ဝိန်းရိဖန် ကားပေါ်မှဆင်းလာပြီးနောက် ဆံပင်ကိုသေသေသပ်သပ်ဖြစ်အောင်ပြန်လုပ်ရင်း တံခါးဝဆီသို့လျှောက်လာလိုက်သည်။ တိုက်တိုက်ဆိုင််ဆိုင် ဘယ်အချိန်ကတည်းကရောက်နေမှန်းမသိသည့် မုချန်ယွင်နှင့် ထိပ်တိုက်ဆုံပြီး သူ့ဘက်မှ စ၍နှုတ်ဆတ်လာ၏။
"ရိဖန်ကျဲ ၊ မင်္ဂလာနံနက်ခင်းပါ"
ဝိန်းရိဖန် ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်ရင်း ;
"မင်္ဂလာနံနက်ခင်းပါ"
အဆောက်အဦးထဲဝင်လာခဲ့သည်။
ဝိန်းရိဖန်က အခုလေးတင် စန်းရန်လုပ်သွားသည့်အပြုအမူကိုပြန်တွေးမိရင်း ခေါင်းကိုလည်း အလိုလိုထိလိုက်မိ၏။ အတွေးများက သူမ၏ကမ္ဘာချည်းထဲသက်သက်စီးမျောသွားသည့်အလား ဘေးနားမှ မုချန်ယွင်ပြောနေသည့်စကားများကို အာရုံမရတော့ပေ။
တစ်ခဏအကြာတွင်။
မုချန်ယွင်က လှမ်းခေါ်လာခဲ့သည်။
"ရိဖန်ကျဲ...."
"....."
ဝိန်းရိဖန် အသိစိတ်ပြန်ကပ်သွားခဲ့၍ ;
"အမ်?....ဘာဖြစ်လို့လဲ"
မုချန်ယွင်၏ရုပ်ရည်သွင်ပြင်မှာ နူးနူးညံ့ညံ့ပုံစံမျိုးလေးဖြစ်ပြီး အပြုံးတို့က အနည်းငယ်ချစ်စရာကောင်းသည့်ဘက်သို့သွားသည်။ ယခုလေးတင် လျစ်လျူရှုထားသလိုဖြစ်နေသည့် ဝိန်းရိဖန်၏အပြုအမူကို စိတ်မကွက်လေဘဲ စိတ်ရှည်ရှည်ဖြင့်နောက်တစ်ကြိမ်ထပ်မေးလာခဲ့သည်။
"အစ်မနဲ့ စီနီယာအစ်ကိုစန်းက ဒိတ်လုပ်နေတာလား"
ဝိန်းရိဖန် ;
"မဟုတ်ပါဘူး"
မုချန်ယွင်က သက်ပြင်းတစ်ချက်ချလိုက်၏။
"ကျွန်တော် ခုဏလေးတုန်းကတင် အစ်ကိုက အစ်မကို အလုပ်လာပို့တာမြင်လိုက်လို့ ၊ ပြီးတော့ အစ်မရဲ့ဆံပင်ကိုဖွနေတာမြင်လိုက်ပြီး ကျွန်တော်က...."
မုချန်ယွင်က စကားမဆုံးခင် ရှက်ရှက်နှင့်ပြုံးလိုက်၍ ;
"ကျွန်တော် အရမ်းပဲလျှောက်ပြောနေမိပြီလား"
ဖွတယ်?
ဝိန်းရိဖန် ကြောင်အမ်းသွားခဲ့၏။
လက်ကိုပြန်ရုတ်ပြီး စန်းရန် သုံးသွားခဲ့အားကို ပြန်တွေးကြည့်လိုက်ရာ....
အားဖြင့် 'လှည့်ပတ်မွှေ' နေသည် ဆိုသည့်စကားလုံးနှင့်ဖော်ပြရန် ပိုသင့်တော်ပါလိမ့်မည်။
သို့သော်လည်း ဝိန်းရိဖန် နှင့် မုချန်ယွင်မှာ တရင်းတနှီးကြီးမဟုတ်သဖြင့် မဟုတ်ကြောင်းငြင်းဆန်လိုက်ရုံဖြင့်ပင် လုံလောက်နေပြီဖြစ်ပြီး ထပ်မေးလာမည့်မေးခွန်းတိုင်းကို လိုက်ရှင်းပြနေဖို့ရာပျင်းလွန်းသဖြင့် ဝိန်းရိဖန်က စကားများများမဆိုတော့ဘဲ ပြုံးရုံသာပြုံးလိုက်သည်။
နှစ်ဦးသားက ရုံးထဲသို့ တစ်ပြိုင်နက်တည်းဝင်လာခဲ့ကြသည်။
အလုပ်နေရာစီသို့ရောက်သည်နှင့် ဝိန်းရိဖန်က ကွန်ပြူတာကိုဖွင့် ၊ စားပွဲပေါ်မှ စာရွက်စာတမ်းများကို လှန်လှောကြည့်နေသည့်အချိန် ဘေးစားပွဲခုံမှ စုထျန်းက ကော်ဖီသောက်ရင်း အနားသို့ရောက်လာခဲ့၏။
"နင် ဒီနေ့ ဘယ်လိုဖြစ်ပြီး ချစ်စရာခွေးပေါက်လေးနဲ့ အတူတူလာခဲ့တာလဲ"
"တံခါးဝမှာ တွေ့လို့"
"အဲ့လိုလား"
စုထျန်းက မနေ့ညကကိစ္စနှင့်ပတ်သတ်၍လည်း စကားဆိုသည်။
"ဒါနဲ့လေ ရှောင်ဖန်....မနေ့ညက ငါ နင့်ကိုပေးလိုက်တဲ့ ဟိုအရက်ခွက်ကအရက်ချိန်နည်းနည်းများသွားတယ်ထင်တယ် ၊ ငါက သစ်သီးအရက်ဝိုင်လို့ထင်ပြီး နင့်ကို ပေးလိုက်မိတာ"
ဤစကားတစ်ခွန်းကြောင်က ဝိန်းရိဖန်၏ဦးနှောက်ထဲ မနေ့ညမှအဖြစ်အပျက်များ တသီတသန်းပြန်ပေါ်လာတော့ကာ အမူအရာမှာတုံ့ခနဲရပ်သွားမိပြီး ချက်ချင်းလည်း သတိပြန်ကပ်လာ၏။
"ရပါတယ်....ကိစ္စမရှိဘူး ၊ အိမ်ပြန်ရောက်တာနဲ့ ငါ တန်းအိပ်လိုက်တာ ၊ ဘာအနှောက်အယှက်မှမဖြစ်ဘူး"
စုထျန်း ;
"ခေါင်းတွေဘာတွေရောကိုက်နေလား"
ဝိန်းရိဖန်က မည်သည့်မသက်မသာဖြစ်မှုမျိုးကိုမှ မခံစားရသောကြောင့်လည်း ပြုံး၍သာဖြေလိုက်၏။
"မကိုက်ပါဘူး"
စုထျန်းက တစ်ချက်သမ်းလိုက်ရင်း ;
"ငါ ကြည့်နေတာ ဒီနေ့ ဘယ်သူကမှတက်ကြွနေတာမျိုးမရှိကြဘူး ၊ မနေ့ညက အရမ်းများသွားကြလို့နေမှာ ၊ ငါရော အခုအရမ်းအိပ်ချင်နေတာ ၊ မနေ့က နင်ပြန်တဲ့အချိန် လိုက်မပြန်မိလိုက်တာကို နောင်တရတယ်ကွာ"
"အပြင်ထွက်ပြီး စိတ်ပြေလက်ပျောက် ပျော်မယ့်အခွင့်အရေးကရှားတယ်လေ ၊ ပျော်စရာရှိတာကို အားရပါးရပျော်စမ်းပါ"
ဤစကားခေါင်းစဥ်မှာ သိပ်ကြာကြာပင်မခံ၏လိုက်ဘဲ စုထျန်းက နောက်ထပ်တစ်မျိုးကို အစဖော်လာပြန်ခဲ့သည်။
"အရင်တစ်ခေါက်က ငါ့သူငယ်ချင်းနဲ့ နင်နဲ့ အိမ်ခန်းမျှနေဖြစ်အောင်ဆိုပြီး ငါမိတ်ဆက်ပေးဖူးသေးတယ်လေ မှတ်မိတယ်မလား ၊ နောက်တော့ နင့်အိမ်ခန်းဖော်က မပြောင်းဖြစ်တော့လို့ဆိုပြီး ငါ့ဘာသာငါ သူ့အတွက် အင်တာနက်ကနေပြီးအိမ်ခန်းမျှနေမယ့်သူ ရှာပေးလိုက်တာ ၊ တက္ကသိုလ်ကျောင်းသားလေးတစ်ယောက်ဖြစ်နေရော"
"တက္ကသိုလ်ကျောင်းသား?"
ဝိန်းရိဖန် တွေးကြည့်လိုက်ရင်း ;
"ကျောင်းသားက ကျောင်းဆောင်မှာမနေဘူးလား"
"ကြည့်ရတာ ဂိမ်းကစားတာတို့ အခြားတစ်ခုခုကြောင့်ဖြစ်ဖြစ် သူ့အခန်းဖော်တွေကို အနှောက်အယှက်ပေးမိမှာစိုးလို့နေမှာပေါ့ ၊ ငါ့သူငယ်ချင်းကတော့ အရင်ရက်ကလေးကတင် ငါ့ကိုရင်ဖွင့်သွားသေးတယ် ၊ အဲ့ကျောင်းသားလေးက တစ်ကိုယ်ရည်သန့်ရှင်းမှု လုံးဝမရှိဘူးတဲ့"
"ဘာလို့လဲ"
"နင့်အိမ်ခန်းဖော်ရော အဲ့လိုဖြစ်နေသေးလား"
စုထျန်းက အနည်းငယ်စပ်စုလိုက်ရင်း အဆက်မပြတ်အတင်းချလိုက်သေး၏။
"ဘာတွေဖြစ်ရမှာလဲ ၊ စားပြီးသား ပန်းကန်တွေ တူတွေကိုမဆေးဘဲ နေ့တိုင်းပုံထားတော့ ဆီတွေခြောက်ကပ်ကုန်တာမျိုး ၊ အဝတ်ပေတွေကိုလည်း နှစ်ပတ်နေမှ တစ်ခါလျှော်တာတဲ့ ၊အတွင်းခံတွေရော ခြေအိတ်တွေရော အဝတ်လျှော်စက်ထဲထည့်သေးတာ ၊ သန့်ရှင်းရေးလည်းမလုပ်တဲ့အပြင် တစ်ခါတစ်လေ အိမ်သာရေဆွဲချဖို့တောင် မေ့..."
