Savcının ailesi (Gerçek ailem)

Bölüm 32( kavuşma)

Medya:Bölüm şarkısı

Yazardan:

Miran bir kaç dakika öylece kardeşine baktı Naz da tekerlekli sandalyede öylece abilerine bakıyordu.  Miran kendini toparlayınca hızlı adımlarla kardeşinin yanına gitdi ona sanki hiç bırakmayacakmış gibi dakikalarca sarıldı.

Miran ayrılınca Baran Naz' a doğru bir adım atdı. Naz ise Murata baktı "Abi sarılmayacakmısın?" Baranın omuzları yenilgiyle aşağı düştü.

Murat da Naz'a sarıldı saçlarına öpücükler kondurdu. Baran dolu gözlerle kardeşini izliyordu. Sonra Mert bey de gidip Naza sarıldı oda saçlarının üstüne öpücükler koydu.

Naz şimdi ise Ömer beye baktı " Abi sen niye orda duruyorsun?" Ömer ise olduğu yerde sadece Nazı izliyordu.

Kardeşi yaşıyordu üstelik ona abi demişti. Ömer bey son iki aydır rüyalarında gördüğü gibi kardeşi onu affetmişti.
O da  gidip Naza sarıldı. 

Sonra Naz Mirza beye baktı. Dudaklarını ısırarak düşündü ben onu affetdim ama ya yine beni terslerse.

Mirza beyin de ondan bir farkı yoktu kardeşine sarılmak istiyordu ama yaptıklarından sonra kendinde bu hakkı bulamıyordu.

İki kardeşin durumuna Murat bey müdahile etdi. " ee hadi abi ,Naz sarılın bakalım " dedi.

Naz dolu gözlerle Mirza beye baktı Mirza bey ise hemen Nazı kollarının arasına alıp sıkı-sıkı sarıldı.

Bütün bunları kenarda yıkılmışlıkla izleyen Baran bey buruk bir şekilde gülümsedi.
Varsın Naz onu sevmesin Nefret etsin artık yeterki iyi olsun.

Naz ise Mirza beyden ayrılır ayrılmaz Baran beye baktı dolu gözlerle " A-abi artık beni sevmiyormusun?" Dedi.

Baran duydukları ile neye uğradığını  şaşırdı.Kardeşi böyle mi düşünüyordu? Baranın onu sevmediğini mi?

Oysa en iyi Naz bilirdi abisinin sevgisini . Baran şimdi daha çok pişman olmuştu kardeşini bıraktığı için.

Onun bu kadar kırılacağını bilse bırakırmıydı hiç?

Baran sarsak adımlarla Naz'ın karşısına geldi tam kardeşinin önünde diz çöktü.
Elini saçlarına götürdü tıpkı Naz küçücük bir kız çocuğuyken yaptığı gibi saçlarını okşadı uçlarına öpücük koydu.

Artık ikisinin de göz yaşları yüzünü ıslatmaya başlamıştı. Aynı anda ikisinin de eli bir-birinin gözlerine gitdi. İki kardeş de diğerinin gözlerini sildi.

Baran konuştu ilk" Kurban olduğum benim seni sevmemem mümkün mü hiç he abim? Sen benim canımsın prensesimsin olur mu öyle şey hiç? Affet yaptım bir hata senin iyiliğini düşünürken en çok ben yaraladım seni affet"

Naz ise hızlanan göz yaşları ile abisene sarıldı " Abi ben sandım ki artık istemiyorsun beni hele beni arama diye atdığın mesaj kalbimi çok kırdı" deyip burnunu çekti.

Sonra devam etdi" Abi ben sorunlarımı yalnız çözemem ki hiç sen de yoktun bak halime başaramadım sensizliği " dedi .

Baran da Naz'ı daha çok göğsüne bastırdı çünki Baran bilirdi Naz güvende hiss etmek istiyordu." Abim affetdin mi?" Dedi Baran çaresizce.

Naz ise başını Baranın göğsünden kaldırıp yüzüne baktı " Ben sana ne zaman küstüm ki? Sadece azıcık kırgındım o da geçti" dedi.

Batu artık dayanamamış olacak ki kasvetli ortamı dağıtmak çin konuştu " Eeee yetdi artık eskiden sadece Baran abi ve Miran abi vardı sıra bana zor geliyordu . Şimdi ne yapacam ben?"dedi.