14 Φεβρουαρίου.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα κάπως από την αρχή. Κάθε χρόνο ο Δημήτρης από τότε που γεννήθηκε η μικρή τους έκανε κάτι πολύ όμορφο, έπαιρνε δώρα στις γυναίκες του για την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου. Ήταν μια ακόμα αφορμή για να υπάρξει γιορτή στο σπίτι τους. Μαμά και κόρη αποφάσισαν να κάνουν κάτι διαφορετικό φέτος. Έτσι η Άννα μαζί με την Μαργαριταρένια κατέληξαν μία ημέρα νωρίτερα στα μαγαζιά, στο εμπορικό πιο συγκεκριμένα. Είχε ένα σωρό πραγματάκια για αυτή την γιορτή. Η ίδια της δεν ενθουσιαζότανε τόσο όσο η μικρή τους που πραγματικά με το ζόρι την κρατούσε να μην αγοράσει ό,τι υπήρχε σε αρκουδάκι και σε σοκολάτα.
Α-αγάπη μου..μου φαίνεται πως ξεχάσαμε τον λόγο που ήρθαμε..
Μα-συγνώμη μανούλα..
Α-αλλά θα πάρουμε και για σένα κάτι..
Μα-εντάξει..
Ετοίμασαν κάτι που σίγουρα ο Δημήτρης δεν θα περίμενε. Πήραν τα απαραίτητα και μια σοκολάτα για την μικρή και γύρισαν στο σπίτι.
Ήταν πολύ γρήγορες καθώς έφτασαν εκεί αποφασισμένες. Γύρισαν στο σπίτι και η Άννα άρχισε να φτιάχνει το δώρο του, εννοείται με την βοήθεια της Μαργαριταρένιας τους.
Α-λοιπόν..διάλεξε μου τρεις..
Είπε και τις άπλωσε μπροστά της.
Σκεφτόταν κάνοντας διάφορες γκριμάτσες.
Α-άντε μικρή μου..μετά είναι και η δική μου η σειρά..
Μα-εντάξει μαμά μου..θα σου πω..
Α-περιμένω..
Μα-θέλω αυτή..αυτή..και αυτή..
Της αποκρίθηκε δείχνοντας της με το δαχτυλάκι της.
Α-τέλεια..
Μα-μαμά..να δούμε ταινία;
Α-καρδούλα μου..δεν θέλεις να με βοηθήσεις για το δώρο του μπαμπά;
Μα-όχι..εντάξει..θέλω..
Διάλεξε και η Άννα τις δικές της τρεις και άρχισε ο δημιουργικός πυρετός. Η ημέρα ήταν αφιερωμένη σε αυτό που ήθελαν να κάνουν.
Μα-μαμά..να το βάλουμε αυτό εδώ;
Α-αντί για εδώ;
Μα-ναι..
Α-θα μπορούσε..
Μα-και να βάλουμε αυτό εδώ..
Α-θέλεις να το φτιάξεις εσύ;
Μα-μπορώ;
Την ρώτησε και τα ματάκια της έλαμψαν ενώ καθώς έβλεπε την αντίδραση της, δεν μπορούσε παρά να της χαμογελάσει τόσο αυθόρμητα και εννοείται πως η απάντηση της ήταν θετική.
Α-φυσικά και μπορείς μωρό μου..κάντο εσύ..
Το μειδίαμα που υπήρχε στο πρόσωπο της μικρούλας τους ήταν κάτι που την έκανε τόσο ευτυχισμένη.
Μα-μαμά..θα με βοηθήσεις;
Α-φυσικά μωρό μου..
Το τελείωσαν και το τύλιξαν με ένα χαρτί περιτυλίγματος που είχε κόκκινες καρδούλες επάνω, εννοείται πρωτοβουλία της Μαργαριταρένιας τους.
«Στον Δημήτρη,
στον δικό μας παντοτινό έρωτα.
Στον καλύτερο μπαμπά και στον πιο υπέροχο και υποστηρικτικό άνδρα.
Είμαστε οικογένεια και οι πιο τυχερές και ευτυχισμένες γυναίκες του κόσμου.
Όσα ευχαριστώ και να σου πούμε δεν θα είναι ποτέ αρκετά.
-Η γυναίκα σου και η κόρη σου.
