Το χέρι της βρισκόταν στο σωματάκι της μικρής. Ασυναίσθητα ήταν εκεί,
έτσι ηρεμούσε πια. Γιατί αντιλαμβανόταν τους χτύπους της καρδούλας της.
Άνοιξε τα μάτια της και την κοίταξε που κοιμόταν ακόμα δίπλα της.
Χαμογέλασε ασυναίσθητα, πλατιά, αληθινά.
Άρχισε να την χαϊδεύει και απλά καθόταν και την χάζευε.
Α-αγάπη μου εσύ..πλασματάκι μου..Σ'αγαπάω..
Τα μάτια της έκλειναν ξανά ενώ η μικρή κοιμόταν συνεχόμενα.
Είχε ανάγκη να ηρεμήσει έτσι αφέθηκε ξανά και έκλεισε τα μάτια της στη θέα της κορούλας της.
POV Δημήτρη:
Το κινητό μου άνοιξε και μου ήρθε το μήνυμα.
Αντρέας: Hotel Aegina
Πρώτος όροφος Δωμάτιο 105.
Το έκλεισα αμέσως. Δεν πρέπει. Όχι..
Δεν αντέχω..θέλω τόσο να την ξαναδώ..έστω από μακριά..να της εξηγήσω..αλλά ξέρω πως δεν θα με συγχωρέσει..
Θα με μισήσει..και θα έχει δίκιο..
Με θέλει κοντά της..και εγώ..όσο τίποτα..
Όμως ήθελε τον παλιό Δημήτρη..όχι εκείνον που την πρόδωσε..της είπε ψέματα και έφυγε..
Ούτε εγώ δεν αντέχω τον εαυτό μου..
Την πλήγωσα..και εκείνη και την κόρη μας..
Μας..;..όχι.. Είναι μόνο δική της..και έχει την καλύτερη μαμά όλου του κόσμου..
Είμαι σίγουρος πως είναι ευτυχισμένη..
Τι κάνω εδώ..;..γιατί έχω την διεύθυνση..;..όχι..όχι..
Δεν θα τις ενοχλήσω..όχι..
Δεν μπορώ να αναπνεύσω..νιώθω ένα βάρος στο στήθος μου..θέλω να την ξαναδώ..τόσο πολύ..
Άνοιξα τα μάτια μου..όμως τον είδα..τον ένιωσα..
Αποκλείεται..ο Δημήτρης πέθανε..
Έτρεχαν δάκρυα από τα μάτια της καθώς σκεφτόταν πια αυτό το γεγονός.
Χάιδευε την μικρούλα της στο σωματάκι της και έκλαιγε.
Α-καρδούλα μου..δεν πρόκειται..να σε αφήσω..ποτέ..είσαι η ζωή μου..και η μανούλα..σε λατρεύει..μικρή μου..εδώ είμαι..δεν θα φύγω..στο υπόσχομαι..
Την φίλησε στο κεφαλάκι της όσο πιο απαλά μπορούσε ενώ απλά καθόταν εκεί. Την χάζευε.
Τα δάκρυα στα μάτια της έγιναν στην πορεία χαμόγελο. Μόνο που την έβλεπε.
Το σώμα της δεν είχε αλλάξει και πολύ..σχεδόν καθόλου όμως ενώ περίμενε να την πονάει όπως στην αρχή τώρα άλλαξε..
Αφού την κρατούσε επιτέλους στην αγκαλιά της και ήταν μαζί της..χαμογελούσε..μετά από καιρό..από τότε που γεννήθηκε άρχισε να χαμογελάει ξανά γιατί αυτό το πλασματάκι της έδινε δύναμη..
Τελικά το έκανε.
Η καρδιά του τον έβγαλε μέχρι εκεί.
Μπήκε στο πρώτο πλοίο για την Αίγινα.
Το μόνο που σκεφτόταν ήταν εκείνη.
Ακόμα και αυτή η λίγη ώρα του φάνηκε αιώνας.
Η Άννα σηκώθηκε από το κρεβάτι αφήνοντας την να κοιμάται..Έβλεπε την θέα..
Ήταν πανέμορφα..Κοιτούσε ενάλλαξαν την κορούλα της και μετά το τοπίο που ξετυλιγόταν μπροστά της.
Ύστερα από λίγο η μικρή ξύπνησε.
Έβγαζε διάφορους ήχους από αυτούς που κάνουν τα νεογέννητα και έτσι απλά πήγε κοντά της κάθισε στο κρεβάτι, την πήρε αγκαλιά αρχίζοντας να την χαϊδεύει.
Α-εδώ είναι η μαμά καρδούλα μου..ησύχασε αγάπη μου..
Την άλλαξε ενώ προσπάθησε να την ταΐσει αλλά η μικρή γκρίνιαζε και έτσι την πήρε ξανά στην αγκαλιά της χαϊδεύοντας την για να την ηρεμήσει.
Α-σουυυσσσς..σουσσσς..μαργαριταρένια μου..ηρέμησε..ηρέμησε..εδώ είμαι..δεν θα σε αφήσω..εδώ είμαι..μην ανησυχείς..
Ύστερα από λίγο κατάφερε να την βοηθήσει να ησυχάσει ενώ σηκώθηκε και την έκανε βόλτες σε όλο το δωμάτιο μέχρι που χτύπησε η πόρτα και έπρεπε αναγκαστικά να ανοίξει.
Α-τώρα..έρχομαι..
Κοίταξε στιγμιαία την κορούλα της που βρισκόταν στην αγκαλιά της και ευτυχώς ήρεμη πια ενώ αναγκαστικά άνοιξε την πόρτα.
Ήταν ο Ανδρέας.
Α-ουφφφ..εσύ είσαι..
Αν-ήρθα να δω πως είστε..
