Tüm cesaretimi topladıktan sonra gözlerimi sıkıca kapattım, korkum yoktu ama yine de kendi kendime "korkma bu bi kurtuluş, kötü olan her şey birazdan biticek, korkma atla hadi" diyerek kendimi gazlıyordum, derin nefesler alırken bi anda kulaklarım tıkandı, otobandan geçen arabaların, rüzgarın, sabah öten o kumruların sesini duyamadığımı fark ettim. Acaba çoktan atlayıp öldüm de anlamadım mı diyerek gözlerimi açtım, hala balkon demirlerinin arkasındaydım, otobandan geçen arabaları görüyordum güneş ilk baktığımdan biraz daha fazla kendini göstermeye başlamıştı ama tuhaf bişey vardı duyamadığım için algım kapanmış gibiydi sanki backroom simülasyonunun içindeymiş gibi görüyordum her şeyi, geçen arabalar, karşımdaki binalar, doğan güneş her şey bi animasyon efekti gibiydi.
Galiba uyuyorum.
Galiba duştayken uyudum ve şuan bu gördüklerim bi rüya galiba dedim, sonrasında çok daha garip bişey oldu, bana hitap eden yankılı bi ses duydum.
- akrep...
Bu sesi duyunca tüylerim diken diken oldu, bu eftalya'nın sesiydi, başımı sesin geldiği tarafa çevirdim, bu eftalya...
- eftalya....Nası....sen rüyasın dimi?
Eftalya balkonun iç kısmındaki mermere oturmuş bi şekilde korkmuş gözlerle bana bakıyordu, onu görünce yaşadığım şoktan dengemi kaybediyordum, atlamaya hazırlandığım için demirleri daha serbest tutarken eftalyayı görünce sıkıca yapıştım demirlere.
- eftalya....rüyasın dimi bişey söyle?
Konuşurken kendi sesim de sanki boşluktaymışız gibi yankılanıyordu.
- evet ben banyoda uyuyakaldım sen rüyasın sesim de duşa kabinin yankısı evet aynen böyle oldu bu gerçek değil.
Yaşadığım şoktan vücudum titriyordu çünkü bunun bi rüya olmadığını biliyordum, hala saçımın o soğuk ıslaklığını vücuduma hafif hafif vuran rüzgarın içine karışmış çam ağacı kokusunu alıyordum.
Eftalya ayağa kalkıp bi kaç adım atarak yanıma yaklaştı, o her yaklaştığında beynime sancı giriyor kalp atışım hızlanıyordu, eftalya durup tekrar yankılı bi sesle konuşmaya başladı.
- ölürsen göremezsin.
- ne? neyi göremem....eftalya bu bi rüya dimi?
- belki bundan sonrasında hayatın hiç beklemediğin şekilde güzelleşicek belki seni çok seven biriyle tanışıcaksın, ama eğer şuan kendine bunu yaparsan bunların hiç birini göremeyeceksin.
- peki ya olmazsa? Artık bu yalana inanmak istemiyorum lütfen kafamın içinden çıkar mısın bana engel olma, zamanım kalmadı birazdan sabah olucak
- eğer şimdi atlarsan yaşadığın bütün kötü şeylere değer bi hayat yaşayamadan ölmüş olucaksın, babanın yaptığı her şey başına gelen bütün kötü olaylar ve insanlar, sence şuan canına kıymana değer mi? Onların mutlu mu etmek istiyorsun?
- bu söylediklerinin hepsi bi ihtimal tamam mı ve ben bi umuda bi ihtimale tutunarak daha fazla bu iğrenç hayatı yaşamak istemiyorum...lütfen beynimden çık uzun zamandır bu an için her gece balkona çıkarak kendimi hazırladım eğer şimdi yapmazsam bi daha aynı cesareti bulamam...ayrıca sen....sen nerde-
kulaklarımın tıkanık olmasından sonra görüntüde gitmeye başlamıştı, bi anda karşımdaki binaların denizin üstündeki ipe bağlı dubalar gibi dalgalandıklarını görüyordum.
- deprem oluyo...DEPREM OLUYOOO!!
Babamdan gördüğüm şiddet esnasında başıma aldığım darbeler ve aşırı kaybettiğim kan yüzünden önce halüsinasyon görmüş, sonrada tansiyonum düştüğü için baş dönmesi ile dengemi kaybedip balkonun iç kısmına sırt üstü sert bi düşüşle kendimi kaybetmiştim.
Kendimi ölmeye ne kadar hazırladıysam balkonun dışına düştüğümü ve ölmeye başladığımı sandım ve kendi kendime şahadet getirdim.
