(Unicode)
ခုတင်ပေါ်မှာ အသံသဲ့သဲ့လေးတွေဖြင့် ရုန်းကန်လှုပ်ရှားရင်း ကစားနေတဲ့ သားသားကို Baekhyun ဘေးကနေပြုံးပြုံးကြီးထိုင်ကြည့်နေသည်။သားသား အခုလို အရင်အတိုင်းပြန်ဖြစ်လာတာမြင်ရတော့ Baekhyun အပါအဝင် တစ်မိသားစုလုံးလည်းစိတ်ချမ်းသာရပါသည်။
အခုက မနက်ပိုင်းမို့ အလုပ်တွေကိုယ်စီရှိနေတာကြောင့် လူစုတက်စုံရှိမနေကြတာ။ညနေပိုင်းဆိုရင်တော့ ဆေးရုံခန်းထဲလူပြည့်လာပါဦးမည်။သားသားဆေးရုံကမဆင်းရမချင်းတော့ မိသားစုဝင်တွေလည်း ဆေးရုံနှင့်အိမ် သွားချည်ပြန်ချည်လုပ်နေကြရဦးပါမည်။
"အဲ့ အဲ့"
"ဖေဖေရှိတယ်နော် သားသား၊ ဖေကြီးက အလုပ်ရှိလို့ ခဏသွားတယ် သားသားရဲ့၊ နေ့လယ်လောက်ကျရင် ပြန်လာလိမ့်မယ်နော်"
"အဲ..."
"ဟော ဟုတ်တာပေါ့၊ ဖေကြီးကလာမှာပေါ့ သားသားရဲ့"
"အဲ...အဲ"
Baekhyun ကသားသားရဲ့လက်သီးဆုပ်လေးတစ်ဖက်ကိုကိုင်ရင်း စကားတွေပြောနေတော့ သားသားကလည်း သူ့ကိုမော့ကြည့်ပြီး စကားတွေပြန်ပြောနေရှာသည်။Baekhyun အသည်းယားလွန်းလို့ အပြုံးတွေမရပ်တန့်နိုင်သလို စကားပြောနေတာကိုလည်းမရပ်တန့်မိတော့ပါ။ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တာ ဖေဖေ့သားသားရယ်။
"အော ဖေကြီးက သားသားလိုကလေးလေးတွေ မွေးပေးတာကွဲ့"
"အဲ..အဲ"
"ဟုတ်တာပေါ့၊ ချစ်စရာ ကလေးလေးတွေလေ"
"အဲ့..."
"ဒါပေါ့ သားသားကလည်းချစ်ဖို့ကောင်းမှကောင်း ချစ်ဖို့အရမ်းကောင်း"
သားသားနှင့်နှစ်ယောက်သား စကားကောင်းနေကြချိန်
ဒေါက်! ဒေါက်!
"ဟော ဘယ်သူများလဲ၊ သားသား ခဏနော်"
အခန်းတံခါးခေါက်သံကြောင့် Baekhyun သွားဖွင့်ပေးလိုက်တော့
"ဆရာ"
ဆရာက မုန့်ထုတ်တွေထောင်ပြပြီး Baekhyun ကိုပြုံးပြလာသည်။
"ကလေးက စားလို့မရမှန်းသိပေမယ့် ကိုယ်က လူကြီးတွေအတွက်ဝယ်လာခဲ့တာ"
"ဟုတ်ကဲ့၊ ဝင်ပါ ဆရာ"
Baekhyun ဆရာ့လက်ထဲကမုန့်ထုတ်တွေယူပြီး စားပွဲခုံပေါ်တင်ထားလိုက်သည်။
"မုန့်တွေအတွက် ကျေးဇူးပါဗျ"
"ရပါတယ် ဒေါက်တာပတ်ရော"
"ဦးက အလုပ်ကိစ္စရှိလို့ ခဏသွားတယ်ဗျ"
"ဪ.."
ဆရာက ခုတင်ပေါ်ရှိ သားသားအနားသွားပြီး
"Chanbaek လေးတော်တော်နေကောင်းသွားပြီပဲ"
"ဟုတ်တယ် ဆရာ၊ အရင်အတိုင်းပြန်ဖြစ်သွားပြီ"
ဆရာက သားသားရဲ့လက်ကလေးကိုဆုပ်ကိုင်ကာ တစ်ချက်နမ်းပြီးမှ Baekhyun ကိုကြည့်လာသည်။
"မနက်စာစားပြီးသွားပြီလား"
"ဟုတ်၊ ဦးနဲ့စားပြီးသွားပါပြီ၊ ဆရာ အလုပ်အားလို့လားဗျ"
"ဟုတ်တယ်၊ ကိုယ်မနက်ပိုင်း စာသင်ချိန်မရှိလို့ ဒီကို ကလေးကြည့်ရအောင်လာလိုက်တာ၊ မနက်စာတောင်မစားရသေးဘူး"
"ကျွန်တော် ကော်ဖီဖျော်ပေးမယ်လေ၊ မုန့်နဲ့စားလိုက်ပါလားဗျ"
"ကျေးဇူး Baekhyun"
"ရပါတယ် ဆရာ"
Baekhyun ကော်ဖီဖျော်နေတဲ့အချိန် ဆရာကဆိုဖာခုံမှာထိုင်စောင့်နေသည်။
မုန့်နှင့်ကော်ဖီကိုပြင်ပြီး ဆရာ့ရှေ့ Baekhyun သွားချပေးပြီး လှည့်ထွက်ဖို့ပြင်တော့
"နေပါဦး"
ဆရာက Baekhyun ရဲ့လက်ကောက်ဝတ်ကိုဆွဲပြီးတားလာသည်။
"ဗျာ.."
"ကိုယ်တစ်ယောက်တည်း မနက်စာစားရမှာပျင်းလို့လေ၊ Baekhyun ကဘေးမှာထိုင်နေပေးပါလား၊ သားကိုလည်း ဒီကနေလှမ်းမြင်နေရတာပဲကို"
Baekhyun တစ်ချက်စဉ်းစားလိုက်ပြီးမှ ခေါင်းညိမ့်ရင်း
"ဟုတ်ကဲ့"
ဆရာက Baekhyun ထိုင်တော့မှ မုန့်ကိုစစားသည်။
"မနက်တိုင်းတစ်ယောက်တည်းပဲစားနေကျ မနက်စာက အခုဘေးမှာ လူတစ်ယောက်ရှိတော့ ပိုစားကောင်းနေသလားလို့"
"..............."
"Chanbaek လေးကိုမြင်တိုင်းတွေးမိတယ်၊ ကိုယ့်မှာလည်း အဲ့လိုသားလေးတစ်ယောက်ရှိရင်ကောင်းမယ်လို့လေ"
"ဆရာက အိမ်ထောင်မှမရှိတာဗျ"
Baekhyun ရဲ့စကားကို ဆရာကခပ်သဲ့သဲ့ရယ်သည်။
"အမှန်တော့ ကိုယ်လည်းအိမ်ထောင်ပြုချင်နေပါပြီ၊ သဘောကျရတဲ့လူမတွေ့သေးလို့သာ၊ အင်း တွေ့ထားတဲ့တစ်ယောက်ကျတော့လည်း ကိုယ်နဲ့မဖြစ်နိုင်လို့လေ"
ဆရာ့အားဘာပြန်ပြောသင့်မှန်းမသိတာမို့ Baekhyun နှုတ်ဆိတ်နေမိသည်။
"ကိုယ်က ကိုယ့်အိမ်ထောင်ဘက်ကို Baekhyun လိုလူမျိုးလိုချင်တာ"
"ဗျာ.."
"ဪ ဒီလိုလေ၊ Baekhyun ကအေးအေးချမ်းချမ်းလေးလည်းရှိတယ်၊ ချစ်ဖို့ကောင်းတဲ့ သာလေးတစ်ယောက်တောင် မွေးနိုင်တယ်မလား၊ အဲ့ဒါကြောင့် Baekhyun လိုအိမ်ထောင်ဘက်မျိုး လိုချင်တယ်လို့ ပြောတာပါ"
ဂျောက်!
"Baekhyunee လိုအိမ်ထောင်ဘက်မျိုးလိုချင်ရင် တခြားမှာကြိုးစားပြီးလိုက်ရှာလေ ဆရာ"
"ဦး..."
ရုတ်တရက် အခန်းထဲဝင်လာတဲ့ ဦးကြောင့် Baekhyun ထိုင်နေရာမှထရပ်လိုက်မိသည်။
"Baekhyunee လိုပုံစံတူတော့ရကောင်းရနိုင်ပါတယ်၊ ဒါပေမယ့် တကယ့် Baekhyunee အစစ်ကတော့ ကိုယ်တစ်ယောက်တည်းရဲ့ပိုင်ဆိုင်မှုပါ"
အနားရောက်လာတဲ့ ကောင်လေးရဲ့ခါးလေးကို Chanyeol သိုင်းဖက်လိုက်ရင်း ဆရာ့ကိုပြုံးပြလိုက်တော့ ဆရာက ပျက်ယွင်းနေတဲ့မျက်နှာဖြင့် ထိုင်နေရာမှထလာသည်။
"ကျွန်တော်ဆိုလိုချင်တာ အဲ့သဘောမဟုတ်ပါဘူး၊ ကျွန်တော်က ဒေါက်တာပတ်ကို အားကျမိရုံပါ"
"ကောင်းပါပြီ၊ အားကျလို့ရပါတယ် ဆရာ၊ ဒါကလည်း Baekhyunee ရဲ့ကိုယ့်အပေါ်ထားတဲ့ချစ်ခြင်းမေတ္တာကို ဆရာနားလည်နေလို့ဖြစ်ပါလိမ့်မယ်"
"အဟင်း! ဟုတ်တာပေါ့..ဟုတ်တာပေါ့ဗျာ"
"ဦး..."