(Άννα & Μαργαριταρένια)»
Μα-μαμά που θα το βάλουμε;
Α-θέλεις να το κρύψεις στο δωμάτιο σου για να το δώσουμε στον μπαμπά όταν θα γυρίσει;
Μα-εντάξει..αλλά θα με βοηθήσεις να το κρύψω;
Α-ναι αγάπη μου..
Πήγαν στο δωμάτιο της μικρής τους και αφού σκέφτηκαν τα πάντα το έβαλαν σε ένα σημείο πίσω-πίσω στην ντουλάπα της.
Ύστερα κατευθύνθηκαν προς το σαλόνι.
Μα-μαμά..σκέφτηκα κάτι..
Α-τι σκέφτηκες μικρή μου;
Την ρώτησε καθώς κατέβηκε στο ύψος της ώστε να μπορέσουν να μιλήσουν πιο άνετα, όπως έκανε πάντα άλλωστε.
Μα-να μην κάνουμε μια τούρτα για τον μπαμπά;
Η ίδια της έδειχνε να το σκεφτόταν.
Α-θα μπορούσαμε να προσπαθήσουμε..αλλά τι γεύση θέλεις να έχει;
Μα-Σοκολάτα!!
Είπε με ενθουσιασμό και συνάμα στο πρόσωπο της δημιουργήθηκε ένα μικρός ήλιος.
Α-εντάξει..θα την φτιάξουμε την τούρτα αλλά λέω να την κάνουμε μαζί..θα με βοηθήσεις μωρό μου;
Μα-ναι μανούλα μου..
Α-τέλεια..
Είχε δει μια συνταγή στο Ίντερνετ και είπαν πειραματικά να την φτιάξουν.
Πόσο λάθος μπορεί να πήγαινε;
Πιθανότατα ελάχιστα.
Την ίδια στιγμή ο Δημήτρης μελετούσε μια υπόθεση στην εισαγγελία. Διέκοψε για λίγο την μελέτη του καθώς είδε την ώρα και έτσι πήρε τα πράγματα του.
Βγήκε από το γραφείο του και ενημέρωσε την Αλεξάνδρα που βρισκόταν στο γραφείο της πως είχε σκοπό να λείψει για λίγο, όμως δεν θα αργούσε. Πήγε σε ένα ανθοπωλείο και τους πήρε λουλούδια. Κόκκινα τριαντάφυλλα.
Μια μεγάλη ανθοδέσμη για την Άννα του και μία λίγο μικρότερη για την Μαργαριταρένια τους.
Έγραψε και καρτούλες για την καθεμία ξεχωριστά.
«Σε ευχαριστώ που είσαι το μεγαλύτερο μου όνειρο. Είσαι ο,τι καλύτερο μου έχει συμβεί στην ζωή μου.
Σε ευχαριστώ που δέχτηκες να γίνεις η γυναίκα μου.
Σ'αγαπάω και θα σ'αγαπάω απεριόριστα.»
Το έκλεισε και το έβαλε μέσα σε ένα φακελάκι. Έγραψε και απέξω μια μικρή φράση αλλά τόσο σημαντική.
«Στην ηλιαχτίδα που φώτισε τα πάντα γύρω μου.»
Ο φάκελος μπήκε μέσα στην ανθοδέσμη και τώρα σειρά είχε το δωράκι για την δεύτερη γυναίκα της ζωής του, την κόρη τους.
«Μικρή μου, το σπουδαιότερο δώρο είναι ότι με φωνάζεις μπαμπά.
Από την πρώτη στιγμή που σε κράτησα στην αγκαλιά μου κατάλαβα πως θα γίνεις ένα υπέροχο πλάσμα.
Μία μικρή γυναίκα με ευγενική και πανέμορφη ψυχή.
Ένα πολύτιμο μαργαριτάρι που έδωσε αξία στην ζωή μου.
Σε ευχαριστώ που είμαι ο μπαμπάς σου.
Σ'αγαπάω και θα σ'αγαπάω για πάντα.»
Έκανε ακριβώς το ίδιο. Το μόνο που διέφερε ήταν η αφιέρωση έξω από τον φάκελο.
«Στην μικρή μου ηρωίδα που ομορφαίνει τον κόσμο με την ύπαρξη της.»
Το έβαλε ανάμεσα στα λουλούδια ενώ πήρε τις ανθοδέσμες και επέστρεψε στο γραφείο του στην εισαγγελία. Συνέχισε να μελετά τις υποθέσεις του ενώ του έφεραν και ένα πελάτη για κατάθεση.
