-Azara ime e bukur-i pëshpëriti Azraeli pas një jave. Ajo ishte e bukur, flokët i ishin zgjatur dhe lëkurën e kishte të çelët. Barku saj ishte rritur pak nga hera e fundit-Kam diskutuar me Laurentin. Do të largohemi dhe do të zhvendosemi ku të duash ti. Nuk do të kesh të bësh më me këtë botë mizore. Do jemi vetëm ne të dy, bashkë me vajzën tonë të bukur.
-Unë kam dëgjuar rrahjet e zemrës së vajzës tonë ma douce (e ëmbla ime). Do të doja që ti dëgjoje dhe ti bashkë me mua. Duke të parë ty, unë, Laurenti, Oriana dhe Erisa kemi diskutuar për emrin e vajzës sonë. Mua më pëlqen Azalea, sepse do doja shumë që të kishte emrin e motrës sime të vogël shpirt. Por dua ta diskutoj me ju, nuk dua që ti vendos emrin pa ty. Të dua shpirti im. Të lutem kthehu tek unë përsëri. -i tha duke buzëqeshur nga shkëlqimi i fytyrës së saj.
Dora e tij fërkoi barkun e fryrë të Azarës, dhe ndjeu një goditje të ëmbël. Buzëqeshja u shfaq vetëm në fytyrën e Azraelit kur ai po ndjente goditjet e bebes.
-E ndjen këtë Azara? Unë mendoj se vajza jonë po zgjedh kush është i preferuari i saj-i tha me shaka. Bebi shkelmoi dhe njëherë por Azraeli iu shua buzëqeshje duke shikuar fytyrën e Azarës që ishte gati pa jetë.
Ndihej çuditshëm ta shikoje atë dhe të shihje një fëmijë që po rritej brenda saj, ndërkohë që ajo ishte pa ndjenja. Ndihej gabim që po i përjetonte të gjitha këto momente pa gruan që donte.
-Të lutem vogëlushe, vetëm zgjohu. Unë nuk mund ta rris atë pa ty. Unë nuk kam më jetë pa ty-tha ndërsa trupi i tij po ndihej dhe më bosh. Kishte një boshllëk në zemër për shkak të gjithë lëndimit e dhimbjes që po përjetonte-Të dua këtu pranë meje, në krahët e mi. Dhe ky është urdhër vogëlushe
Zëri iu këput nga fjalët e fundit. Dëgjoi kërcitjen e derës dhe dikë që po afrohej.
-Jam i sigurtë që ajo do të zgjohet Az-tha Killiani pas tij. Azraeli puthi dorën e Azarës dhe u ngrit me ngadalë duke u kthyer nga Killiani.
-Nuk e di se çfarë do të ndodhë. Por nuk dua që ajo të vdes An, nuk e di se si do e përjetoj dhe këtë humbje. Nuk mund të jetoj pa të.-tha dhe për herë të parë u çlirua e filloi të qante kur Killiani e përqafoi.
-Do të jetosh bir. Do jetosh për vajzën tënde-i tha duke u munduar ta ngushëllonte me ato fjalë.
-Kam frikë Killian. Kam shumë frikë se e humbas-tha dhe u çlirua nga krahët e tij duke u kthyer nga Azara-Ishte e vetmja femër që më bëri të dija se çfarë është dashuria për një femër.
-Ajo do të zgjohet. Është e fortë dhe tepër kokëfortë nga çfarë kam parë. -i tha Killiani.
-Unë nuk di si të kujdesem për një fëmijë vetëm. Unë thjesht dua Azarën dhe dua që të jem i lumtur pranë saj dhe pranë fëmijës tim. Si mund ta bëj këtë pa të?
-Ti do të bëhesh baba i mrekullueshëm. Kur ajo të zgjohet do të jetë krenare për ty për atë që ti ke arritur. Të pashë të shkoje nga një burrë që nuk tregoi asnjë kujdes në botë në atë që ishte, tani që nuk ke më frikë të shohësh emocionet si dobësi. Për shkak të kësaj, unë besoj se do të shndërrohesh nga një djalë në një burrë që mund ta rrisë vajzën e tij në mënyrën e duhur.