Yaptığım o düşüşten kısa bi süre sonra sabah ezanı okunmaya başladı, o kadar yorgun ve uykusuzdum ki gözlerimi açamadım, " bu benim selâm galiba, evet öldüm şuan selâm veriliyor" diyerek gözlerim kapalı bi şekilde fısıldadım. Sonrasında 3 saatlik bi uykuya dalmışım kalktığımda saat 9 buçuk 10 civarı bişeydi, sanki balkonun mermerinin bütün soğukluğunu vücudum emmiş gibi buz kesmiştim. Yattığım yerden yavaşça doğrulup olduğum yerde oturarak olanları düşünmeye çalıştım, hangisi rüya hangisi gerçek ne oldu ne bitti anlayamıyordum.
İntihar kararı aldığımda hissetmeyi bıraktığım vücudumda ki o korkunç acıyı tekrar hissetmeye başlamıştım, yavaşça etrafa tutunarak yerden kalkıp odaya girdim. Kendimi oturma odasındaki koltuğa yüz üstü bi şekilde attım.
Saat 11 e kadar da orda uyuyakalmışım, babamın bağırarak telefonda konuşma sesine uyandım.
- BIKTIM HEPSİNDEN BIKTIM YAAA, BÖYLE EVLATLARI OLANIN DÜŞMANA İHTİYACI YOK BACANAK BUNLAR BENİM BELAM YAAA
Evet şuan kursundan atıldığım eniştemle konuşuyor ve bahsettiği de benim kesin. Koltuktan kalkıp kapıyı sessizce açtım telefonumu almak için babamın bana saldırdığı odaya girmem gerekiyordu, odadan yavaşça çıktım, salona girdiğim de annemin dün geceden kalan kanımı halıdan temizlemeye çalışırken gördüm.
Göz göze geldiğimizde bakışlarından " o kıyafetleri niye giydin, bu halin ne?" dediğini okuyabiliyordum.
Bana hiç bişey demeden halıyı silmeye devam etti.
- anne....ben temizlerim istersen sen bırak
Cevap yok.
- anne ?
Beni duymamazlıktan geliyordu.
- anne?..... (sesim titreyerek) ben temizlerim anne
Annem ne duyuyor ne de beni görüyordu, sanki yokmuşum gibi davranıyordu. Elimi yüzümü yıkayıp kendime gelmek için banyoya girdiğim de dolabın aynasında kendimi görünce şok geçirdim. Resmen ben bana benzemiyordum, saç köklerimin arasından kaşlarıma doğru akıp kurumuş kan damlaları ve patlayıp torba gibi sarkmış dudağımla korkunç görünüyordum. Galiba dün gece düzgün yıkanamadım, yoksa bu sabah düşüp bayıldığımda mı oldu diye düşünürken babamın sesini duydum.
- NERDE O İT
Hemen banyo kapısını kitledim, anahtarı çevirme sesimi duymuş olmalı ki direkt banyoya gelip kapıya vurmaya başladı.
- SANA BU EVİ DAR EDİCEM KIZIM....SAKIN ATILDIM EVE GERİ DÖNDÜM TATİL YAPICAM DİYE SEVİNME!!
Bi süre babamın ahkam kesmesini sessizce banyoda dinledikten sonra uzaklaştığından emin olunca banyodan çıktım. Bornozumu alıp tekrar banyoya girdim. Bi önceki gece intihar kararı almanın verdiği heyecanla düzgün yıkanamadan çıktığımı düşündüğüm için tekrar duşa girdim, saçlarıma akan sıcak su sanki direkt beynime nüfus ediyor gibi canımı acıtıyordu, aslında durumum çok ağırdı hastahaneye gitmem gerekiyordu ama bunu umursayan kimse yoktu, daha önce hiç tek başıma hastahaneye de gitmemiştim gerçi bu şekilde gitsem " sana kim ne yaptı böyle" diyip adli kurumlara bildirerek hakkımda soruşturma başlatacakları haldeydim.
Sıcak suyun altına oturmuş bi şekilde Eftalya'yı düşünmeye başladım, " lan acaba kızın kalp gözü falan mı açık benim ne yaptığımı hissedip de yanıma mı geldi" falan diye saçma düşüncelere kapıldım. Sonra onun bana söylediklerini düşündüm.