ဝိန်းရိဖန် ခေါင်းရမ်းပြလိုက်ရင်းဖြင့် ;
"အဲ့လိုမျိုးတွေ မရှိဘူး"
ဤအကြောင်းနှင့်ဆက်စပ်ပြီးစဥ်းစားကြည့်လိုက်သည့်အခါ စန်းရန်က နေရာတိုင်းကို သန့်ရှင်းအောင်ထားပြီး သန့်ပြန့်နေအောင် နေသည့်သူမျိုးပင်။
သူမကိုယ်သူမ အနည်းငယ်ကံကောင်းသည်ဟုပင် တွေးမိလိုက်၏။
"ငါ့အိမ်ခန်းဖော်ကတော့ တော်တော်လေးအဆင်ပြေတယ်"
"ဒါဆိုရင်တော့ နင့်ကံဇာတာကောင်းလို့ပဲ"
စုထျန်းက သဘောတကျရယ်လိုက်ပြီး ဆက်၍ စကားဆိုလိုက်၏။
"ဒါပေမယ့်လေ နင် တွေးတောင်တွေးကြည့်မိမှာမဟုတ်ဘူး သိလား ၊ လွန်ခဲ့တဲ့ရက်လောက်က ငါ့သူငယ်ချင်းက ငါ့ကို ဘာပြောလာတယ်မှတ်လဲ သူ အဲ့ဒီကျောင်းသားလေးကို သဘောကျနေမိပြီထင်တယ်တဲ့"
ဤပြောင်းလဲသွားချက်ကြီးကြောင့် ဝိန်းရိဖန် နားမလည်နိုင်ဖြစ်သွားခဲ့ရသည်။
"အမ်?"
"အဲ့ဒီကျောင်းသားလေးက မိသားစုအလိုလိုက်တာခံထားရတာကြောင့်မလို့ အိမ်အလုပ်တွေမလုပ်တတ်ရုံလေးပဲတဲ့ ၊ သူကသာ ဒီကိစ္စကိုမကြိုက်ဘူး ဟိုဟာကိုမကြိုက်ဘူးလို့ပြောရင် ဟိုကောင်လေးက အကုန်နားထောင်ပြီး နောက်တစ်ခါထပ်မလုပ်ဘူးတဲ့လေ ၊ အရင်က ငါ့ကို တစ်နေကုန်ညည်းပြတဲ့လူက သူမဟုတ်တဲ့အတိုင်းပဲ"
"....."
"ဒါပေမယ့် ငါ့အမြင်တော့ အဓိကအချက်က အဲ့ဒီကျောင်းသားလေး အတော်လေးချောတာပဲ ၊ အဲ့လောက်ချောတဲ့လူနဲ့သာဆို ငါလည်း အိမ်ခန်းမျှနေမှာ....."
စုထျန်းက သက်ပြင်းချလိုက်ရင်းဖြင့် ဆက်၍ ;
"အဲ့ဒီတော့ ဆန့်ကျင်ဘက်လိင်နဲ့ အချိန်ကြာကြာ အိမ်ခန်းမျှနေတဲ့အခါ ဘာဖြစ်သွားလဲ ၊ အချစ်တွေပေါက်ဖွားလာတာပဲပေါ့"
ဝိန်းရိဖန်က ချက်ချင်းပြန်တုံ့ပြန်လိုက်၏။
"အသေအချာကြီးတော့လည်း မဖြစ်ပါဘူး"
စုထျန်း ;
"နင်က ဘာလို့ ချက်ချင်းကြီးမဟုတ်ကြောင်း ငြင်းနေရတာလဲ?"
"...."
"ငါ နင့်ကိုမမေးကြည့်ရသေးဘူးထင်တယ်နော် ၊ နင့်အိမ်ခန်းငှားဖော်က ယောက်ျားလေးလား မိန်းကလေးလား ၊ ငါမှတ်မိတာမမှားရင် ဝမ်လင်လင် ရှာသွားပေးတဲ့တစ်ယောက်မလား"
ဝိန်းရိဖန် စက္ကန့်ပိုင်းမျှငြိမ်နေသော်လည်း လိမ်ညာလိုက်ခြင်းတော့မရှိ။
"ယောက်ျားလေး"
"ငါလခွမ်း!"
စုထျန်း အံ့သြသွားခဲ့၏။
"ယုံကြည်လို့တော့ရတယ်မလား"
"အင်း"
အခုလေးတင် ပြတ်ပြတ်သားသားငြင်းနေသည့်ဝိန်းရိဖန်၏အမူအရာကိုကြည့်ပြီး သူမ၏အိမ်ခန်းဖော်က သေချာပေါက် ရုပ်ဆိုးလောက်မည်ဖြစ်ကြောင်း စုထျန်း ထင်မိလိုက်၏။
"လူတွေကို ရုပ်ရည်ပဲကြည့်ပြီး အကဲခတ်လို့မရဘူးဆိုပေမယ့်လည်း သူ နင့်အပေါ်မှာ မကောင်းတဲ့စိတ်မျိုးတွေမထားတာတော့ နင် သေချာပါတယ်နော်"
ဝိန်းရိဖန် ဘာမှပြန်မပြောချေ။
ဝိန်းရိဖန်၏မျက်နှာကို စိုက်ကြည့်နေရင်း စုထျန်းကပို၍ စိတ်ပူလာခဲ့ကာ ;
"ငါ့အမြင်မှာတော့ ဆန့်ကျင်ဘက်လိင်နဲ့အိမ်ခန်းမျှနေတာက ပုံမှန်ကိစ္စတစ်ခုဆိုပေမယ့် နင် ကိုယ့်ဘာသာကိုယ်ဂရုစိုက်ရမယ်နော် ၊ ဘာကိစ္စပဲဖြစ်နေနေ သတိကပ်နေရမယ်သိလား"
သူမထံမှ အမြတ်ထုတ် ၊ အခွင့်အရေးယူခံနေရသည့် စန်းရန်အကြောင်းတွေးလိုက်မိသည့်အခါ ဝိန်းရိဖန်တစ်ယောက် စိတ်မသိုးမသန့်ဖြစ်သွားခဲ့ရင်း 'မကောင်းသည့်စိတ်မျိုး'ရှိနေသည့်တစ်ယောက်မှာ သူမဖြစ်နေသလိုလိုပင် ခံစားမိလာရတော့၏။ ထိုအကြောင်းအရာအား ပြောမထွက်သည့်အပြင် မျက်နှာတည်တည်ဖြင့်သာ ပြန်ဖြေလိုက်သည်။
"ငါ သိပါတယ်"
-------
ဝိန်းရိဖန် အစကထင်ထားခဲ့သည်မှာ စန်းရန်က အချိန်သုံးလသာ နေထိုင်သွားမည်ဟူ၍။
ခပ်တိုတိုတောင်းတောင်းကာလအတွင်း သူမတို့နှစ်ဦးကြားတွင် များများစားစား အဆက်အဆံပြုဖြစ်လိမ့်မည်မဟုတ်ကြောင်း တွေးထားခဲ့ဖူးသည်။ အချိန်တစ်ခုစာအပြီးတွင် သူသည်လည်း ထွက်သွားမည်ဖြစ်သလို နှစ်ဦးနှစ်ဖက်လုံးအရလည်း တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် သူငယ်ချင်းမိတ်ဆွေဟုပင်သတ်မှတ်စရာမလိုသည့် ဖြတ်သွားဖြတ်လာဧည့်သည်အဖြစ်ဖြင့်သာ ပြီးဆုံးသွားလိမ့်မည်။
စကားထဲထည့်ပြောနေစရာပင်မလိုသည့် ဇာတ်ကွက်လေးတစ်ခုလိုမျိုးဟူ၍ပင်။
အရင်က အတူနေခဲ့ဖူးသည့်ဝမ်လင်လင်ကဲ့သို့ဆိုလျှင်လည်း မမှားပါပေ။
သို့သော် ထိုထင်မှတ်ထားချက်မှာ လက်ရှိအချိန်တွင်တော့ မမှန်ပါတော့ချေ။
စုထျန်း၏ပြောစကားများမှတဆင့် ဝိန်းရိဖန် ခက်ခက်ခဲခဲ စိစစ်ခွဲဖြာကြည့်လိုက်မိသည့်အခါ သူမနှင့်စန်းရန်သည် အချိန်တစ်ခုစာ မျက်နှာချင်းဆိုင်နေထိုင်ခဲ့ကြပြီး အတူတူအချိန်ကုန်ဆုံးဖြစ်ခဲ့သည့်အချိန်မှာလည်း အထိုက်အလျောက်များခဲ့သည်။ ထိုအခါ သူမ တွေဝေလာမိပြီး မရှိသင့်သောအတွေးမျိုးများရှိလာခဲ့တော့သည်။
မနေ့ညက တည်ရှိခဲ့သည့်ပွေ့ဖက်မှုတစ်ခုက ရှေ့ပြေးသတိပေးချက်ဥပမာတစ်ခုလို အချိန်နှင့်အမျှ ဝိန်းရိဖန်၏မျက်လုံးထဲ မြင်ယောင်နေခဲ့သည်။
ဤကိစ္စနှင့်ပတ်သက်လျှင် ဝိန်းရိဖန်အနေဖြင့် ကိုယ့်ကိုကိုယ် ကောင်းကောင်းနားလည်မိသည်ဟု ဆိုရမည်။ စန်းရန်က သူမအပေါ်တွင် ထိုကဲ့သို့သောစိတ်များရှိနေလိမ့်ဦးမည်ဟုလည်း မတွေးထားခဲ့သလို သူမဘက်က အရင်ကကိစ္စများကိုမရှိခဲ့သလိုသဘောထားပြီး သူ့အနားသို့ အရှက်မရှိချဥ်းကပ်နေခြင်းလည်း မဟုတ်ပါပေ။
သည့်ထက်အပြင် ဝိန်းရိဖန်သည် အခြားသူတစ်ဦး၏ဖြစ်တည်မှုနှင့်လိုက်လျောညီထွေဖြစ်အောင်လိုက်နေပေးရန် အလွန်ကိုမှ မနှစ်မြို့သလို အလွန်ကိုမှလည်း ကြောက်ရွံ့မိသည်။
သူမ၏ မသိစိတ်ထဲတွင်။
ဤအရာများအတွက် အဆုံးသတ်အဖြေနှစ်ခုကလွဲ၍ ဘာမှမရှိပေ။
အဆုံးသတ်မှာ --
တစ်ဖက်လူသည် သူမ၏အဖေကဲ့သို့ တစ်နေ့တွင် တစ်စုံတစ်ရာလေးမျှအသိမပေးပါဘဲ သူမ၏ဘေးမှ ထာဝရအတွက်ထွက်သွားခဲ့မည်ဟူ၍။
သို့တည်းမဟုတ်.....