Α-καλά είμαστε..έλα μέσα..
Μπήκε μέσα και έκλεισε πίσω του την πόρτα ενώ η Άννα παράλληλα συνέχισε να νανουρίζει την μικρή.
Α-σε ευχαριστώ για όλα..
Αν-πριγκιπέσσα μου..δεν έκανα κάτι..
Α-όχι..έκανες..και εσύ..και ο Σταύρος..αλλά πιο πολύ από όλους..η Αγγελική..σας ευχαριστώ που με βοηθήσατε..όχι μόνο εμένα..αλλά και το κοριτσάκι μου..
Αν-δεν χρειάζεται να ευχαριστείς κανέναν μας..και ο Δημήτρης αυτό θα ήθελε να κάνουμε..αν-
Η Άννα τον έκοψε απότομα και συμπλήρωσε τις λέξεις στην δική του φράση.
Α-μπορείς να μην μου ξαναμιλησεις για εκείνον..;..προσπαθώ να κάνω μία καινούργια αρχή..να συνειδητοποιήσω όσα έγιναν..να καταλάβω ότι δεν πρόκειται να ξαναέρθει..ότι θα την μεγαλώσω μόνη μου..πίστεψε με..δεν με βοηθάς..έχω διαλυθεί..και το μόνο που κάνεις είναι να συνεχίζεις να μου μιλάς για εκείνον..
Είχε υψώσει ελάχιστα τον τόνο της φωνής της ενώ η μικρή μάλλον στο άκουσμα της;
Ποιος ξέρει..άρχισε ξανά να κλαίει.
Α-σουυυσσσς..καρδούλα μου..εδώ είμαι..σουυσσσς.., την φίλησε στο κεφαλάκι της καθώς την κρατούσε στην αγκαλιά της και την κουνούσε ελαφρά ενώ ο Ανδρέας απομακρύνθηκε λίγο από κοντά τους και κάθισε σε μία γωνία.
Όταν κατάφερε να την ηρεμήσει άρχισε να την ταΐζει και απλά συνέχισε να την χαϊδεύει.
Εκείνος την κοίταξε με τρελή αμηχανία.
Τα μάτια του δεν μπορούσαν με τίποτα να συναντήσουν τα δικά της.
Αν-θέλεις να φύγω..;..
Α-θέλω να μην μου ξαναμιλήσεις για τον Δημήτρη ποτέ..μπορείς..;..καταλαβαίνω ότι ήταν ο κολλητός σου..αλλά προσπάθησε να μπεις λίγο στη θέση μου..Αντρέα ήμουν η γυναίκα του..και με κατηγόρησαν ότι τον σκότωσα.., από τα μάτια της ήταν έτοιμα τα δάκρυα να τρέξουν ενώ συνέχισε και εκείνος καθόταν και την άκουγε καρτερικά.
Α-Κάναμε τόσα όνειρα με τον φίλο σου..για να τα ζήσω μόνη μου..με άφησε..το διανοείσαι;..μας άφησε..η κόρη μου..δεν θα γνωρίσει ποτέ τον μπαμπά της..θα βλέπει μόνο φωτογραφίες του..δεν θα μπορέσει ποτέ να την αγκαλιάσει..να παίξει μαζί της..να την βάλει για ύπνο.., άρχισε πια να κλαίει όμως πιο ήπια. Τα είχε αποδεχτεί όλα αυτά,
όσο δύσκολο και να φαινόταν.
Απλά ήθελε να τα εξωτερικεύσει σε κάποιον, δεν γινόταν να τα κρατάει άλλο μέσα της.
Α-για αυτό..μην μου μιλάς άλλο για εκείνον..δεν με αφήσατε να πάω στον τάφο του να τον δω..όχι..όχι..η κόρη μου δεν θα έχει έναν νεκρό πατέρα..δεν θα την αφήσω να περάσει όλα όσα πέρασα εγώ..και θα παλέψω με νύχια και με δόντια για αυτό..θα πάω όσο μακριά χρειαστεί..για να μην στερηθεί τίποτα..όμως όχι..αν ήρθες μόνο για αυτό..δεν σε θέλω εδώ..
Αν-πριγκιπεσσα μου..εγώ..-
Τον διέκοψε, δεν ήθελε να της πει καμία δικαιολογία πια.
Α-Αντρέα..σε παρακαλώ..φύγε..θέλω να την κοιμήσω..
Της έγνεψε καταφατικά και χωρίς να πει λέξη βγήκε έξω από το δωμάτιο κλείνοντας την πόρτα.
Η Άννα προσπαθούσε να μην καταρρεύσει.
Το χρωστούσε στο πλασματάκι που βρισκόταν στην αγκαλιά της.
Την κοίταξε με τόση στοργή, τόση αγάπη..
Είχε πια κοιμηθεί όμως συνέχισε να την κρατάει ανάμεσα στα δυο της χέρια.
Να την ηρεμεί και όσο μπορεί να την προστατεύει, από τα πάντα.
Κοιτούσε την θέα ενάλλαξαν και γαλήνευε λίγο λίγο η ψυχή της..
Κατάφερε να χαμογελάσει, ελάχιστα αλλά συνέβει..
Α-Μαργαριταρένια μου..δεν θα σε αφήσω ποτέ..εκτός από το ταξίδι..θα κάνουμε πολλά πράγματα μαζί..στο υπόσχομαι..εμείς δεν θα χωριστούμε ποτέ..σ'αγαπάω τόσο πολύ ψυχούλα μου..δεν μπορείς να φανταστείς πόσο..,
είπε και της χάιδεψε στοργικά το χεράκι.
Δεν ήθελε να την αφήσει στιγμή.
