' δεν υπάρχει περίπτωση να πάω σπίτι της τέτοια ώρα,κοίταξα το ρολόι του αμαξιού και είδα ότι ήταν μια και μισή μετά τα μεσάνυχτα, όχι ήταν αργά δεν γίνεται ''Ναι έρχομαι'' τι βλάκας θεέ μου..Κλείδωσα το αυτοκίνητο και μπήκαμε στην πολυκατοικία,ανεβήκαμε με το ασανσέρ στον τέταρτο όροφο και μετά στο διαμέρισμα της,ένιωσα το άρωμα της να πλανιέται σε όλο το χώρο,με οδήγησε στο σαλόνι ''Κάθισε, θες κάτι να πιεις;'' ''εσύ θα πιεις;''
''Σίγουρα θα το χρειαστώ, θέλεις κρασί;''
''Ναι ευχαριστώ''την είδα να κατευθύνεται προς την κουζίνα και παρατήρησα λίγο το σπίτι της.δεν ήταν πολύ μεγάλο,αλλά είχε πολλά χρώματα που φανέρωναν μια παιδικότητα, μου άρεσε, πιστεύω πως είναι του στυλ της.
Ήρθε και άφησε ένα μπουκάλι κρασί στο τραπεζάκι με δυο ποτήρια.''Βολέψου και έρχομαι σε ένα λεπτό'' προχώρησε προς τον διάδρομο και μπήκε σε μια πόρτα,λογικά το δωμάτιο της,έπιασα τον εαυτό μου να σκέφτεται πως μπορεί να είναι το κρεβάτι της και πως θα ήταν να ξυπνούσα κάθε μέρα μαζί της,Ορέστη αγόρι μου τι σκατά λες; την είδα να βγαίνει και έμεινα με το στόμα ανοιχτό, φορούσε ένα κοντό σορτσάκι πιτζάμας και ένα τιραντάκι , δεν είχε ίχνος μακιγιάζ πάνω της και ήταν πανέμορφη,άσε που έδειχνε μικρή και ανυπεράσπιστη έτσι, γαμώτο, μου τρέχουν τα σάλια..
''Δεν έβαλες κρασί;'' που μυαλό κορίτσι μου ''Σε περίμενα'' άνοιξα το μπουκάλι και γέμισα τα ποτήρια, ήπιαμε και οι δύο και για λίγο καθίσαμε αμίλητοι,γύρισε και με κοίταξε ''Τι θέλεις να μάθεις;'' ''Τα πάντα'' πήρε μια βαθιά ανάσα και περίμενα να ξεκινήσει.
''Ο Φίλιππος όπως ξέρεις με είχε απατήσει,αυτό που ίσως δεν ξέρεις είναι πως αυτή που με απάτησε ήταν η ξαδέρφη σου'' γούρλωσα τα μάτια ''ΤΙ;''
''Ναι, φυσικά δεν το ήξερα τότε,μετά από αυτό χωρίσαμε,εγώ ήμουν σε κακά χάλια,ο Στέφανος ήθελε να τον πλακώσει, δεν τον άφησα και μετά από δυο εβδομάδες που με παρακαλούσε,που έλεγε πως με αγαπάει και πως ήταν ένα λάθος αυτό που έκανε,πως έπρεπε να του δώσω άλλη μια ευκαιρία, τον συγχώρεσα.Πέρασε ένας ολόκληρος μήνας που ήμουν καλά μαζί του,μου έδειχνε πως με αγαπάει και εγώ σιγά σιγά είχα αρχίσει να ξεχνάω τα πάντα.Ώσπου ένα βράδυ τρεις μέρες μετά τα Χριστούγεννα πριν από έξι μήνες είχε βγει με κάτι φίλους του,είχαμε αποφασίσει να βγούμε χωριστά γιατί και εγώ ήθελα να περάσω λίγο χρόνο με την Χριστιάννα...'' σταμάτησε να μιλάει και ήπιε μια γουλιά από το κρασί της και συνέχισε''Την επόμενη μέρα δεν με είχε πάρει ούτε ένα τηλέφωνο και φαντάστηκα πως θα είχε δουλειές και έτσι δεν τον ενόχλησα και πέρασα και εγώ χρόνο με την οικογένεια μου,έφτασε σχεδόν εφτά το βράδυ και δεν είχα νέα του και άρχισα να ανησυχώ'' είδα κάποια δάκρυα να πέφτουν από τα μάτια της και ήθελα να της πω να σταματήσει αλλά ήθελα να μάθω ''έτσι λοιπόν αποφάσισα να πάω σπίτι του,όταν έφτασα χτύπησα την πόρτα και μου άνοιξε μια γυναίκα,η ξαδέρφη σου,και φορούσε την μπλούζα του,είχα μείνει άγαλμα να την κοιτάζω και μετά από λίγο τον Φίλιππο να βγαίνει με μια πετσέτα τυλιγμένη γύρω του και αυτήν να τον λέει μωρό της'' σκούπισε τα μάτια της αλλά αυτά έτρεχαν περισσότερο,κατέβασε όλο το κρασί από το ποτήρι της και συνέχισε ''Όπως καταλαβαίνεις έχασα την γη κάτω από τα πόδια μου, ο Φίλιππος φώναζε σε αυτήν να φύγει και σε εμένα πως δεν είναι αυτό που νομίζω, ήμουν τόσο σοκαρισμένη που για δεύτερη φορά πληγωνόμουν από τον ίδιο άντρα,και άρχισα να του φωνάζω,να τον βρίζω και να του λέω πως δεν ήθελα να τον ξαναδώ στα μάτια μου,του έδωσα ένα χαστούκι και σηκώθηκα και έφυγα''προσπαθούσε να ελέγξει την αναπνοή της,δεν την πίεσα απλά περίμενα να συνεχίσει,αλλά εγώ ένιωθα μια οργή να βράζει μέσα μου και ήθελα να τον κάνω κομματάκια τον τιποτένιο.
''Μπήκα στο αμάξι και ξεκίνησα για το σπίτι μου,έβρεχε πάρα πολύ ,εγώ ήμουν σε άσχημη ψυχολογική κατάσταση και δεν είχα σταματήσει να κλαίω,ένιωθα κομμάτια και δεν πίστευα πως την είχα πατήσει έτσι,έτρεχα και δεν κατάλαβα καν πως είχα μπει στο αντίθετο ρεύμα,είδα φώτα να έρχονται πάνω μου και μετά τίποτα ,για έξι μήνες ήμουν σε κώμα'' πετάχτηκα όρθιος και έσφιξα της γροθιές μου.
''Θα τον σκοτώσω....''