သူမ၏အမေကဲ့သို့ သူ့ဘဝသူတိုးတက်ကောင်းစားရေးအတွက် သူမကိုစွန့်ပစ်လိုက်ဖို့ ရွေးချယ်လိမ့်မည်ဟူ၍ပင်။
ဤကဲ့သို့သောအတွေးများအပြင် စန်းရန်အပေါ်ပြုမူခဲ့မိသည့် စိတ်နှလုံးသားထိခိုက်စရာကိစ္စရပ်များ ၊ ဤအရာများ၏အပြီးတွင် ဝိန်းရိဖန်၏စိတ်ထဲ ရှင်းရှင်းလင်းလင်းကို နားလည်ခံစားမိလိုက်သည်မှာ စန်းရန်နှင့်ဆက်၍ အဆက်အဆံပြုလုပ်နေမိလျှင် သူမ၏စိတ်မှာ အရင်ကလို ရှိနေနိုင်မည်မဟုတ်တော့ကြောင်းပင်ဖြစ်သည်။
ဝိန်းရိဖန်ဘက်မှ စတင်၍ စန်းရန်နှင့် သူမကြားရှိ အကွာအဝေးကို ပြန်စည်းခြားထားပစ်ရန်ဆုံးဖြတ်လိုက်တော့၏။
အပြုအမူများက နည်းနည်းချင်းဆီပြောင်းသွားခဲ့ခြင်းဖြစ်၍ စန်းရန်ဘက်မှ သတိမထားမိပုံလည်းရသည်။ ဤအချိန်များအတွင်းတွင် သူက အမြဲတမ်းအလုပ်ရှုပ်နေခဲ့ပြီး ညဘက်တွင်လည်း 'Overtime' ဆီသို့ပြေးရသေးသည်။ တစ်ခါတစ်လေ ညပင်ပြန်မအိပ်ချေ။
နှစ်ယောက်သား တစ်လဆိုသည့်အချိန်အတွင်း အဆက်အဆံကောင်းကောင်း မပြုမိခဲ့ကြ၏။
ဝိန်းရိဖန်သည်လည်း တစ်ခါတစ်ရံ အိမ်မှစောစောထွက်လာပြီး တစ်ခါတစ်လေ အိမ်ပြန်နောက်ကျသည်အထိ အလုပ်များနေခဲ့သည်။ အိမ်ခန်းငှားဖော်အချင်းချင်း အရမ်းမကပ်ရဆိုသည့် စည်းကမ်းချက်အရ ဝိန်းရိဖန်က စန်းရန်၏အလုပ်အကြောင်းကို မမေးဖြစ်ခဲ့ ၊ နောက်ဆုံး ကျုံးစစ်ချောင်ပြောပြမှသာ သိခဲ့ရသည့်အဖြစ်ပင်။
ကျုံးစစ်ချောင် ; [ ငါ မနေ့က ရှန့်လန်ဆီကနေ ကြားခဲ့တာ ]
ကျုံးစစ်ချောင် ; [ စန်းရန်က သူတို့ကုမ္ပဏီမှာအလုပ်လုပ်နေတာတဲ့ ]
ကျုံးစစ်ချောင် ; [ ဒါပေမယ့် သူတို့နှစ်ယောက်က ဌာနချင်းတော့မတူကြဘူး ၊ သူလည်း အရင်ကသတိမထားမိဘဲ အခုလေးတင်မှ သိတာတဲ့ ]
ဝိန်းရိဖန် ; [ ရှန့်လန်က အခုဘယ်မှာအလုပ်လုပ်နေတာလဲ ]
ကျုံးစစ်ချောင် ; [ 'ယိုရှန့်'နည်းပညာကုမ္ပဏီ ]
ကျုံးစစ်ချောင် ; [ ရှန့်လန်က စျေးကွက်အရောင်းဌာနမှာ လုပ်တာ ၊ စန်းရန်က Software ဌာနတဲ့ ]
ကျုံးစစ်ချောင် ; [ ဒါပေမယ့် စန်းရန်ရဲ့ရာထူးက ရှန့်လန်ထက် ပိုမြင့်တယ် ၊ သူများက မန်နေဂျာတဲ့နော် ]
ကျုံးစစ်ချောင် ; [ ရှန့်လန်က တကယ်ကိုအမှိုက်ကောင် ]
ကျုံးစစ်ချောင် ; [ သူကများ ငါ့ကိုပြောသေးတယ်သိလား ၊ စန်းရန်က သေချာပေါက်နောက်ခံရှိနေလို့တဲ့ ]
ဤစကားကြားလိုက်ရသည့်အခါ အရင်က စန်းရန်ပြောပြဖူးသည့်အကြောင်းကို ဝိန်းရိဖန် သတိရမိလိုက်၏။ ကြည့်ရသည်မှာ စန်းရန်က လေကျယ်နေရုံသက်သက် မဟုတ်ခဲ့၏။ သူမလည်း များများစားစားမတွေးကြည့်တော့ဘဲ အထိုက်အလျောက်ပြန်စာပို့ပြီးနောက်တွင် စကားစပြတ်သွားခဲ့ကာ အလုပ်ဆက်လုပ်ရန် ပြင်လိုက်သည်။
ဖုန်းကိုဘေးသို့ချလိုက်သည့်အချိန် မတော်တဆ အခြားမက်ဆေ့ဘောက်တစ်ခုအား ဖိနှိပ်မိလိုက်၏။
ကျောက်ယွမ့်တုံ၏မက်ဆေ့ဘောက်။
ဝိန်းရိဖန်ထံမှ စာပြန်မရခြင်းကြောင့်လားမသိ ကျောက်ယွမ့်တုံ၏မက်ဆေ့များလည်း သိသိသာသာ နည်းသွားခဲ့သည်။ များသောအားဖြင့် ရာသီဥတုအပြောင်းအလဲတွင် အဝတ်အစားကိုဂရုတစိုက်ဝတ်ရန်နှင့် အဖျားမမိစေရန် မှာနေသည့်စကားများသာ။
ဝိန်းရိဖန် အလျင်းသင့်သလိုသာ ပွတ်ဆွဲကြည့်လိုက်၏။
ချင်းမင်ပွဲတော်နေ့ မတိုင်ခင် ရက်အလိုတွင်။
ကျောက်ယွမ့်တုံ ; [ သမီးရဲ့ဒေါ်လေး ဒီနေ့ပဲ ပေယွီကိုပြန်သွားပြီ ]
ကျောက်ယွမ့်တုံ ; [ အဲ့နေ့က သမီးရဲ့သဘောထားကို ထည့်စဥ်းစားပေးဖို့ မေမေ မေ့သွားခဲ့တယ် ၊ နောက်ဆိုရင် မေမေ သူ့ကိုမလာခိုင်းတော့ဘူးနော် ]
ကျောက်ယွမ့်တုံ ; [ မေမေ့ကို စိတ်ဆိုးမနေပါနဲ့ ]
ချင်းမင်ပွဲတော်နေ့တွင်။
ကျောက်ယွမ့်တုံ ; [ အားကျန့်....ဒီနေ့ မေမေနဲ့အတူ သမီးရဲ့အဖေကို သွားကြည့်ကြမလား ]
ကြားထဲတွင်ကား အရေးမပါသည့်စကားများသာ ဖြစ်သည်။
လွန်ခဲ့သည့်သုံးမိနစ်ခန့်က ကျောက်ယွမ့်တုံ ထပ်၍မက်ဆေ့ပို့ထားသေး၏။
ကျောက်ယွမ့်တုံ ; [ အားကျန့်..မေမေ ဒီအတောအတွင်း သမီးရဲ့ဒေါ်လေးနဲ့စကားပြောဖြစ်သေးတယ် ၊ အရင်တုန်းကကိစ္စကလေ အဲ့ဒီချိန်တုန်းက မေမေ သမီးဘေးမှာမရှိခဲ့တာမလို့ အခြေအနေတွေကို မေမေနားမလည်ခဲ့ဘူး ၊ အဲ့ဒါကြောင့်မလို့ မေမေ သမီးဘက်မှာ မရပ်တည်ပေးခဲ့တာပါ ၊ မေမေ သမီးကိုအားနာပြီးတောင်းပန်ပါတယ် ]
ကျောက်ယွမ့်တုံ ; [ သူတို့ဘက်က သမီးကိုကောင်းကောင်းစောင့်ရှောက်ထားလိမ့်မယ်လို့ပဲ မေမေ တစ်ချိန်လုံးထင်ထားခဲ့တာမလို့ စိတ်ချလက်ချနေနေခဲ့တာ ၊ အဲ့ဒီအချိန်တုန်းက မေမေလည်း သမီးကို အမြဲတမ်းပြန်ခေါ်ထားဖို့တွေးခဲ့ပါတယ် ၊ ဒါပေမယ့် နေထိုင်ရတဲ့ပတ်ဝန်းကျင်က မကြာခဏပြောင်းနေရင် သမီးရဲ့တက္ကသိုလ်ဝင်တန်းစာမေးပွဲအတွက် အနှောက်အယှက်ဖြစ်မှာကို စိုးရိမ်ခဲ့တာ ၊ အချိန်တစ်ခုစာလေး ခဏလောက်သည်းခံနေပြီး သမီးသာ နန်းဝူတက္ကသိုလ်ကိုရောက်လာခဲ့ရင် မေမေနဲ့အတူတူပြန်လာနေခိုင်းပြီး မေမေ စောင့်ရှောက်ထားမယ်ဆိုပြီးတွေးထားခဲ့တာ ၊ နောက်တော့ သမီးက ဟီဟယ်လို အရမ်းဝေးတဲ့နေရာမျိုး ဝင်ခွင့်တင်လိုက်လိမ့်မယ်လို့ မေမေ မထင်ထားမိခဲ့ဘူး ]
ကျောက်ယွမ့်တုံ ; [ မေမေ နောက်ဆိုရင် သမီးအတွက် ပိုပြီးလုပ်ပေးပါ့မယ်....ဟုတ်ပြီလား ]
ဝိန်းရိဖန် တစ်ခဏမျှစိုက်ကြည့်နေပြီးနောက်တွင်တော့ Wechatထဲမှ တန်းထွက်လာခဲ့လိုက်၏။ ကွန်ပျူတာကို တဖန်ပြန်ကြည့်လိုက်သော်လည်း ဦးနှောက်ထဲရှုပ်ထွေးနေရကာ မျက်လုံးရှေ့တည့်တည့်မြင်နေရသည့် စာလုံးများကဝေဝေဝါးဝါးဖြစ်နေတော့၏။
မျက်လုံးကိုမှိတ် ၊ ဖုန်းကို ပြန်ကောက်ကိုင်လိုက်ပြီး ကျောက်ယွမ့်တုံ၏မက်ဆေ့များအားလုံး ဖျက်ပစ်လိုက်သည်။
ည ၁၁နာရီထိုးခါနီးတွင်မှ ဝိန်းရိဖန် အလုပ်အပြီးသတ်နိုင်ခဲ့ပြီး အိမ်ပြန်လာခဲ့သည်။ ဖိနပ်ကိုချွတ်ရင်း လှမ်းကြည့်လိုက်လျှင် ဆိုဖာပေါ်၌ လက်တော့တစ်လုံးနှင့်အလုပ်ရှုပ်နေသည့်စန်းရန်ကို မြင်လိုက်ရပြီး သူ့လက်ချောင်းများက ကီးဘုတ်ပေါ်၌ပြေးလွှားနေ၏။
ဝိန်းရိဖန်က သူ့အားအနောက်အယှက်မပေးလို ၊ ထုံးစံအတိုင်း မီးဖိုချောင်ထဲသို့သာ ဝင်လာပြီး ရေတစ်ခွက်သောက်လိုက်၏။ ရေသောက်ပြီးနောက် နောက်ထပ်တစ်ခွက်စာ ရေဖြည့်ပြီး အိပ်ခန်းထဲသို့ဝင်သွားတော့မည့်အချိန်။
ထိုအချိန်တွင် စန်းရန်က လှမ်းတားလိုက်၏။
"ဝေ့"
ဝိန်းရိဖန် လှည့်ကြည့်လိုက်၍ ;
"ဘာဖြစ်လို့လဲ"
"စည်းကမ်းကိုမေ့နေတာလား"
စန်းရန်က တစ်ချက်လှမ်းကြည့်လာပြီးနောက် ချက်ချင်းအကြည့်ပြန်လွှဲသွားပြီး စာရိုက်နေရင်းဖြင့် ;
"ည ၁၀နာရီထိုးလို့မှ ပြန်မလာဖြစ်သေးရင် ကိုယ့်ကို အကြောင်းကြားရမယ်ဆိုတာ"
ဝိန်းရိဖန်က ကြောင်အမ်းသွားခဲ့ပြီးမှ ဖြေးဖြေးချင်းစကားဆိုလိုက်၏။
"အို့..ငါ မေ့သွားလို့ ၊ တောင်းပန်ပါတယ်"
ထို့နောက်တွင် အခြားအပိုစကားများမဆိုတော့ဘဲ အိပ်ခန်းဆီသို့ ဆက်လျှောက်လာလိုက်၏။
"ကိုယ် ခံစားနေမိတာ အခုတလော မင်း ကိုယ့်ကို ဆက်ဆံတဲ့ပုံစံက နည်းနည်း...."