Είχε ήδη πολλές ενοχές που δεν ήταν συνέχεια μαζί της στο νοσοκομείο όταν νοσηλευόταν και η μικρούλα της ένιωθε ασφάλεια σε εκείνη.
Στην αγκαλιά της, στο καταφύγιο της.
Η Άννα καθόταν και την χάζευε αλλά και την χάιδευε συνέχεια. Τα μάτια της έλαμπαν.
Η Αγγελική έμαθε που βρισκόταν η Άννα από τον Ανδρέα και αφού την άφησε προσεχτικά στο κρεβάτι και την κοιτούσε συνέχεια,
χτύπησε ξανά η πόρτα.
Αφού βεβαιώθηκε ότι δεν ξύπνησε πήγε να ανοίξει. Όχι όμως με την καλύτερη διάθεση.
Α-ευτυχώς που ήρθες..
Αγ-γιατί..;..τι έγινε..;..να μπω..;..
Α-ναι..έλα μέσα..
Μπήκε και έκλεισε την πόρτα πίσω της.
Αγ-η μικρή..;..πως είναι..;..
Α-έλα να την δεις..,
είπε και χαμογέλασε όπως και η Αγγελική.
Πήγε κοντά της.
Κάθισαν στο κρεβάτι και η Άννα δεν σταμάτησε στιγμή να την χαϊδεύει ενώ η Αγγελική την χάζευε.
Αγ-είναι τόσο όμορφη..αγάπη μου..
Την κοιτούσε και ένα μικρό μειδίαμα σχηματίστηκε στο πρόσωπο της.
Α-ήρθε ο Αντρέας νωρίτερα..και..μου μίλησε πάλι για τον Δημήτρη..
Αγ-πως είσαι..;..
Α-θέλω να σταματήσει όλο αυτό..του το είπα και επιμένει..
Αγ-έχεις περάσει πολλά..και οι δυο..έχεις δίκιο..
Α-θα με βοηθήσεις να βρω σπίτι..;..δεν μπορώ να μείνω στο σπίτι του..νιώθω ότι πνίγομαι εκεί μέσα..
Αγ-ησύχασε..φυσικά και θα σε βοηθήσω..θα κάνω ό,τι μπορώ..προσπάθησε όμως να είσαι ήρεμη..είναι πολύ μικρή..και σε έχει τόση ανάγκη..
Α-το ξέρω..αλήθεια το ξέρω..και το μόνο που με ενδιαφέρει είναι η κόρη μου..
Αγ-έτσι μπράβο..
Η μικρή μετά από λίγο ξύπνησε.
Προσπαθούσε δηλαδή.
Έτριβε τα ματάκια της με τα χεράκια της.
Ήταν τόσο αξιολάτρευτη.
Α-τώρα προσπαθεί να ξυπνήσει..
Αγ-μπορώ να κάθομαι να την χαζεύω συνέχεια..
Α-άντε..να κάνετε και εσείς με τον Σταύρο κανένα παιδάκι..
Αγ-έχουμε καιρό εμείς..τώρα έχει προτεραιότητα αυτό το πλασματάκι..
Την πήρε η Άννα στην αγκαλιά της και άρχισε να την χαϊδεύει ενώ ταυτόχρονα της μιλούσε.
Α-μαργαριταρένια μου..γεια σου..ξύπνησες..;..κοιμήθηκες καλά καρδούλα μου..;..ναι..;..ξέρεις ποια ήρθε..;..ξέρεις ποια ήρθε..;..η Αγγελική..η νονά μας ήρθε αγάπη μου..
Η Αγγελική όταν το συνειδητοποίησε συγκινήθηκε πολύ.
Αγ-νονά της;..
Α-θέλεις να την βαφτίσεις..;
Αγ-φυσικά..
Α-αν πάθω κάτι..-
Την διέκοψε προσπαθώντας να βγάλει τις κακές σκέψεις από το μυαλό της.
Αγ-Δεν θα πάθεις απολύτως τίποτα..μην τα σκέφτεσαι αυτά..
Α-σε εμπιστεύομαι..ξέρω πως θα την φροντίσεις όπως φρόντισες και εμένα..αν όχι και καλύτερα..και σε ευχαριστώ για αυτό..αλήθεια σου λέω..αν δεν είχα και εσένα δεν ξέρω τι θα έκανα..
Αγ-πάντα θα είμαι δίπλα σας Άννα μου..για αυτό δεν είναι οι φίλες..;..
Α-και τώρα και κουμπάρες..
Αγ-ναι.., τα δάκρυα δεν μπορούσαν να σταματήσουν να τρέχουν από μάτια της ενώ παράλληλα στο πρόσωπο της ζωγραφίστηκε ένα πανέμορφο μεγάλο χαμόγελο.
Α-συγκινήθηκες..;
Αγ-μου ήρθε λίγο ξαφνικό..
Α-θέλεις να την κρατήσεις..;
Αγ-μπορώ..;
Α-φυσικά.., της την έδωσε με μεγάλη προσοχή ενώ η μικρούλα καθόταν πολύ ήσυχη.
Σαν να περίμενε να αλλάξει χέρια.
Η Άννα της έδειξε πως να την κρατήσει ενώ όταν προσαρμόστηκε το μικρό αυτό πλασματάκι ένιωθε άνετα και φαινόταν στις αντιδράσεις της γιατί δεν έκανε νευρικές κινήσεις.
Αγ-γεια σου μικρούλα μου..είσαι πανέμορφη..το ξέρεις..;
Τις κοιτούσε και τις χάζευε, τις θαύμαζε σαν να χάιδευε το κοριτσάκι της με το βλέμμα της.
Α-σου πάει πολύ η μικρή..
Αγ-είναι τόσο ήσυχη..
Α-γιατί ένιωσε ασφάλεια..για αυτό..τα μωρά όταν δεν νιώθουν ασφάλεια αντιδρούν..