" ya hayatın bundan sonrasında güzel olursa, ya hayatına seni çok seven biri girerse"
Bunların hiç birine inancım yoktu ama ya gerçekten dedikleri olursa, yani sonuçta daha 16 yaşındayım önümde up uzun yıllar var illaki bi gün biter ya da illaki beni de birileri sever dimi. Eee Nası yani şimdi intihardan vazmıgeçiyoruz? Offf bilmiyorum bu ihtimalleri daha önce hiç düşünmemiştim galiba şuan mantıklı geldi. Farkında mısın bilmiyorum ama baban yaşadığı sürece bunların hiç biri mümkün değil. Tamam biliyorum ama ne bilim akrep ben aslında hiç ölmek istemiyorum.
Sıcak suyun altında oturmuş kendi kendime konuşurken, aklıma telefonum geldi. " Aaa ben telefonuma bakacaktım o yüzden odadan çıkmıştım."
Kendi kendime yaptığım 10 saatlik konuşmadan kalkıp 5 dakika da yıkandıktan sonra hızlıca duştan çıktım.
Duştan çıkınca annemle karşılaştım.
- anne...benim hastahaneye gitmem lazım
- git o zaman
- kimliğim babamda o olmadan nasıl gidicem
- iste versin
- isteyemem ki, korkuyorum
- Korkman gerekecek şeyler yapma o zaman
- ben naptım ki anne?
- ayşe 4 koca kurstan 4 farklı korkunç olayla atıldın!! Artık seni babana karşı korumaktan ikinizin arasında kalmaktan bıktım yoruldum!! Ne derdin varsa bundan sonra onunla hallet bana bi daha kimse bişey demesin!! Hiç düşünüyor musun? Heeee!! Hiç bizi düşünüyor musun ben bunları yapıyorum ama acaba ailem nasıl hissediyor diye, elalem gelip bize soruyor biz mahcup oluyoruz sizin yaptıklarınızdan biz utanıyoruz hepinizin yükü bizim üstümüzde, ne istedik kızım biz sizden!! Git çalış bize para getir mi dedik !! Allah'ınızı dininizi öğrenin istedik, ergenliğe gelince istemezsiniz sevmezsiniz diye sizi çocuk yaşta okuldan alıp kursa verdik. Nerde yanlış yaptık size niye sevdiremedik bu kursları ben anlayamıyorum artık hepinizin yükünü çekmekten yoruldum.
- haklısın....hiç düşünmedim ben sizi....peki anne hiç siz bizi düşündünüz mü?
- düşünmesek sizin iyiliğinizi istemesek kurslara verir miydik?
- bu bi iyilik değil anne bu bize yaptığınız en büyük kötülüktü
- bu kadar mı nefret ediyorsun dininden
- EVET SAYENİZDE EDİYORUM...ben orda dayak yedim yaaa.....geceleri aç uyudum başıma gelmeyen kalmadı, eve geldim ağlaya ağlaya size anlattım yalan dediniz beni dinlemediniz umursamadınız anne
- kızım ben napim bana dediler ki din yolunda vicdan yapılmaz çocukların için üzülme iyi bişey yapıyorsun dediler yoksa ben hep ağladım sizin arkanızdan ben hep üzüldüm
- ben dün gece az kalsın....neyse... bi daha söylemiycem hiç bişeyi sana tamam...bi daha hiç bi olumsuzluğumu yansıtmıycam merak etme, her zaman yaptığım gibi yine ben hallederim her şeyi
- kızım ben sana konuşma demiyorum böyle âsi davranma diyorum
- He yani herkes normal ben mi yoktan yere deliriyorum
- öyle bişey demedim
- anne tamam...patlamış dudağım ve şişmiş gözlerim bulunduğum durumun ne kadar kötü olduğunu göstermeye yetmiyormuş gibi bir de karşına direnmiş sana sözlerimle anlatmaya çalışıyorum
( bu konuşmadan sonra anneme sarılmak istemiştim, birinin bana sarılıp " sen çok üzüldün, sen çok kötü şeyler yaşadın biliyorum seni anlıyorum" demesine o kadar ihtiyacım vardı ki, bunu annemin yapmasını isterdim ama o karşıma geçmiş onları nasıl mahcup ettiğimden bahsediyordu)
Salona girip dün gece yere savrulduğumda elimden düşüp koltuğun altına giren telefonumu yerden aldım, tekrar balkonlu odaya girip tekli koltuğa oturdum, telefonum çok fazla bildirim geldiği için şarjı bitip kapanmıştı, şarj aletimi de bulup taktıktan sonra dolmasını beklerken üstümü giyinip saçlarımı kuruttum.
Telefonum açıldıktan sonra gelen bildirimlerin bi kaç tanesini okumak beni korkudan titretmeye yetmişti.
"Nasıl yaaa!" dedim. "Nasıl herkes bu kadar hızlı öğrenmiş olabilir"