Nazdan:
Öylece yerde yatan Enes'e bakarken ilk şoku üstümden atarak nabzına baktım.
Çok şükür normal düzeyden bir az yavaş bir şekilde olsa da atıyordu. Hemen üstüne bakıp yaralanıp yaralanmadığını anlamaya çalışıyordum.
Omzunda ve bacağında kan vardı. Bacağındaki yara çok büyük değildi ama omzu kötü duruyordu.
Yanına oturup başını dizlerimin üzerine aldım. O sırada Enes gözlerini açıp baygın bir şekilde etrafa baktı. Gözleri üzerimde durunca bir şeyler mırıldansa da anlayamadım.
" melek gibisin"
Aradan geçen on dakikanın sonunda ambulans ve polis ekipleri de gelmiştiler. Ambulans ekipleri Enes'i alarken polisler de bana olayla ilgili sorular soruyordu. Onlara açıklama yaptıktan sonra bende Ambulansın peşinden hastaneye gitdim.
Sebebini bilmesem de sadece yanında olmak istemiştim. Hastaneye varınca Acil bölümüne alınmıştı.Aradan geçen yarım saatin sonunda normal odaya alınmıştı.
Doktorlar durumunun iyi olduğunu bir azdan uyanacağını söyleyip gitmişti.
Abimlere geç aldığım için Miran abim arayıp nerede olduğumu sordu. Ona gecikeceğimi söyleyip telefonu kapatdım. Ve odadaki koltuğa oturup uyanmasını bekledim.
Hastaneden ailesine haber verildiğini düşünürken odaya geçen günki dört adam gelmişti.
Beni görünce şaşırmıştılar. Bende ayağa kalkıp " Merhaba yolda giderken tesadüf sonucu kendisini buldum. Yalnız bırakmamak için de yanında kaldım" diye açıklama gereği duydum.
Onlar da anladıklarını belirtdikten sonra Hastaneden çıkıp abimlere geçtim.
O olayın ertesi günü telefonuma mesaj gelmişti.
Bilinmeyen numara :
Dün gece yanımda olduğun için teşekkürler.
Enes ben.
Numarasını kaydedip cevap verdim.
Siz:
Teşekkür edecek bir şey yok .
Ve numaramı bulmuşsun:)
Böylece Enes hayatıma geldi. Ve iyi ki geldi. İlk iki ay sadece arkadaş olarak konuşmuştuk. Ondan sonra ikimizin de bir birimize karşı hisslerimiz oldu.
İtiraf etdiğimiz nokta ise Enes'in Hakkari'ye göreve çıkması olmuştu. Gitmeden önce adliyeye gelip veda edecekti güya. Gideceğini öğrenince ben ağlamaya başlamıştım sonra ise Enes bana sarılıp teselli etdi.
İlk ben itiraf etdim onu sevdiğimi .
Benden sonra Enes bir kaç dakika şok içinde kalmıştı çünki hayatı boyunca hep yalnız yaşamış biriydi o.
Enes ilk tanıştığımızda bana " Bazen yalnızlık kötü ola bilir" demişti. O zamanlar bunun anlamını anlamamıştım ama onu tanıyınca nedenini anladım.
Enes daha beş yaşındayken anne ve babası bir kazada hayatını kaybetmiş. Akrabaları sahip çıkmayınca Enes yetiştirme yurdunda büyümek zorunda kalmış.
Bu yüzden ona göre kimse onu sevemezmiş. Ama bunu çok şükür aşa bildik biz.
İlişkimiz çok güzel ilerliyordu birlikte yaşamak isteyince abimler karşı çıkmıştılar. Sonra Enes'i tanıyınca ona güvenmiştiler.
Şu anda neredeyse yedi aydır aynı evde yaşıyorduk. Evlenmeye ne zaman kalkışsak ya onun görevi çıkıyordu yada başımıza bir şey geliyordu.
Ama elbet olacaktı bu yüzden pek acele etmiyorduk.
(Yazar notu: üç yılı elimden geldiğince anlatdmaya çalıştım umarım atladığım detay olmamıştır.)
Şimdik zaman :
Beni daldığım yerden ayıran banyonun kapısının açılması oldu. Enes belinde sardığı bir havlu ve aynı zamanda elinde başka bir havluyla saçlarının suyunu alarak çıktı banyodan.
Beni hàla bıraktığı yerde yatarken gördüğü için kaşlarını çatdı " sen hàla neden kalkmadın"
Şirin bir şekilde gülümseyerek " daha saat altı sevgilim " deyip kendimi yine yatağa atdım.