Κάνουν νευρικές κινήσεις..η μαργαριταρένια νιώθει ασφάλεια στην αγκαλιά σου..για αυτό είναι ήσυχη..
Αγ-αυτό είναι το όνομα της..;,ρώτησε ενώ στο πρόσωπο της σχηματίστηκε αυθόρμητα ένα μικρό μειδίαμα.
Η Άννα της έγνεψε καταφατικά μην μπορώντας να σταματήσει να χαμογελάει.
Α-ναι..πως σου φαίνεται..;..
Αγ-της ταιριάζει απόλυτα..
Τότε γύρισε και κοίταξε την μικρή.
Αγ-Μαργαριταρένια μου..τι όμορφο όνομα είναι αυτό που έχεις..;..είναι μοναδικό όπως είσαι εσύ..είσαι μία γλύκα..το ξέρεις..;
Α-αν θέλεις κούνησε την ελαφρώς στην αγκαλιά σου και σε λίγο θα κοιμηθεί..
Η Αγγελική της έγνεψε καταφατικά ενώ η Άννα τις κοιτούσε όλη αυτή την ώρα.
Δεν μπορούσε να σταματήσει να χαμογελάει.
Εν τέλη την νανούρισε στην αγκαλιά της και η μικρή έκλεισε τα ματάκια της.
Αγ-κοιμήθηκε..
Α-αν σε κούρασε..μπορούμε να την αφήσουμε στο κρεβάτι..
Αγ-όχι..όχι..δεν με ενοχλεί..
Α-εντάξει τότε..
Αγ-θέλεις να πάμε μετά μία βόλτα..;..θα κάνει καλό και στην μικρή να την δει λίγο ο ήλιος.
Ήταν σκεπτική αλλά η Αγγελική το κατάλαβε και προσπαθούσε να την βγάλει από αυτό το δίλλημα.
Α-δεν ξέρω..
Αγ-δεν πρόκειται να κρυώσει..έχει πολύ καλό καιρό έξω..θα σας κάνει καλό πίστεψε με..το έχετε και οι δυο ανάγκη..
Τελικά υποχώρησε.
Α-εντάξει..
Εκείνη την στιγμή χτύπησε το κινητό της Αγγελικής ενώ η μικρή ταράχτηκε μέσα στον ύπνο της μάλλον από τον θόρυβο.
Έτσι άλλαξε χέρια και η Άννα την κουνούσε ελαφρώς προσπαθώντας να την ηρεμήσει.
Α-σουυσσς..σουυσσσς..ησύχασε μωρό μου..εδώ είμαι..
Η Αγγελική σήκωσε το τηλέφωνο και απομακρύνθηκε λίγο, βγήκε στον κήπο ώστε να μην ενοχλήσει όσο αυτό γινόταν.
Αγ-Έλα Σταύρο..
Σ-που είσαι;..
Αγ-ήρθα να δω την Άννα..δεν σου είπε ο Αντρέας;
Σ-πως είναι; Η μικρή;
Αγ-προσπαθούν να συνέλθουν..
Η μικρή είναι καλά αλλά η Άννα είναι παγωμένη..προσπαθεί να συνειδητοποιήσει τι έχει γίνει..αλλά της είναι δύσκολο..
Σ-κατάλαβα..και εγώ θέλω να τις δω..
Αγ-καλύτερα όταν θα γυρίσουν πίσω..
Σ-έχεις δίκιο..μείνε εκεί όσο περισσότερο μπορείς..σε χρειάζεται..
Αγ-σε ευχαριστώ..
Σ-αν γίνει το οτιδήποτε να με πάρεις αμέσως τηλέφωνο..
Αγ-μην ανησυχείς..
Σ-δώσε χαιρετίσματα στην Άννα και πες της..πως οτιδήποτε χρειαστεί..-
Τον διέκοψε η Αγγελική ενώ στο πρόσωπο της είχε σχηματιστεί ένα υπέροχο μειδίαμα.
Αγ-μην ανησυχείς..το ξέρει..
Έκλεισαν μετά από λίγο το τηλέφωνο ενώ όταν μπήκε μέσα και έκλεισε πισω της την μπαλκονόπορτα, τις κοίταξε και χαμογέλασε.
Η μικρή είχε ηρεμήσει ενώ η Άννα της μιλούσε και προσπαθούσε να της χαμογελάσει.
Α-τι είναι αγάπη μου..;..έχεις πανέμορφα ματάκια το ξέρεις..;..ναι..;..αγάπη μου εσύ..,
την φίλησε στοργικά στο κεφαλάκι της και την κρατούσε στην αγκαλιά της.
Η μικρούλα έκανε διάφορους ήχους ενώ η Αγγελική τις πλησίασε.
Αγ-ο Σταύρος ήταν..μου είπε πως οτιδήποτε χρειαστείτε..πως μπορεί να βοηθήσει..
Α-ευχαριστούμε..,
είπε και στα χείλη της ζωγραφίστηκε ένα μικρό μειδίαμα ενώ η μπεμπούλα άρχισε να γίνεται όλο και πιο ανήσυχη όσο περνούσε η ώρα.
Α-σουυσσς..ηρέμησε μωρό μου..σουυσσσς..,
την χάιδευε στο σωματάκι της ενώ παράλληλα δοκίμασε να την θηλάσει.
Ευτυχώς ήταν ακριβώς αυτό που χρειαζόταν και η Άννα ξεφύσησε ανακουφισμένη.
Αγ-εγώ καλύτερα να πηγαίνω..,
πήγε να σηκωθεί ενώ η Άννα την σταμάτησε με μία της κουβέντα.
Α-μην φύγεις..μην μας αφήσεις και εσύ..σε παρακαλώ..,
τα μάτια της την κοιτούσαν με μία μεγάλη απελπισία.