Την ίδια στιγμή στο σπίτι, μαμά και κόρη έστηναν την τούρτα τους. Ανακάτευαν το γλάσο με χρωμα ζαχαροπλαστικής για να γίνει κόκκινο, η μικρούλα τους δηλαδή. Η Άννα ετοίμαζε τα υπόλοιπα.
Μα-μαμά..
Α-πες μου μωρό μου..
Μα-καλά το κάνω;
Α-ναι..πολύ καλά το κάνεις..
Της απάντησε ρίχνοντας μία μάτια σε αυτό το κομμάτι της συνταγής.
Μα-να μην βάλουμε και άλλο χρώμα;
Α-γιατί να βάλουμε μωρό μου;
Μα-μα δεν βγαίνει τόσο κόκκινο..
Α-να δω;
Μα-ναι..
Της έδωσε το μπολ να ρίξει μια ματιά.
Α-έχεις δίκιο..
Μα-να βάλω εγώ;
Α-ναι αλλά μόνο μία σταγόνα..δεν θέλουμε να γίνει πολύ σκούρο το κόκκινο..
Μα-εντάξει μανούλα..
Χαμογέλασαν η μία στην άλλη πονηρά και ενώ η μικρή πρόσθεσε αυτό που χρειαζόταν συνέχισε να ανακατεύει.
Μα-μανούλα μου..
Α-πες μου αγάπη μου..τι θέλεις να με ρωτήσεις;
Μα-εμείς το χρώμα δεν θα το καταλάβουμε όταν το φάμε;
Α-όχι μωρό μου..γιατί είναι ειδικό για τα γλυκά..οπότε δεν θα πάθουμε τίποτα..
Μα-δηλαδή δεν θα γίνουν κόκκινα τα δόντια μας;
Την ρώτησε ενώ σχεδόν αμέσως της χαμογέλασε όσο μπορούσε να φαίνονται τα δοντάκια της ώστε να της το δείξει και η Άννα γέλασε.
Α-βρε ζουζούνι..βρε ζουζούνι..
Την φίλησε απαλά στα μαλλάκια της και γύρισε ξανά να την κοιτάξει.
Α-είσαι μεγάλο πειραχτήρι το ξέρεις;
Μα-όμως έχω άδικο μανούλα;
Α-όχι μωρό μου..μόνο που το χρώμα δεν θα βγει στα δόντια μας..δεν θα γίνουν κόκκινα..αλλά θα το κάνει ακόμα πιο όμορφο αυτό που φτιάχνουμε..θα με βοηθήσεις τώρα να το στήσουμε;
Μα-Ναι!
Της απάντησε η μικρή τους όλο χαρά ενώ ξεκίνησαν να στήνουν την τούρτα. Έβαλαν όλη τους την τέχνη και την αγάπη. Έτσι η τούρτα πραγματικά βγήκε πανέμορφη. Όπως ακριβώς την ήθελαν.
Ύστερα την έβαλαν στο ψυγείο για παγώσει.
Ο Δημήτρης θα αργούσε στην δουλειά και έτσι αποφάσισαν να καθίσουν στο σαλόνι να φάνε για αλλαγή, βλέποντας μία ταινία.
Πέρασε ευχάριστα η ώρα τους.
Αποφάσισαν μετά να παίξουν με τα παιχνίδια της μικρής για αρχή, αργότερα κάθισαν και διάβασαν ένα βιβλίο σχετικά με τα συναισθήματα.
Η ώρα είχε περάσει.
Η Μαργαριταρένια τους ήταν εξαντλημένη και κοιμήθηκε στην αγκαλιά της μαμάς της ενώ η Άννα χάζευε στην τηλεόραση διάφορες ειδήσεις. Ακούστηκαν μετά από λίγο κλειδιά στην πόρτα και γύρισε να τον κοιτάξει.
Α-Δημήτρη;
Δ-εδώ είμαι αγάπη μου..μόλις ήρθα..
Αντάλλαξαν ένα γλυκό φιλί στα χείλη με τον Δημήτρη να γονατίζει μπροστά τους στο μέρος της μικρής και άρχισε να την χαϊδεύει απαλά και να της μιλάει τρυφερά.
Δ-καρδούλα μου..γύρισα..
