Hatid-Sundo
-16
Pag-amin sa kaganapan
Nathan's PoV
Anong problema?
Isa lang, si Matt na teacher ng Math na hindi tumulong sa maganda kong plano kanina habang pinagkakaguluhan sina Noel at James na idol ng madlang people. Man, you know that Noel hate fighting and everything about it tapos ano? Hindi siya tumulong! Pinabayaan lang niya kaming tatlo na panuorin at gumawa ng paraan para maitakas si Noel kanina tapos hindi rin pala mananalo ang pangungumbinsi ko dahil mas pinipili ng kapatid ko ang kaligtasan namin kesa sa sarili niyang kaligtasan.
Man, may batas at pulis naman sa Pilipinas para kasuhan ang hayop na 'yun but what is the reason? What will be the effect? Edi talo kami. Kakampihan nanaman nila ang sikat at dahil nga mapera ang g@g0, siya rin ang kakampihan ng batas dito. Kainis lang.
"Mr. McGeorge, Alcala and you, come over here for a moment." Si Matt nanaman yun. Tsk. Ano bang problema nito at ako pa ang nauunang tawagin? May gusto ata ito sa akin eh.
"Problema mo? Sir!" parang ipinagdidiininan ko pang guro namin siya. "Mukha namang hindi ka tumulong PO! Kanina." Dagdag ko pa at siniko na ako ni Jes. Di ko napansin na umalis sandali si Jes at bumalik din saka siya ang nagsalita.
"Pagpasensiyahan n'yo po siya sir." Banat naman nitong si Jes na akala mo'y close na close sila. Samatalang itong isa, istatwa!
Nakatigil lang at hindi gumagalaw. As in istatwa talaga. Hinawakan ko pa nga yung braso eh. Ini-Poke ko baka sakaling gumalaw pero hindi eh. Hindi gumalaw sa sundot ko.
"Ano po bang kailangan n'yo sa amin?" tanong pa ni Jes dahil busy akong kulitin itong boyfriend ng kapatid ko.
Hinihintay ko lang magsalita yung teacher namin ng kung ano mang gusto niyang sabihin pero kinukulit ko pa rin si Ryan at wala naman itong reaksyon.
"Oy, ano ba? Galit ka pa ba sa desisyon ko kanina? Acting lang naman namin 'yun eh, maniwala ka naman. Saka may rason si Noel dahil dun. Ui! Pansinin mo naman ako oh!" paulit-ulit ko pa siyang sinundot sa iba't-ibang parte pero hindi pa rin siya kumikibo. "Ryan naman oh, Please forgive me. Hindi naman talaga ako ang nagdesisyon noon. Oo sarili kong salita yun. Adlib ko yun pero kung sa inyong dalawa mas gusto ko pang ikaw ang makasama niya panghabang buhay kesa doon kay James na walang ginawa sa kaniya kundi saktan at pilitin sa isang bagay na dapat sa'yo niya ibinigbigay at ginagawa."
Sa sianbi kong iyon lamang siya napatingin sa akin lalo na noong sinabi ko ang salitang panghabang-buhay, ano bang problema nito?
"Panghabang-buhay," bulong niya na ako lang ang nakarinig. "Sinabi niya pala sa'yo ang tungkol doon. Akala ko kami lang talagaang makaka-alam."
"Anong yoon? Anong pinaguusapan n'yo? May nakauna kay Best? Di nga? Pero imposible yan. Kilala ko na siya ng mas matagal sa inyo kaya.." hindi na niya natapos ang sasabihin niya dahil nagsalita agad ako.
"Six years ago, two years siyang pinagsamantalahan ng taong iyon. May katangahan ata sa isip 'yong James dahil kahit anong tanggi niya ay hindi daw siya nito pinapaalis at itinatali pa." Alam ko? Paano?
Adlib pa more. Hindi ko naman talaga alam kung anong ginagawa ng James na yun sa kapatid ko pero sa takot na nakita ko kay Noel siguradong mahigit pa ang ginagawa ni Jame sa kaniya sa mga anime na napanuod ko. Man, kung mas mayaman lang kami sa taong iyon hindi na sana matatakot ng ganoon si Noel pero sa nakikita ko ngayong kasikatan nung James na yun, parang wala pang magagawa ang pinagsama-sama naming pera ng tatlong ito.