Ήθελε κάπως να πιαστεί από την κολλητή της.
Από έναν δικό της άνθρωπο.
Η Αγγελική κάθισε ξανά στο κρεβάτι κοντά τους και την χάιδεψε απαλά στα μαλλιά της.
Αγ-αγάπη μου..δεν πρόκειται να σας αφήσω..κανένας μας δεν θα το κάνει..όλοι θα σας βοηθήσουμε..στο υπόσχομαι..όμως δεν πρέπει να σε δει να κλαις..δεν κάνει καλό σε καμία σας..
Α-έχεις δίκιο.., της απάντησε διστακτικά κατεβάζοντας το κεφάλι και με τα μάτια της να έχουν στραφεί στην μικρούλα της η οποία ήταν σχεδόν έτοιμη να ξανακοιμηθεί καθώς έπινε το γάλα της.
Α-θα κάνω τα πάντα για το κοριτσάκι μου..
Αγ-Άννα μου..το ξέρω..είσαι διαλυμένη..μπορώ να σε καταλάβω..αλλά προσπάθησε να μην τα κρατάς μέσα σου..κατηγόρησε κάποιον..ξέσπασε..φώναξε..κλάψε..αλλά μην τα κρατάς μέσα σου..
Την κοίταξε με ένα παγωμένο βλέμμα.
Σαν να ήταν κενή μέσα της.
Φαινόταν στα μάτια της. Δεν ένιωθε τίποτα.
Α-δεν πρόκειται να κλάψω Αγγελική..το έκανα αρκετά μέσα στην φυλακή και παραλίγο να την χάσω..ο Δημήτρης δεν πρόκειται να γυρίσει πίσω..όμως η μικρή δεν μπορεί να ζει με ένα φάντασμα γύρω της..
Αγ-έχεις δίκιο..πρέπει να προχωρήσεις..
Α-σε ευχαριστώ που με καταλαβαίνεις..σημαίνει πολλά για μένα..
Αγ-μην ανησυχείς..όλα καλά θα πάνε..
Μετά από λίγο η μικρή κοιμήθηκε όμως αφού η Αγγελική κατάφερε να πείσει την Άννα βγήκαν τελικά βόλτα.
Δεν απομακρύνθηκαν πολύ από το ξενοδοχείο όμως κι αυτό το λίγο ήταν αρκετό ώστε να κάνει την Άννα να νιώσει καλύτερα.
Ο Δημήτρης πια είχε φτάσει στην Αίγινα, βρήκε που ήταν το ξενοδοχείο και περπατούσε προς τα εκεί.
Με την άκρη του ματιού του τις είδε.
Κρύφτηκε όσο πιο γρήγορα μπορούσε ώστε να μην τον καταλάβουν. Ήθελε απλά να τις δει.
Δεν ήθελε να ταράξει τη ζωή τους αφού τώρα πια δεν ήταν μέρος της.
Όμως ήθελε να βεβαιωθεί πως είναι και οι δυο τους καλά και ιδιαίτερα η Άννα γιατί είχε περάσει πάρα πολλά χωρίς να ευθύνεται στο παραμικρό για όλα όσα συνέβησαν.
Την χάζευε καθώς κρατούσε στην αγκαλιά της το μικρό της πλασματάκι, την κορούλα της.
Δεν μπορούσε να διακρίνει πολλά από μακριά.
Αλλά παρόλο που δεν έβλεπε καθαρά το πρόσωπο της μικρής ήταν σίγουρος πως ήταν πανέμορφη σαν την μαμά της.
Χαμογέλασε ασυναίσθητα και τα μάτια του γέμισαν δάκρυα καθώς είδε πόσο στοργική ήταν η Άννα με την μικρούλα της.
Δεν είχε σκοπό να τις πλησιάσει όμως ήθελε απλά να κάθεται να τις κοιτάζει, τίποτα άλλο.
Τον βοηθούσε τόσο πολύ να ηρεμήσει ψυχικά.
Ήξερε μέσα του πως το πιο πιθανόν είναι να μην ήθελε να τον ξαναδεί ποτέ στη ζωή της.
Και θα έχει απόλυτο δίκιο, αυτό σκεφτόταν συνέχεια. Ήταν κάτι που τον κρατούσε πίσω, τον εμπόδιζε να κάνει αυτό που ήθελε η καρδιά του.
Να πάει κοντά της, να της ζητήσει συγγνώμη και να γίνουν όλα όπως πριν.
Όμως ήξερε ότι αυτό δεν μπορούσε να γίνει και έτσι αρκέστηκε στην εικόνα που έβλεπε.
Ύστερα από λίγο τις είδε να μπαίνουν ξανά μέσα στο ξενοδοχείο.
Τις ακολούθησε χωρίς να τον καταλάβουν.
Είχε όλα όσα χρειαζόταν, του τα είχε δώσει ο Αντρέας. Αλλά δεν ήταν έτοιμος να την αντικρίσει γιατί μέσα του φοβόταν.
Έτρεμε στην ιδέα να δει τα μάτια της δακρυσμένα. Σίγουρος πως θα συμβεί αυτό επέλεξε να το αποφύγει και έτσι έφυγε.
Ανέβηκαν επάνω στο δωμάτιο, η Αγγελική χαιρέτησε την Άννα αλλά και την μικρούλα και έφυγε για να τις αφήσει να ξεκουραστούν.
Όταν έκλεισε η πόρτα, καθώς την έχει στην αγκαλιά της την τοποθέτησε πάνω στο κρεβάτι όσο πιο προσεκτικά μπορούσε γιατί ακόμα κοιμόταν.