Μετά άρχισε και εκείνη να την χαϊδεύει απαλά καθώς η μικρή κάπως ανταποκρινόταν μέσα στον ύπνο της.
Α-Μαργαριταρένια μου..ήρθε ο μπαμπάς..θέλεις να σηκωθείς;
Μα-τώρα μανούλα..
Της απάντησε εμφανώς νυσταγμένη.
Έτριβε με τα χεράκια της τα ματάκια της.
Έκανε αρκετή ώρα να τα ανοίξει ενώ όταν αντίκρυσε τον μπαμπά της το βλέμμα της περιείχε ένα μικρό παράπονο.
Μα-μπαμπά μου..
Τύλιξε τα χεράκια της γύρω του για να βρεθεί στην αγκαλιά του ενώ κούρνιασε στον ώμο του.
Α-μου φαίνεται πως κάποια νυστάζει πολύ..
Είπε ενώ δεν σταμάτησε στιγμή να χαϊδεύει την μικρούλα τους στο σωματάκι της.
Δ-τι ώρα είναι;
Α-σε λίγο πρέπει να πάει για ύπνο..άργησες πολύ σήμερα..
Δ-το ξέρω..αλλά είχα πολύ δουλειά στην εισαγγελία..
Α-δεν πειράζει..
Του απάντησε και στο πρόσωπο της σχηματίστηκε ένα μικρό μειδίαμα.
Α-όλα καλά..
Δ-της έχω πάρει και ένα δωράκι..να μην της το δώσω;
Συνέχιζε η Άννα να την χαϊδεύει αυτή την φορά στο προσωπάκι της.
Α-κοιμήθηκε..άστο καλύτερα..της το δίνεις αύριο..
Δ-σίγουρα;
Α-ναι..δεν πειράζει..θα της αρέσει εξίσου..μην ανησυχείς..
Δ-την πάω τότε στο κρεβάτι της..
Α-εντάξει..
Την άφησε προσεχτικά εκεί.
Ξέπλεξε τα χεράκια της από γύρω του και την ξέντυσε χωρίς να την ξυπνήσει και ύστερα της φόρεσε τις πιτζάμες της.
Την φίλησε τρυφερά στο μέτωπο και την σκέπασε με την κουβέρτα της.
Δ-καληνύχτα μικρή μου ηρωίδα..σ'αγαπάω όσο δεν φαντάζεσαι..
Μα-κι γώ..
Του απάντησε μέσα στον ύπνο της λίγο πριν φύγει από κοντά της και εκείνος χαμογέλασε.
Δ-καληνύχτα μικρή μου..
Την χάιδεψε όσο πιο απαλά μπορούσε στο προσωπάκι της. Έπειτα σηκώθηκε, βγήκε από το δωμάτιο της κόρης τους και έκλεισε πίσω του την πόρτα. Κατευθύνθηκε προς το σαλόνι.
Πήρε την ανθοδέσμη στα χέρια του και αφού σκάναρε τον χώρο και δεν την βρήκε και αφού άκουγε θορύβους από την κουζίνα, πήγε εκεί.
Η Άννα τακτοποιούσε κάτι τελευταία πράγματα στα ντουλάπια.
Τα μάτια τους συναντήθηκαν και έτσι αντάλλαξαν κάποιες κουβέντες.
Α-όλα εντάξει με την μικρή;
Δ-ναι..κοιμάται στο κρεβάτι της..μην ανησυχείς..
Εμφάνισε την ανθοδέσμη και της την έδωσε.
Εκείνη σταμάτησε όσα έκανε και πήγε κοντά του.
Δ-χρόνια μας πολλά μωρό μου..
Την πήρε στα χέρια της και το μάτι της έπεσε στον φάκελο.
Α-δεν χρειαζόταν..το ξέρεις..στο κάτω κάτω δεν χρειάζεται να γιορτάζουμε συγκεκριμένα σήμερα..
Δ-το ξέρω..
Α-δεν χρειαζόταν..
Δ-όμως..είναι ένας ακόμα λόγος η σημερινή μέρα για να γιορτάζω τις γυναίκες της ζωής μου..
Α-καλά..
Αντάλλαξαν πονηρά βλέμματα και έπιασε στα χέρια της τον φάκελο. Είδε πως έγραφε κάτι πίσω και επέλεξε να το διαβασει δυνατά..
«Στην ηλιαχτίδα που φώτισε τα πάντα γύρω μου.»
