ელენა ძალიან გულნატკენი იყო, მაგრამ არ ვერ ხსნიდა რატომ ტკიოდა გული, კაი ხომ მისთვის არაფერს წარმოადგენდა. ამხელა დარდისთვის ეს ერთი ციდა ძალიან ცოდოა.
— რა მინდოდა რატომ წამოვედი...
საკუთარ თავს ეჩხუბებოდა ელენა.
— ჯანდაბა! ბედი არასდროს მწყალობდა და რა გამიკვირდაა?!
ძალიან გაბრაზებული და ამავდროულად გულნატკენია. საკუთარ თავზე ბრაზობს, რადგან ისევ კაის სახლშია, რატომ არ ტოვებს, რატომ ვერ წყვეტს მასზე ზრუნვას.
ამდენ ემოციაში ელენას ჩვილივით ჩაეძნია, მაგრამ არც ძილი აღმოჩნდა გამოსავალი, რადგან თავი ღამის კოშმარებმა იჩინა.
კაის ეძინა როცა ელენას კივილი გაიგო, ძალიან შეშინდა და ეგრევე ელენას ოთახისკენ გაიქცა.
კაი ელენას ოთახში შევარდა და რას ხედავს, გოგონა ძლიერად ბორგავს და კივის.
კაი ცდილობს ელენა გააღვიძოს, მაგრამ არაფერი გამოსდის.
— ელენა გონს მოდი!
ბოლო ხმაზე უყვირის და ამ ყვირილზე ელენა თვალებს ახელს, ინერციით კივილით დგება საწოლიდან, ამ დროს კაიმ ამოისუნთქა და ელენა გულში მთელი ძალით ჩაიკრა.
— აქ ვარ... აქ ვარ დამშვიდდი კოშმარი იყო!
ელენა კაის ხელებს ძალიან ძლიერად ხვევს.
— ყველაფერი კარგადაა... ყველაფერი კარგადაა...
ელენას დასამშვიდებლად ბუტბუტებდა კაი.
— გთხოვ არ წახვიდე.
ტირილით ძლივს ამოითქვა სული ელენამ.
— აქ ვარ არსად არ მივდივარ!
კაიმ ელენას თავი მკერდზე დაადებინა და კვლავ ძლიერად მიიხუტა. თმაზე ფერება დაუწყო.
როცა ელენა მას ეხებოდა კაის გული ჩვეულებრივზე ძლიერად სძგერდა. ალბათ თქვენც მიხვდით ეს რატომ ხდებოდა, კაი ელენას მიმართ გულგრილი არ იყო, მეტიც მასზე გიჟივით იყო შეყვარებული, ამას არ აღიარებდა სიტყვებით, მაგრამ თვალები არ იყუებიან.
— მომიყვები რა დაგესიზმრა?
ოთახში გამეფებული სიჩუმე კაიმ დაარღვია.
ელენა ცოტა ხანი დუმდა მაგრამ ბოლოს უპასუხა.
— მშობლები... სიბნელე... მანქანა რომელიც გიჟივით მიქრის... დედაჩემის კივილი და ხიდიდან გადავარდნა.
ელენამ კაის პატარა ბავშვივით ახედა.
— მაპატიე რომ გიყვირე...
ჩუმად უთხრა კაიმ.
— შეიძლება რაღაც გკითხო?
კაიმ თავი დაუქნია. მათ შორის მანძილი უფრო და უფრო მცირდებოდა.
— იმ ღამეს მართლა დამიშავებდი რამ...
კაიმ მათ შორის სიახლოვეს ვეღარ გაუძლო და ვნებიანად აკოცა.
ელენა თავიდან კოცნაში აყვა მაგრამ გონს მალევე მოვიდა და უკან გაიწია.
— რას აკეთებ?
შეშფოთებულმა კითხა. კაიმ კი საპასუხოდ კვლავ აკოცა, ოღონდ ამჯერად უფრო თამამად.
ელენა ცდოლობდა თავს შეეწინააღმდეგებოდა მაგრამ ამაოდ, კაის მის ხელებში როგორც ჩიტი ისე ჰყავდა მოქცეული და გამოძრავების უფლებასაც კი არ აძლევდა.
ელენას გული ამოვარდნაზე ქონდა, მუცელში პეპლებს გრძნობდა, ლოყები უწითლდებოდა და კოცნისგან სუნთქვა ეკვროდა. კაის ძლიერი ხელებიდან თავის განთავისუფლებას ცდილობდა, ამაზე კაიმ კოცნის შეუწყეტლად უთხრა:
— მოისვენე!
მკაცრად და მკაფიოდ წარმოთქვა. ელენა მისდა გასაკვირად დაემორჩილა რაზეც კაიმ კმაყოფილებით ჩაიცინა...