Την χάιδεψε στο σωματάκι της ενώ βεβαιώθηκε πως αναπνέει κανονικά πήγε για ελάχιστα λεπτά στο μπάνιο να κάνει ένα ντους. Βγαίνοντας η πρώτη εικόνα που αντίκρισε ήταν το αγγελούδι της να κοιμάται όσο πιο ήρεμα γινόταν στο κρεβάτι.
Δεν μπορούσε να σταματήσει να την χαζεύει.
Γαλήνευε η ψυχή της καθώς την κοίταζε.
Οι εκφράσεις του προσώπου της μαλάκωναν,
είχαν γίνει πιο ήπιες.
Στα χείλη της πια δεν υπήρχε ένα μικρό μειδίαμα αλλά ένα μεγάλο χαμόγελο.
Ήταν το πρώτο βράδυ που θα κοιμόταν μαζί με την κορούλα της χωρίς μηχανήματα.
Θα την κρατούσε στην αγκαλιά της,
θα μπορούσε να καταλάβει τους χτύπους της καρδούλας της, να αισθανθεί επιτέλους την ανάσα της.
Ξάπλωσε δίπλα της και άρχισε να την χαϊδεύει.
Της έδινε μικρά φιλιά στο κεφαλάκι της ενώ στην πορεία την κράτησε στην αγκαλιά της.
Μετά από λίγο, στην θέα της μικρούλας της την πήρε και εκείνη ο ύπνος.
Αυτό που ήθελε μετά από καιρό, επιτέλους συνέβη.
Η μαργαριταρένια ξύπνησε δυο φορές μέσα στο βράδυ. Η Άννα την πήρε στοργικά στην αγκαλιά της, την βοήθησε να ηρεμήσει.
Την τάισε, την άλλαξε και την κοίμισε.
Την είχε επάνω στο στήθος της και την κρατούσε απαλά ενώ την νανούριζε τραγουδώντας της τον ίδιο σκοπό. Την ίδια μελωδία.
Α-πόσα άστρα είναι στον ουρανό..μαργαριταρένια μου..και λάμπουν..ένα ένα..και λάμπουν..ένα ένα.., την φίλησε γλυκά στο κεφαλάκι της και εξακολουθούσε να την χαϊδεύει συνέχεια.
Δεν μπορούσε να ξανακοιμηθεί.
Ήταν ξημερώματα και αισθανόταν πως εκμεταλλεύτηκε τις ώρες ύπνου που της δόθηκαν στο έπακρο και ξεκουράστηκε.
Δεν ήθελε να την αποχωριστεί με τίποτα.
Κάθισαν για ώρες έτσι.
Η μικρούλα κοιμόταν ακριβώς από την πλευρά της καρδιάς της. Έτσι ηρέμησε.
Τις σκεφτόταν συνέχεια.
Από την αγωνία του δεν κοιμήθηκε.
Ήταν όμως πολύ νωρίς ακόμα.
Δεν ήταν ούτε επτά το πρωί.
Έπρεπε να περάσουν οι ώρες για να πάει να τις βρει. Το πήρε απόφαση.
Όλο το βράδυ τις σκεφτόταν με τόση αγάπη.
Ήθελε απλά να δει ξανά την Άννα να κρατάει στην αγκαλιά της το κοριτσάκι της.
Έπρεπε να της εξηγήσει το ήξερε και ήταν έτοιμος να της πει όλη την αλήθεια.
Το γνώριζε πως το πιο πιθανό ήταν να μην τον συγχωρέσει ποτέ και να μην τον θέλει στην ζωή της όμως έστω και αργά, ήθελε να είναι ειλικρινής απέναντι της. Όχι άλλα μυστικά.
Οι ώρες είχαν περάσει και είχε επιτελους ξημερώσει. Η μικρούλα κοιμόταν τόσες ώρες όμως καθόταν και την χάζευε. Μπορούσε να αντιληφθεί ότι ήταν καλά και χαμογελούσε ασυναίσθητα.
Ένας μικρός φτερωτός Άγγελος κοιμόταν στην αγκαλιά της, έτσι ένιωθε.
Δεν έκλεισε στιγμή τα μάτια της και δεν είχε την παραμικρή ιδέα το πόσες ώρες πέρασαν.
Απλά καθόταν και την χάζευε.
Για να μην κρυώνει την σκέπασε και σκεπάστηκε και η ίδια ενώ ύστερα παρήγγειλε πρωινό στο δωμάτιο καθώς δεν ήθελε να αφήσει την μικρή.
Εκείνος έκοβε βόλτες γύρω από το ξενοδοχείο.
Τον πήρε τηλέφωνο ο κολλητός του.
Αν-Πήγες να την βρεις;
Δ-δεν θέλω να πάω να την βρω.
Αν-Δημήτρη..η Άννα σε χρειάζεται..η κόρη σας..σε χρειάζεται.
Δ-δεν ήρθα για να της καταστρέψω την ζωή..ήθελα μόνο να την δω.
Αν-Δημήτρη..η Άννα θέλει να αλλάξει σπίτι..μου ζήτησε η Αγγελική να ψάξω να βρω κάτι όσο πιο σύντομα γίνεται..
Δ-ας φύγει..
Αν-Δημήτρη! Σύνελθε!
Θα την χάσεις για πάντα..
Δ-αυτό που της έκανα δεν συγχωρείται..το καταλαβαίνεις;;
Αν-Εξήγησε της..δεν γίνεται να συνεχίσει να πιστεύει πως είσαι νεκρός..
Δ-έτσι θα είναι καλύτερα για το μωρό..θα μπορέσει και εκείνη να προχωρήσει..
Αν-Ακούς τι λες;..η Άννα δεν μπορεί χωρίς εσένα..μιλάει συνέχεια στην μικρή για τον μπαμπά της..