Τα μάτια της τον κοιτούσαν με τόση αγάπη και στο πρόσωπο της σχηματίστηκε ένα πανέμορφο μειδίαμα.
Α-δεν ξέρω τι να πω..
Δ-διάβασε και το μέσα..
Α-θα κλαψω περισσότερο από ότι τώρα;
Δ-δεν ξέρω..εσύ θα μου πεις..
Άνοιξε τον φάκελο και διάβασε την κάρτα που της είχε γράψει.
«Σε ευχαριστώ που είσαι το μεγαλύτερο μου όνειρο. Είσαι ο,τι καλύτερο μου έχει συμβεί στην ζωή μου.
Σε ευχαριστώ που δέχτηκες να γίνεις η γυναίκα μου.
Σ'αγαπάω και θα σ'αγαπάω απεριόριστα.»
Από τα μάτια της δεν σταμάτησαν να κυλούν δάκρυα.
Α-και εγώ σ'αγαπάω απεριόριστα..
Με τους αντίχειρες του, της εξαφάνισε τα δάκρυα.
Την φίλησε απαλά στο μέτωπο και την πήρε αγκαλιά. Τον έσφιξε τόσο με τα δυο της χέρια, ένιωθε ασφάλεια σε εκείνον, μαζί του.
Α-σε ευχαριστώ..σε ευχαριστώ..
Δ-εγώ σε ευχαριστώ..
Α-σε ευχαριστώ που είσαι εδώ..
Δ-μόνο εδώ θα ήθελα να είμαι..μαζί σας..στην αγκαλιά σου..
Α-και εγώ το ίδιο..μόνο εδώ..
Τα μάτια τους ενώθηκαν ξανά. Τα χέρια του αυτή την φορά πέρασαν στο πρόσωπο της όπως και τα δικά της στον σβέρκο του.
Δ-δεν θέλω να ξαναδώ τα μάτια σου δακρυσμένα..
Α-αυτό δεν μπορώ να σου το υποσχεθώ..όσο μου κάνεις τέτοιου είδους εκπλήξεις δεν γίνεται..
Δ-άρα θα τα βλέπω για πάντα δακρυσμένα;..γιατί δεν υπάρχει περίπτωση να σταματήσω να σου κάνω τέτοιες εκπλήξεις..
Α-για πάντα;
Η Άννα στο άκουσμα της λέξης γέλασε ενώ ο Δημήτρης την κοίταζε πονηρά.
Δ-γιατί γελάς;
Α-έμαθα να μην πιστεύω στο «για πάντα»..το ξέρεις..
Δ-εγώ πιστεύω πως μπορώ να κάνω κάτι για να σου αλλάξω γνώμη..
Α-όπως;
Τα μάτια τους πετούσαν σπίθες, ήρθαν σε απόσταση αναπνοής και έτσι στην προσπάθεια της να τον πειράξει ήθελε να απομακρυνθεί.
Εκείνος έφερε το πρόσωπο της στο οπτικό του πεδίο, δάγκωσε τα χείλη του ελάχιστα και η Άννα τον φίλησε.
Έμπλεξε την γλώσσα του στην δική της και βρήκε την ευαίσθητη χορδή της όπως πάντα.
Χωρίστηκαν όμως.
Έπρεπε, με δική της πρωτοβουλία.
Α-πάμε..στο δωμάτιο μας;
Οι ανάσες τους ήταν γρήγορες όμως δεν το σκέφτηκαν παραπάνω, πήγαν αμέσως επάνω.
Έκλεισε ο Δημήτρης την πόρτα πίσω τους όπως εκείνη τον περίμενε ήδη στο κρεβάτι.
Δεν έχασαν στιγμή.
Ο Δημήτρης πλησίασε το κρεβάτι τους με την Άννα να πηγαίνει προς το μέρος του.
Ήταν γονατισμενη πάνω στο κρεβάτι και σήκωσε το βλέμμα της ώστε να αντικρίσει το δικό του.
Και από τα μάτια των δύο τους έσταζε ο έρωτας και ο πόθος.
Έπιασε με τις άκρες των δακτύλων της την γραβάτα του και τον έφερε σιγά σιγά προς το μέρος της.
Τα πρόσωπα τους βρίσκονταν σε απόσταση αναπνοής.
Ο Δημήτρης άγγιξε ελάχιστα τα χείλη του στα δικά της.
