.
"Yeni cinayet işlemişsin."
Yoongi ardında duyduğu sesle yerinde duraksamış yavaşça arkasına dönmüştü.
"Farklı bir şey yok işte."
Cora yavaşça ona yaklaştığında Yoongi bakışlarını yüzünde gezdirmişti.
"Aptalsın."
Yoongi tepkisizce ona bakarken Cora sıkıntılı bir nefes vermişti.
"Sen gerçekten kendine zarar vermeye ant içmişsin."
Yoongi kollarını önünde bağlarken başını yavaşça iki yana salladı.
"Bu kadar niye önemsiyorsun? Sadece tedaviyle kalacağını sanıyorum?"
Cora ona sinirle güldüğünde Yoongi hatırladığı şeyle kaşlarını hafifçe çatıp ona baktı.
"Hep benim üstümden gidersen de sıkıcı olur tabi. Birazda sen anlat."
Cora'nın bakışları onu bulduğunda kaşlarını çatmış anlamadığını belli eder şekilde ona bakmıştı.
"Neyi anlatayım? Nasıl senin vakanla yatıp kalktığımızı mı?"
Yoongi kaşlarını kaldırıp indirmiş ellerini cebine sokarak gözleriyle kızın kollarını işaret etmişti.
"Kollarındaki izlerin, geçmişini."
Cora'nın bedeni kaskatı kesilirken Yoongi yavaşça ona doğru eğildi.
"Ne oldu doktor? Yakalanmışa benziyorsun? Sırrın açığa mı çıktı yoksa? Yoksa sende mi delisin?"
Cora'nın kaşları çatılırken hızla Yoongi'nin boğazını kavradığında karşısındaki adamın bunu beklemediği açıktı. Şaşkınlığı çatık kaşları ve gözlerinden belliydi...
"Önce beni kendinle karıştırmaktan vazgeç. "
Yoongi'yi boğazından iterek aralarına mesafe koyduğunda Yoongi uzunca ona bakmıştı.
"Sonra da yaptıklarına dikkat et. Çünkü her geçen dakika yaptıkların seni o hücreye tıkmadığım için beni pişman ediyor."
Yoongi kalakalırken kızı yanlış yerden vurduğunu anca fark etmişti. Gitmek için adım atan kızın arkasından uzunca bakmış, o arabasına binerken fısıldamıştı.
"Geçmişinin bu kadar acı verici olacağını tahmin etmemiştim..."
Kız aracını çalıştırıp hızla uzaklaştığında Yoongi'nin bakışları yere düştü.
"Özür dilerim doktor.."
.
"Cinayet öyle bir işleniyor ki her kenarında ayrı bir şey çıkıyor."
Jack'in şaşkın sesine karşı Hoseok iç çekmişti.
"Doğru. Titiz olduğu belli. Peki asıl mesele, bu iğneyle sürekli omuz, bilek gibi belirli yerlere işlenen yıldız ne? Evet, umut dedik ama.."
"Suçluların; insanların umudunu zorla ellerinden aldıklarını temsil ediyor."
Cora'nın mırıltısıyla hepsi ona bakarken o bakışlarını masa üstünde oynadığı kalemde tutmaya devam etmişti.
Hoseok ondaki moralsizliği fark ettiğinde toplantı sonunda onunla konuşacağını aklına kazıyarak başını salladı.
" Mantıklı teori. Peki işkenceyi bağlayabileceğimiz şey ne olur?"
Jack ve Emma dudaklarını bükerken Cora derin bir soluk çekti.
"Geçmişinde yaşadığı travmalar."
Hepsinin bakışı ona dönerken Cora, gözünün önüne gelen Yoongi'ye karşı duraksadı.
"Hissettiği suçluluk, duyduğu öfke ve nefret. Kendisine yaşatılan acının karşılığını alma isteğiyle dolu olma..."
Cora'nın bakışları masadan ayrılıp Hoseok'u bulduğunda başını yavaşça iki yana salladı.
"Sadece kendisine yaşatılanların hissettirdikleri de yeter."
Hoseok kaşlarını çatarken Jack başını salladı.