အခြေအနေကဘာတွေဖြစ်နေမှန်း Baekhyun သေချာနားမလည်ပေမယ့် ဦးရဲ့အပြုံးတွေရော ဆရာ့ရဲ့အပြုံးတွေပါ မစစ်မှန်တာကိုတော့ Baekhyun သိပါသည်။
"ကျွန်တော် ကလေးကို ခဏလာကြည့်တာပါ၊ ဒါဆို ခွင့်ပြုပါဦး"
"ကောင်းပါပြီ"
"ဆရာ မနက်စာမစားတော့ဘူးလားဗျ"
"တော်ပြီ Baekhyun၊ ကိုယ်သွားတော့မယ်"
Baekhyun ဦးကိုတစ်လှည့် ဆရာ့ကိုတစ်လှည့်ကြည့်နေမိသည်။
"ခဏလေး ဆရာ"
"..........."
ဦးရဲ့ခေါ်သံကြောင့် ဆရာလှည့်ကြည့်လာလျှင်
"Baekhyunee ကိုကိုယ်ကိုယ်တိုင်စာသင်ပေးတော့မှာမို့ ဆရာမလာလို့ ရပါပြီ၊ ဒီအတောအတွင်း ကျေးဇူးပဲ ဆရာ"
"အာ...ဟုတ်ကဲ့ပါ၊ အင်း ကျွန်တော်နားလည်ပါပြီ၊ Baekhyun"
"ဗျာ"
"ကိုယ်နှုတ်ဆက်ခဲ့ပါတယ်"
"အာ..ဟုတ်ကဲ့ဗျ"
ဆရာ့ကို ဘာလို့ ဦးက စာလာမသင်တော့ဖို့ပြောလဲမသိပေမယ့် ဦးကိုယ်တိုင် စာသင်ပေးတော့မှာမို့ Baekhyun ပျော်ပါသည်။
ဆရာထွက်သွားပြီးတော့ ဦးက ဆိုဖာခုံမှာထိုင်ချလိုက်ပြီး Baekhyun ကိုတော့ သူ့ပေါင်ပေါ်မှာဘေးတစောင်းထိုင်စေသည်။
"ဦး၊ အလုပ်ကိစ္စကပြီးသွားပြီလားဗျ"
"အင်း ပြီးသွားပြီ၊ သားလေးလန်းရဲ့လား"
"ဟုတ်၊ တစ်မနက်လုံး ကျွန်တော်နဲ့စကားတွေပြောနေတာ ဦးရဲ့၊ သားသားကလေ ကျွန်တော့်ကိုကြည့်ပြီး ကျွန်တော်ပြောသမျှကို တအဲ့အဲ့နဲ့ပြန်ပြောတာဗျ၊ သိပ်အသည်းယားဖို့ကောင်းတာပဲ"
နှုတ်ခမ်းတထော်ထော်ဖြင့်ပြောပြနေတဲ့ကောင်လေးရဲ့ပါးတစ်ဖက်ကို Chanyeol လက်ညှိုးလက်မသုံးကာ အသာဖျစ်ညှစ်မိသည်။ဒီလောက်ထိ ငယ်ရွယ်ပျိုမျစ်ပြီး ချစ်ဖို့ကောင်းနေတော့လည်း ပိုင်ဆိုင်ချင်သူတွေရှိတာမဆန်းပါပေ။သို့သော် ထိုလူတွေက ပိုင်ဆိုင်ချင်ရုံပဲရတာ။Chanyeol ကသာလျှင်ပိုင်ရှင်အစစ်ဖြစ်သည်။
"ဦး၊ ဦးက တကယ်ပဲ ကျွန်တော့်ကိုစာသင်ပေးမှာလားဟင်၊ တခြားဆရာတွေကရော"
"တခြားဆရာတွေကတော့ ပုံမှန်အတိုင်းပဲဆက်သင်လိမ့်မယ်၊ ကိုယ်ကအဲ့တစ်ဘာသာကိုပဲသင်ပေးမယ်"
"ကျွန်တော်က ဦးပင်ပန်းမှာစိုးလို့ဗျ၊ ဆေးရုံအလုပ်တွေရော ကျွန်တော့်ကိုစာသင်ပေးဖို့ရောဆိုရင်လေ"
"အင်း ဒီလိုဆိုလည်း ကိုယ်ဆရာအသစ်ထပ်ငှါးလိုက်ပါ့မယ်"
Baekhyun ကြောင်အအလေးဖြစ်သွားရသည်။
"ခုနက ဆရာက ဘာဖြစ်လို့လဲဟင်"
"ကိုယ်သဘောမကျလို့"
"..............."
"သူက ကောင်လေးလိုအိမ်ထောင်ဘက်မျိုးလိုချင်တယ်ပြောတော့ ကိုယ်သဝန်တိုမိလို့ပါကွာ"
"အာ....."
"ဟင် ကိုယ်သဝန်တိုလို့ရတယ်မလား၊ အပြစ်မမြင်ဘူးမလား"
ကောင်လေးရဲ့ခါးကိုတင်းတင်းဖက်ရင်း Chanyeol မေးလိုက်တော့ မျက်နှာရဲလေးဖြင့် ခေါင်းလေးညိမ့်ပြလာသည်။Chanyeol ပြုံးလိုက်မိသည်။ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောလိုက်တော့လည်း သူလေးနားလည်သွားတာပါပဲ။
"ကိုယ့်ကိုနမ်း"
ရုတ်တရက် အနမ်းတောင်းလာတဲ့ ဦးကြောင့် Baekhyun ပြူးကြောင်ကြောင်လေးဖြစ်သွားမိလျှင်
"ကိုယ်တို့နှစ်ယောက်ရယ် သားလေးရယ်ပဲရှိတာလေ၊ ဟင် နမ်းမယ်မလား"
နောက်ဆုံးတော့လည်း ဦးရဲ့ပြုံးစစမျက်ဝန်းတွေကိုကြည့်ပြီး Baekhyun ခေါင်းညိမ့်မိတာပါပဲ။ဦးကနမ်းဆိုရင် Baekhyun ခြွင်းချက်မရှိနမ်းပါမည်။
"အွန်းး"
ထိုသို့ဖြင့် ကလေးတစ်ယောက်အဖေအမျိုးသားနှစ်ယောက်ရဲ့ နူးညံ့ချိုမြိန်တဲ့အနမ်းမိုးတွေဟာ ဆေးရုံအထူးခန်းအတွင်း အသာအယာရွာသွန်းသွားခဲ့တော့သည်။
ထိုအချိန် ခုတင်ပေါ်မှာခြေကားယားလက်ကားယားဖြစ်နေစဲ Chanbaek လေးကတော့ မျက်နှာကျက်ကြီးကိုစိတ်ဝင်တစားကြည့်ပြီး တအဲ့အဲ့အသံတွေထွက်နေလေပါသည်။
.................................................................................
သုံးရက်ကြာပြီးတော့ Chanbaek လေးလည်းဆေးရုံကပြန်ဆင်းပြီဖြစ်သည်။ကလေးက အိမ်ရဲ့အငွေ့အသက်ကိုသိနေသည့်အလား အိမ်ရောက်တာနဲ့ရယ်သံလေးတွေလွင်နေတော့သည်။အိမ်ရဲ့ဆည်းလည်းလေးက အခုလိုပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင်ရှိနေတော့လည်း မိသားစုဝင်တွေရဲ့ စိတ်နှလုံးအေးချမ်းရပါသည်။
အိမ်ပြန်ရောက်ကတည်းက သားသားကိုလက်ကမချတဲ့လူတွေကြောင့် အဖေနှစ်ယောက်မှာဘေးရောက်နေရသည်။ထိုတော့လည်း သားဖေဖေရဲ့လက်ကလေးကိုဆွဲပြီး Chanyeol ခြံအပြင်ထွက်ခဲ့လိုက်တော့သည်။
ညနေပိုင်းဖြစ်တာကြောင့် ခြံထဲကမြက်ခင်းပြင်ပေါ်မှာ လေတဖြူးဖြူးဖြင့် လမ်းလျှောက်ရကောင်းပါသည်။
"ဒန်းပေါ်ထိုင်ကြမလား"
"ဟုတ် ဦး"
နှစ်ယောက်သား ဒန်းပေါ်မှာထိုင်လိုက်ကြရင်း ဦးက Baekhyun ရဲ့ပုခုံးကိုဖက်ကာ ဒန်းနောက်မှီကိုမှီလိုက်တော့ Baekhyun ရဲ့ခေါင်းဟာလည်း ဦးရဲ့ရင်ခွင်ထဲ အလိုလိုမှီလျှက်သားဖြစ်သွားခဲ့သည်။
"ကောင်လေး"
"ဗျာ"
"ကောင်လေးမှာ ဖြစ်ချင်တာတစ်ခုခုရှိလား"
"ဖြစ်ချင်တာ..."
"အင်း ဝါသနာပါတာမျိုးပေါ့"
Baekhyun တစ်ချက်တွေးကြည့်လိုက်ပြီး
"ဟုတ်၊ အရင်က တွေးကြည့်ဖူးတာကတော့ ကိတ်မုန့်ဆိုင်လေးဖြစ်ဖြစ်ဖွင့်ချင်တာဗျ"
"အရင်ကဆိုတော့ အခုကရော"
"အခုက သားသားရှိလာတော့ သားသားရဲ့အလုပ်တွေပဲလုပ်ပေးချင်တော့တာ၊ ဘာဖြစ်လို့လဲဟင်"
ရင်ခွင်ထဲကနေ ခေါင်းလေးမော့ကာ ဦးကို Baekhyun ကြည့်လိုက်ရင်း
"ကျွန်တော် အလုပ်တစ်ခုခုလုပ်သင့်တာလား"
ဦးက ချက်ချင်းဆိုသလိုခေါင်းခါငြင်းသည်။
"မဟုတ်တာကို မတွေးရဘူး၊ ဝါသနာအကြောင်းမေးတာက အလုပ်လုပ်ဖို့မဟုတ်ဘဲ ကောင်လေးရဲ့ဝါသနာကိုဖြစ်မြောက်အောင် ကိုယ်ကပံ့ပိုးပေးချင်လို့ပါ"
"ကျွန်တော်...မရှိဘူး ဦး၊ ဒီလိုလုပ်ပါလားဗျ၊ ကျွန်တော် ဝါသနာပါတာ ရှိလာခဲ့ရင် ဦးကိုပြောပြမယ်လေ နော်"
ဝါသနာမရှိတဲ့လူကို ဝါသနာမရှိရကောင်းလားလို့ ပြောလို့မရနိုင်။အလုပ်တစ်ခုကို ဝါသနာမပါဘဲနဲ့လည်း လုပ်နိုင်နေကြတဲ့လူတွေရှိတာပဲမလား။Chanyeol လည်းဆရာဝန်အလုပ်ကိုဝါသနာပါတယ်ဆိုတာထက် အမျိုးသမီးတွေအတွက်ဆိုတဲ့ ရည်မှန်းချက်ကပိုခဲ့တာဖြစ်သည်။အခုအချိန်မှ အထူးတလည်စဉ်းစားကြည့်မိတော့ Chanyeol သေသေချာချာဝါသနာပါတာက ကောင်လေးကိုချစ်ရတာဖြစ်နေပါရောလား။
"ဟုတ်ပါပြီဗျာ၊ ကောင်လေးဖြစ်ချင်လာတာရှိရင် ကိုယ့်ကိုအချိန်မရွေးပြော၊ ဟုတ်ပြီလား"
"ဟုတ်ကဲ့ ဦး"
ရွှတ်!