စန်းရန်က ပြောရမည့်စကားလုံးကိုစဥ်းစားနေသည့်အလား တစ်ခဏမျှရပ်သွားပြီးမှ ;
"ဥပေက္ခာပြုနေသလားလို့"
"....."
ဝိန်းရိဖန် ထပ်၍ကြောင်အမ်းသွားခဲ့၏။
"မဟုတ်ပါဘူး ၊ ငါ အရမ်းအိပ်ငိုက်နေလို့"
စန်းရန် မျက်လုံးပင့်ကြည့်လာခဲ့သည်။
ဝိန်းရိဖန်က ခပ်တိုးတိုးလေးဖြင့်ဆို၏။
"ဒီတိုင်း အိပ်ချင်နေလို့"
စန်းရန်၏လှုပ်ရှားမှုများရပ်သွားပြီး သူမအား အသေအချာစိုက်ကြည့်လာခဲ့၏။
"သွားအိပ်တော့လေ"
-------
ဝိန်းရိဖန် အိပ်ခန်းထဲသို့ ဝင်သွားပြီးနောက်တွင်။
စန်းရန်က ဝိန်းရိဖန်၏အမူအရာကိုပြန်တွေးကြည့်လိုက်ရင်း တစ်ခဏတိတိငြိမ်နေခဲ့ပြီးမှ စာပြန်ရိုက်နေလိုက်သည်။
မနက် ၂နာရီထိုးခါနီးလောက်တွင်မှ စန်းရန်က လက်တော့ကိုပိတ် ၊ အခန်းထဲသို့ အဝတ်လဲဖို့ရာဝင်ယူလိုက်ပြီး ရေချိုးခန်းဆီသို့ ဦးတည်လိုက်၏။ ပြန်ထွက်လာပြီးနောက်တွင် ဧည့်ခန်းထဲသို့ပြန်လာပြီး လက်တော့ပြန်ယူသည့်အချိန် ဧည့်ခန်းထဲရောက်နေသည့် ဝိန်းရိဖန်ကို မြင်လိုက်ရသည်။
သူမက အင်္ကျီလက်တို ၊ ဘောင်းဘီတို လဲဝတ်ထားပြီးဖြစ်ရာ ဖြူဖြူသေးသေးခြေတံလက်တံလေးများက ထင်းခနဲလှစ်ဟနေလေသည်။
လက်ရှိအချိန်တွင် ဝိန်းရိဖန်က ဆိုဖာထက်၌ထိုင်ပြီး နာရီကြီးအား ဗလာသက်သက်စိုက်ကြည့်နေခြင်း။
စန်းရန်၏ဆံပင်တို့မှာ စိုထိုင်းထိုင်းဖြစ်နေဆဲဖြစ်သောကြောင့် တဘက်နှင့်သုတ်ရင်း ဝိန်းရိဖန်အနားသို့လျှောက်သွားကာ တစ်ခဏကြာကြာစိုက်ကြည့်နေလိုက်သေးသည်။ ထို့နောက် ဘေးနားမှထိုင်ခုံကို ဆွဲယူပြီး သူမ၏အရှေ့တွင်ထိုင်လိုက်၏။
"အဲ့ဒီတော့ မင်းက စိတ်အခြေအနေမကောင်းတဲ့အခါရယ် အရက်မူးတဲ့အခါကျရင် အိပ်နေရင်းလမ်းထလျှောက်တတ်တယ်ပေါ့"
ဝိန်းရိဖန်က တိတ်ဆိတ်မြဲ တိတ်ဆိတ်နေဆဲ။
စန်းရန် ;
"ဒီနေ့ကရော ဘာဖြစ်လာတာလဲ"
ဝိန်းရိဖန်က သူမ၏ကမ္ဘာထဲ၌ တစ်ကိုယ်တည်းနေထိုင်နေသည့်အလား မလှုပ်မယှက်ရှိနေကာ ဘေးပတ်ဝန်းကျင်မှအရာများကို ခံစားမိပုံမပေါ်ချေ။ မကြာမကြာခတ်နေတတ်သည့် မျက်တောင်များကြောင့်သာမဟုတ်လျှင် သူမက ပန်းပုရုပ်ထုတစ်ခုဖြစ်သွားသလိုမျိုးပင် စန်းရန် ထင်မိပါတော့မည်။
သူလည်း စကားမဆိုတော့ဘဲ....
ထိုနေရာ၌ ထိုင်နေရုံသာထိုင်နေပြီး အခြား ဘာဆိုဘာမှမလုပ်ပေ။
ဆယ်မိနစ်ခန့် ကြာသွားပြီးနောက်တွင်။
ဝိန်းရိဖန် မတ်တပ်ထရပ်လာပြီး အိပ်ခန်းဆီသို့ ဖြေးဖြေးချင်းလျှောက်ထွက်လာ၏။
နေရာ၌သာထိုင်နေသည့်စန်းရန်က သူမ၏ကျောပြင်အား လှမ်းကြည့်နေရင်း ခေါင်းသဲ့သဲ့စောင်းကာ အရှေ့သို့ကျော်ကြည့်လိုက်၏။ သူမ သွားမည့်လမ်းတစ်လျှောက်၌ တိုက်မိနိုင်မည့်အရာမျိုးမရှိကြောင်းကို သေချာစစ်ဆေးပြီးနောက်တွင်တော့ လိုက်မသွားတော့ပေ။
သူပုံစံမှာ အေးအေးလူလူဖြင့်သာ သူမ၏နှေးတိနှေးကွေးပုံစံအား လှမ်းကြည့်နေ၏။
ဝိန်းရိဖန်မှာ ဝိဥာဥ်လွင့်နေသည့်အလား တည့်တည့်မတ်မတ်နှင့်တသတ်မတ်တည်းသာ လျှောက်နေပြီး ဤတစ်ကြိမ်တွင်လည်း အရင်ကအကြိမ်များအတိုင်း သူ့အခန်းနားအရောက်တွင် ရပ်သွားခဲ့သည်။
အထဲသို့ လှမ်းကြည့်နေခြင်း။
စန်းရန်က ရေချိုးပြီးအဝတ်အစားလဲရန်အတွက် အိပ်ခန်းထဲဝင်ယူထားသည့်အချိန်တုန်းကအတိုင်း အိပ်ခန်းတံခါးကို မပိတ်ထားဖြစ်ခဲ့။
ဝိန်းရိဖန်က အချိန်ကြာကြာကို ကြောင်ကြောင်အမ်းအမ်းစိုက်ကြည့်နေခြင်းကြောင့်။
"ဘာတွေ လှမ်းကြည့်နေတာလဲ"
စန်းရန်က ရယ်ချင်သလိုလိုဖြစ်လာမိကာ
"မင်းပုံစံက နှာဘူးမလေး ကျနေတာပဲ"
ဤစကားအဆုံးတွင်။
ဝိန်းရိဖန် ခြေတစ်လှမ်းလှမ်းလိုက်ပြီး သူ့စကားကို လက်ခံလိုက်သည့်အလား စန်းရန်၏အိပ်ခန်းထဲသို့ ဝင်သွားပါတော့၏။
******************
~~Zawgyi~~
ဝိန္းရိဖန္ ကားေပၚမွဆင္းလာၿပီးေနာက္ ဆံပင္ကိုေသေသသပ္သပ္ျဖစ္ေအာင္ျပန္လုပ္ရင္း တံခါးဝဆီသို႔ေလွ်ာက္လာလိုက္သည္။ တိုက္တိုက္ဆိုင္္ဆိုင္ ဘယ္အခ်ိန္ကတည္းကေရာက္ေနမွန္းမသိသည့္ မုခ်န္ယြင္ႏွင့္ ထိပ္တိုက္ဆုံၿပီး သူ႕ဘက္မွ စ၍ႏႈတ္ဆတ္လာ၏။
"ရိဖန္က်ဲ ၊ မဂၤလာနံနက္ခင္းပါ"
ဝိန္းရိဖန္ ေခါင္းၿငိမ့္ျပလိုက္ရင္း ;
"မဂၤလာနံနက္ခင္းပါ"
အေဆာက္အဦးထဲဝင္လာခဲ့သည္။
ဝိန္းရိဖန္က အခုေလးတင္ စန္းရန္လုပ္သြားသည့္အျပဳအမူကိုျပန္ေတြးမိရင္း ေခါင္းကိုလည္း အလိုလိုထိလိုက္မိ၏။ အေတြးမ်ားက သူမ၏ကမၻာခ်ည္းထဲသက္သက္စီးေမ်ာသြားသည့္အလား ေဘးနားမွ မုခ်န္ယြင္ေျပာေနသည့္စကားမ်ားကို အာ႐ုံမရေတာ့ေပ။
တစ္ခဏအၾကာတြင္။
မုခ်န္ယြင္က လွမ္းေခၚလာခဲ့သည္။
"ရိဖန္က်ဲ...."
"....."