Azraeli i dëgjoi me vëmendje dhe mbajti frymën kur shikoi dorën e Azarës që lëvizi pak. Mos ndoshta i bënë sytë? I nguli sytë me shpresë, nëse ai veprim do të përsëritej. Dhe njëherë ajo u përsërit dhe Azraeli bërtiti.
-Doktor.
***
-Azara, mund të më dëgjosh?-e pyeti doktori ndërkohë që ajo mbante akoma sytë mbyllur. Lëvizi dorën që ishte kapur nga doktori. Kjo nuk ishte ëndërr, ai nuk kishte parë një iluzion, gjithçka ishte e vërtetë. Disa lot i rrodhën në faqe ndërkohë Laurenti po e shtrëngonte në shpatulla.
-Nuk ka gjë, është në rregull. Nëse më dëgjon më shtrëngo dorën-i tha një zë burri. Ngadalë Azara shtrëngoi dorën e doktorit.
-Shumë mirë Azara-tha doktori. -Tani do të ulim pak dritën në dhomë dhe do të duhet që të hapësh sytë. Në rregull? Ndiqe me sy pa lëvizur kokën.
Dalëngadalë sytë e saj u hapën dhe u takuan me një doktor me sytë ngjyrë gri. Ai i dha një buzëqeshje para se të tunde kokën e të nxirrte nga xhepi një dritë të një elektriku të vogël. Pa dritën që i shkëlqente në sytë e saj edhe e ndoqi siç i thanë. Por dhimbja nga shikimi kaq i gjatë i shkaktoi dhimbje koke.
Ai fiku dritën dhe me buzëqeshje i dha pak ujë. Ajo thithi ujin duke ndjerë freskinë të kalonte në fyt.
-Si e keni emrin?-e pyeti doktori.
-Alamea..jo prit-tha menjëherë duke marrë frymë thellë-Azara. Azara Lyon
-Bukur.-tha doktori dhe Azara ndjeu diçka ta godiste në bark. Ngriti kokën të shikonte se çfarë e shkaktoi këtë dhe vuri re barkun e fryrë. Çfarë ?
-Jam shtatzënë?-pyeti e zëri ju mek-Si ? Çfarë?
Azraeli dëshironte të afrohej por e ndaluan.
-Po. Ju lutem qetësohuni. Ishit në koma, për kaq kohë të gjatë dhe ishe shtatzën kur u plagosët. Por dua të të pyes, e mbani mend se çfarë e shkaktoi këtë aksident?
Azara nuk e kishte mendjen tek ai por tek barku saj dhe lotët i rrodhën në faqe. Por menjëherë iu kujtuan ngjarjet që shkaktoi këtë incident, ju kujtua Azraeli.
-Ku është Azraeli? Çfarë i ka ndodhur atij? -pyeti menjëherë e tmerruar dhe Azraeli u afrua menjëherë nga ana tjetër e shtratit. Lotët i rrodhën më shumë, por nuk mund të lëvizte sepse makineritë nuk ja lejonin. Kështu Azraeli kapi fytyrën e saj me të dyja duart dhe e puthi në buzë. Më pas bashkoi ballin me të sajën
-Mirëserdhe pranë meje shpirt-i tha duke buzëqeshur të dy për herë të parë pas kaq shumë muajsh
-Sa muajshe jam?-pyeti Azara duke u kthyer nga doktori
-7 muajshe-u përgjigj ai i lumtur
-E ke parë gjininë? Më thuaj, çfarë është?-pyeti Azara drejt Azraelit-Kam dëgjuar të më flisni por jo të gjitha i mbaj mend për momentin. Do më duhet që të qetësohem
-Vajzë. Ne do të bëhemi me vajzë-i tha Azraeli duke e puthur dhe njëherë në buzë.
Erisa bashkë me Orianën u shfaqën brenda. E pyetën nëse ishte mirë dhe i treguan gjithçka tjetër. Azara vazhdoi të kujtonte gjithçka tashmë që u qetësua dhe duke kthyer shikimin nga Laurenti ju kujtua fjalimi i tij dhe falja që i kishte kërkuar. Ia bëri me dorë të afrohej dhe ai bëri siç ajo tha.