ဆံနွယ်တွေဖြင့်အုပ်နေတဲ့နှဖူးပြင်လေးကို Chanyeol ဖိကပ်နမ်းရှိုက်လိုက်တော့ ကောင်လေးက မျက်လုံးလေးတွေမှေးမှိတ်စွာဖြင့် အကြင်နာတွေကိုလက်ခံရယူပါသည်။
တင်းတောင်!
ထိုအချိန် ခြံတံခါးဘဲလ်တီးသံကြောင့် ဦးလေးကင် ကပြေးဖွင့်ပြီးမကြာ ခြံထဲကိုကျောင်းဝတ်စုံဝတ်ကောင်မလေးတစ်ယောက် ပြေးဝင်လာခဲ့သည်။
ခြံတံခါးအနောက်မှာကွယ်ပြီး ခြံရှေ့ကိုမျှော်တကြည့်ကြည့်လုပ်နေတဲ့ကျောင်းသူကြောင့် Chanyeol တို့လည်းထိုနေရာကိုထသွားလိုက်ကြသည်။
"ဘာဖြစ်တာလဲ ဦးလေးကင်"
"ဒီကလေးမက ခဏလောက်ပုန်းပါရစေဆိုလို့ကွဲ့"
"ဦးလေးကြီး ဒီခြံထဲမှာ ကျွန်မခဏလောက်ပုန်းပါရစေ နော် နော်"
Chanyeol ကိုခွင့်တောင်းလာတဲ့ထိုကျောင်းသူကြောင့်
"ဘာကိစ္စများဖြစ်လို့လဲ"
ပြဿနာတစ်ခုခုများရှိရင် ကူညီပေးဖို့ Chanyeol မေးကြည့်လိုက်သည်။
"ပြဿနာကကြီးတယ်ရှင့်၊ ကျွန်မရဲ့သူငယ်ချင်းတွေလေ ကလပ်သွားဖို့အတင်းလာခေါ်နေတာနဲ့ သွားချင်စိတ်မရှိလို့ လာပုန်းနေတာ၊ ဟမ်းး သွားနေကျကလပ်ကပျင်းဖို့ကောင်းပါတယ်ဆိုတာကို"
စကားပြောတဲ့ပုံစံက အနည်းငယ် ပေါ့ပြတ်ပြတ်နိုင်တာမို့ Chanyeol မျက်မှောင်ကျုံ့လိုက်ရင်း
"ဘာလို့ တခြားနေရာသွားမပုန်းတာလဲ"
"သူတို့ကအခုခြံရှေ့မှာရောက်နေတာ၊ ကျွန်မကလမ်းထိပ်ကနေမုန့်ဝယ်ပြီးပြန်လာတာ၊ တည့်တည့်တိုးမှာစိုးလို့ရယ်၊ အခု သူတို့လည်းသွားပြီဆိုတော့ ကျွန်မကိုခွင့်ပြုပါဦးရှင့်"
"တစ်ခါတည်းမှတ်သွား ကျောင်းသူ"
လှည့်ထွက်ဖို့ပြင်နေတဲ့ကျောင်းသူက Chanyeol ကိုလှည့်ကြည့်လာလျှင်
"နောက်ဆို အသေးအမွှားပြဿနာလောက်နဲ့ သူတစ်ပါးခြံထဲဇွတ်မဝင်ပါနဲ့၊ မကောင်းတဲ့လူနဲ့တွေ့ရင်ဒုက္ခရောက်သွားနိုင်တယ်၊ ဆင်ခြင်သင့်တာကိုဆင်ခြင်ပါ၊ ခြံတံခါးဖွင့်ပေးလိုက် ဦးလေးကင်"
ပြောစရာရှိတာပြောပြီးတာနဲ့ ဘေးနားကကောင်လေးရဲ့လက်ဖဝါးကိုဆွဲပြီး Chanyeol အိမ်ကြီးဘက်ပြန်လျှောက်လာခဲ့လိုက်သည်။
"သူတို့က ညီအစ်ကိုနှစ်ယောက်တည်းနေကြတာလား"
ကျောခိုင်းသွားသူကိုကြည့်ရင်း ဘေးနားကခြံစောင့်လူကြီးကို သူမ မေးလိုက်လျှင်
"နှစ်ယောက်က လက်ထပ်ထားကြတာပါ ကလေးမ၊ ကောင်းကောင်းပြန်ပါ"
သူမရဲ့မျက်ခုံးတွေပင့်တက်သွားခဲ့ပြီး ခြံအပြင်ဘက်ကိုရောက်သွားခဲ့တော့သည်။
သူမဘဝကလည်းလေ ဆူပူသံလေးကို ရင်ခုန်မိတုန်းရှိသေးတာကို!
.................................................................................
Chanyeol ရေချိုးခန်းထဲကထွက်လာတော့ သားကို ပုခတ်ထဲထည့်နေတဲ့ကောင်လေးအား တွေ့လိုက်ရသည်။
"သား အိပ်သွားပြီလား ကောင်လေး"
"ဟုတ် အိပ်သွားပြီဗျ"
Chanyeol ရေသုတ်နေတုန်း ကောင်လေးက ဗီရိုထဲက ညအိပ်ဝတ်စုံကိုထုတ်လာပြီး Chanyeol ကိုပေးသည်။ကောင်လေးလက်ရှိဝတ်ထားတဲ့ ညအိပ်ဝတ်စုံနှင့်ဆင်တူလေးဖြစ်သည်။
"ခေါင်းလျှော်လာတာပဲ၊ ကျွန်တော်သုတ်ပေးမယ်ဗျ"
"Dryer သုံးလေ၊ ကောင်လေး လက်ညောင်းမှာပေါ့"
"အရင်ဆုံး အဝတ်နဲ့သေချာသုတ်လိုက်ဦးမယ်"
Chanyeol ရဲ့ဝေရာဝစ္စကိုစိတ်ပါလက်ပါလုပ်ပေးနေတဲ့ကောင်လေးကြောင့် ရင်ထဲကြည်ကြည်နူးနူးခံစားရပါသည်။
မျက်စိရှေ့က ကောင်လေးရဲ့ခါးကိုဆွဲဖက်ကာ ဗိုက်သားပြေပြေမှာ Chanyeol ပါးပြင်တစ်ဖက်အပ်ထားလိုက်ပြီး
"ကိုယ့်ကောင်လေးဆီက နို့နံ့သင်းနေတာပဲ"
"အာ..."
"ရင်ဘက်နေရာလေးက ပိုသင်းတယ်"
"အာ..ဦးကလည်း.."
ရှူးး!
ဗိုက်သားပြင်ပေါ်ကိုနှာခေါင်းဖြင့် ရှူးခနဲနမ်းရှိုက်လိုက်တော့ ကောင်လေးက Chanyeol ရဲ့ခေါင်းကိုပွေ့ပိုက်လိုက်တာအား ခံစားမိသည်။
"တခြား နေရာလေးတွေမှာရော နို့နံ့သင်းနေလိမ့်မလား"
"ဟို..ဦး..."
အင့်!
Chanyeol ကောင်လေးရဲ့ကိုယ်ကို တစ်ပတ်လည်လိုက်ပြီး မွေ့ရာပေါ်လှဲချလိုက်ကာ အပေါ်ကနေအုပ်မိုးထားလိုက်သည်။
ရုတ်တရက် ခုန်အုပ်ခံလိုက်ရတဲ့ Baekhyun ရဲ့မျက်လုံးလေးတွေကတော့ ကလယ်ကလယ်ပင်။
"ဟင် ကိုယ်မွှေးကြည့်ရမလား ကောင်လေး"
"ဟို..."
"ကိုယ်လေ ဒီနေ့ ကောင်လေးနဲ့အတူ တစ်ခုခုလုပ်ချင်နေတယ်"
"ဗျာ..ဘာ..ဘာကိုလဲဟင်"
"ကိုယ်တို့လုပ်ဖူးပေမယ့် မေ့နေလောက်အောင် ကြာနေတဲ့အရာပေါ့"
Baekhyun ရဲ့မျက်လုံးလေးတွေက ထောင့်ကပ်သွားပြီး စဉ်းစားသွားဟန်ရှိသည်။
"တွေ့လား၊ ကောင်လေးလည်း မေ့နေပြီမလား"
ဦးဘာကိုဆိုလိုချင်မှန်း Baekhyun တကယ်ကိုနားမလည်တာမို့ ခေါင်းအသာခါပြမိသည်။
"ဒါပေမယ့်လည်း ကိုယ်အခုလေးတင်စဉ်းစားလိုက်မိတာက ကောင်လေးအသက်ပြည့်တဲ့အထိပဲစောင့်ရင်ကောင်းမလားလို့လေ ဟူးး"
Baekhyun သူ့အပေါ်အုပ်မိုးထားတဲ့ ဦးကို အူလည်လည်လေးကြည့်နေမိသည်။
"အခု ကောင်လေးအသက် ဘယ်လောက်လဲ"
"၁၇နှစ်ပြည့်ပြီးသွားပြီလေ ဦး"
"အဟွန်း! ကိုယ့်အမျိုးသားလေးက တကယ့်ကို ကလေးလေးပါကွာ"
ပြွတ်စ်!