Τότε κοίταξαν ο ένας τον άλλον μέσα στα μάτια. Ήταν σαν να του έδινε το πράσινο φως για να κάνει ότι ξέρει αυτός καλύτερα.
Ένωσε παθιασμένα τα χείλια τους.
Οι γλώσσες τους μπλέχτηκαν σε ένα χορό γεμάτο έρωτα και ανάγκη.
Η Άννα ξελυσε γρήγορα την γραβάτα του και την πέταξε κάτω στο πάτωμα με τον Δημήτρη να την παίρνει στην αγκαλιά του χωρίς να χάσουν επαφή τα χείλη τους.
Την έσφιξε πάνω στο σώμα του και τα χείλη του άρχισαν να περιπλανιουνται στον γυμνό λαιμό της αφήνοντας της υγρά φιλιά.
Την κόλλησε πάνω στον τοίχο και την κοίταξε μέσα στα μάτια.
Δ-Σε θέλω..τόσο πολύ..
Α-Και εγώ..έρωτα μου..
Η Άννα δεν έχασε στιγμή και ένωσε τα χείλη τους, ψιθυρίζοντας του ανάμεσα στα φιλιά να πάνε στο κρεβάτι.
Την κράτησε στην αγκαλιά του και την ξάπλωσε σιγά σιγά επάνω στο κρεβάτι.
Τύλιξε τα πόδια της γύρω από την μέση του.
Ήδη μπορούσε να νιώσει πόσο σκληρός είχε γίνει και αυτό την έκανε να τον θέλει ακόμα περισσότερο Η τριβή μεταξύ τους είχε αυξηθεί ακόμα περισσότερο.
Ο Δημήτρης δεν είχε σταματήσει να την φιλάει σε όλο το μήκος του λαιμού αφήνοντας της σημάδια.
Της έβγαλε γρήγορα την μπλούζα και την πέταξε κάτω στο πάτωμα.
Η γλώσσα του ακολουθούσε ένα μονοπάτι πάνω στο γυμνό της δέρμα.
Με τα δάκτυλα του κατέβασε σιγά σιγά τις τιράντες του σουτιέν της, αφαιρώντας της το τελικά.
Α-Δημήτρη.., είπε αναστεναζοντας.
Ο Δημήτρης δεν της έδωσε καμία απάντηση,
της αφαίρεσε το κάτω μέρος που φορούσε και τώρα η Άννα ήταν μόνο με το εσώρουχο.
Τα χέρια της πήγαν στο πουκάμισο του και άρχισε να του το ξεκουμπωνει με αργές κινήσεις.
Τα δάκτυλα του Δημήτρη μπλέχτηκαν με τα δικά της και με δύναμη άνοιξε το πουκάμισο του,
με κουμπιά να πέφτουν κάτω στο πάτωμα.
Έβγαλε το παντελόνι του και ξαναξαπλωσε πάνω της, φιλώντας την παθιασμένα στα χείλη.
Α-Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο σε θέλω..δεν μπορείς.., είπε με κομμένη την ανάσα.
Δ-Και όμως μπορώ..γιατί σε ξέρω καλύτερα από τον καθένα..
Α-Άλλη μια μαγική ικανότητα σας αγαπημένε μου συνάδελφε..;
Τον ρώτησε κοιτάζοντας τον πονηρά.
Δ-Μπορείς να πεις πως ναι..
Της απάντησε γελώντας και φιλώντας την τρυφερά στα χείλη.
Τα χέρια της Άννας οδηγήθηκαν στο εσώρουχο του με τον Δημήτρη να την βοηθάει να το αφαιρέσει,
με τον ίδιο στην συνέχεια να αφαιρεί το δικό της.
Ο Δημήτρης την κοίταξε μέσα στα μάτια και της χάιδεψε τρυφερά το πρόσωπο.
Δ-Πανέμορφη μου..πραγματικά δεν ξέρω πως έχω σταθεί τόσο τυχερός και σε έχω στην ζωή μου..είσαι το πιο όμορφο μου έχει συμβεί..σ'αγαπάω τόσο πολύ..
Α-Εγώ είμαι η τυχερή..που μπήκες στην ζωή μου..και την γέμισες με φως..και χρώματα..σε λατρεύω Δημήτρη μου..σ'αγαπάω τόσο πολύ..έρωτα μου.., είπε και τον φίλησε παθιασμένα στα χείλη.
