Ilang minuto akong natahimik lumayo na rin siya sa akin kaya nakakahinga na ako ng maluwag.
My brain is still blank and not working yet. I don't know why he acted like that towards me. Alass is my friend since we were kids, but he didn't act like that in front of me before as time goes by, he becomes clingy to me.
Yung puso ko mahuhulog ng tuluyan kapag natuluyan bumigay.
"Rein?"
Bumalik ako sa ulirat ng marinig ang pagtawag niya sa'kin. Tumingin ako sa kanya kaya hindi ko na naman maiwasang mailang.
"Are you uncomfortable in my presence?" He asked me.
"H-hindi naman.." nakayukong saad ko habang kinakamot ang gilid ng tainga ko.
Kinuha niya ang kamay ko at hinawakan iyon ng dahan dahan. Nalunok ko ang sarili kong laway.
"W-why?" I'm stuttering because of the nervousness I feel.
Ang uri ng kanyang tingin ay kakaiba, ibang-iba hindi na katulad na dati. Mas lumalim ay may malalim na kahulugan ang binibigay niya sa aking tingin.
"Did i make you uncomfortable, bae? Mhmm?" His voice is soft.
Umiling ako kahit ang totoo ay oo.
Ganito din siguro katanga ang damdamin ko pag tinanong ako kung nahuhulog na ako sa kanya.
"Tell me if i do."
"N-no! I mean hindi naman sa ganon." Umiwas ako ng tingin at babawiin na sana ang kamay ko ay nahila niya ito kaya in the end napalapit ako sa kanya.
Excuse me?!! Ser?!!
Binawi ko na talaga ng tuluyan ang kamay ko at lumayo ng konti sa kanya. Ramdam ko ang tingin niyang inoobserbahan ako.
"Alas, can i ask you honestly?" I asked him.
Tumango lang siya sa akin at hinihintay na magtanong ako. Bumuntong hininga ako.
"Why are you acting like that Alas?"
I saw how his flinch.
"What do you mean bae?" He question me.
"Acting like we have something relationship, acting clingy towards on me. I don't understand Alas."
Direct to the point na ang sinagot ko sa kanya. He sigh and he adjusted his seat and faced me.
"Because this is what i want bae," tumingin ako sa kanya.
"What?"
"Bae.." hinawakan niya ang kamay ko at tinignan ako.
"I'm sorry, but i think let's end our friendship."
Napabangon ako sa higaan ng marinig ang pag alarm ng phone ko, tinignan ko ang oras at nakitang alas otso palang ng umaga.
Mula ng sinabi niya 'yon ay nag paalam na rin siyang umalis at iniwan akong nakatulala sa ere.
Oh diba? Nakakaputangina.
Bumangon na ako kahit ang utak ko ay lumilipad pa, paniguradong hindi ako makaka usap mamaya ng maayos.
I went to my balcony and pulled out a cigarette and lit it. I inhaled the smoke before exhaling. The strong wind hit my face. Ang buhok ko ay nililipad ng hangin.
Umagang yosi para sa mga isip na hindi masulusyunan ng gobyerno!
Bakit nadamay ang gobyerno aber?
"Aish!" Frustrated kong ginulo ang buhok ko at humipak na naman sa yosing hawak ko.
Gulong gulo ako hindi ko maintindihan si Alas, hindi ko alam kung ano ang gusto niyang iparating pati siguro insekto hindi din siya maintindihan!
"I'm sorry, but i think let's end our friendship."
"Argh! Bwiset! Anong end our friendship?! Bobo ba siya? Tangina talaga!"
Bumuga ako ng hangin ang nuo ko ay nakakunot na rin. Kay aga aga na sstress ako, bakit niya tatapusin? Hindi ba niya alam ang pakiramdam ng isang taong lonely?!
Hipak lang ako ng hipak ng yosi ko hanggang maubos ito. Sumandal ako sa railing ng balcony ko at tinignan ang ibaba. Napakataas ang mga tao sa ibaba ay parang langgam.
Natahimik ako ng ilang minuto, nanatiling ang tingin ay sa ibaba para akong hinila.
Umalis na ako at pumasok sa kwarto ko, sinimulan kong maghanda ng susuotin at pumasok sa banyo para maligo.
Complete uniform dahil Monday at may pasok. Wala akong balak pumasok ang kaso ngayon ko ipapasa ang chapter 1&2 sa PR2.
Bilang isang mabuting member ay tumutulong pa rin ako. Inayos ko ang itsura ko ayos na ayos kahit hindi lagyan ng make up. Kinuha ko na ang bag ko at laptop tsaka lumabas na, sa 7/11 nalang siguro ako kakain maaga pa namang 10 am ang pasok ko.
Lumabas na ako ng condo ko at naglakad paalis. Nang makarating sa ibaba ay pumara agad ako ng taxi.
"7/11 kuya." Tumango lang ito sa akin.
Inayos ko ang upo ko at inopen ang phone ko. Wala pa akong natatanggap na messages mula kay Alas, pinagsawalang isip ko nalang iyon at tumingin sa labas ng bintana.