ဝိန္းရိဖန္ အသိစိတ္ျပန္ကပ္သြားခဲ့၍ ;
"အမ္?....ဘာျဖစ္လို႔လဲ"
မုခ်န္ယြင္၏႐ုပ္ရည္သြင္ျပင္မွာ ႏူးႏူးညံ့ညံ့ပုံစံမ်ိဳးေလးျဖစ္ၿပီး အၿပဳံးတို႔က အနည္းငယ္ခ်စ္စရာေကာင္းသည့္ဘက္သို႔သြားသည္။ ယခုေလးတင္ လ်စ္လ်ဴရႈထားသလိုျဖစ္ေနသည့္ ဝိန္းရိဖန္၏အျပဳအမူကို စိတ္မကြက္ေလဘဲ စိတ္ရွည္ရွည္ျဖင့္ေနာက္တစ္ႀကိမ္ထပ္ေမးလာခဲ့သည္။
"အစ္မနဲ႕ စီနီယာအစ္ကိုစန္းက ဒိတ္လုပ္ေနတာလား"
ဝိန္းရိဖန္ ;
"မဟုတ္ပါဘူး"
မုခ်န္ယြင္က သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ခ်လိဳက္၏။
"ကြၽန္ေတာ္ ခုဏေလးတုန္းကတင္ အစ္ကိုက အစ္မကို အလုပ္လာပို႔တာျမင္လိုက္လို႔ ၊ ၿပီးေတာ့ အစ္မရဲ႕ဆံပင္ကိုဖြေနတာျမင္လိုက္ၿပီး ကြၽန္ေတာ္က...."
မုခ်န္ယြင္က စကားမဆုံးခင္ ရွက္ရွက္ႏွင့္ၿပဳံးလိုက္၍ ;
"ကြၽန္ေတာ္ အရမ္းပဲေလွ်ာက္ေျပာေနမိၿပီလား"
ဖြတယ္?
ဝိန္းရိဖန္ ေၾကာင္အမ္းသြားခဲ့၏။
လက္ကိုျပန္႐ုတ္ၿပီး စန္းရန္ သုံးသြားခဲ့အားကို ျပန္ေတြးၾကည့္လိုက္ရာ....
အားျဖင့္ 'လွည့္ပတ္ေမႊ' ေနသည္ ဆိုသည့္စကားလုံးႏွင့္ေဖာ္ျပရန္ ပိုသင့္ေတာ္ပါလိမ့္မည္။
သို႔ေသာ္လည္း ဝိန္းရိဖန္ ႏွင့္ မုခ်န္ယြင္မွာ တရင္းတႏွီးႀကီးမဟုတ္သျဖင့္ မဟုတ္ေၾကာင္းျငင္းဆန္လိုက္႐ုံျဖင့္ပင္ လုံေလာက္ေနၿပီျဖစ္ၿပီး ထပ္ေမးလာမည့္ေမးခြန္းတိုင္းကို လိုက္ရွင္းျပေနဖို႔ရာပ်င္းလြန္းသျဖင့္ ဝိန္းရိဖန္က စကားမ်ားမ်ားမဆိုေတာ့ဘဲ ၿပဳံး႐ုံသာၿပဳံးလိုက္သည္။
ႏွစ္ဦးသားက ႐ုံးထဲသို႔ တစ္ၿပိဳင္နက္တည္းဝင္လာခဲ့ၾကသည္။
အလုပ္ေနရာစီသို႔ေရာက္သည္ႏွင့္ ဝိန္းရိဖန္က ကြန္ျပဴတာကိုဖြင့္ ၊ စားပြဲေပၚမွ စာ႐ြက္စာတမ္းမ်ားကို လွန္ေလွာၾကည့္ေနသည့္အခ်ိန္ ေဘးစားပြဲခုံမွ စုထ်န္းက ေကာ္ဖီေသာက္ရင္း အနားသို႔ေရာက္လာခဲ့၏။
"နင္ ဒီေန႕ ဘယ္လိုျဖစ္ၿပီး ခ်စ္စရာေခြးေပါက္ေလးနဲ႕ အတူတူလာခဲ့တာလဲ"
"တံခါးဝမွာ ေတြ႕လို႔"
"အဲ့လိုလား"
စုထ်န္းက မေန႕ညကကိစၥႏွင့္ပတ္သတ္၍လည္း စကားဆိုသည္။
"ဒါနဲ႕ေလ ေရွာင္ဖန္....မေန႕ညက ငါ နင့္ကိုေပးလိုက္တဲ့ ဟိုအရက္ခြက္ကအရက္ခ်ိန္နည္းနည္းမ်ားသြားတယ္ထင္တယ္ ၊ ငါက သစ္သီးအရက္ဝိုင္လို႔ထင္ၿပီး နင့္ကို ေပးလိုက္မိတာ"
ဤစကားတစ္ခြန္းေၾကာင္က ဝိန္းရိဖန္၏ဦးႏွောက္ထဲ မေန႕ညမွအျဖစ္အပ်က္မ်ား တသီတသန္းျပန္ေပၚလာေတာ့ကာ အမူအရာမွာတုံ႕ခနဲရပ္သြားမိၿပီး ခ်က္ခ်င္းလည္း သတိျပန္ကပ္လာ၏။
"ရပါတယ္....ကိစၥမရွိဘူး ၊ အိမ္ျပန္ေရာက္တာနဲ႕ ငါ တန္းအိပ္လိုက္တာ ၊ ဘာအႏွောက္အယွက္မွမျဖစ္ဘူး"
စုထ်န္း ;
"ေခါင္းေတြဘာေတြေရာကိုက္ေနလား"
ဝိန္းရိဖန္က မည္သည့္မသက္မသာျဖစ္မႈမ်ိဳးကိုမွ မခံစားရေသာေၾကာင့္လည္း ၿပဳံး၍သာေျဖလိုက္၏။
"မကိုက္ပါဘူး"
စုထ်န္းက တစ္ခ်က္သမ္းလိုက္ရင္း ;
"ငါ ၾကည့္ေနတာ ဒီေန႕ ဘယ္သူကမွတက္ႂကြေနတာမ်ိဳးမရွိၾကဘူး ၊ မေန႕ညက အရမ္းမ်ားသြားၾကလို႔ေနမွာ ၊ ငါေရာ အခုအရမ္းအိပ္ခ်င္ေနတာ ၊ မေန႕က နင္ျပန္တဲ့အခ်ိန္ လိုက္မျပန္မိလိုက္တာကို ေနာင္တရတယ္ကြာ"
"အျပင္ထြက္ၿပီး စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္ ေပ်ာ္မယ့္အခြင့္အေရးကရွားတယ္ေလ ၊ ေပ်ာ္စရာရွိတာကို အားရပါးရေပ်ာ္စမ္းပါ"
ဤစကားေခါင္းစဥ္မွာ သိပ္ၾကာၾကာပင္မခံ၏လိုက္ဘဲ စုထ်န္းက ေနာက္ထပ္တစ္မ်ိဳးကို အစေဖာ္လာျပန္ခဲ့သည္။
"အရင္တစ္ေခါက္က ငါ့သူငယ္ခ်င္းနဲ႕ နင္နဲ႕ အိမ္ခန္းမွ်ေနျဖစ္ေအာင္ဆိုၿပီး ငါမိတ္ဆက္ေပးဖူးေသးတယ္ေလ မွတ္မိတယ္မလား ၊ ေနာက္ေတာ့ နင့္အိမ္ခန္းေဖာ္က မေျပာင္းျဖစ္ေတာ့လို႔ဆိုၿပီး ငါ့ဘာသာငါ သူ႕အတြက္ အင္တာနက္ကေနၿပီးအိမ္ခန္းမွ်ေနမယ့္သူ ရွာေပးလိုက္တာ ၊ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားေလးတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနေရာ"
"တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား?"
ဝိန္းရိဖန္ ေတြးၾကည့္လိုက္ရင္း ;
"ေက်ာင္းသားက ေက်ာင္းေဆာင္မွာမေနဘူးလား"
"ၾကည့္ရတာ ဂိမ္းကစားတာတို႔ အျခားတစ္ခုခုေၾကာင့္ျဖစ္ျဖစ္ သူ႕အခန္းေဖာ္ေတြကို အႏွောက္အယွက္ေပးမိမွာစိုးလို႔ေနမွာေပါ့ ၊ ငါ့သူငယ္ခ်င္းကေတာ့ အရင္ရက္ကေလးကတင္ ငါ့ကိုရင္ဖြင့္သြားေသးတယ္ ၊ အဲ့ေက်ာင္းသားေလးက တစ္ကိုယ္ရည္သန့္ရွင္းမႈ လုံးဝမရွိဘူးတဲ့"
"ဘာလို႔လဲ"
"နင့္အိမ္ခန္းေဖာ္ေရာ အဲ့လိုျဖစ္ေနေသးလား"
စုထ်န္းက အနည္းငယ္စပ္စုလိုက္ရင္း အဆက္မျပတ္အတင္းခ်လိဳက္ေသး၏။
"ဘာေတြျဖစ္ရမွာလဲ ၊ စားၿပီးသား ပန္းကန္ေတြ တူေတြကိုမေဆးဘဲ ေန႕တိုင္းပုံထားေတာ့ ဆီေတြေျခာက္ကပ္ကုန္တာမ်ိဳး ၊ အဝတ္ေပေတြကိုလည္း ႏွစ္ပတ္ေနမွ တစ္ခါေလွ်ာ္တာတဲ့ ၊အတြင္းခံေတြေရာ ေျခအိတ္ေတြေရာ အဝတ္ေလွ်ာ္စက္ထဲထည့္ေသးတာ ၊ သန့္ရွင္းေရးလည္းမလုပ္တဲ့အျပင္ တစ္ခါတစ္ေလ အိမ္သာေရဆြဲခ်ဖိဳ႕ေတာင္ ေမ့..."
ဝိန္းရိဖန္ ေခါင္းရမ္းျပလိုက္ရင္းျဖင့္ ;
"အဲ့လိုမ်ိဳးေတြ မရွိဘူး"
ဤအေၾကာင္းႏွင့္ဆက္စပ္ၿပီးစဥ္းစားၾကည့္လိုက္သည့္အခါ စန္းရန္က ေနရာတိုင္းကို သန့္ရွင္းေအာင္ထားၿပီး သန့္ျပန့္ေနေအာင္ ေနသည့္သူမ်ိဳးပင္။
သူမကိုယ္သူမ အနည္းငယ္ကံေကာင္းသည္ဟုပင္ ေတြးမိလိုက္၏။
"ငါ့အိမ္ခန္းေဖာ္ကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလးအဆင္ေျပတယ္"
"ဒါဆိုရင္ေတာ့ နင့္ကံဇာတာေကာင္းလို႔ပဲ"
စုထ်န္းက သေဘာတက်ရယ္လိုက္ၿပီး ဆက္၍ စကားဆိုလိုက္၏။
"ဒါေပမယ့္ေလ နင္ ေတြးေတာင္ေတြးၾကည့္မိမွာမဟုတ္ဘူး သိလား ၊ လြန္ခဲ့တဲ့ရက္ေလာက္က ငါ့သူငယ္ခ်င္းက ငါ့ကို ဘာေျပာလာတယ္မွတ္လဲ သူ အဲ့ဒီေက်ာင္းသားေလးကို သေဘာက်ေနမိၿပီထင္တယ္တဲ့"
ဤေျပာင္းလဲသြားခ်က္ႀကီးေၾကာင့္ ဝိန္းရိဖန္ နားမလည္နိုင္ျဖစ္သြားခဲ့ရသည္။
"အမ္?"