"Düşününce mantıklı. Ama bir sadist, sonradan sadist olmaz. Genetik değilse.."
Hoseok başını yavaşça iki yana sallayarak ona baktı.
"Sadizm genetik olabilir. Ancak bu kadar yüzeysel düşünme. En basit örnek, çocuk ailede şiddet eğilimi görerek yetiştiyse ileriki hayatında buna eğilimi olması normal. Sadizm diyince çokta büyük bir şey düşünmeye gerek yok."
Jack başını anladığını belli eder şekilde salladığında Emma saçlarını geriye atarak konuştu.
" Mazoşist eğilim olabilir mi? Yani kendi bilmiyorum, acı çekmeyi zevk haline getirmiş midir? "
" Mazoşist insanlar bunu zevk olarak görmezler, sevgili Emma. Kendilerine yapılan acıları hakettiklerini düşündükleri için bu acıyı bir bedel olarak görürler. Ama evet. Eğilimi olabilir. Eğer geçmişindeki bir sorundan kaymaklıysa tabi."
Cora, Hoseok'un konuşmasıyla o gün odada olanları hatırlamıştı. O adamın yıkılışını... Hıçkırarak haykışırını... Ağlayışını...
"Cinayet şüphelisi gözükmüyor. İz yok çünkü. Yoongi'nin klinikteyken, cinayetin tekrar işlenmesi onu şüpheli konumdan çıkardı. Ancak, o cinayet taklit çıktığından dolayı hâlâ ihtimaller arasında. Yarına kadar bulabildiğimiz bilgileri toparlayalım. Yarın tekrar konuşuruz. "
Hepsi Hoseok'u onaylayıp odadan ayrıldığı sırada Hoseok yerinden kıpırdamayan Cora'ya baktı.
" Ne oldu? "
Cora'nın bakışları onu bulurken dolu gözlerini gizlemeye çalıştığını fark etmişti.
"Geçmişim, yargılanmaya açık olur mu? Bunlar yüzünden?"
Cora beyaz önlüğünü çıkardığında kısakollusundan belli olan izlerine baktı Hoseok.
"Neden yargılanasın? Onlar sadece geçmişindeki bazı kirli anıların bedenine bıraktığı hasar."
Cora dolu gözlerini saklama çabasından vazgeçerek ona baktı.
"Daha ağırını bırakmadı mı sence de?"
Hoseok'un bakışları masaya düşerken kollarını masaya yaslayarak başını sallamıştı.
"Sen sadece çıkmazdaydın ve bu yüzden bazı şeylerle savaşmak zorundaydın. O dönemde psikolojini tutabildiğin en iyi şekilde elinde tuttun ancak bazen.."
Bakışlarını Cora'ya çevirdiğinde Cora'nın gözünden bir yaş süzülmüştü.
"Bazı yaralar kalır Cora. Silemezsin. İzinden kurtulamazsın. Tek yapabildiğin, üstünü kapatmak olur. Sen de bunu yapmakla yükümlü kaldın."
Cora derin bir nefes alıp yaşlarını sildiği sırada Hoseok tebessüm etti.
"Söylesene, biz psikologlara gelen ruhu hasar alan insanların geldiğinde bir sıkıntısı oluyor mu genelde?"
Cora yavaşça başını iki yana salladığında Hoseok tebessümünü genişletti.
"Tüm o bize anlattığı sıkıntılar, geçmişteki sıkıntılar oluyor. Yani güzel Cora'm... İnsanlar ruhlarında izler bırakmış olan yerlerin üstünü kapatırlar. Ama o izler çoğaldıkça ya da içeride git gide yayıldıkça, sen asıl o zaman o yarayı hissedersin. Sadece izi kalmışta olsa, gerçek manada sızladığı tek an üstündeki örtünün uçup gittiği andır."
Cora dudaklarını birbirine bastırdığında tamamen hıçkırıklarını tutmaya çalışmıştı.
"Sen güçlü bir kızsın.
O yüzden sana pes etmek yakışmaz.
Şimdi gülümse ve toparlan.
Çünkü sen bununla baş edebilecek birisin.
Bunu atlatabilecek kadar iyi bir psikologsun."
.