ခပ်ဟဟဖြစ်နေတဲ့နှုတ်ခမ်းလေးကို တစ်ချက်ဖိနမ်းရင်း Chanyeol ပြောလိုက်တော့ ကောင်လေးကပြုံးသည်။
"ဟိုလေ...အသက်ပြည့်တဲ့အထိစောင့်ရင်ကောင်းမလားဆိုတာ ဘာကိုပြောတာလဲဟင် ဦး"
"အင်း အဲ့ဒါက အဲ့လိုရှိတယ်၊ ထားပါတော့၊ အခုလောလောဆယ် နမ်းကြရအောင်ကွာ နော်"
"ခေါင်း...ခေါင်းရေသုတ်လို့မပြီးသေးဘူးလေဗျ၊ ဦးအအေးပက်လိမ့်မယ်လေ"
"ရတယ်၊ ကိုယ်အိပ်ခါနီးကျရင် ဆေးကြိုသောက်လိုက်မယ်"
"အွန့်!"
စကားထပ်ပြောချင်နေတဲ့ နှုတ်ခမ်းပါးလေးတစ်ခုလုံးကို Chanyeol အတန်ကြာငုံစုပ်ထားလိုက်တော့ မျက်လုံးလေးစုံမှတ်ပြီးငြိမ်နေရှာသည်။
"ပြွတ်စ်! အွန်းး"
နှုတ်ခမ်းတစ်ခုလုံးကို စုပ်နမ်းပြီးတော့မှ တစ်လွှာချင်းစီကို Chanyeol ထပ်ခါထပ်ခါ စုပ်ယူနမ်းရှိုက်မိပြန်သည်။
ကောင်လေးရဲ့နှုတ်ခမ်းပါးကို နမ်းရပြီဆိုလျှင် Chanyeol ဘယ်သောအခါမှ တင်းတိမ်နိုင်ခြင်းဟူ၍ရှိမနေပါ။တကယ်ကို ကြင်နာပြီးရင်း ကြင်နာချင်နေတာမျိုး။
"ဦး...အွန်းး"
စကားပြောလို့ပွင့်ဟလာတဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးထဲ Chanyeol လျှာတိုးဝင်လိုက်ပြီး တွန့်ဆုတ်တွန့်ဆုတ်ဖြစ်နေတဲ့ လျှာပြားလေးကို မိမိလျှာဖြင့်လိမ်ပတ်ကစားလိုက်သည်။ထို့နောက် ထိုလျှာပြားလေးကိုပဲ နှုတ်ခမ်းဖြင့်မြိုချမိမတက်စုပ်ယူမိပါသည်။
"ဟင်းးး အွန့်!"
"အင်းး ကိုယ်.."
အနမ်းတွေကိုမပြတ်စေပါဘဲ လည်တိုင်ပေါ်ရောက်နေတဲ့ ကောင်လေးရဲ့လက်နှစ်ဖက်ထဲကတစ်ဖက်ကို Chanyeol ယူပြီး အောက်ဘက်ကိုလျှောဆင်းစေလိုက်ပါသည်။
ကောင်လေးဟာ Chanyeol ရဲ့အနမ်းတွေထဲကရုန်းထွက်သွားပြီး မျက်လုံးပြူးလေးဖြင့်ကြည့်လာသည်။ထိုမျက်ဝန်းလေးတွေထဲ Chanyeol စူးစူးစိုက်စိုက်ကြည့်လိုက်ပြီး
"ကိုယ့်ကို..ကူညီပေးမယ်မလား ဟင်"
"ဦး...ဟို..."
"ဟင်..ကိုယ့်ရဲ့ကောင်လေး..."
ကောင်လေးဟာ တစ်ခဏတာတိတ်ဆိတ်သွားပြီးမှ ခေါင်းလေးညိမ့်ပြပြီး
"ဟုတ်ကဲ့..ဦး"
ခွင့်ပြုချက်ရပြီမို့ Chanyeol ခပ်မြန်မြန်ပဲဇာတ်လမ်းကိုစလိုက်တော့သည်။
:
"အာ့! ဟားး"
မျက်နှာရဲရဲလေးကို Chanyeol စိုက်ကြည့်နေလေတော့ ကောင်လေးရဲ့စိတ်ခံစားချက်တွေပြင်းထန်ပြီး မျက်ရည်လေးတွေပင်ဝေ့သီနေသည်။
"အင့်ဟင့်! ဦး..."
Chanyeol ရဲ့လက်လှုပ်ရှားမှုတွေမြန်ဆန်လာလေ နှစ်ယောက်လုံးရဲ့အသက်ရှူသံတွေလည်းပိုမိုပြင်းထန်လာလေပင်။
"အာ့! ကျွန်..ကျွန်တော်.."
"အင်းး ဟာ့!"
"ဟင့်! ဦးး.."
"ကိုယ်ဆက်လုပ်မယ်"
ကောင်လေးရဲ့လက်ကလေးအားကုန်နေပြီမို့ Chanyeol သူ့လက်ဖြင့်ပဲခရီးနှစ်ခုလုံးကို ဆက်လက်အသက်သွင်းလိုက်သည်။
Chanyeol ရဲ့လည်ဂုတ်ကို တင်းတင်းဖက်ထားတဲ့ Baekhyun ရဲ့လက်ကလေးက အတုန်တုန်အယင်ယင်ပင်။
နီးကပ်စွာအကြည့်ချင်းဆုံနေတဲ့မျက်နှာနှစ်ခုကြောင့် Chanyeol ရဲ့နှာခေါင်းချွန်ချွန်မှချွေးစက်ဟာ Baekhyun ရဲ့ပါးပြင်ပေါ်သို့ကျသွားခဲ့ပါသည်။
လက်ရဲ့ခပ်ပြင်းပြင်းလှုပ်ရှားမှုကြောင့် အပေါ်အောက်ထပ်နေတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်နှစ်ခုလုံးဟာလည်း တုန်ခါနေခဲ့သည်။
"အာ့! အာ့! ဦးး"
"အင်းး ပြီး..ပြီးကြမယ်..ကောင်လေး.."
"အာ့ဟားး အားး"
"ဟားးး"
နောက်ဆုံး လှုပ်ရှားမှုပေါင်းများစွာကို လုပ်ပြီးချိန်မှာတော့ နှစ်ယောက်လုံးရဲ့မျက်လုံးတွေမှေးမှိတ်သွားပြီး ခြေကုန်လက်ပမ်းကျသွားပါတော့သည်။
Baekhyun ရဲ့ပေါင်တံလေးတစ်ချောင်းကို Chanyeol သူ့ခါးပေါ်သိုင်းခွစေလိုက်ပြီး ခန္ဓာကိုယ်ချင်းပိုမိုနီးကပ်ထားလိုက်သည်။
ထို့နောက် ပွတ်တိုက်လှုပ်ရှားမှုအနည်းငယ်ပြုတော့ ကောင်လေးဟာ Chanyeol ရဲ့ရင်ခွင်ထဲကိုအတင်းတိုးဝင်လာပါသည်။
Chanyeol လည်းထိုကိုယ်လုံးနွေးနွေးလေးကို တင်းတင်းပြန်ပွေ့ဖက်ရင်းနဲ့ပဲ ပွတ်တိုက်မှုအနည်းငယ်ဖြင့်သာ သူ့စိတ်ဆန္ဒတွေကိုချွန်းအုပ်ထားလိုက်ရသည်။
"အရမ်းချစ်တယ် ကိုယ့်အမျိုးသားလေး"
"ကျွန်တော်လည်း ဦးကို အများကြီးချစ်ပါတယ်ဗျ"
ရွှတ်!
မြင်နေရတဲ့ခေါင်းလုံးလုံးလေးကိုဖိနမ်းရင်း Chanyeol ပြုံးနေမိသည်မှာ ကျေကျေနပ်နပ်ကြီးပင်။
Park Baekhyun လေးက Park Chanyeol ကိုချစ်တယ်။Park Chanyeol ကလည်း Park Baekhyun လေးကိုချစ်တယ်။သူတို့နှစ်ယောက်လုံးချစ်တဲ့ သားဦးလေးလည်းရှိသေးတယ်။ကဲ ဘယ်များလိုအပ်ပါသေးသလဲလေ။
.................................................................................
(ဆက်ရန်)
(၂၃.၃.၂၀၂၄)
👀🫶🏻
Horror အမှောင်ficလေးတစ်ခု paid story တင်ဖို့ရှိပါတယ်ရော် OT12ပါမှာမို့ စောင့်မျှော်ပေးကြပါဦး🫠
(Zawgyi)
ခုတင္ေပၚမွာ အသံသဲ့သဲ့ေလးေတြျဖင့္ ႐ုန္းကန္လွုပ္ရွားရင္း ကစားေနတဲ့ သားသားကို Baekhyun ေဘးကေနျပဳံးျပဳံးႀကီးထိုင္ၾကည့္ေနသည္။သားသား အခုလို အရင္အတိုင္းျပန္ျဖစ္လာတာျမင္ရေတာ့ Baekhyun အပါအဝင္ တစ္မိသားစုလုံးလည္းစိတ္ခ်မ္းသာရပါသည္။
အခုက မနက္ပိုင္းမို႔ အလုပ္ေတြကိုယ္စီရွိေနတာေၾကာင့္ လူစုတက္စုံရွိမေနၾကတာ။ညေနပိုင္းဆိုရင္ေတာ့ ေဆး႐ုံခန္းထဲလူျပည့္လာပါဦးမည္။သားသားေဆး႐ုံကမဆင္းရမခ်င္းေတာ့ မိသားစုဝင္ေတြလည္း ေဆး႐ုံႏွင့္အိမ္ သြားခ်ည္ျပန္ခ်ည္လုပ္ေနၾကရဦးပါမည္။
"အဲ့ အဲ့"
"ေဖေဖရွိတယ္ေနာ္ သားသား၊ ေဖႀကီးက အလုပ္ရွိလို႔ ခဏသြားတယ္ သားသားရဲ့၊ ေန႔လယ္ေလာက္က်ရင္ ျပန္လာလိမ့္မယ္ေနာ္"
"အဲ..."
