.
Yaklaşık bir saatin ardından ortadaki gerilim daha da artmıştı. Yoongi işine fazlasıyla odaklı olsada Cora ona güvenmiyor yanında duruyordu.
Yoongi ilk saçmayı dikkatlice tutup çıkardığında Cora bakışlarını cımbız gibi olan aletin ucundaki metale çıkardı. Bakışları Yoongi'yi bulurken, Yoongi ona uzatılan tabağa bırakmıştı metali.
Jungkook kendini sıksa bile titremesine engel olamıyor, gözlerindeki yaşların usulca akmasına izin veriyordu.
Aradan yarım saat daha geçmişti ve ikinci saçma tekrar iki demir arasında sıkışmışçasına çıkmıştı. Cora buna git gide şaşırırken Yoongi'nin asla umurunda değildi.
Üçüncü saçmaya ulaşan gözleri, saçmanın bulunduğu bölgenin tehlikesine karşılık kaşlarını çatmaya zorlamıştı.
Derin bir nefes alıp boynunu esnetmiş omuzlarını da esneterek işine devam etmişti. Saçmaya ulaşmaya çalışırken demirin hafifçe sıyırdığı kas dokusu esnemiş, kanın daha da toplamasına neden olmuştu.
Vera'nın nabzının düştüğünü gösteren ses ve çizgilerle Jungkook gözlerini büyülterek Yoongi'ye bakmıştı. Ona güveniyordu ve bunu düzelteceğine emindi.
Cora ise kaşlarını çatarak ona döndü.
"Eğer kanamayı durdurmazsan saçmaya dokunduğun an patlar."
Yoongi ona kulak asmadan işine odaklandığında nabız hâlâ düşmeye devam ediyordu.
"Kızı öldürecek misin, sana diyorum! Dokunduğun an patlar, durdur şu kanamayı!"
Jungkook, Yoongi'ye dikkatle bakarak mırıldandı.
"Aynısını bende yaptın hyung. Yaparsın."
Yoongi'nin bakışları Jungkook'a değdiğinde Cora kaşlarını çatarak bakmıştı onlara. Neyden bahsettiklerinden bir haber şekilde izliyordu sadece.
Yoongi bakışlarını diktiği saçmaya karşı sırıtmış zedelediği kas dokusunu hafifçe kaldırarak saçmayı iki demirin arasına kıstırmıştı.
Nabız düşmeye devam ederken herkes gergince onu izliyor, Cora stresle saçlarını geriye atıyordu.
Jungkook dikkatle Yoongi'ye baktığında Yoongi'de ona bakmış sırıttığı belli olan kısık gözleriyle iki demirin ucuna sıkıştırdığı saçmayı çıkartıp ona göstermişti. Değerler anında normale dönerken Yoongi bakışlarını Cora'nın şaşkın bakışlarına çevirmişti.
"Ders bir: Eğer saçmaya donukur ve çıkarırken hareket ettirmezsen, patlamaz."
Cora ona öylece bakakalırken Yoongi önüne dönmüş bir buçuk saat daha süren ameliyatın sonunda Vera'yı kapatmış maskesini çıkartara hemşirelere bakmıştı.
"Hastayı bugünlük yoğun bakıma alın ve yoğun bakımdan çıkana kadar altı saat arayla parasetamol verin. Odaya alındığında da on iki saatte bir naproksen ya da flurbiprofen verirsiniz. Geçmiş olsun. "
Yoongi önlüğünü, başlığını ve eldivenlerini çıkartıp kabanını giyinmiş şekilde çıkışa ilerlediğinde Cora telefondan ses kaydını açıp onun peşinden gitmişti. Çıkışa giden adama koşarak yetişip dışarı çıktığı an kolundan tutarak durdurmuştu.
" Nasıl yaptın bunu?"
Yoongi onu tınlamadan yanından geçecekken Cora tekrar kolunu tutmuştu.
"Kimsin sen Yoongi? Jungkook'un bahsettiği şey ne? Nasıl yaptın bu kadar tehlikeli bir ameliyatı?"
Yoongi ona kaşlarını çatarken arkalarındaki başhekimden bir haberlerdi.
"Seni ne derece ilgilendirir bu doktor? İşini yap. İnsanların hayatlarına burnunu sokup durma."
Yoongi tam gidecekken Cora onu kolundan tutarak yine durdurmuştu.
"Söyle dedim. Madem doktorsun, niye barmenlik veya ceoluk yapıyorsun?"
Yoongi ona cevap vermeyip kolunu çektikten sonra Cora arkasından seslendi.
"Madem doktorsun, insanları neden işkenceyle öldürüyorsun Yoongi?"
Yoongi olduğu yerde durup ona döndüğünde Cora, belkide gördüğü en sert ifadeti görmüştü onda. Ardından kıza yaklaşıp sertçe kolunu kavradı.
"Doktor falan değilim, duydun mu? Senin aptal saptal sorularından, gereksiz takıntılı koşuşturmalarından bıktım. Hayatım seni ilgilendirmiyor doktor. Eğer biraz algılayabiliyorsan bunu anla..."
Yüzünü kızın yüzüne eğip sert sesiyle vurgulayarak konuştu.
"Hayatımın, hiçbir zerresi. Ama hiçbir zerresi, seni ilgilendirmiyor doktor."
Kızın kolunu sertçe bıraktığında Cora ona öylece bakıyordu.
"Sizin toz pembe hayatlarınız yüzünden, içeride belkide tonlarcası acı çekiyor. Belki tonlarcası sesini duyurmaya çalışıyor. Sizse iki sözcükten ibaret olan hayatınızda mutlu olabileceğinizi sanacak kadar aciz insanlardan ibaretsiniz."
Cora olduğu yerde kasılırken Yoongi tüm nefretiyle devam etti.
"Siz, insanların tükenmiş umutlarını kitaptan ezberlediğiniz iki sözcükle geri getirdiğinizi sanacak kadar aciz insanlarsınız."
Cora'nın gözleri istemsizce dolduğunda Yoongi yüzünü buruşturdu.
"Siz, hayattan ümidini kesmiş insanların tek tutunacakları dallarını ve o dallara karşı olan duygularını hafife alabilecek kadar aşağılık insanlarsınız."
Cora gözlerini büyüterek ona baktığında Yoongi onun konuşmasına fırsat vermeden hastane kapısına doğru işaret etti.
"Bana sakın inkar etme burada, içeride Jungkook'a olan bakışlarınızdan bile belli bu. İnkar ettiğin iğrençlikte boğulacak kadar kendinizi bir şey sanan insanlarsınız."
Cora'nın gözünden bir yaş süzülürken onun haklı olduğunu kabullenmek istemesede bunun farkına böyle varmıştı. Yoongi'ye olan merakı daha da artıyordu...
" Şimdi gerçekten kendine psikolojiden anladığın yalanını söyleyebiliyorsan, mesleği bırak. Daha fazla insanın sizin yüzünüzden acı çekmesine neden olmayın."
Yoongi hızla giderken Cora öylece arkasından bakakalmıştı. Sonrasındaysa binaya yaslanmış, onları dinleyen başhekimle göz göze gelmişti.
Başhekim olan Jung Hoseok; üvey abisi... Ona onaylamazca başını iki yana sallamıştı...
.