"အဲ့ဒီေက်ာင္းသားေလးက မိသားစုအလိုလိုက္တာခံထားရတာေၾကာင့္မလို႔ အိမ္အလုပ္ေတြမလုပ္တတ္႐ုံေလးပဲတဲ့ ၊ သူကသာ ဒီကိစၥကိုမႀကိဳက္ဘူး ဟိုဟာကိုမႀကိဳက္ဘူးလို႔ေျပာရင္ ဟိုေကာင္ေလးက အကုန္နားေထာင္ၿပီး ေနာက္တစ္ခါထပ္မလုပ္ဘူးတဲ့ေလ ၊ အရင္က ငါ့ကို တစ္ေနကုန္ညည္းျပတဲ့လူက သူမဟုတ္တဲ့အတိုင္းပဲ"
"....."
"ဒါေပမယ့္ ငါ့အျမင္ေတာ့ အဓိကအခ်က္က အဲ့ဒီေက်ာင္းသားေလး အေတာ္ေလးေခ်ာတာပဲ ၊ အဲ့ေလာက္ေခ်ာတဲ့လူနဲ႕သာဆို ငါလည္း အိမ္ခန္းမွ်ေနမွာ....."
စုထ်န္းက သက္ျပင္းခ်လိဳက္ရင္းျဖင့္ ဆက္၍ ;
"အဲ့ဒီေတာ့ ဆန့္က်င္ဘက္လိင္နဲ႕ အခ်ိန္ၾကာၾကာ အိမ္ခန္းမွ်ေနတဲ့အခါ ဘာျဖစ္သြားလဲ ၊ အခ်စ္ေတြေပါက္ဖြားလာတာပဲေပါ့"
ဝိန္းရိဖန္က ခ်က္ခ်င္းျပန္တုံ႕ျပန္လိုက္၏။
"အေသအခ်ာႀကီးေတာ့လည္း မျဖစ္ပါဘူး"
စုထ်န္း ;
"နင္က ဘာလို႔ ခ်က္ခ်င္းႀကီးမဟုတ္ေၾကာင္း ျငင္းေနရတာလဲ?"
"...."
"ငါ နင့္ကိုမေမးၾကည့္ရေသးဘူးထင္တယ္ေနာ္ ၊ နင့္အိမ္ခန္းငွားေဖာ္က ေယာက္်ားေလးလား မိန္းကေလးလား ၊ ငါမွတ္မိတာမမွားရင္ ဝမ္လင္လင္ ရွာသြားေပးတဲ့တစ္ေယာက္မလား"
ဝိန္းရိဖန္ စကၠန့္ပိုင္းမွ်ၿငိမ္ေနေသာ္လည္း လိမ္ညာလိုက္ျခင္းေတာ့မရွိ။
"ေယာက္်ားေလး"
"ငါလခြမ္း!"
စုထ်န္း အံ့ၾသသြားခဲ့၏။
"ယုံၾကည္လို႔ေတာ့ရတယ္မလား"
"အင္း"
အခုေလးတင္ ျပတ္ျပတ္သားသားျငင္းေနသည့္ဝိန္းရိဖန္၏အမူအရာကိုၾကည့္ၿပီး သူမ၏အိမ္ခန္းေဖာ္က ေသခ်ာေပါက္ ႐ုပ္ဆိုးေလာက္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း စုထ်န္း ထင္မိလိုက္၏။
"လူေတြကို ႐ုပ္ရည္ပဲၾကည့္ၿပီး အကဲခတ္လို႔မရဘူးဆိုေပမယ့္လည္း သူ နင့္အေပၚမွာ မေကာင္းတဲ့စိတ္မ်ိဳးေတြမထားတာေတာ့ နင္ ေသခ်ာပါတယ္ေနာ္"
ဝိန္းရိဖန္ ဘာမွျပန္မေျပာေခ်။
ဝိန္းရိဖန္၏မ်က္ႏွာကို စိုက္ၾကည့္ေနရင္း စုထ်န္းကပို၍ စိတ္ပူလာခဲ့ကာ ;
"ငါ့အျမင္မွာေတာ့ ဆန့္က်င္ဘက္လိင္နဲ႕အိမ္ခန္းမွ်ေနတာက ပုံမွန္ကိစၥတစ္ခုဆိုေပမယ့္ နင္ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ဂ႐ုစိုက္ရမယ္ေနာ္ ၊ ဘာကိစၥပဲျဖစ္ေနေန သတိကပ္ေနရမယ္သိလား"
သူမထံမွ အျမတ္ထုတ္ ၊ အခြင့္အေရးယူခံေနရသည့္ စန္းရန္အေၾကာင္းေတြးလိုက္မိသည့္အခါ ဝိန္းရိဖန္တစ္ေယာက္ စိတ္မသိုးမသန့္ျဖစ္သြားခဲ့ရင္း 'မေကာင္းသည့္စိတ္မ်ိဳး'ရွိေနသည့္တစ္ေယာက္မွာ သူမျဖစ္ေနသလိုလိုပင္ ခံစားမိလာရေတာ့၏။ ထိုအေၾကာင္းအရာအား ေျပာမထြက္သည့္အျပင္ မ်က္ႏွာတည္တည္ျဖင့္သာ ျပန္ေျဖလိုက္သည္။
"ငါ သိပါတယ္"
-------
ဝိန္းရိဖန္ အစကထင္ထားခဲ့သည္မွာ စန္းရန္က အခ်ိန္သုံးလသာ ေနထိုင္သြားမည္ဟူ၍။
ခပ္တိုတိုေတာင္းေတာင္းကာလအတြင္း သူမတို႔ႏွစ္ဦးၾကားတြင္ မ်ားမ်ားစားစား အဆက္အဆံျပဳျဖစ္လိမ့္မည္မဟုတ္ေၾကာင္း ေတြးထားခဲ့ဖူးသည္။ အခ်ိန္တစ္ခုစာအၿပီးတြင္ သူသည္လည္း ထြက္သြားမည္ျဖစ္သလို ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္လုံးအရလည္း တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ သူငယ္ခ်င္းမိတ္ေဆြဟုပင္သတ္မွတ္စရာမလိုသည့္ ျဖတ္သြားျဖတ္လာဧည့္သည္အျဖစ္ျဖင့္သာ ၿပီးဆုံးသြားလိမ့္မည္။
စကားထဲထည့္ေျပာေနစရာပင္မလိုသည့္ ဇာတ္ကြက္ေလးတစ္ခုလိုမ်ိဳးဟူ၍ပင္။
အရင္က အတူေနခဲ့ဖူးသည့္ဝမ္လင္လင္ကဲ့သို႔ဆိုလွ်င္လည္း မမွားပါေပ။
သို႔ေသာ္ ထိုထင္မွတ္ထားခ်က္မွာ လက္ရွိအခ်ိန္တြင္ေတာ့ မမွန္ပါေတာ့ေခ်။
စုထ်န္း၏ေျပာစကားမ်ားမွတဆင့္ ဝိန္းရိဖန္ ခက္ခက္ခဲခဲ စိစစ္ခြဲျဖာၾကည့္လိုက္မိသည့္အခါ သူမႏွင့္စန္းရန္သည္ အခ်ိန္တစ္ခုစာ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ေနထိုင္ခဲ့ၾကၿပီး အတူတူအခ်ိန္ကုန္ဆုံးျဖစ္ခဲ့သည့္အခ်ိန္မွာလည္း အထိုက္အေလ်ာက္မ်ားခဲ့သည္။ ထိုအခါ သူမ ေတြေဝလာမိၿပီး မရွိသင့္ေသာအေတြးမ်ိဳးမ်ားရွိလာခဲ့ေတာ့သည္။
မေန႕ညက တည္ရွိခဲ့သည့္ေပြ႕ဖက္မႈတစ္ခုက ေရွ႕ေျပးသတိေပးခ်က္ဥပမာတစ္ခုလို အခ်ိန္ႏွင့္အမွ် ဝိန္းရိဖန္၏မ်က္လုံးထဲ ျမင္ေယာင္ေနခဲ့သည္။
ဤကိစၥႏွင့္ပတ္သက္လွ်င္ ဝိန္းရိဖန္အေနျဖင့္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ေကာင္းေကာင္းနားလည္မိသည္ဟု ဆိုရမည္။ စန္းရန္က သူမအေပၚတြင္ ထိုကဲ့သို႔ေသာစိတ္မ်ားရွိေနလိမ့္ဦးမည္ဟုလည္း မေတြးထားခဲ့သလို သူမဘက္က အရင္ကကိစၥမ်ားကိုမရွိခဲ့သလိုသေဘာထားၿပီး သူ႕အနားသို႔ အရွက္မရွိခ်ဥ္းကပ္ေနျခင္းလည္း မဟုတ္ပါေပ။
သည့္ထက္အျပင္ ဝိန္းရိဖန္သည္ အျခားသူတစ္ဦး၏ျဖစ္တည္မႈႏွင့္လိုက္ေလ်ာညီေထြျဖစ္ေအာင္လိုက္ေနေပးရန္ အလြန္ကိုမွ မႏွစ္ၿမိဳ႕သလို အလြန္ကိုမွလည္း ေၾကာက္႐ြံ႕မိသည္။
သူမ၏ မသိစိတ္ထဲတြင္။
ဤအရာမ်ားအတြက္ အဆုံးသတ္အေျဖႏွစ္ခုကလြဲ၍ ဘာမွမရွိေပ။
အဆုံးသတ္မွာ --
တစ္ဖက္လူသည္ သူမ၏အေဖကဲ့သို႔ တစ္ေန႕တြင္ တစ္စုံတစ္ရာေလးမွ်အသိမေပးပါဘဲ သူမ၏ေဘးမွ ထာဝရအတြက္ထြက္သြားခဲ့မည္ဟူ၍။
သို႔တည္းမဟုတ္.....