Bana doğru gelip üstüme eğildi ben öpecek sanarken kollarının birini belimden diğerini bacaklarımın altında geçirerek beni kucağına aldı.
Ben anın etkisiyle küçük bir çığlık atıp boynuna sarıldım. Üstümde şortlu saten bir pijama takımı vardı ve bedenindeki su damlaları üstümü ıslatıyordu.
Beni banyoya getirip duşa kabine girdi. Aniden soğuk suyu açınca tekrar çığlık atdım " yaa ama yeter her sabah bunu yapıyorsun " ben sinirle söylenirken o beni yere indirip gülerek kapıya doğru gitdi.
Çıkmadan önce " duş alıp gelirsin bende giyinip kahvaltı hazırlıyıcam." dedi.
Enes çıkınca söylenip üstümü çıkardım güzel bir duş aldıktan sonra üstümü giyinip saçlarımı yaptım.
Mutfağa gitdiğimde Enes kahvaltı hazırlamış çay koyuyordu. Onun en sevdiyim huylarından biri de buydu asla bana yardım etmekten çekinmezdi.
Onu kapıdan izlemeyi bırakıp yanına gitdim sarılıp boynundan öptüm. Yanında ki sandalyeye oturup onu bekledim.
Oda saçlarımı öpüp yanıma oturdu. Ben ekmeğime çikolata sürüp yerken aniden ekmek elimden alınınca ters ters Enes'e bakıyordum.
" Bir tanem kaç gündür çikolata yiyorsun sadece hasta olacaksın" deyip reçelli ekmeği ağzıma tıktı.
" yaa ama canım çikolata istiyor ver şunu" diyordum ki benim çikolatalı ekmeğimi kendisi yedi.
Oflayarak reçelli ekmeğimi yedim. Kahvaltı bitince masadan kalktık ikimizde. Enes görevden yeni geldiği için izinliydi. Ama benim işe gitmem lazım bu yüzden evden çıkmak için kapıya doğru döndüm.
Enes de benimle birlikte gelmişti sarılıp dudaklarını öpüp geri çekildim. Oda eğilip boynumdan öpüp" Akşam kaç gibi gelirsin?"
" Bilmiyorum ama haber veririm sana" tekrar onu öpüp merdivenlere doğru yöneldim. Evimiz bir apartmanın ikinci katındaydı.
Adliyeye gitmeden önce randevu aldığım hastaneye doğru sürdüm.
Son iki haftadır kendimde çok değişiklikler fark ediyordum.
Aklımdaki ihtimalin gerçekleşmesi durumunda ne yapacağımı kestiremiyordum.
Hastaneye gelince doktorun odasına doğru gitdim randevum olduğu için bir azdan içeri girecektim.
Etrafta bir sürü çift vardı bazılarının karnı kocaman iken bazı kadınların karnı normal bir şekildeydi.
Ben etrafa bakarken adımı seslendi. Ellerim stresten terlemişti bu yüzden ellerimi pantolonumun üstüne silip içeri geçtim.
Doktor beni gülümseyerek karşıladı sonra şikayetlerimi sordu. Bende ona ara sıra olan baş dönmelerimden, artan iştahımdan ve aniden gelen yorgunluklarımdan bahs etdim.
Doktor kan tahlili isteyince dediklerinin hepsini hemşirenin yönlendirmesi ile yaptım. Sonuçların öğleden sonra çıkacağını söyleyince adliyeye geçtim.
Adliyeye gelince bir kaç dosyayla ilgilenip bu gün olan dava için cübbemi giyinip odamdan çıktım.
Mahkeme düşündüğümden zorlu geçti ama yinede sonuç beklediğim gibi olmuştu.
Öğleden sonra saat üç olmuştu. Ben ise dosyalarla ilgileniyordum telefonum çalınca hastaneye gitmem gerektiğini anladım. Masamdan kalkıp çantamı aldım . Kırk dakikalık yolun sonunda hastaneye gelmiştim.
Hiç vakit kaybetmeden doktorun odasına doğru gitdim. Kapıyı çalıp içeri geçtim doktor yine gülümseyerek beni karşıladı.
Geçip karşısındaki koltuğa oturup konuşmasını bekledim. " Evet Naz hanım sonuçlarınızı kontrol etdim. Korkulacak bir durum yok. Altı haftalık hamilesiniz." duyduklarım karşısında kulaklarım çınladı. Tamam bunu bekliyordum ama gerçek olunca insan ne yapacağını bilemiyordu.
Doktora teşekkür etdikten sonra Hastaneden çıkıp Almirayı aradım. Bu konuyu yalnız onunla konuşa bilirdim.