"ေဟာ ဟုတ္တာေပါ့၊ ေဖႀကီးကလာမွာေပါ့ သားသားရဲ့"
"အဲ...အဲ"
Baekhyun ကသားသားရဲ့လက္သီးဆုပ္ေလးတစ္ဖက္ကိုကိုင္ရင္း စကားေတြေျပာေနေတာ့ သားသားကလည္း သူ႔ကိုေမာ့ၾကည့္ၿပီး စကားေတြျပန္ေျပာေနရွာသည္။Baekhyun အသည္းယားလြန္းလို႔ အျပဳံးေတြမရပ္တန့္နိုင္သလို စကားေျပာေနတာကိုလည္းမရပ္တန့္မိေတာ့ပါ။ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလိုက္တာ ေဖေဖ့သားသားရယ္။
"ေအာ ေဖႀကီးက သားသားလိုကေလးေလးေတြ ေမြးေပးတာကြဲ႕"
"အဲ..အဲ"
"ဟုတ္တာေပါ့၊ ခ်စ္စရာ ကေလးေလးေတြေလ"
"အဲ့..."
"ဒါေပါ့ သားသားကလည္းခ်စ္ဖို႔ေကာင္းမွေကာင္း ခ်စ္ဖို႔အရမ္းေကာင္း"
သားသားႏွင့္ႏွစ္ေယာက္သား စကားေကာင္းေနၾကခ်ိန္
ေဒါက္! ေဒါက္!
"ေဟာ ဘယ္သူမ်ားလဲ၊ သားသား ခဏေနာ္"
အခန္းတံခါးေခါက္သံေၾကာင့္ Baekhyun သြားဖြင့္ေပးလိုက္ေတာ့
"ဆရာ"
ဆရာက မုန့္ထုတ္ေတြေထာင္ျပၿပီး Baekhyun ကိုျပဳံးျပလာသည္။
"ကေလးက စားလို႔မရမွန္းသိေပမယ့္ ကိုယ္က လူႀကီးေတြအတြက္ဝယ္လာခဲ့တာ"
"ဟုတ္ကဲ့၊ ဝင္ပါ ဆရာ"
Baekhyun ဆရာ့လက္ထဲကမုန့္ထုတ္ေတြယူၿပီး စားပြဲခုံေပၚတင္ထားလိုက္သည္။
"မုန့္ေတြအတြက္ ေက်းဇူးပါဗ်"
"ရပါတယ္ ေဒါက္တာပတ္ေရာ"
"ဦးက အလုပ္ကိစၥရွိလို႔ ခဏသြားတယ္ဗ်"
"ဪ.."
ဆရာက ခုတင္ေပၚရွိ သားသားအနားသြားၿပီး
"Chanbaek ေလးေတာ္ေတာ္ေနေကာင္းသြားၿပီပဲ"
"ဟုတ္တယ္ ဆရာ၊ အရင္အတိုင္းျပန္ျဖစ္သြားၿပီ"
ဆရာက သားသားရဲ့လက္ကေလးကိုဆုပ္ကိုင္ကာ တစ္ခ်က္နမ္းၿပီးမွ Baekhyun ကိုၾကည့္လာသည္။
"မနက္စာစားၿပီးသြားၿပီလား"
"ဟုတ္၊ ဦးနဲ႔စားၿပီးသြားပါၿပီ၊ ဆရာ အလုပ္အားလို႔လားဗ်"
"ဟုတ္တယ္၊ ကိုယ္မနက္ပိုင္း စာသင္ခ်ိန္မရွိလို႔ ဒီကို ကေလးၾကည့္ရေအာင္လာလိုက္တာ၊ မနက္စာေတာင္မစားရေသးဘူး"
"ကၽြန္ေတာ္ ေကာ္ဖီေဖ်ာ္ေပးမယ္ေလ၊ မုန့္နဲ႔စားလိုက္ပါလားဗ်"
"ေက်းဇူး Baekhyun"
"ရပါတယ္ ဆရာ"
Baekhyun ေကာ္ဖီေဖ်ာ္ေနတဲ့အခ်ိန္ ဆရာကဆိုဖာခုံမွာထိုင္ေစာင့္ေနသည္။
မုန့္ႏွင့္ေကာ္ဖီကိုျပင္ၿပီး ဆရာ့ေရွ႕ Baekhyun သြားခ်ေပးၿပီး လွည့္ထြက္ဖို႔ျပင္ေတာ့
"ေနပါဦး"
ဆရာက Baekhyun ရဲ့လက္ေကာက္ဝတ္ကိုဆြဲၿပီးတားလာသည္။
"ဗ်ာ.."
"ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္း မနက္စာစားရမွာပ်င္းလို႔ေလ၊ Baekhyun ကေဘးမွာထိုင္ေနေပးပါလား၊ သားကိုလည္း ဒီကေနလွမ္းျမင္ေနရတာပဲကို"
Baekhyun တစ္ခ်က္စဥ္းစားလိုက္ၿပီးမွ ေခါင္းညိမ့္ရင္း
"ဟုတ္ကဲ့"
ဆရာက Baekhyun ထိုင္ေတာ့မွ မုန့္ကိုစစားသည္။
"မနက္တိုင္းတစ္ေယာက္တည္းပဲစားေနက် မနက္စာက အခုေဘးမွာ လူတစ္ေယာက္ရွိေတာ့ ပိုစားေကာင္းေနသလားလို႔"
"..............."
"Chanbaek ေလးကိုျမင္တိုင္းေတြးမိတယ္၊ ကိုယ့္မွာလည္း အဲ့လိုသားေလးတစ္ေယာက္ရွိရင္ေကာင္းမယ္လို႔ေလ"
"ဆရာက အိမ္ေထာင္မွမရွိတာဗ်"
Baekhyun ရဲ့စကားကို ဆရာကခပ္သဲ့သဲ့ရယ္သည္။
"အမွန္ေတာ့ ကိုယ္လည္းအိမ္ေထာင္ျပဳခ်င္ေနပါၿပီ၊ သေဘာက်ရတဲ့လူမေတြ႕ေသးလို႔သာ၊ အင္း ေတြ႕ထားတဲ့တစ္ေယာက္က်ေတာ့လည္း ကိုယ္နဲ႔မျဖစ္နိုင္လို႔ေလ"
ဆရာ့အားဘာျပန္ေျပာသင့္မွန္းမသိတာမို႔ Baekhyun ႏွုတ္ဆိတ္ေနမိသည္။
"ကိုယ္က ကိုယ့္အိမ္ေထာင္ဘက္ကို Baekhyun လိုလူမ်ိဳးလိုခ်င္တာ"
"ဗ်ာ.."
"ဪ ဒီလိုေလ၊ Baekhyun ကေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းေလးလည္းရွိတယ္၊ ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတဲ့ သာေလးတစ္ေယာက္ေတာင္ ေမြးနိုင္တယ္မလား၊ အဲ့ဒါေၾကာင့္ Baekhyun လိုအိမ္ေထာင္ဘက္မ်ိဳး လိုခ်င္တယ္လို႔ ေျပာတာပါ"
ေဂ်ာက္!
"Baekhyunee လိုအိမ္ေထာင္ဘက္မ်ိဳးလိုခ်င္ရင္ တျခားမွာႀကိဳးစားၿပီးလိုက္ရွာေလ ဆရာ"
"ဦး..."
႐ုတ္တရက္ အခန္းထဲဝင္လာတဲ့ ဦးေၾကာင့္ Baekhyun ထိုင္ေနရာမွထရပ္လိုက္မိသည္။
"Baekhyunee လိုပုံစံတူေတာ့ရေကာင္းရနိုင္ပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ တကယ့္ Baekhyunee အစစ္ကေတာ့ ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္းရဲ့ပိုင္ဆိုင္မွုပါ"
အနားေရာက္လာတဲ့ ေကာင္ေလးရဲ့ခါးေလးကို Chanyeol သိုင္းဖက္လိုက္ရင္း ဆရာ့ကိုျပဳံးျပလိုက္ေတာ့ ဆရာက ပ်က္ယြင္းေနတဲ့မ်က္ႏွာျဖင့္ ထိုင္ေနရာမွထလာသည္။
"ကၽြန္ေတာ္ဆိုလိုခ်င္တာ အဲ့သေဘာမဟုတ္ပါဘူး၊ ကၽြန္ေတာ္က ေဒါက္တာပတ္ကို အားက်မိ႐ုံပါ"
"ေကာင္းပါၿပီ၊ အားက်လို႔ရပါတယ္ ဆရာ၊ ဒါကလည္း Baekhyunee ရဲ့ကိုယ့္အေပၚထားတဲ့ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကို ဆရာနားလည္ေနလို႔ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္"
"အဟင္း! ဟုတ္တာေပါ့..ဟုတ္တာေပါ့ဗ်ာ"
"ဦး..."
အေျခအေနကဘာေတြျဖစ္ေနမွန္း Baekhyun ေသခ်ာနားမလည္ေပမယ့္ ဦးရဲ့အျပဳံးေတြေရာ ဆရာ့ရဲ့အျပဳံးေတြပါ မစစ္မွန္တာကိုေတာ့ Baekhyun သိပါသည္။
"ကၽြန္ေတာ္ ကေလးကို ခဏလာၾကည့္တာပါ၊ ဒါဆို ခြင့္ျပဳပါဦး"
"ေကာင္းပါၿပီ"
"ဆရာ မနက္စာမစားေတာ့ဘူးလားဗ်"
"ေတာ္ၿပီ Baekhyun၊ ကိုယ္သြားေတာ့မယ္"
Baekhyun ဦးကိုတစ္လွည့္ ဆရာ့ကိုတစ္လွည့္ၾကည့္ေနမိသည္။
"ခဏေလး ဆရာ"
"..........."