Όταν το άκουσε αυτό ήταν σαν να έσπασε η καρδιά του.
Η γυναίκα του, μιλούσε στην κόρη τους για τον μπαμπά της..Δεν μπόρεσε να του απαντήσει..δεν ήξερε τι να του πει.
Αν-Δημήτρη..πήγαινε να της μιλήσεις..έχει περάσει ήδη πολλά..μην της το κάνεις αυτό..
Δεν άντεξε να ακούσει άλλο. Του το έκλεισε.
Η Άννα πέρασε το δεύτερο πρωινό μαζί με την μικρούλα της. Όλο αυτό έμοιαζε σαν όνειρο.
Κάποτε ένα μακρινό αλλά τώρα ως το μεγαλύτερο που πραγματοποιήθηκε.
Την χάιδευε και χαμογελούσε.
Της μιλούσε συνέχεια και η μικρή δεν μπορούσε να πάρει το βλέμμα της από την μανούλα της.
Α-σ'αγαπάω..ματάκια μου..είσαι ίδια ο μπαμπάς..το ξέρεις..;, είπε χαμογελώντας με τα δικά της μάτια να λάμπουν ενώ δεν σταματούσε στιγμή να την χαϊδεύει.
Α-είσαι το πιο χαμογελαστό μωράκι ολοκλήρου του κόσμου..ζουζούνα μου εσύ..σε λίγο θα έρθει και η νονά..να πάμε όλες μαζί βόλτα..ναι..;..θα φορέσουμε τα ρούχα μας..και θα πάμε βόλτα..
Η Άννα έντυσε την μικρούλα της με ένα λευκό φορμάκι ολόσωμο με ροζ φιογκάκια ενώ είχε ενσωματωμένα γαντακια για να μην γρατζουνιστεί το μωρό που όμως γκρίνιαζε καθώς προσπαθούσε να της τα φορέσει.
Α-βρε ψυχούλα μου..σουυσσς..ησύχασε..τώρα τελειώνουμε.., της φόρεσε τελικά τα γαντάκια και η μικρή άρχισε να τα επεξεργάζεται ενώ εκείνη γέλασε.
Α-είδες..;..δεν είναι καλύτερα έτσι..;,
χαμογέλασε και την πήρε στην αγκαλιά της.
Την φίλησε απαλά στο κεφαλάκι της, σηκώθηκε από το κρεβάτι και λίγα δευτερόλεπτα μετά χτύπησε η πόρτα.
Ήταν το φαγητό που είχε παραγγείλει.
Κατάφερε και έφαγε λίγο, ύστερα τάισε την μικρή, την κοιμησε νανουρίζοντας την.
Την άφησε στο κρεβάτι και πήγε να κάνει ένα μπάνιο. Φόρεσε καθαρά ρούχα, ένα κοστούμι πιο συγκεκριμένα. Την βοηθούσε στο να νιώθει καλύτερα. Να αισθάνεται πάλι ο εαυτός της.
Έφτιαξε τα μαλλιά της κάνοντας τα χαλαρές μπούκλες ενώ όταν βγήκε είδε ακόμα το κοριτσάκι της να κοιμάται και καθόταν και την χάζευε.
Α-καρδούλα μου..είσαι πανέμορφη..αλήθεια..πανέμορφη..,
την χάιδεψε απαλά στο σωματάκι της ενώ χτύπησε ξανά η πόρτα.
Γύρισε το κεφάλι της να δει ενώ κοίταξε ξανά τη μικρούλα της σηκώθηκε όσο πιο ήρεμα μπορούσε και πήγε να ανοίξει.
Ήταν η Αγγελική. Αγκάλιασαν η μία την άλλη και της έκανε νόημα η Άννα να περάσει μέσα.
Μόλις είδε πως το μωρό κοιμόταν προσπάθησε να κάνει ησυχία μέχρι που της εξήγησε ότι δεν χρειαζόταν.
Α-πρέπει να συνηθίζει τους φυσικούς ήχους..δεν χρειάζεται να κάνεις ησυχία.
Αγ-σίγουρα;;
Α-ναι..αν θέλεις μπορούμε να φύγουμε..,
είπε έχοντας ζωγραφισμένο στο πρόσωπο της ένα όμορφο και συνάμα χαριτωμένο μειδίαμα.
Αγ-είσαι πανέμορφη..αλήθεια..μου έλειψε να σε βλέπω έτσι..
Η Άννα κοίταξε τα ρούχα της και ύστερα την φίλη της ενώ δεν μπόρεσε να μην δεν απαντήσει.
Α-αποφάσισα να κάνω κάτι για μένα..
Αγ-και πολύ καλά έκανες..πες μου σε τι θέλεις να σε βοηθήσω..
Α-πάρε απλά αυτή την τσάντα..θα πάρω εγώ την μικρή και μπορούμε να φύγουμε..
Αγ-εντάξει..
Την πήρε στην αγκαλιά της όσο πιο ήρεμα μπορούσε. Η μαργαριταρένια μέσα στον ύπνο της έκανε διάφορους ήχους και προσπαθούσε να βολευτεί καθώς η Άννα την κρατούσε κοντά στην πλευρά της καρδιάς της και παράλληλα την βοηθούσε στο να ηρεμήσει. Την φιλούσε απαλά στο κεφαλάκι της και την χάιδευε στο σωματάκι της.
Α-ηρέμησε αγάπη μου..εδώ είναι η μαμά..μην ανησυχείς..
Ό,τι πιο πολύτιμο είχε στην ζωή της ήταν η μικρούλα της. Αυτό το λιλιπούτειο πλασματάκι που της έδωσε ελπίδα και θέληση για να ζήσει ξανά μετά τα όσα έγιναν.
Ξεκίνησαν την βόλτα τους από το ξενοδοχείο έως το κέντρο του νησιού και πάλι πίσω ενώ συζήτησαν πολύ.