"Oo sinanabi niya. At ang totoo niyan, ayaw ka niyang malagay sa panganib, tayong lahat na mga malalapit sa kaniya. Alam mo namang madaling baliktarin ng pera ang hustisiya sa bansang ito 'di ba?" hindi ko alam kung bakit ko sinasabi ang mga ito pero isa lang ang sigurado ko, may binabalak itong bestfriend ni Noel na si Jestoni dahil kanina pa ito nananahimik sa isang tabi kasama ni Sir. Sa lahat pa naman ng maiingay hindi pupwedeng hindi siya kasama. "Ano Ryan? Galit ka pa rin ba sa akin?" tanong ko sa kaniya pero hindi niya pa rin ako sinagot hanggang sa umalis na lang siya ng walang pasabi. "Ryan naman!" pahabol ko pa pero nakalayo na siya ng konti.
"Kailangan nating isama ang lalaking yun bukas." Napalinga ako kay sir Matt at nakita kong natigil din si Ryan.
"Bakit pa?" malamig ang boses ni Ryan ng sabihin niya iyon. Parang may galit pa rin sa loob niya at ng tingnan ko nga ang mga kamao niya ay doon ko na patunayan ang napagtanto ko.
"Dahil doon lang natin mababantayan ng mabuti ang James na 'yun." Seryoso si Matt doon sa sinabi niya pero ako ang bumasag ng plano niyang iyon gamit ang isang pangungutya.
"Wow ha. Nagiisip ka rin pala? Bakit hindi mo yan ginawa kanina?" tinaasan lang niya ako ng kilay tapos tumitig sa akin ng ilang segundo.
Nag-init ang pisngi ko sa ginawa niyang pagtitig sa akin kaya agad ko ng iniiwas ang tingin ko sa kaniya.
"Je-Jestoni, tara na nga. Gagawa tayo ng plano tungkol sa pagliligtas sa kapatid ko!" hindi pa man nakakapayag si Jestoni, ay agad ko na siyang hinila.
Hinila ko siya hanggang makarating kami sa isang parke. Hindi ko alam kung saang lugar ito pero bahala na. Naiinis na talaga ako sa kaniya. Para siyang tanga. Matapos ng lahat titingnan niya ako na parang nasusuka na siya sa presesnsiya ko. Siya nga itong... Sh!t. bakit ko pa ba iniisip ang ganitong bagay. Buwisit naman oh.
"Ano bang problema mo? Pag-aalala lang ba yan kay Noe o ibang bagay?" Natigil ako sa paglalakad ng sabihin niya iyon.
Agad ko siyang hinarap at nakita kong nakatingin lang sa akin ang mga mata niyang naghahanap ng kasagutan sa nauna niyang katanungan sa akin.
"A-Ano bang pinagsasa.." hindi ko na naituloy ang sasabihin ko dahil inunahan na niya ako.
"Kilala na kita. Kahit ilang linggo pa lang kitang nakakausap, alam ko na kung kelan ka inis, masaya, o nababagot kaya alam kong hindi talaga ang pangyayari kay Noel ang inaalala mo kundi ang mga nangyayari sa'yo nitong nakaraan matapos nating magkita." Napalunok ako ng laway sa sinabing iyon ni Jestoni.
Hindi. Hindi niya maaring malaman! Paano kung sabihin niya kay Papa? Kay mama? Kay Noel? Ano na lang mangyayari sa akin? Paano pa ako magugustuhan ni Ryan?
"Na-Nakita mo ba?" hindi ako makatingin sa mga mata niya. Nanlalambot ang mga tuhod ko at ilang sandali pang nakatayo ako dito ay matutumba na ako.
Pero agad kinuha ni Jestoni ang kamay ko at hinikit ako ng sapilitan sa isang upuan. Namumula naman akong tumatanggi pero hindi ko siya malabanan ng mabuti dahil sa iniisip ko.
Paano naman niya nakita? Paano niya nalaman? Nagpunta ba siya doon? Pero paano?
Nakaupo na ako sa kanan niya ng magtanong siya. "Totoo ba?" balisa akong napatingin sa kaniya at hindi mapakali.
Sa hindi ko malamang dahilan niyakap niya ang ulo ko at inihilig sa balikat niya. Napapikit ako dahil doon tapos tumulo ang aking luha.
"Paano mo nalaman?" tanong ko habang humikbi.