Μπήκε αργά μέσα της, με την Άννα να ανοίγει ορθανοιχτα τα μάτια της από την ηδονή που ένιωθε.
Οι κινήσεις του ήταν αργές και αυτό έκανε και τους δύο να απολαμβάνουν ακόμα περισσότερο αυτή την στιγμή.
Τα χείλη του της φιλούσαν σε όλο το μήκος του λαιμού της μέχρι που η γλώσσα του έφτασε στο στήθος της, κάνοντας κυκλικές κινήσεις γύρω από την θηλή της.
Έπλεξε τα δάχτυλα του ενός χεριού της στα μαλλιά του και τα τραβούσε ελάχιστα, οπότε ένιωθε την ηδονή να κατακλύζει το κορμί της και το άλλο χέρι της βρισκόταν στην μέση του και τον πίεζε εκεί ώστε να μπει περισσότερο μέσα της.
Α-Δημήτρη..Δημήτρη..
Δ-Πόσο μου αρέσει όταν σε ακούω να φωνάζεις το όνομα μου..φώναξε το ξανά..
Α-Δημήτρη..συνέχισε..συνέχισε..μην σταματάς..
Επιτάχυνε τις κινήσεις του και μπαινοβγαίνε γρήγορα μέσα της.
Τα δάχτυλα τους ήταν μπλεγμένα, με τα χέρια τους από τις κινήσεις που έκαναν να τσαλακώνουν ακόμα περισσότερο το σεντόνι.
Α-Δημήτρη..δεν θα αντέξω άλλο..δεν..
Ένωσε τα χείλη τους πριν προλάβει να του πει αυτό που ήθελε.
Τελείωσαν μαζί και ο ένας αναστεναξε στο στόμα του άλλου.
Ξάπλωσε δίπλα της και την γύρισε να την κοιτάξει. Ένα τεράστιο χαμόγελο ήταν ζωγραφισμένο στο πρόσωπο του.
Α-Σ'αγαπάω..
Δ-Εγώ να δεις..
Της αποκρίθηκε και την ξαναφιλησε τρυφερά στα χείλη.
Εκείνη κουρνιάσε στην αγκαλιά του και εκείνος την σκέπασε με το πάπλωμα.
Δ-Δεν θέλω να κρυώσει η αγάπη μου..
Α-Μου αρέσει τόσο πολύ που είσαι τόσο προστατευτικός..
Ένα γελάκι ξέφυγε τότε από τα χείλη της και εκείνος της χάιδευε απαλά το πρόσωπο, την χάζευε.
Δ-Για εσένα..και την μικρούλα μας θα κάνω τα πάντα..για να είστε ασφαλείς και ευτυχισμένες..μην το ξεχάσεις ποτέ αυτό..ποτέ..
Την φίλησε τρυφερά στο μέτωπο ενώ μετά από λίγα λεπτά η Άννα έκλεισε τα μάτια της όμως τα άνοιξε σχεδόν αμέσως.
Α-ξέχασα να σου δώσω κάτι..
Του αποκρίθηκε και γύρισε να τον κοιτάξει.
Δ-τι;
Α-ένα δώρο..
Τράβηξε το πάπλωμα, το τύλιξε γύρω της και τον άφησε με το σεντόνι.
Δ-Άννα..
Α-δώσε μου μισό λεπτό..
Ντύθηκε και βγήκε από το δωμάτιο τους. Οδηγήθηκε στο δωμάτιο της μικρής τους όπου είχαν κρύψει το δώρο του Δημήτρη.
Η Μαργαριταρένια τους κοιμόταν τόσο ήσυχα.
Όταν την είδε χαμογέλασε τόσο πολύ ενώ προσπάθησε και τα κατάφερε να ανοίξει την ντουλάπα και να πάρει το δώρο όσο πιο αθόρυβα γινόταν.
Δεν την πλησίασε, φοβόταν να μην την ξυπνήσει και έτσι κατευθύνθηκε προς την κρεβατοκάμαρα τους.
Έκλεισε την πόρτα πίσω της και αντίκρυσε αυτό που δεν περίμενε.
Α-θα το ξεχνούσα τελείως..
Δ-τι είναι αυτό;
Α-αυτό είναι για σένα αγάπη μου..