Ilang minuto ang lumipas ay hininto na ni kuya ang sasakyan sa harap ng isang 7/11, binigay ko sa kanya ang bayad bago bumaba. Agaw pansin ang kasuotan ko ngunit hindi ko pinansin 'yon.
"Ganda ng uniform ni ate gurl!"
"Ano ba eunice manahimik ka nga parang ito lang una mong makakakita ng ganyan."
"Kahit na noh ang ganda din kaya ni ate, mukhang yayamanin."
"Mayaman talaga yan suot palang at itsura oh."
Napailing ako dahil sa naririnig. Pumasok nalang ako sa loob at sinimulan mag hanap ng makakain, at ng makahanap at nagbayad na ako sa counter at umupo sa gilid ng glass kung saan may upuan at lamesa din nakadikit sa glass. Nilapag ko ang bag at laptop ko sa gilid at sinimulang kumain ng cup noodles.
Hindi halatang favorite ang noodles ah?
Nagmumuni lang ako habang nakatingin sa labas ng tumunog ang phone ko, tinignan ko iyon at nakitang tumatawag si brother!
"Good morning."
"Morning kuya, kay agang kay lamig ah!" Natatawang sabi ko.
"Yeah whatever."
Hulaan ko pangit ang gising neto.
One.. two.. three..
"My dream is ugly, psh." Narinig ko ang mahinang buntong hininga niya. Natawa ako.
"Sorry ah wala kasi ako dyan para pampataboy at pampaganda ng gising at panaginip mo brother." Nang aasar na sabi ko.
"Sige simulan mo ako rein, hindi kita bibigyan ng allowance mo." Nawala ang ngiti ko.
Aba hayuf!
"Kuya! Ito naman dinamay pa allowance ko!" Nagmamaktol na sambit ko.
Sumubo ako ng noodles ko at hinintay siyang mag salita.
"Bakit ka napatawag?" Tanong ko dito.
"Did you eat your breakfast?" He said.
"Currently yes, nasa 7/11 ako kumakain ng noo–"
"Noodles?" Napangiti ako.
"Yes! You know my favorite talaga!"
"Tsk! Mamaya cancer aabutin mo nyan kaka noodles mo Rein!" Nilayo ko sa tainga ko ang phone ng sumigaw ito.
"Hindi mangyayari 'yon! Matibay 'to kuya."
"Okay."
Sasagot na sana ako ng pinatayan niya ako ng tawag.
Aba foetanghena.
"Psh minsan ang sarap mong batukan." Mahinang asik ko habang nakatingin pa rin sa phone na hawak ko.
Linapag ko nalang ito bago pinagpatuloy ang pag kain ko.
"Hi miss may naka upo dito?"
I look at the person who asked me, definitely this person looks familiar. Umiling ako bago pinagpatuloy ang kinakain ko.
"Favorite mo talaga noodles no?" He asked.
Nagtataka ko siyang tinignan. "How did you know?"
Kumibit balikat siya sa akin at ngumiti. Natigilan ako dahil doon.
"I always see you buying cup noodles whenever you came here so i guess it's your favorite." Nagsimula siyang kumain.
Tinignan ko ang kinakain niya at nagulat din na magka parehas kami.
"Is that so, and you?" I asked him, tumungin ito sa akin.
"I like noodles, pampahaba daw ng buhay." Nagkibit balikat lang siya at tinuloy ang kinakain niya.
"Pancit 'yon." Mahinang saad ko bago pinagpatuloy ang kinakain ko.
Narinig ko ang mahinang pagtawa niya kaya nilingon ko siya.
"I know." He chuckles.
Natulala ako pero agad din nakabawi ng nakitang hindi na siya tumatawa. Umiwas ako ng tingin at tinapos na ang kinakain ko.
"10 din ba time ng class mo?"
I look at him and nod. Ngumiti siya ng kunti habang natango.
"Sabay na tayo?"
Natigilan ako, bakit kami sasabay?
"I mean magkatabi lang naman kasi tayo ng room hehe." Napakamot siya sa batok niya.
"Ahh okay." I smiled at him umiwas siya ng tingin ng makita iyon.
Paano niya alam? Did he know me?
Tumayo na ako at ganun din siya, dahil mabuti at pakitang tao tayo ngayon ay tinapon ko sa basurahan ang kalat ko.
"Are we same year and course?" I asked him while walking. Naglalakad na kasi kami ngayon habang papasok.
"Yes." He said.
Tumango lang ako. "I'm studying Bachelor of Science in Psychology."
"I know," he chuckles. Umirap ako ng palihim.
"By the way kanina pa tayo nag uusap hindi ko pa alam name mo." Natatawang saad ko.
Tila naman natauhan siya at napakamot sa kilay.
"W-well Sorry to introduce myself late. I'm Christopher Jay Dañia, you can call me Cj." He smiled at me habang nilalahad ng kamay.
Cj?