သူမ၏အေမကဲ့သို႔ သူ႕ဘဝသူတိုးတက္ေကာင္းစားေရးအတြက္ သူမကိုစြန့္ပစ္လိုက္ဖို႔ ေ႐ြးခ်ယ္လိမ့္မည္ဟူ၍ပင္။
ဤကဲ့သို႔ေသာအေတြးမ်ားအျပင္ စန္းရန္အေပၚျပဳမူခဲ့မိသည့္ စိတ္ႏွလုံးသားထိခိုက္စရာကိစၥရပ္မ်ား ၊ ဤအရာမ်ား၏အၿပီးတြင္ ဝိန္းရိဖန္၏စိတ္ထဲ ရွင္းရွင္းလင္းလင္းကို နားလည္ခံစားမိလိုက္သည္မွာ စန္းရန္ႏွင့္ဆက္၍ အဆက္အဆံျပဳလုပ္ေနမိလွ်င္ သူမ၏စိတ္မွာ အရင္ကလို ရွိေနနိုင္မည္မဟုတ္ေတာ့ေၾကာင္းပင္ျဖစ္သည္။
ဝိန္းရိဖန္ဘက္မွ စတင္၍ စန္းရန္ႏွင့္ သူမၾကားရွိ အကြာအေဝးကို ျပန္စည္းျခားထားပစ္ရန္ဆုံးျဖတ္လိုက္ေတာ့၏။
အျပဳအမူမ်ားက နည္းနည္းခ်င္းဆီေျပာင္းသြားခဲ့ျခင္းျဖစ္၍ စန္းရန္ဘက္မွ သတိမထားမိပုံလည္းရသည္။ ဤအခ်ိန္မ်ားအတြင္းတြင္ သူက အၿမဲတမ္းအလုပ္ရႈပ္ေနခဲ့ၿပီး ညဘက္တြင္လည္း 'Overtime' ဆီသို႔ေျပးရေသးသည္။ တစ္ခါတစ္ေလ ညပင္ျပန္မအိပ္ေခ်။
ႏွစ္ေယာက္သား တစ္လဆိုသည့္အခ်ိန္အတြင္း အဆက္အဆံေကာင္းေကာင္း မျပဳမိခဲ့ၾက၏။
ဝိန္းရိဖန္သည္လည္း တစ္ခါတစ္ရံ အိမ္မွေစာေစာထြက္လာၿပီး တစ္ခါတစ္ေလ အိမ္ျပန္ေနာက္က်သည္အထိ အလုပ္မ်ားေနခဲ့သည္။ အိမ္ခန္းငွားေဖာ္အခ်င္းခ်င္း အရမ္းမကပ္ရဆိုသည့္ စည္းကမ္းခ်က္အရ ဝိန္းရိဖန္က စန္းရန္၏အလုပ္အေၾကာင္းကို မေမးျဖစ္ခဲ့ ၊ ေနာက္ဆုံး က်ဳံးစစ္ေခ်ာင္ေျပာျပမွသာ သိခဲ့ရသည့္အျဖစ္ပင္။
က်ဳံးစစ္ေခ်ာင္ ; [ ငါ မေန႕က ရွန့္လန္ဆီကေန ၾကားခဲ့တာ ]
က်ဳံးစစ္ေခ်ာင္ ; [ စန္းရန္က သူတို႔ကုမၸဏီမွာအလုပ္လုပ္ေနတာတဲ့ ]
က်ဳံးစစ္ေခ်ာင္ ; [ ဒါေပမယ့္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္က ဌာနခ်င္းေတာ့မတူၾကဘူး ၊ သူလည္း အရင္ကသတိမထားမိဘဲ အခုေလးတင္မွ သိတာတဲ့ ]
ဝိန္းရိဖန္ ; [ ရွန့္လန္က အခုဘယ္မွာအလုပ္လုပ္ေနတာလဲ ]
က်ဳံးစစ္ေခ်ာင္ ; [ 'ယိုရွန့္'နည္းပညာကုမၸဏီ ]
က်ဳံးစစ္ေခ်ာင္ ; [ ရွန့္လန္က ေစ်းကြက္အေရာင္းဌာနမွာ လုပ္တာ ၊ စန္းရန္က Software ဌာနတဲ့ ]
က်ဳံးစစ္ေခ်ာင္ ; [ ဒါေပမယ့္ စန္းရန္ရဲ႕ရာထူးက ရွန့္လန္ထက္ ပိုျမင့္တယ္ ၊ သူမ်ားက မန္ေနဂ်ာတဲ့ေနာ္ ]
က်ဳံးစစ္ေခ်ာင္ ; [ ရွန့္လန္က တကယ္ကိုအမွိုက္ေကာင္ ]
က်ဳံးစစ္ေခ်ာင္ ; [ သူကမ်ား ငါ့ကိုေျပာေသးတယ္သိလား ၊ စန္းရန္က ေသခ်ာေပါက္ေနာက္ခံရွိေနလို႔တဲ့ ]
ဤစကားၾကားလိုက္ရသည့္အခါ အရင္က စန္းရန္ေျပာျပဖူးသည့္အေၾကာင္းကို ဝိန္းရိဖန္ သတိရမိလိုက္၏။ ၾကည့္ရသည္မွာ စန္းရန္က ေလက်ယ္ေန႐ုံသက္သက္ မဟုတ္ခဲ့၏။ သူမလည္း မ်ားမ်ားစားစားမေတြးၾကည့္ေတာ့ဘဲ အထိုက္အေလ်ာက္ျပန္စာပို႔ၿပီးေနာက္တြင္ စကားစျပတ္သြားခဲ့ကာ အလုပ္ဆက္လုပ္ရန္ ျပင္လိုက္သည္။
ဖုန္းကိုေဘးသို႔ခ်လိဳက္သည့္အခ်ိန္ မေတာ္တဆ အျခားမက္ေဆ့ေဘာက္တစ္ခုအား ဖိႏွိပ္မိလိုက္၏။
ေက်ာက္ယြမ့္တုံ၏မက္ေဆ့ေဘာက္။
ဝိန္းရိဖန္ထံမွ စာျပန္မရျခင္းေၾကာင့္လားမသိ ေက်ာက္ယြမ့္တုံ၏မက္ေဆ့မ်ားလည္း သိသိသာသာ နည္းသြားခဲ့သည္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ ရာသီဥတုအေျပာင္းအလဲတြင္ အဝတ္အစားကိုဂ႐ုတစိုက္ဝတ္ရန္ႏွင့္ အဖ်ားမမိေစရန္ မွာေနသည့္စကားမ်ားသာ။
ဝိန္းရိဖန္ အလ်င္းသင့္သလိုသာ ပြတ္ဆြဲၾကည့္လိုက္၏။
ခ်င္းမင္ပြဲေတာ္ေန႕ မတိုင္ခင္ ရက္အလိုတြင္။
ေက်ာက္ယြမ့္တုံ ; [ သမီးရဲ႕ေဒၚေလး ဒီေန႕ပဲ ေပယြီကိုျပန္သြားၿပီ ]
ေက်ာက္ယြမ့္တုံ ; [ အဲ့ေန႕က သမီးရဲ႕သေဘာထားကို ထည့္စဥ္းစားေပးဖို႔ ေမေမ ေမ့သြားခဲ့တယ္ ၊ ေနာက္ဆိုရင္ ေမေမ သူ႕ကိုမလာခိုင္းေတာ့ဘူးေနာ္ ]
ေက်ာက္ယြမ့္တုံ ; [ ေမေမ့ကို စိတ္ဆိုးမေနပါနဲ႕ ]
ခ်င္းမင္ပြဲေတာ္ေန႕တြင္။
ေက်ာက္ယြမ့္တုံ ; [ အားက်န့္....ဒီေန႕ ေမေမနဲ႕အတူ သမီးရဲ႕အေဖကို သြားၾကည့္ၾကမလား ]
ၾကားထဲတြင္ကား အေရးမပါသည့္စကားမ်ားသာ ျဖစ္သည္။
လြန္ခဲ့သည့္သုံးမိနစ္ခန့္က ေက်ာက္ယြမ့္တုံ ထပ္၍မက္ေဆ့ပို႔ထားေသး၏။
ေက်ာက္ယြမ့္တုံ ; [ အားက်န့္..ေမေမ ဒီအေတာအတြင္း သမီးရဲ႕ေဒၚေလးနဲ႕စကားေျပာျဖစ္ေသးတယ္ ၊ အရင္တုန္းကကိစၥကေလ အဲ့ဒီခ်ိန္တုန္းက ေမေမ သမီးေဘးမွာမရွိခဲ့တာမလို႔ အေျခအေနေတြကို ေမေမနားမလည္ခဲ့ဘူး ၊ အဲ့ဒါေၾကာင့္မလို႔ ေမေမ သမီးဘက္မွာ မရပ္တည္ေပးခဲ့တာပါ ၊ ေမေမ သမီးကိုအားနာၿပီးေတာင္းပန္ပါတယ္ ]
ေက်ာက္ယြမ့္တုံ ; [ သူတို႔ဘက္က သမီးကိုေကာင္းေကာင္းေစာင့္ေရွာက္ထားလိမ့္မယ္လို႔ပဲ ေမေမ တစ္ခ်ိန္လုံးထင္ထားခဲ့တာမလို႔ စိတ္ခ်လက္ခ်ေနေနခဲ့တာ ၊ အဲ့ဒီအခ်ိန္တုန္းက ေမေမလည္း သမီးကို အၿမဲတမ္းျပန္ေခၚထားဖို႔ေတြးခဲ့ပါတယ္ ၊ ဒါေပမယ့္ ေနထိုင္ရတဲ့ပတ္ဝန္းက်င္က မၾကာခဏေျပာင္းေနရင္ သမီးရဲ႕တကၠသိုလ္ဝင္တန္းစာေမးပြဲအတြက္ အႏွောက္အယွက္ျဖစ္မွာကို စိုးရိမ္ခဲ့တာ ၊ အခ်ိန္တစ္ခုစာေလး ခဏေလာက္သည္းခံေနၿပီး သမီးသာ နန္းဝူတကၠသိုလ္ကိုေရာက္လာခဲ့ရင္ ေမေမနဲ႕အတူတူျပန္လာေနခိုင္းၿပီး ေမေမ ေစာင့္ေရွာက္ထားမယ္ဆိုၿပီးေတြးထားခဲ့တာ ၊ ေနာက္ေတာ့ သမီးက ဟီဟယ္လို အရမ္းေဝးတဲ့ေနရာမ်ိဳး ဝင္ခြင့္တင္လိုက္လိမ့္မယ္လို႔ ေမေမ မထင္ထားမိခဲ့ဘူး ]
ေက်ာက္ယြမ့္တုံ ; [ ေမေမ ေနာက္ဆိုရင္ သမီးအတြက္ ပိုၿပီးလုပ္ေပးပါ့မယ္....ဟုတ္ၿပီလား ]
ဝိန္းရိဖန္ တစ္ခဏမွ်စိုက္ၾကည့္ေနၿပီးေနာက္တြင္ေတာ့ Wechatထဲမွ တန္းထြက္လာခဲ့လိုက္၏။ ကြန္ပ်ဴတာကို တဖန္ျပန္ၾကည့္လိုက္ေသာ္လည္း ဦးႏွောက္ထဲရႈပ္ေထြးေနရကာ မ်က္လုံးေရွ႕တည့္တည့္ျမင္ေနရသည့္ စာလုံးမ်ားကေဝေဝဝါးဝါးျဖစ္ေနေတာ့၏။
မ်က္လုံးကိုမွိတ္ ၊ ဖုန္းကို ျပန္ေကာက္ကိုင္လိုက္ၿပီး ေက်ာက္ယြမ့္တုံ၏မက္ေဆ့မ်ားအားလုံး ဖ်က္ပစ္လိုက္သည္။
ည ၁၁နာရီထိုးခါနီးတြင္မွ ဝိန္းရိဖန္ အလုပ္အၿပီးသတ္နိုင္ခဲ့ၿပီး အိမ္ျပန္လာခဲ့သည္။ ဖိနပ္ကိုခြၽတ္ရင္း လွမ္းၾကည့္လိုက္လွ်င္ ဆိုဖာေပၚ၌ လက္ေတာ့တစ္လုံးႏွင့္အလုပ္ရႈပ္ေနသည့္စန္းရန္ကို ျမင္လိုက္ရၿပီး သူ႕လက္ေခ်ာင္းမ်ားက ကီးဘုတ္ေပၚ၌ေျပးလႊားေန၏။
ဝိန္းရိဖန္က သူ႕အားအေနာက္အယွက္မေပးလို ၊ ထုံးစံအတိုင္း မီးဖိုေခ်ာင္ထဲသို႔သာ ဝင္လာၿပီး ေရတစ္ခြက္ေသာက္လိုက္၏။ ေရေသာက္ၿပီးေနာက္ ေနာက္ထပ္တစ္ခြက္စာ ေရျဖည့္ၿပီး အိပ္ခန္းထဲသို႔ဝင္သြားေတာ့မည့္အခ်ိန္။
ထိုအခ်ိန္တြင္ စန္းရန္က လွမ္းတားလိုက္၏။
"ေဝ့"
ဝိန္းရိဖန္ လွည့္ၾကည့္လိုက္၍ ;
"ဘာျဖစ္လို႔လဲ"
"စည္းကမ္းကိုေမ့ေနတာလား"
စန္းရန္က တစ္ခ်က္လွမ္းၾကည့္လာၿပီးေနာက္ ခ်က္ခ်င္းအၾကည့္ျပန္လႊဲသြားၿပီး စာရိုက္ေနရင္းျဖင့္ ;
"ည ၁၀နာရီထိုးလို႔မွ ျပန္မလာျဖစ္ေသးရင္ ကိုယ့္ကို အေၾကာင္းၾကားရမယ္ဆိုတာ"
ဝိန္းရိဖန္က ေၾကာင္အမ္းသြားခဲ့ၿပီးမွ ေျဖးေျဖးခ်င္းစကားဆိုလိုက္၏။
"အို႔..ငါ ေမ့သြားလို႔ ၊ ေတာင္းပန္ပါတယ္"
ထို႔ေနာက္တြင္ အျခားအပိုစကားမ်ားမဆိုေတာ့ဘဲ အိပ္ခန္းဆီသို႔ ဆက္ေလွ်ာက္လာလိုက္၏။
"ကိုယ္ ခံစားေနမိတာ အခုတေလာ မင္း ကိုယ့္ကို ဆက္ဆံတဲ့ပုံစံက နည္းနည္း...."