ဦးရဲ့ေခၚသံေၾကာင့္ ဆရာလွည့္ၾကည့္လာလၽွင္
"Baekhyunee ကိုကိုယ္ကိုယ္တိုင္စာသင္ေပးေတာ့မွာမို႔ ဆရာမလာလို႔ ရပါၿပီ၊ ဒီအေတာအတြင္း ေက်းဇူးပဲ ဆရာ"
"အာ...ဟုတ္ကဲ့ပါ၊ အင္း ကၽြန္ေတာ္နားလည္ပါၿပီ၊ Baekhyun"
"ဗ်ာ"
"ကိုယ္ႏွုတ္ဆက္ခဲ့ပါတယ္"
"အာ..ဟုတ္ကဲ့ဗ်"
ဆရာ့ကို ဘာလို႔ ဦးက စာလာမသင္ေတာ့ဖို႔ေျပာလဲမသိေပမယ့္ ဦးကိုယ္တိုင္ စာသင္ေပးေတာ့မွာမို႔ Baekhyun ေပ်ာ္ပါသည္။
ဆရာထြက္သြားၿပီးေတာ့ ဦးက ဆိုဖာခုံမွာထိုင္ခ်လိုက္ၿပီး Baekhyun ကိုေတာ့ သူ႔ေပါင္ေပၚမွာေဘးတေစာင္းထိုင္ေစသည္။
"ဦး၊ အလုပ္ကိစၥကၿပီးသြားၿပီလားဗ်"
"အင္း ၿပီးသြားၿပီ၊ သားေလးလန္းရဲ့လား"
"ဟုတ္၊ တစ္မနက္လုံး ကၽြန္ေတာ္နဲ႔စကားေတြေျပာေနတာ ဦးရဲ့၊ သားသားကေလ ကၽြန္ေတာ့္ကိုၾကည့္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ေျပာသမၽွကို တအဲ့အဲ့နဲ႔ျပန္ေျပာတာဗ်၊ သိပ္အသည္းယားဖို႔ေကာင္းတာပဲ"
ႏွုတ္ခမ္းတေထာ္ေထာ္ျဖင့္ေျပာျပေနတဲ့ေကာင္ေလးရဲ့ပါးတစ္ဖက္ကို Chanyeol လက္ညႇိုးလက္မသုံးကာ အသာဖ်စ္ညႇစ္မိသည္။ဒီေလာက္ထိ ငယ္ရြယ္ပ်ိဳမ်စ္ၿပီး ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းေနေတာ့လည္း ပိုင္ဆိုင္ခ်င္သူေတြရွိတာမဆန္းပါေပ။သို႔ေသာ္ ထိုလူေတြက ပိုင္ဆိုင္ခ်င္႐ုံပဲရတာ။Chanyeol ကသာလၽွင္ပိုင္ရွင္အစစ္ျဖစ္သည္။
"ဦး၊ ဦးက တကယ္ပဲ ကၽြန္ေတာ့္ကိုစာသင္ေပးမွာလားဟင္၊ တျခားဆရာေတြကေရာ"
"တျခားဆရာေတြကေတာ့ ပုံမွန္အတိုင္းပဲဆက္သင္လိမ့္မယ္၊ ကိုယ္ကအဲ့တစ္ဘာသာကိုပဲသင္ေပးမယ္"
"ကၽြန္ေတာ္က ဦးပင္ပန္းမွာစိုးလို႔ဗ်၊ ေဆး႐ုံအလုပ္ေတြေရာ ကၽြန္ေတာ့္ကိုစာသင္ေပးဖို႔ေရာဆိုရင္ေလ"
"အင္း ဒီလိုဆိုလည္း ကိုယ္ဆရာအသစ္ထပ္ငွါးလိုက္ပါ့မယ္"
Baekhyun ေၾကာင္အအေလးျဖစ္သြားရသည္။
"ခုနက ဆရာက ဘာျဖစ္လို႔လဲဟင္"
"ကိုယ္သေဘာမက်လို႔"
"..............."
"သူက ေကာင္ေလးလိုအိမ္ေထာင္ဘက္မ်ိဳးလိုခ်င္တယ္ေျပာေတာ့ ကိုယ္သဝန္တိုမိလို႔ပါကြာ"
"အာ....."
"ဟင္ ကိုယ္သဝန္တိုလို႔ရတယ္မလား၊ အျပစ္မျမင္ဘူးမလား"
ေကာင္ေလးရဲ့ခါးကိုတင္းတင္းဖက္ရင္း Chanyeol ေမးလိုက္ေတာ့ မ်က္ႏွာရဲေလးျဖင့္ ေခါင္းေလးညိမ့္ျပလာသည္။Chanyeol ျပဳံးလိုက္မိသည္။ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာလိုက္ေတာ့လည္း သူေလးနားလည္သြားတာပါပဲ။
"ကိုယ့္ကိုနမ္း"
႐ုတ္တရက္ အနမ္းေတာင္းလာတဲ့ ဦးေၾကာင့္ Baekhyun ျပဴးေၾကာင္ေၾကာင္ေလးျဖစ္သြားမိလၽွင္
"ကိုယ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ရယ္ သားေလးရယ္ပဲရွိတာေလ၊ ဟင္ နမ္းမယ္မလား"
ေနာက္ဆုံးေတာ့လည္း ဦးရဲ့ျပဳံးစစမ်က္ဝန္းေတြကိုၾကည့္ၿပီး Baekhyun ေခါင္းညိမ့္မိတာပါပဲ။ဦးကနမ္းဆိုရင္ Baekhyun ႁခြင္းခ်က္မရွိနမ္းပါမည္။
"အြန္းး"
ထိုသို႔ျဖင့္ ကေလးတစ္ေယာက္အေဖအမ်ိဳးသားႏွစ္ေယာက္ရဲ့ ႏူးညံ့ခ်ိဳၿမိန္တဲ့အနမ္းမိုးေတြဟာ ေဆး႐ုံအထူးခန္းအတြင္း အသာအယာရြာသြန္းသြားခဲ့ေတာ့သည္။
ထိုအခ်ိန္ ခုတင္ေပၚမွာေျခကားယားလက္ကားယားျဖစ္ေနစဲ Chanbaek ေလးကေတာ့ မ်က္ႏွာက်က္ႀကီးကိုစိတ္ဝင္တစားၾကည့္ၿပီး တအဲ့အဲ့အသံေတြထြက္ေနေလပါသည္။
.................................................................................
သုံးရက္ၾကာၿပီးေတာ့ Chanbaek ေလးလည္းေဆး႐ုံကျပန္ဆင္းၿပီျဖစ္သည္။ကေလးက အိမ္ရဲ့အေငြ႕အသက္ကိုသိေနသည့္အလား အိမ္ေရာက္တာနဲ႔ရယ္သံေလးေတြလြင္ေနေတာ့သည္။အိမ္ရဲ့ဆည္းလည္းေလးက အခုလိုေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ရွိေနေတာ့လည္း မိသားစုဝင္ေတြရဲ့ စိတ္ႏွလုံးေအးခ်မ္းရပါသည္။
အိမ္ျပန္ေရာက္ကတည္းက သားသားကိုလက္ကမခ်တဲ့လူေတြေၾကာင့္ အေဖႏွစ္ေယာက္မွာေဘးေရာက္ေနရသည္။ထိုေတာ့လည္း သားေဖေဖရဲ့လက္ကေလးကိုဆြဲၿပီး Chanyeol ၿခံအျပင္ထြက္ခဲ့လိုက္ေတာ့သည္။
ညေနပိုင္းျဖစ္တာေၾကာင့္ ၿခံထဲကျမက္ခင္းျပင္ေပၚမွာ ေလတျဖဴးျဖဴးျဖင့္ လမ္းေလၽွာက္ရေကာင္းပါသည္။
"ဒန္းေပၚထိုင္ၾကမလား"
"ဟုတ္ ဦး"
ႏွစ္ေယာက္သား ဒန္းေပၚမွာထိုင္လိုက္ၾကရင္း ဦးက Baekhyun ရဲ့ပုခုံးကိုဖက္ကာ ဒန္းေနာက္မွီကိုမွီလိုက္ေတာ့ Baekhyun ရဲ့ေခါင္းဟာလည္း ဦးရဲ့ရင္ခြင္ထဲ အလိုလိုမွီလၽွက္သားျဖစ္သြားခဲ့သည္။
"ေကာင္ေလး"
"ဗ်ာ"
"ေကာင္ေလးမွာ ျဖစ္ခ်င္တာတစ္ခုခုရွိလား"
"ျဖစ္ခ်င္တာ..."
"အင္း ဝါသနာပါတာမ်ိဳးေပါ့"
Baekhyun တစ္ခ်က္ေတြးၾကည့္လိုက္ၿပီး
"ဟုတ္၊ အရင္က ေတြးၾကည့္ဖူးတာကေတာ့ ကိတ္မုန့္ဆိုင္ေလးျဖစ္ျဖစ္ဖြင့္ခ်င္တာဗ်"
"အရင္ကဆိုေတာ့ အခုကေရာ"
"အခုက သားသားရွိလာေတာ့ သားသားရဲ့အလုပ္ေတြပဲလုပ္ေပးခ်င္ေတာ့တာ၊ ဘာျဖစ္လို႔လဲဟင္"
ရင္ခြင္ထဲကေန ေခါင္းေလးေမာ့ကာ ဦးကို Baekhyun ၾကည့္လိုက္ရင္း
"ကၽြန္ေတာ္ အလုပ္တစ္ခုခုလုပ္သင့္တာလား"
ဦးက ခ်က္ခ်င္းဆိုသလိုေခါင္းခါျငင္းသည္။
"မဟုတ္တာကို မေတြးရဘူး၊ ဝါသနာအေၾကာင္းေမးတာက အလုပ္လုပ္ဖို႔မဟုတ္ဘဲ ေကာင္ေလးရဲ့ဝါသနာကိုျဖစ္ေျမာက္ေအာင္ ကိုယ္ကပံ့ပိုးေပးခ်င္လို႔ပါ"
"ကၽြန္ေတာ္...မရွိဘူး ဦး၊ ဒီလိုလုပ္ပါလားဗ်၊ ကၽြန္ေတာ္ ဝါသနာပါတာ ရွိလာခဲ့ရင္ ဦးကိုေျပာျပမယ္ေလ ေနာ္"
ဝါသနာမရွိတဲ့လူကို ဝါသနာမရွိရေကာင္းလားလို႔ ေျပာလို႔မရနိုင္။အလုပ္တစ္ခုကို ဝါသနာမပါဘဲနဲ႔လည္း လုပ္နိုင္ေနၾကတဲ့လူေတြရွိတာပဲမလား။Chanyeol လည္းဆရာဝန္အလုပ္ကိုဝါသနာပါတယ္ဆိုတာထက္ အမ်ိဳးသမီးေတြအတြက္ဆိုတဲ့ ရည္မွန္းခ်က္ကပိုခဲ့တာျဖစ္သည္။အခုအခ်ိန္မွ အထူးတလည္စဥ္းစားၾကည့္မိေတာ့ Chanyeol ေသေသခ်ာခ်ာဝါသနာပါတာက ေကာင္ေလးကိုခ်စ္ရတာျဖစ္ေနပါေရာလား။
"ဟုတ္ပါၿပီဗ်ာ၊ ေကာင္ေလးျဖစ္ခ်င္လာတာရွိရင္ ကိုယ့္ကိုအခ်ိန္မေရြးေျပာ၊ ဟုတ္ၿပီလား"
"ဟုတ္ကဲ့ ဦး"
ရႊတ္!