-Po princeshë?-pyeti ai duke u afrua dhe më afër saj sipas kërkesës.
-Vëllai yt është me të vërtet një trap-i pëshpëriti në vesh duke bërë që të dy të qeshnin si fëmijë-Ti nuk je një përbindësh dhe as unë e as ti nuk jemi njerëzit më të mirë në botë. Askush nuk është përfekt. Nuk ishte faji yt që unë u ndodha këtu, nuk më detyrove ti. Doja thjesht të ndihmoja dhe e bëra. Për këtë jam shumë e kënaqur dhe krenare. Prandaj Lau, dhe pse ti nuk kishe faj e më kërkove falje, unë të kam falur. Dhe duhet dhe ti ta bësh.
Gjithçka ia kishte thënë me zë të ulët në mënyrë që asnjë të mos e dëgjonte. Laurenti buzëqeshi dhe i dha një puthje në ballë.
-Bëhu mirë princeshë.-ia tha në mënyrë urdhërore duke bërë që ajo të qeshte.
***
Pas dy muajsh
Po ndihej më i shqetësuar çdo sekond që kalonte. Zemra Azraelit po rrihte aq shpejt sa kishte frikë se mund t'i dilte nga gjoksi nga momenti në moment. Ndjente piklat e djersës që i rridhnin në ballë nga nervozizmi dhe gjakun që po ndalonte së rrjedhuri mbi damarë.
Azara më në fund po lindte. Në çdo ulërimë që ajo bënte, ndjente një thikë që i ngulej duke filluar në fytyrë e në zemër, duke bërë që ta rimendonte vendimin e tij për të pasur një fëmijë tjetër apo më shumë në të ardhmen. Nuk ishte i sigurtë nëse do mundte të duronte ta shihte gruan e tij përsëri me të tilla dhimbje.
-Do të nxirrja shpirtin nëse do mundja që të të largoja dhimbjen-i pëshpëriti në vesh ndërkohë që shtrëngimi i saj në krahun e Azraelit u shtrëngua më fort.
Thonjtë e saj u ngulën dhunshëm mbi lëkurën e tij duke bërë që të dilte gjak, ndërkohë që ulëriste. Azraeli nuk mund të nxirrte zë nga ajo pak dhimbje që po i shkaktonin thonjt. Ajo dhimbje e vogël nuk krahasohej me atë që ajo po përjetonte.
-Je gruaja më e fortë-i tha doktorresha -Jepi dhe pak
-Nuk mund ta bëj më këtë. Nxirre Az-i tha duke shikuar në mënyrë lutëse me sytë që lotonin drejt tij.
I përkëdheli flokët me dorën e lirë para se ti fshihte lotët.-Ti mund ta bësh. Dhe disa shtyrje të tjera dhe bebja do të jetë jashtë. Hajde shpirt, do të jem këtu me ty
Azara ia nguli thonjt dhe më fort ndërkohë që shtynte e bërtiste nga dhimbja. Ishte kaq e vështirë ta shikoje atë në dhimbje dhe nuk mund të bënte asgjë për këtë.
Një klithmë jehoi nëpër dhomën e spitalit duke i nxjerrë të dy nga qëndrimet e tyre. Azara hodhi kokën poshtë në jastëk e lodhur.
Mjeku vendosi "paketën" e vogël të gëzimeve në gjoksin e saj të zhveshur. Dhe, i gjithë lodhja nga fytyra e saj ishte zhdukur si me magji kur shikoi vajzën e saj. Azraeli u përkul dhe puthi dy dashuritë e jetës së tij.
-Ajo është kaq e vogël-murmuriti duke mos e besuar se vajza tij më në fund ishte këtu.
-Ti je një version i vogël i babait tënd, apo jo Azalea Lyon?– tha Azara me sytë drejt saj.
-A je gati për një udhëtim, princeshë e vogël?-e pyeti Azraeli duke i buzëqeshur vajzës së tij . Azara i puthi kokën dhe i dërgoi një buzëqeshje të ngrohtë si për ti thënë se ia dolën.
Familja tyre u kompletua.
****
Shumë shpejt do të hedh pjesën e fundit. ( Jo sonte). 😄❤️