«Υπάρχει λόγος;»

«Η αλήθεια..»

Α-σουυσσς..ησύχασε αγάπη μου..εδώ είμαι..,
είπε και άρχισε να την χαϊδεύει στο σωματάκι της απαλά και χαμογέλασε.
Ήταν αρκετά ανήσυχη και έτσι το χέρι της δεν έφυγε από κοντά της σαν να είχε μια διαίσθηση,
πως κάτι θα συνέβαινε.
Την άφησε για λίγο όταν ηρέμησε και χάζευε την νυχτερινή Αίγινα.
Ήταν πραγματικά πανέμορφα.
Είχε χαθεί εκεί, είχε απορροφηθεί για λίγο στις σκέψεις της όμως προσγειώθηκε απότομα όταν η μικρούλα έκανε ένα θόρυβο μέσα
στον ύπνο της γιατί προσπαθούσε να βολευτεί και δεν μπορούσε.
Πήγε κοντά της και την χάιδεψε λίγο στο κεφαλάκι της για να την ηρεμήσει.

Α-εδώ είναι η μαμά μωρό μου..μην ανησυχείς..

Είπε και την σκέπασε λίγο περισσότερο
με την κουβερτούλα που είχε για εκείνη στο σωματάκι της ώστε να μην κρυώσει.
Εκείνη την στιγμή χτύπησε η πόρτα ελαφρά.
Η Άννα βεβαιώθηκε πως η μικρή ακόμα κοιμόταν και πήγε να ανοίξει.
Είχε και έτοιμη την απάντηση σε οποιαδήποτε ερώτηση θα της έκαναν.
Όμως έκανε λάθος γιατί δεν ήταν κάποιος
από το προσωπικό του ξενοδοχείου.
Ήταν ένας άνδρας και στεκόταν πλάτη.
Κάτι επάνω του, της φαινόταν οικείο αλλά δεν μπορούσε να καταλάβει τι.

Α-έχετε κάνει λάθος δωμάτιο.

Μέχρι που γύρισε ο άνδρας και
την κοίταξε κατά πρόσωπο.
Όταν τον είδε ανέπνεε με δυσκολία.

Α-πες..μου..ότι..δεν..ονειρεύομαι..
Δ-εδώ είμαι αγάπη μου..Μπροστά σου.
Α-αποκλείεται..

Είπε και σκούπισε τα δάκρυα της ενώ πήγε
να κλείσει την πόρτα απότομα πίσω της.
Μέχρι που ο Δημήτρης μπήκε μέσα στο δωμάτιο.
Η Άννα άνοιξε την μπαλκονόπορτα για να βγει να πάρει αέρα και εκείνος την ακολούθησε κλείνοντας την πίσω του.

Α-εσύ..δεν είσαι νεκρός..;
Δ-από ότι βλέπεις..όχι..δεν είμαι..
Α-και γιατί όλο αυτό..;..εξήγησε μου..

Δεν μπορούσε να αρθρώσει λέξη.
Δεν ήξερε τι να της πει.
Η καρδιά της είχε σπάσει οριστικά.
Ακόμα και το τελευταίο κομματάκι που είχε ομορφύνει η μικρούλα της,
τώρα δεν υπήρχε πια.

Α-ΓΙΑΤΙ..ΜΟΥ ΚΑΤΕΣΤΡΕΨΕΣ ΤΗΝ ΖΩΗ..;..ΓΙΑΤΙ..;.., ήθελε να ξεσπάσει και έτσι ανέβηκε ο τόνος της φωνής της, έπρεπε να του τα πει. Να φύγει αυτό το βάρος από μέσα της.

Α-ΤΟ ΗΞΕΡΕΣ..;..ΟΤΙ ΗΜΟΥΝ ΕΓΚΥΟΣ ΣΤΗΝ ΚΟΡΗ ΜΑΣ..ΟΤΑΝ ΜΠΗΚΑ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΦΥΛΑΚΗ ΤΟ ΗΞΕΡΕΣ..;
δεν της απάντησε ενώ δεν είχε κουράγιο και η ίδια της να του φωνάξει άλλο.
Ένιωθε πως βάδιζε σε ένα τεντωμένο σκοινί και ήταν έτοιμη ανά πάσα στιγμή να χαθεί στο κενό που υπήρχε από κάτω της.