ဆံႏြယ္ေတြျဖင့္အုပ္ေနတဲ့ႏွဖူးျပင္ေလးကို Chanyeol ဖိကပ္နမ္းရွိုက္လိုက္ေတာ့ ေကာင္ေလးက မ်က္လုံးေလးေတြေမွးမွိတ္စြာျဖင့္ အၾကင္နာေတြကိုလက္ခံရယူပါသည္။
တင္းေတာင္!
ထိုအခ်ိန္ ၿခံတံခါးဘဲလ္တီးသံေၾကာင့္ ဦးေလးကင္ ကေျပးဖြင့္ၿပီးမၾကာ ၿခံထဲကိုေက်ာင္းဝတ္စုံဝတ္ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ ေျပးဝင္လာခဲ့သည္။
ၿခံတံခါးအေနာက္မွာကြယ္ၿပီး ၿခံေရွ႕ကိုေမၽွာ္တၾကည့္ၾကည့္လုပ္ေနတဲ့ေက်ာင္းသူေၾကာင့္ Chanyeol တို႔လည္းထိုေနရာကိုထသြားလိုက္ၾကသည္။
"ဘာျဖစ္တာလဲ ဦးေလးကင္"
"ဒီကေလးမက ခဏေလာက္ပုန္းပါရေစဆိုလို႔ကြဲ႕"
"ဦးေလးႀကီး ဒီၿခံထဲမွာ ကၽြန္မခဏေလာက္ပုန္းပါရေစ ေနာ္ ေနာ္"
Chanyeol ကိုခြင့္ေတာင္းလာတဲ့ထိုေက်ာင္းသူေၾကာင့္
"ဘာကိစၥမ်ားျဖစ္လို႔လဲ"
ျပႆနာတစ္ခုခုမ်ားရွိရင္ ကူညီေပးဖို႔ Chanyeol ေမးၾကည့္လိုက္သည္။
"ျပႆနာကႀကီးတယ္ရွင့္၊ ကၽြန္မရဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြေလ ကလပ္သြားဖို႔အတင္းလာေခၚေနတာနဲ႔ သြားခ်င္စိတ္မရွိလို႔ လာပုန္းေနတာ၊ ဟမ္းး သြားေနက်ကလပ္ကပ်င္းဖို႔ေကာင္းပါတယ္ဆိုတာကို"
စကားေျပာတဲ့ပုံစံက အနည္းငယ္ ေပါ့ျပတ္ျပတ္နိုင္တာမို႔ Chanyeol မ်က္ေမွာင္က်ဳံ႕လိုက္ရင္း
"ဘာလို႔ တျခားေနရာသြားမပုန္းတာလဲ"
"သူတို႔ကအခုၿခံေရွ႕မွာေရာက္ေနတာ၊ ကၽြန္မကလမ္းထိပ္ကေနမုန့္ဝယ္ၿပီးျပန္လာတာ၊ တည့္တည့္တိုးမွာစိုးလို႔ရယ္၊ အခု သူတို႔လည္းသြားၿပီဆိုေတာ့ ကၽြန္မကိုခြင့္ျပဳပါဦးရွင့္"
"တစ္ခါတည္းမွတ္သြား ေက်ာင္းသူ"
လွည့္ထြက္ဖို႔ျပင္ေနတဲ့ေက်ာင္းသူက Chanyeol ကိုလွည့္ၾကည့္လာလၽွင္
"ေနာက္ဆို အေသးအမႊားျပႆနာေလာက္နဲ႔ သူတစ္ပါးၿခံထဲဇြတ္မဝင္ပါနဲ႔၊ မေကာင္းတဲ့လူနဲ႔ေတြ႕ရင္ဒုကၡေရာက္သြားနိုင္တယ္၊ ဆင္ျခင္သင့္တာကိုဆင္ျခင္ပါ၊ ၿခံတံခါးဖြင့္ေပးလိုက္ ဦးေလးကင္"
ေျပာစရာရွိတာေျပာၿပီးတာနဲ႔ ေဘးနားကေကာင္ေလးရဲ့လက္ဖဝါးကိုဆြဲၿပီး Chanyeol အိမ္ႀကီးဘက္ျပန္ေလၽွာက္လာခဲ့လိုက္သည္။
"သူတို႔က ညီအစ္ကိုႏွစ္ေယာက္တည္းေနၾကတာလား"
ေက်ာခိုင္းသြားသူကိုၾကည့္ရင္း ေဘးနားကၿခံေစာင့္လူႀကီးကို သူမ ေမးလိုက္လၽွင္
"ႏွစ္ေယာက္က လက္ထပ္ထားၾကတာပါ ကေလးမ၊ ေကာင္းေကာင္းျပန္ပါ"
သူမရဲ့မ်က္ခုံးေတြပင့္တက္သြားခဲ့ၿပီး ၿခံအျပင္ဘက္ကိုေရာက္သြားခဲ့ေတာ့သည္။
သူမဘဝကလည္းေလ ဆူပူသံေလးကို ရင္ခုန္မိတုန္းရွိေသးတာကို!
.................................................................................
Chanyeol ေရခ်ိဳးခန္းထဲကထြက္လာေတာ့ သားကို ပုခတ္ထဲထည့္ေနတဲ့ေကာင္ေလးအား ေတြ႕လိုက္ရသည္။
"သား အိပ္သြားၿပီလား ေကာင္ေလး"
"ဟုတ္ အိပ္သြားၿပီဗ်"
Chanyeol ေရသုတ္ေနတုန္း ေကာင္ေလးက ဗီရိုထဲက ညအိပ္ဝတ္စုံကိုထုတ္လာၿပီး Chanyeol ကိုေပးသည္။ေကာင္ေလးလက္ရွိဝတ္ထားတဲ့ ညအိပ္ဝတ္စုံႏွင့္ဆင္တူေလးျဖစ္သည္။
"ေခါင္းေလၽွာ္လာတာပဲ၊ ကၽြန္ေတာ္သုတ္ေပးမယ္ဗ်"
"Dryer သုံးေလ၊ ေကာင္ေလး လက္ေညာင္းမွာေပါ့"
"အရင္ဆုံး အဝတ္နဲ႔ေသခ်ာသုတ္လိုက္ဦးမယ္"
Chanyeol ရဲ့ေဝရာဝစၥကိုစိတ္ပါလက္ပါလုပ္ေပးေနတဲ့ေကာင္ေလးေၾကာင့္ ရင္ထဲၾကည္ၾကည္ႏူးႏူးခံစားရပါသည္။
မ်က္စိေရွ႕က ေကာင္ေလးရဲ့ခါးကိုဆြဲဖက္ကာ ဗိုက္သားေျပေျပမွာ Chanyeol ပါးျပင္တစ္ဖက္အပ္ထားလိုက္ၿပီး
"ကိုယ့္ေကာင္ေလးဆီက နို႔နံ႔သင္းေနတာပဲ"
"အာ..."
"ရင္ဘက္ေနရာေလးက ပိုသင္းတယ္"
"အာ..ဦးကလည္း.."
ရွူးး!
ဗိုက္သားျပင္ေပၚကိုႏွာေခါင္းျဖင့္ ရွူးခနဲနမ္းရွိုက္လိုက္ေတာ့ ေကာင္ေလးက Chanyeol ရဲ့ေခါင္းကိုေပြ႕ပိုက္လိုက္တာအား ခံစားမိသည္။
"တျခား ေနရာေလးေတြမွာေရာ နို႔နံ႔သင္းေနလိမ့္မလား"
"ဟို..ဦး..."
အင့္!
Chanyeol ေကာင္ေလးရဲ့ကိုယ္ကို တစ္ပတ္လည္လိုက္ၿပီး ေမြ႕ရာေပၚလွဲခ်လိုက္ကာ အေပၚကေနအုပ္မိုးထားလိုက္သည္။
႐ုတ္တရက္ ခုန္အုပ္ခံလိုက္ရတဲ့ Baekhyun ရဲ့မ်က္လုံးေလးေတြကေတာ့ ကလယ္ကလယ္ပင္။
"ဟင္ ကိုယ္ေမႊးၾကည့္ရမလား ေကာင္ေလး"
"ဟို..."