"Nakita kita sa bar na yun, matapos nating mag-usap. Naiwan mo ang Jacket mo sa kotse ko kaya hinabol kita hanggang sa pumasok ka sa isang lugar na ang ilaw ay patay-sindi. Pumasok din ako doon pero hindi kita makita. Nagtagal ako ng ilang minuto sa paghahanap sa'yo hanggang sa may magintro ng isang kathang pangalan at doon kita nakita. Nakasuot ng maid's outfit at sumasayaw sa isang pole." Doon na ako tuluyang napaiyak at yumakap sa kaniya.
Ang taong ito, hindi ito si Jestoni pero kilala na nga niya ako.
Nahihiya ako sa inaakto ko ngayon pero mas nahihiya ako sa nakita niyang iyon. Naramdaman ko na lang na humigpit ang kapit niya sa balikat ko at ang pagkuom ng kaliwa niyang kamao na nakalagay sa kaliwa niyang tuhod kani-kanina lang.
"Nakita ko rin kung paano ka pinilit ng gabing iyon, pinilit kunin ni sir Matt mula sa stage para ilabas sa lugar na iyon. Sinundan pa kita hanggang makita kong dinala ka niya sa isang mamahaling hotel." Kinagat ko na ang ibaba kong labi para lamang mabawasan ang paghikbi ko pero hindi ko pa rin mapigilan ang umiyak. Man, kung alam niya lang kung gaano kasakit na naririnig mula sa isang kaibigan ang bagay na hindi mo naman ginustong mangyari sa'yo. "May ginawa ba siya sa'yo?" tanong niya sa akin na hindi ko naman kaagad nasagot.
Hindi niya pupwedeng malaman kung sino si Matt para sa akin, kung ano ang katayuan ko at ng aking pamilya maging ang koneksyon namin kay Matt, hindi niya pupwedeng malaman kahit gaano pa siya kalapit kay Noel Jhon.
Dumilim na ang paligid, wala na rin ang karamihan ng mga tao sa pwesto kung nasaan kami. Isang matanda na lang na namamalimos at isang couple na pasimpleng naghahalikan sa dilim ang naaninag ko. Humihikbi pa rin ako at naramdaman ko na lang na inilayo niya ako sa kaniya at saka inihiga sa kinauupuan naming mahabang semento. Hindi ko maaninag ang mukha niya. Mas nafocus ako sa nakikita ko sa ibaba niya at kinabahan ako doon. Alam na alam ko ang gagawin niya pero that time, hindi ako makatanggi.
Isang hikit lang niya natanggal ang mga butones ng polo ko. Alam kong Tetorone lang ang telang ito kaya mura pero mahal pa rin ang presyo ng small at dahil nga tipid kami ngayon malalagot ako nito kay mama. Hindi ko na namalayang hinahalikan na niya pala ang leeg ko tapos ang pisngi ko hanggang sa matauhan ako ng halikan niya ako sa labi pero hindi ko pa rin nagawang magpumiglas.
Umalis na rin siya sa pagkakadagan niya sa akin at tinanong akong muli. "Ito ba ang paraan mo sa mga costumer mo? Ganito ba ang isang McGeorge pagdating sa kleyente niya? Marami ka na sigurong experince kaya hindi ka nanlalaban pa sa akin." hindi pa rin ako nakasagot. Parang wala akong dila sa pagkakataong ito. Nadadala ako ng init ng aking katawan dahil na rin sa pagsasaala-ala ng nakaraan ko sa club na iyon.
Hindi ako nakalunok o nakakagat sa aking labi. Nakatingin lang ang may luha kong mata sa mga galit niyang mata. Ipinikit ko na lang ang mga mata ko dahil natatakot ako sa mga paratang niya. Natatakot ako na maiba ang tingin niya sa akin.
"Magkano ka Nathan?" napalunok ako ng sabihin niya iyon sa malalim na boses. Para akong nalulunod sa pagkakasabi niya noon. Gusto kong sabihing libre lang ako para sa kaniya sa hindi ko matukoy na dahilan pero tumulo lang ang mga luha ko habang wala akong maisagot. Nakapikit pa rin ako, humihikbi at umiiyak ng sabay at hindi naman siya nagsasalita.
Inakala ko na rin na iniwan na niya ako kaya ibinukas ko na ang aking mga mata subalit mali ako. Naroon pa rin siya sa tabi ko at umiiyak na rin. The hills of his palm is in his eyes. Crying because of something. Is it something that I do? I don't know. Man, I want to know! I need to know.