စန္းရန္က ေျပာရမည့္စကားလုံးကိုစဥ္းစားေနသည့္အလား တစ္ခဏမွ်ရပ္သြားၿပီးမွ ;
"ဥေပကၡာျပဳေနသလားလို႔"
"....."
ဝိန္းရိဖန္ ထပ္၍ေၾကာင္အမ္းသြားခဲ့၏။
"မဟုတ္ပါဘူး ၊ ငါ အရမ္းအိပ္ငိုက္ေနလို႔"
စန္းရန္ မ်က္လုံးပင့္ၾကည့္လာခဲ့သည္။
ဝိန္းရိဖန္က ခပ္တိုးတိုးေလးျဖင့္ဆို၏။
"ဒီတိုင္း အိပ္ခ်င္ေနလို႔"
စန္းရန္၏လႈပ္ရွားမႈမ်ားရပ္သြားၿပီး သူမအား အေသအခ်ာစိုက္ၾကည့္လာခဲ့၏။
"သြားအိပ္ေတာ့ေလ"
-------
ဝိန္းရိဖန္ အိပ္ခန္းထဲသို႔ ဝင္သြားၿပီးေနာက္တြင္။
စန္းရန္က ဝိန္းရိဖန္၏အမူအရာကိုျပန္ေတြးၾကည့္လိုက္ရင္း တစ္ခဏတိတိၿငိမ္ေနခဲ့ၿပီးမွ စာျပန္ရိုက္ေနလိုက္သည္။
မနက္ ၂နာရီထိုးခါနီးေလာက္တြင္မွ စန္းရန္က လက္ေတာ့ကိုပိတ္ ၊ အခန္းထဲသို႔ အဝတ္လဲဖို႔ရာဝင္ယူလိုက္ၿပီး ေရခ်ိဳးခန္းဆီသို႔ ဦးတည္လိုက္၏။ ျပန္ထြက္လာၿပီးေနာက္တြင္ ဧည့္ခန္းထဲသို႔ျပန္လာၿပီး လက္ေတာ့ျပန္ယူသည့္အခ်ိန္ ဧည့္ခန္းထဲေရာက္ေနသည့္ ဝိန္းရိဖန္ကို ျမင္လိုက္ရသည္။
သူမက အကၤ်ီလက္တို ၊ ေဘာင္းဘီတို လဲဝတ္ထားၿပီးျဖစ္ရာ ျဖဴျဖဴေသးေသးေျခတံလက္တံေလးမ်ားက ထင္းခနဲလွစ္ဟေနေလသည္။
လက္ရွိအခ်ိန္တြင္ ဝိန္းရိဖန္က ဆိုဖာထက္၌ထိုင္ၿပီး နာရီႀကီးအား ဗလာသက္သက္စိုက္ၾကည့္ေနျခင္း။
စန္းရန္၏ဆံပင္တို႔မွာ စိုထိုင္းထိုင္းျဖစ္ေနဆဲျဖစ္ေသာေၾကာင့္ တဘက္ႏွင့္သုတ္ရင္း ဝိန္းရိဖန္အနားသို႔ေလွ်ာက္သြားကာ တစ္ခဏၾကာၾကာစိုက္ၾကည့္ေနလိုက္ေသးသည္။ ထို႔ေနာက္ ေဘးနားမွထိုင္ခုံကို ဆြဲယူၿပီး သူမ၏အေရွ႕တြင္ထိုင္လိုက္၏။
"အဲ့ဒီေတာ့ မင္းက စိတ္အေျခအေနမေကာင္းတဲ့အခါရယ္ အရက္မူးတဲ့အခါက်ရင္ အိပ္ေနရင္းလမ္းထေလွ်ာက္တတ္တယ္ေပါ့"
ဝိန္းရိဖန္က တိတ္ဆိတ္ၿမဲ တိတ္ဆိတ္ေနဆဲ။
စန္းရန္ ;
"ဒီေန႕ကေရာ ဘာျဖစ္လာတာလဲ"
ဝိန္းရိဖန္က သူမ၏ကမၻာထဲ၌ တစ္ကိုယ္တည္းေနထိုင္ေနသည့္အလား မလႈပ္မယွက္ရွိေနကာ ေဘးပတ္ဝန္းက်င္မွအရာမ်ားကို ခံစားမိပုံမေပၚေခ်။ မၾကာမၾကာခတ္ေနတတ္သည့္ မ်က္ေတာင္မ်ားေၾကာင့္သာမဟုတ္လွ်င္ သူမက ပန္းပု႐ုပ္ထုတစ္ခုျဖစ္သြားသလိုမ်ိဳးပင္ စန္းရန္ ထင္မိပါေတာ့မည္။
သူလည္း စကားမဆိုေတာ့ဘဲ....
ထိုေနရာ၌ ထိုင္ေန႐ုံသာထိုင္ေနၿပီး အျခား ဘာဆိုဘာမွမလုပ္ေပ။
ဆယ္မိနစ္ခန့္ ၾကာသြားၿပီးေနာက္တြင္။
ဝိန္းရိဖန္ မတ္တပ္ထရပ္လာၿပီး အိပ္ခန္းဆီသို႔ ေျဖးေျဖးခ်င္းေလွ်ာက္ထြက္လာ၏။
ေနရာ၌သာထိုင္ေနသည့္စန္းရန္က သူမ၏ေက်ာျပင္အား လွမ္းၾကည့္ေနရင္း ေခါင္းသဲ့သဲ့ေစာင္းကာ အေရွ႕သို႔ေက်ာ္ၾကည့္လိုက္၏။ သူမ သြားမည့္လမ္းတစ္ေလွ်ာက္၌ တိုက္မိနိုင္မည့္အရာမ်ိဳးမရွိေၾကာင္းကို ေသခ်ာစစ္ေဆးၿပီးေနာက္တြင္ေတာ့ လိုက္မသြားေတာ့ေပ။
သူပုံစံမွာ ေအးေအးလူလူျဖင့္သာ သူမ၏ႏွေးတိႏွေးေကြးပုံစံအား လွမ္းၾကည့္ေန၏။
ဝိန္းရိဖန္မွာ ဝိဥာဥ္လြင့္ေနသည့္အလား တည့္တည့္မတ္မတ္ႏွင့္တသတ္မတ္တည္းသာ ေလွ်ာက္ေနၿပီး ဤတစ္ႀကိမ္တြင္လည္း အရင္ကအႀကိမ္မ်ားအတိုင္း သူ႕အခန္းနားအေရာက္တြင္ ရပ္သြားခဲ့သည္။
အထဲသို႔ လွမ္းၾကည့္ေနျခင္း။
စန္းရန္က ေရခ်ိဳးၿပီးအဝတ္အစားလဲရန္အတြက္ အိပ္ခန္းထဲဝင္ယူထားသည့္အခ်ိန္တုန္းကအတိုင္း အိပ္ခန္းတံခါးကို မပိတ္ထားျဖစ္ခဲ့။
ဝိန္းရိဖန္က အခ်ိန္ၾကာၾကာကို ေၾကာင္ေၾကာင္အမ္းအမ္းစိုက္ၾကည့္ေနျခင္းေၾကာင့္။
"ဘာေတြ လွမ္းၾကည့္ေနတာလဲ"
စန္းရန္က ရယ္ခ်င္သလိုလိုျဖစ္လာမိကာ
"မင္းပုံစံက ႏွာဘူးမေလး က်ေနတာပဲ"
ဤစကားအဆုံးတြင္။
ဝိန္းရိဖန္ ေျခတစ္လွမ္းလွမ္းလိုက္ၿပီး သူ႕စကားကို လက္ခံလိုက္သည့္အလား စန္းရန္၏အိပ္ခန္းထဲသို႔ ဝင္သြားပါေတာ့၏။
******************