"ကိုယ္ေလ ဒီေန႔ ေကာင္ေလးနဲ႔အတူ တစ္ခုခုလုပ္ခ်င္ေနတယ္"
"ဗ်ာ..ဘာ..ဘာကိုလဲဟင္"
"ကိုယ္တို႔လုပ္ဖူးေပမယ့္ ေမ့ေနေလာက္ေအာင္ ၾကာေနတဲ့အရာေပါ့"
Baekhyun ရဲ့မ်က္လုံးေလးေတြက ေထာင့္ကပ္သြားၿပီး စဥ္းစားသြားဟန္ရွိသည္။
"ေတြ႕လား၊ ေကာင္ေလးလည္း ေမ့ေနၿပီမလား"
ဦးဘာကိုဆိုလိုခ်င္မွန္း Baekhyun တကယ္ကိုနားမလည္တာမို႔ ေခါင္းအသာခါျပမိသည္။
"ဒါေပမယ့္လည္း ကိုယ္အခုေလးတင္စဥ္းစားလိုက္မိတာက ေကာင္ေလးအသက္ျပည့္တဲ့အထိပဲေစာင့္ရင္ေကာင္းမလားလို႔ေလ ဟူးး"
Baekhyun သူ႔အေပၚအုပ္မိုးထားတဲ့ ဦးကို အူလည္လည္ေလးၾကည့္ေနမိသည္။
"အခု ေကာင္ေလးအသက္ ဘယ္ေလာက္လဲ"
"၁၇ႏွစ္ျပည့္ၿပီးသြားၿပီေလ ဦး"
"အဟြန္း! ကိုယ့္အမ်ိဳးသားေလးက တကယ့္ကို ကေလးေလးပါကြာ"
ႁပြတ္စ္!
ခပ္ဟဟျဖစ္ေနတဲ့ႏွုတ္ခမ္းေလးကို တစ္ခ်က္ဖိနမ္းရင္း Chanyeol ေျပာလိုက္ေတာ့ ေကာင္ေလးကျပဳံးသည္။
"ဟိုေလ...အသက္ျပည့္တဲ့အထိေစာင့္ရင္ေကာင္းမလားဆိုတာ ဘာကိုေျပာတာလဲဟင္ ဦး"
"အင္း အဲ့ဒါက အဲ့လိုရွိတယ္၊ ထားပါေတာ့၊ အခုေလာေလာဆယ္ နမ္းၾကရေအာင္ကြာ ေနာ္"
"ေခါင္း...ေခါင္းေရသုတ္လို႔မၿပီးေသးဘူးေလဗ်၊ ဦးအေအးပက္လိမ့္မယ္ေလ"
"ရတယ္၊ ကိုယ္အိပ္ခါနီးက်ရင္ ေဆးႀကိဳေသာက္လိုက္မယ္"
"အြန့္!"
စကားထပ္ေျပာခ်င္ေနတဲ့ ႏွုတ္ခမ္းပါးေလးတစ္ခုလုံးကို Chanyeol အတန္ၾကာငုံစုပ္ထားလိုက္ေတာ့ မ်က္လုံးေလးစုံမွတ္ၿပီးၿငိမ္ေနရွာသည္။
"ႁပြတ္စ္! အြန္းး"
ႏွုတ္ခမ္းတစ္ခုလုံးကို စုပ္နမ္းၿပီးေတာ့မွ တစ္လႊာခ်င္းစီကို Chanyeol ထပ္ခါထပ္ခါ စုပ္ယူနမ္းရွိုက္မိျပန္သည္။
ေကာင္ေလးရဲ့ႏွုတ္ခမ္းပါးကို နမ္းရၿပီဆိုလၽွင္ Chanyeol ဘယ္ေသာအခါမွ တင္းတိမ္နိုင္ျခင္းဟူ၍ရွိမေနပါ။တကယ္ကို ၾကင္နာၿပီးရင္း ၾကင္နာခ်င္ေနတာမ်ိဳး။
"ဦး...အြန္းး"
စကားေျပာလို႔ပြင့္ဟလာတဲ့ ႏွုတ္ခမ္းေလးထဲ Chanyeol လၽွာတိုးဝင္လိုက္ၿပီး တြန့္ဆုတ္တြန့္ဆုတ္ျဖစ္ေနတဲ့ လၽွာျပားေလးကို မိမိလၽွာျဖင့္လိမ္ပတ္ကစားလိုက္သည္။ထို႔ေနာက္ ထိုလၽွာျပားေလးကိုပဲ ႏွုတ္ခမ္းျဖင့္ၿမိဳခ်မိမတက္စုပ္ယူမိပါသည္။
"ဟင္းးး အြန့္!"
"အင္းး ကိုယ္.."
အနမ္းေတြကိုမျပတ္ေစပါဘဲ လည္တိုင္ေပၚေရာက္ေနတဲ့ ေကာင္ေလးရဲ့လက္ႏွစ္ဖက္ထဲကတစ္ဖက္ကို Chanyeol ယူၿပီး ေအာက္ဘက္ကိုေလၽွာဆင္းေစလိုက္ပါသည္။
ေကာင္ေလးဟာ Chanyeol ရဲ့အနမ္းေတြထဲက႐ုန္းထြက္သြားၿပီး မ်က္လုံးျပဴးေလးျဖင့္ၾကည့္လာသည္။ထိုမ်က္ဝန္းေလးေတြထဲ Chanyeol စူးစူးစိုက္စိုက္ၾကည့္လိုက္ၿပီး
"ကိုယ့္ကို..ကူညီေပးမယ္မလား ဟင္"
"ဦး...ဟို..."
"ဟင္..ကိုယ့္ရဲ့ေကာင္ေလး..."
ေကာင္ေလးဟာ တစ္ခဏတာတိတ္ဆိတ္သြားၿပီးမွ ေခါင္းေလးညိမ့္ျပၿပီး
"ဟုတ္ကဲ့..ဦး"
ခြင့္ျပဳခ်က္ရၿပီမို႔ Chanyeol ခပ္ျမန္ျမန္ပဲဇာတ္လမ္းကိုစလိုက္ေတာ့သည္။
:
"အာ့! ဟားး"
မ်က္ႏွာရဲရဲေလးကို Chanyeol စိုက္ၾကည့္ေနေလေတာ့ ေကာင္ေလးရဲ့စိတ္ခံစားခ်က္ေတြျပင္းထန္ၿပီး မ်က္ရည္ေလးေတြပင္ေဝ့သီေနသည္။
"အင့္ဟင့္! ဦး..."
Chanyeol ရဲ့လက္လွုပ္ရွားမွုေတြျမန္ဆန္လာေလ ႏွစ္ေယာက္လုံးရဲ့အသက္ရွူသံေတြလည္းပိုမိုျပင္းထန္လာေလပင္။
"အာ့! ကၽြန္..ကၽြန္ေတာ္.."
"အင္းး ဟာ့!"
"ဟင့္! ဦးး.."
"ကိုယ္ဆက္လုပ္မယ္"
ေကာင္ေလးရဲ့လက္ကေလးအားကုန္ေနၿပီမို႔ Chanyeol သူ႔လက္ျဖင့္ပဲခရီးႏွစ္ခုလုံးကို ဆက္လက္အသက္သြင္းလိုက္သည္။
Chanyeol ရဲ့လည္ဂုတ္ကို တင္းတင္းဖက္ထားတဲ့ Baekhyun ရဲ့လက္ကေလးက အတုန္တုန္အယင္ယင္ပင္။
နီးကပ္စြာအၾကည့္ခ်င္းဆုံေနတဲ့မ်က္ႏွာႏွစ္ခုေၾကာင့္ Chanyeol ရဲ့ႏွာေခါင္းခၽြန္ခၽြန္မွေခၽြးစက္ဟာ Baekhyun ရဲ့ပါးျပင္ေပၚသို႔က်သြားခဲ့ပါသည္။
လက္ရဲ့ခပ္ျပင္းျပင္းလွုပ္ရွားမွုေၾကာင့္ အေပၚေအာက္ထပ္ေနတဲ့ ခႏၶာကိုယ္ႏွစ္ခုလုံးဟာလည္း တုန္ခါေနခဲ့သည္။
"အာ့! အာ့! ဦးး"
"အင္းး ၿပီး..ၿပီးၾကမယ္..ေကာင္ေလး.."
"အာ့ဟားး အားး"
"ဟားးး"
ေနာက္ဆုံး လွုပ္ရွားမွုေပါင္းမ်ားစြာကို လုပ္ၿပီးခ်ိန္မွာေတာ့ ႏွစ္ေယာက္လုံးရဲ့မ်က္လုံးေတြေမွးမွိတ္သြားၿပီး ေျခကုန္လက္ပမ္းက်သြားပါေတာ့သည္။
Baekhyun ရဲ့ေပါင္တံေလးတစ္ေခ်ာင္းကို Chanyeol သူ႔ခါးေပၚသိုင္းခြေစလိုက္ၿပီး ခႏၶာကိုယ္ခ်င္းပိုမိုနီးကပ္ထားလိုက္သည္။
ထို႔ေနာက္ ပြတ္တိုက္လွုပ္ရွားမွုအနည္းငယ္ျပဳေတာ့ ေကာင္ေလးဟာ Chanyeol ရဲ့ရင္ခြင္ထဲကိုအတင္းတိုးဝင္လာပါသည္။
Chanyeol လည္းထိုကိုယ္လုံးေႏြးေႏြးေလးကို တင္းတင္းျပန္ေပြ႕ဖက္ရင္းနဲ႔ပဲ ပြတ္တိုက္မွုအနည္းငယ္ျဖင့္သာ သူ႔စိတ္ဆႏၵေတြကိုခၽြန္းအုပ္ထားလိုက္ရသည္။
"အရမ္းခ်စ္တယ္ ကိုယ့္အမ်ိဳးသားေလး"
"ကၽြန္ေတာ္လည္း ဦးကို အမ်ားႀကီးခ်စ္ပါတယ္ဗ်"
ရႊတ္!
ျမင္ေနရတဲ့ေခါင္းလုံးလုံးေလးကိုဖိနမ္းရင္း Chanyeol ျပဳံးေနမိသည္မွာ ေက်ေက်နပ္နပ္ႀကီးပင္။
Park Baekhyun ေလးက Park Chanyeol ကိုခ်စ္တယ္။Park Chanyeol ကလည္း Park Baekhyun ေလးကိုခ်စ္တယ္။သူတို႔ႏွစ္ေယာက္လုံးခ်စ္တဲ့ သားဦးေလးလည္းရွိေသးတယ္။ကဲ ဘယ္မ်ားလိုအပ္ပါေသးသလဲေလ။
.................................................................................
(ဆက္ရန္)
(၂၃.၃.၂၀၂၄)
👀🫶🏻
Horror အေမွာင္ficေလးတစ္ခု paid story တင္ဖို႔ရွိပါတယ္ေရာ္ OT12ပါမွာမို႔ ေစာင့္ေမၽွာ္ေပးၾကပါဦး🫠