Είπε και στο πρόσωπο της σχηματίστηκε ένα γλυκό και ταυτοχρονα πανέμορφο μειδίαμα όταν του το έδωσε.
Α-άνοιξε το.
Το πήρε από τα χέρια της και άνοιξε την σακούλα.
Η Άννα είχε βάλει μια καρτούλα μέσα και ήταν το πρώτο πράγμα που πήρε στα χέρια του.
Α-διάβασε το.
Ζέσταινε την καρδιά του που την έβλεπε τόσο χαρούμενη. Στην πορεία κάθισε ξανά δίπλα του στο κρεβάτι ενώ εκείνος άρχισε να διαβάζει φωναχτά την κάρτα.
«Στον Δημήτρη,
στον δικό μας παντοτινό έρωτα.
Στον καλύτερο μπαμπά και στον πιο υπέροχο και υποστηρικτικό άνδρα.
Είμαστε οικογένεια και οι πιο τυχερές και ευτυχισμένες γυναίκες του κόσμου.
Όσα ευχαριστώ και να σου πούμε δεν θα είναι ποτέ αρκετά.
-Η γυναίκα σου και η κόρη σου.
(Άννα & Μαργαριταρένια)»
Δ-εγώ τώρα τι πρέπει να πω;
Α-ελααα..άνοιξε να δεις και το δώρο σου..
Δ-εντάξει..
Είχε ήδη συγκινηθεί. Δεν το περίμενε με τίποτα.
Παρατηρούσε τα πάντα όπως και το χαρτί περιτυλίγματος με τις καρδούλες.
Δ-προσθήκη της μαργαριταρένιας;
Α-μα φυσικά..ήθελε να στο δώσει εκείνη αλλά τελικά δεν έγινε..όμως δεν πειράζει..έλα άνοιξε το..
Το άνοιξε με προσοχή ενώ με την άκρη του ματιού του την χάζευε, ενθουσιαζότανε σαν μικρό παιδάκι, πολύ περισσότερο από εκείνον.
Χαιρόταν με την χαρά της, έλαμπαν τα μάτια της συνεχώς όπως έλαμψαν και τα δικά του όταν είδε το δώρο. Συγκινήθηκε αμέσως, επεξεργαζόταν με τα δάχτυλα του τις εικόνες, τις χάιδευε.
Αυτό που έφτιαξαν μαμά και κόρη ήταν πραγματικά πανέμορφο. Είχαν ετοιμάσει ένα άλμπουμ με φωτογραφίες δικές τους. Αλλά πολύ πιο όμορφο. Ήταν αυτοσχέδιο. Αναμνήσεις από τον γάμο τους, όταν κράτησαν στην αγκαλιά τους την μικρούλα τους ύστερα αφοτου βρέθηκαν ξανά μαζί και στα γενέθλια της μικρής τους όταν έγινε ενός, κάποιες από όσες απεικονιζόταν. Γύρισε και την κοίταξε.
Την φίλησε στο μέτωπο και εκείνη κουρνιασε στο στήθος του.
Α-σου άρεσε;
Δ-σας ευχαριστώ..είναι ο,τι ομορφότερο έχω λάβει ποτέ..είστε η ζωή μου..
Α-αγάπη μου..
Τον χάιδεψε απαλά στο πρόσωπο και τα χείλη του ακούμπησαν τα μαλλιά της, αφήνοντας της ένα τρυφερό φιλί.
Δ-σε λατρεύω πανέμορφη μου..
Α-και εγώ..πολύ..
Του χαμογέλασε πλατιά και εκείνος της το ανταπέδωσε. Το χάζευαν ενώ στην πορεία την χάζευε ο Δημήτρης.
Όταν κατάλαβε πως κοιμήθηκε άφησε το δώρο τους στο κομοδίνο του ενώ την φίλησε όσο πιο απαλά μπορούσε στα χείλη, ήταν ο τρόπος του για να της πει ευχαριστώ. Ένας από τους πολλούς αλλά συνάμα τόσο αυθόρμητος και όμορφος.
Δ-Χρόνια μας πολλά έρωτα μου..σε λατρεύω..
Η Άννα χαμογέλασε μέσα στον ύπνο της.
Δεν μπορούσε να πάρει τα μάτια του από πάνω της.
Στην θέα της τον πήρε και εκείνος γλυκά ο ύπνος, έχοντας την γυναίκα της ζωής του στην αγκαλιά του.