Το μωράκι της ήταν το πιο ήρεμο του κόσμου.
Ένα αγγελούδι που απολάμβανε τα χάδια της μανούλας της κάνοντας τον πιο ήσυχο ύπνο στην αγκαλιά της. Δεν ξύπνησε στιγμή.
Κατά κάποια μικρά χρονικά διαστήματα κουνούσε τα δαχτυλάκια της ή κάπως το κεφαλάκι της αλλά όχι, δεν άνοιξε τα ματάκια της.
Φάνηκε να βολεύτηκε εκεί ενώ δεν μπορούσαν να μην δεν το σχολιάσουν καθώς έφταναν πια προς την θάλασσα.
Αγ-είσαι σαν ψεύτικη..πραγματικά είναι πανέμορφη..
Α-να σου πω την αλήθεια..μου φαίνεται απίστευτο που κοιμάται τόση ώρα..
Αγ-σε έχει ανάγκη..και νιώθει ασφάλεια στην αγκαλιά σου..για αυτό δεν ξύπνησε καθόλου μέχρι τώρα..
Α-ίσως ξυπνήσει σε λίγο..σε πειράζει να καθίσουμε εδώ..;, την ρώτησε δείχνοντας της ένα παγκάκι κοντά τους.
Αγ-φυσικά..και όχι..έλα.., της απάντησε έχοντας σχηματιστεί ασυναίσθητα στο πρόσωπο της ένα μικρό όμορφο μειδίαμα.
Αγ-ώστε το πήρες απόφαση..;
Α-Αγγελική..δεν μπορώ να ξαναγυρίσω εκεί..
Αγ-άκουσε με..το σπίτι που έμενα πριν συγκατοικήσουμε με τον Σταύρο..δεν το έχω πουλήσει..αν θέλεις μπορώ να σου δώσω τα κλειδιά να μείνετε προσωρινά εκεί με την μικρούλα μέχρι να βρεις κάτι πιο σταθερό..
Α-Αγγελική..-
Αγ-δεν ακούω κουβέντα..
Α-καλά..
Χάιδευε την μικρούλα της η οποία μετά από λίγο άνοιξε τα ματάκια της.
Α-γεια σου ζουζούνι μου..κοιμήθηκες καλά..;..σου άρεσε η βόλτα..;,είπε και χαμογέλασε ασυναίσθητα ενώ πριν αρχίσει να γκρινιάζει ξεκίνησε να την ταΐζει.
Αγ-τελικά είναι το κορίτσι της μαμάς..
Α-ναι..αλλά του μοιάζει πολύ..τα μάτια της..είναι τα δικά του..
Αγ-μην το κάνεις αυτό..σε παρακαλώ..
Α-δεν..γίνεται.., τα μάτια της γέμισαν δάκρυα αφήνοντας τα να πέσουν και να κυλήσουν στο πρόσωπο της.
Α-προσπαθώ να κρατηθώ για εκείνη..αλλά μου λείπει..μου λείπει..τόσο πολύ..κρατιόμουν στην φυλακή να μην ξεσπάσω..προσπαθούσα..να μείνω δυνατή για εκείνη..να μην κάνω κακό στον εαυτό μου..αλήθεια..το ξέρω..την χρειάζομαι περισσότερο..από ότι εκείνη εμένα..αλλά..θα τον ήθελα εδώ..μαζί μας..,
δεν μίλησε έντονα απλά τα δάκρυα έτρεχαν ασταμάτητα από τα μάτια της καθώς της εξωτερίκευσε τα όσα ένιωθε.
Η μικρούλα άρχισε να είναι ανήσυχη.
Αφού έφαγε την φίλησε στο κεφαλάκι της και την κράτησε στην αγκαλιά της προσπαθώντας να την νανουρίσει.
Την είδε που δεν άντεχε άλλο και παρόλο που φανταζόταν την απάντηση της το πρότεινε.
Αγ-θέλεις να την πάρω εγώ..;
Α-όχι..όχι..θα το κάνω εγώ..
Αγ-εντάξει..
Η μαργαριταρένια της άρχισε να κλαίει όχι πολύ καθώς μόλις την κράτησε από το μέρος της καρδιάς της και την χάιδευε, ηρέμησε.
Α-ησύχασε καρδούλα μου..εδώ είμαι..σσσοοοουυυσσσσς..η μανούλα είναι εδώ..δεν πρόκειται να σε αφήσω..μην φοβάσαι..,
την φίλησε όσο πιο απαλά μπορούσε στο κεφαλάκι της ενώ την κρατούσε στην αγκαλιά της.
Σηκώθηκε από το παγκάκι και την έκανε βόλτες δίπλα στην θάλασσα.
Την κουνούσε ελαφρώς και η μικρή σιγά σιγά κατάφερε να ηρεμήσει.
Η Άννα δεν πήρε τα μάτια της από πάνω της.
Την χάιδευε και έτσι. Την προστάτευε και έτσι.
Μετά από λίγο τα ματάκια της έκλεισαν και γύρισε προς το μέρος της Αγγελικής η οποία σηκώθηκε από το παγκάκι.
Αγ-πάμε..
Της έγνεψε καταφατικά και ξεκίνησαν για τον δρόμο της επιστροφής.
Πήγαν στο δωμάτιο τους ενώ η Αγγελική τις άφησε να ξεκουραστούν.
Ήταν κοντά νωρίς το βράδυ.
Μόλις την άφησε στο κρεβάτι η μικρούλα άρχισε να κουνιέται μέσα στον ύπνο της κάνοντας διάφορους ήχους από αυτούς που βγάζουν τα νεογέννητα και έτσι κατάφερε να τραβήξει την προσοχή της.