Almira eve davet edince Kuzey için bir kaç oyuncak alıp onlara geçtim. Kapıyı Almira açtı. Sarılıp içeri girince Batu ve Kuzeyin aşırı tatlı hali karşıladı beni.
Batu beni görünce kucağında Kuzeyle birlikte yanıma gelip Kuzeyi Almiraya verdi sonra da bana sarıldı.
Batu benden ayrılınca Kuzeyi kucağıma aldım küçük yanaklarını öpmeye başladım. O durumundan gayet memnundu. En sonunda Almira Batu ve Kuzeyi yatak odasına postalayınca birlikte mutfağa geçtik.
" Hadi bakalım dökül" Almira konuyu fazla uzatmadan söze girince bende pat diye " Hamileyim" dedim. Arkamdan bir şeyin yere düşme sesi gelince o tarafa döndüm.
Batuhan Kuzeyin biberonunu yere düşürüp şaşkın bakışlarını bize dikmişti. Sonra Almira çığlık atıp bana sarıldı " Tebrik ederim!"
Almira ne kadar heyecanlıysa bende bir o kadar gergindim acaba Enes ne diyecekti?
Çok sevineceğine eminim çünki en büyük hayali bir aileye sahip olmak.
Almira'dan ayrılınca Batuhan " dayı mı oluyorum?" dedi. Ağladı ağlayacak bir haldeydi. Oda gelip bana sarıldı.
Almira " Aayy Enes ne dedi bayılmıştır kesin " dedi gülerek. Bu dediğine bende güldüm çünki eğer Enes'i bir az tanıyorsam aşırı tepki verecektir.
" Aslında daha bilmiyor" dedim çekingen bir tavırla. Bu dediğime ikisi de kaşlarını çatmıştı. İçerden Kuzeyin sesi gelince Batu odaya geçti.
Almira da hemen yanıma gelip bana sarıldı " tamam güzelim hall ederiz merak etme. Şimdi söyle bakayım Enes bilse ne tepki verir?"
Aniden aklıma gelen sahne ile gülümseyerek ona baktım " kesin ilk anlamayıp tekrar soracak yanlış mı duydum diye" deyip güldüm.
Almira ile bir az konuştuktan sonra Eve geçtim. Yolda vir AVM ye girdim.
Bebek eşyaları satılan mağazaya geçip bir şeyler baktım. Enes'e nasıl söyleyeceğimi bilmiyordum ama bana göre en iyisi böyle olacak.
Aldığımı kasadan geçirip mağazadan çıkarken Enes'i arayıp eve geldiğimi söyledim. Yarım saat sonra apartmanın önündeydim. Elimdeki poşete bakıp derin bir nefes aldım.
Apartmana girip merdivenlerle ikinci kata çıktım. Kapıyı anahtarla açıp içeri girince mutfaktan gelen seslerle Enes'in orda olduğunu anladım.
Sakin Adımlarla mutfağa girdim. Enes ocağın başında bir şeyler yapıyordu. Poşeti masaya bırakıp arkasından ona sarıldım. Oda dönüp beni kollarının arasına aldı.
" Hoş geldin bir tanem" saçlarımı öpüp geri çekildi." Hoş buldum sevgilim " dedim gülümseyerek.
Ondan uzaklaşıp masadan poşeti aldım. İçimdeki hediye kutusunu çıkarıp Enes'e uzatınca bir kutuya bir bana bakıp bir şey demeden elimden aldı.
Ben merakla vereceği tepkiyi beklerken kutuyu açıp öylece baktıktan sonra " çok güzel Kuzey bayılacak" dedi gülerek.
Bende ona gülüp" bu Kuzey için değil yalnız" deyip göz kırptım.
" Hayatım bence Elif yenge Ece'ye emzik vermez" deyip güldü.
" şey Ece için de değil o" Enes kaşlarını çatıp " ikizlerin birine neden almadın?" Deyince ailemizde neden bu kadar bebek olduğunu sorguladım bir an için.
" aşkım onu başkası için almadım" Enes bu sefer kahkaha atdı " Naz Üzgünüm ama 32 yaşında ben bunu kullanamam"
Sinirle " Zaten senin için değil bebeğimiz için aldım ben onu" dedim.
Enes olduğu yerde donup nefes almadan bana bakıyordu sonra da " Naz ne dedin sen galiba yanlış duydum ben"
Onu başımla onaylayıp " doğru duydun sevgilim baba oluyorsun" dedim. Ben daha ne olduğunu anlamadan Enes beni kucağına alıp etrafında döndürmeğe başladı.
Ben de gülerek kollarımı boynuna doladım.
Kitabımla ilgili videolar bu youtube hesabında
: