«Υπάρχει λόγος;»

«Τελευταίες στιγμές..»

Οι μέρες πέρασαν και είχε συνέλθει σχεδόν εντελώς η Άννα.
Το σώμα της είχε επανήλθε στον μεγαλύτερο βαθμό που ήταν αυτό εφικτό όπως πριν, ενώ η μικρούλα της συνέχισε να βρίσκεται στην εντατική όμως πήγαινε πολύ καλύτερα.
Την άφησαν να πάει να την δει.
Ολόκληρη την μέρα. Εξαιτίας της Αγγελικής.
Δεν μπορούσε να την πάρει αγκαλιά.
Εξακολουθούσαν να μην την αφήνουν.
Δεν ήθελε να γυρίσει πίσω.
Δεν ήθελε να μπει ξανά στην φυλακή.
Λίγες μέρες πριν είχε την μικρούλα της να την κρατάει, τώρα δεν είχε τίποτα.
Δεν είχε κανέναν.
Τα δάκρυα δεν σταμάτησαν να τρέχουν από τα μάτια της. Σαν να την ήξερε το μικροσκοπικό της πλασματάκι πως θα την έχανε για λίγο και ήταν πολύ ανήσυχη εκείνο το πρωί.
Έκλαιγε πολύ και της ήταν πολύ δύσκολο να την ηρεμήσει.
Την χάιδευε στο κεφαλάκι της σχεδόν συνέχεια ενώ παράλληλα της μιλούσε.

Α-ησύχασε μωρό μου..εδώ είμαι..εδώ είναι η μαμά..ηρέμησε..μαργαριταρένια μου..εδώ είμαι..δεν θα φύγω..

Είπε και στα χείλη της υπήρχε ζωγραφισμένο ένα μικρό μειδίαμα προσπαθώντας να πείσει τον εαυτό της πως όσα ένιωθε δεν έπρεπε να τα μεταδώσει στο μωρό και δεν ήθελε να το κάνει.
Για αυτό άλλωστε προσπαθούσε.

Α-έλα καρδούλα μου..ησύχασε..εδώ είμαι..μαζί σου..

Μετά από αρκετή ώρα κατάφερε και την ηρέμησε.
Ζήτησε να της φέρουν το μπιμπερό για να την ταΐσει όπως και έκανε ενώ αφού σκούπισε τα δάκρυα της, συνέχισε να της μιλάει έχοντας ένα μικρό χαμόγελο στα χείλη της.

Α-είσαι τόσο όμορφη..αγάπη μου..μοιάζεις πολύ στον μπαμπά..το ξέρεις; Η μυτούλα σου και τα χειλάκια σου..είναι δικά του.

Το είπε καθώς την τάιζε και η μικρή την κοιτούσε με μεγάλη προσοχή ενώ το πρόσωπο της Άννας ήταν ήρεμο και ξαφνικά φώτισε περισσότερο όταν ανέφερε τον Δημήτρη.

Α-θυμάσαι που σου μιλούσα για τον μπαμπά..; Θυμάσαι καρδούλα μου..;
Ο μπαμπάς μπορεί..να μην έρθει να σε δει..αλλά αυτό δεν σημαίνει..ότι δεν σ'αγαπάει..ο μπαμπάς σε λατρεύει μωρό μου..μας λατρεύει και τις δυο..και τώρα είναι εκεί ψηλά..και μας προστατεύει..

Σκούπισε ένα δάκρυ που είχε τρέξει από το μάτι της και γέλασε ελαφρώς ώστε να μην καταρρεύσει μπροστά στο μωρό καθώς προσπαθούσε να μείνει δυνατή ενώ συνέχισε να της διηγείται σχετικά με τον Δημήτρη. Τον μπαμπά της.

Α-ακόμα και όταν εγώ..δεν θα είμαι εδώ μαζί σου..θα είναι ο μπαμπάς..ναι ψυχούλα μου..είναι πάντα μαζί μας..και είναι τόσο όμορφος..έχει την πιο όμορφη και μεγάλη καρδιά που έχω γνωρίσει..είμαι σίγουρη πως και εσύ θα την έχεις όταν μεγαλώσεις..ήθελε πάντα να βοηθάει τους ανθρώπους..του άρεσε πολύ..όπως και τα μεγάλα ταξίδια..και εμείς θα κάνουμε το πρώτο μας μεγάλο ταξίδι μωρό μου..όταν θα δυναμώσεις..θα πάμε ένα ταξίδι οι δυο μας..εντάξει; Σου το υπόσχομαι..θα περάσουμε πολύ όμορφα.