Masyadong mabilis ang lahat at wala na akong pangitaas ngayon pero walang ano mang nangyari sa pagitan naming dalwa kundi ang marahas niyang pag-alis ng damit ko kaya nalilito ako, ano ba ang gusto niya?
Gusto rin ba niya ang gusto ko?
"Bakit? Ba-Bakit ka umiiyak?" mahina ang pagkakasabi ko noon. Basag din ang boses ko dahil sa pag-iyak ko.
Umiling siya. "Tulad ni Noel, natakot ka rin sa akin ngayon. Bwisit. Bakit ba kasi kapag nagmamahal ako sa maling tao pa? Bakit ba nagustuhan na kita? Tapos ngayon... malalaman kong totoo ang nakita ko at sa galit ko gusto kong alisin ang lahat ng markang ibinigay niya sa'yo. Gusto kong ako ang mahalin mo.. but did I consider your feelings? Hindi. At tulad ni Noe.. tinakot din kita, pinuwersa. Anong klaseng lalaki ba ako Nathan? Bakit ganito ako? Bakit ang sama-sama ko?" Hindi na niya napigilan ang galit niya at pinagsusuntok na niya ang sarili niyang ulo.
Sa pag-aalala ko'y kinuha ko ang mga kamaong iyon kahit na pilit niyang binabawi kaya hinalikan ko ang mga iyon.
"No." Seryoso ko iyong sinabi at naghintay ako ng sandali.
Iyon isang salitang iyon ang nakapagpatigil sa kaniya. Humarap siya sa akin at tinitigan ko siya sa kaniyang mga mata. Nangungusap ang mga matang iyon, nakikiusap na magpaliwanag ako at iyon naman ang ginawa ko.
"No. Hindi ako natatakot.. gu-gusto ko ito. Gusto kita Jestoni. Hindi tulad noong kay sir Matt, wala akong nararamdaman sa kaniya, ikaw ang gusto ko Jes. Yes I did remember my feelings for Ryan, but I like you. Sapat na naman 'yun 'di ba?" Pinilit kong ngumiti kahit naiiyak pa rin ako at may kumawalang luha sa mga mata ko na agad naman niyang pinunasan ng palad niya.
"Wag mo akong iiwan ha, Nathan?" isang pakiusap na hindi ko alam kung sasagutin ko ba. "Please ha. Huwag mo akong iiwan." Pumikit ako.
Ngumiti.
At tumango.
Meron sa loob ko na nagsasabing hindi dapat, na mali ito pero hindi ko sinunod ang nararamdaman ko at pumayag ako sa gusto niya.
Kinabukasan, naghanada na ako sa pick-nik namin sa bundok na may ilog. Ewan kung bakit sa bundok na may ilog ang picknick pero ang mas ikinagugulat ko ngayong araw na ito ay si Noel na walang ano mang galos o tanda na may ginawang masama sa kaniya ang James na yun.
Tinanong ko kung may nangyari ba sa kanila kagabi pero sinagot niya ako ng wala at may masiglang kinang sa kaniyang mga mata.
Nalaman ko rin na ang dahilan ng kinang iyon ay ang pag-aakalang makakasama niya ng solo si Ryan sa trip na ito pero mali siya, sasama si James. Isinama siya ng guro naming walang kwenta. At ang nakakatanga pa sa lahat, hindi daw makakarating yung babae naming kasama dahil nasprain daw ang balikat nito at nanakit daw ng sobra. Kaya ang nangyari, triple date kami. Man, alam mo yung feeling na anytime pwede kang atakihin ng teacher mo habang naglalampungan kayo ng boyfriend mo?
Man, yes sinagot ko na rin si Jestoni kagabi. Halos magdamag kaming nagkwentuhan sa bahay nila hanggang sa tumawag si papa dahil gabing-gabi na daw ay hindi pa ako umuuwi. Sinabi ko na rin na si Noel ay nasa isang kaibigan niya at ang sabi lang ni papa, tumawag na daw kay mama yung sinasabi kong kaibigan ni Noel.
Nakakapagtaka siguro kung hindi ko alam ang nakaraang tinutukoy ni Noel noon pero sa tono ng pananalita ni papa, parang natatakot din si mama sa pagsasabing nasa kaibigan lang si Noel. Noong makauwi ako'y pinilit kong pakalmahin si mama pero nag-iiyak lang siya hanggang sa makatulog.
"Makikita ko na siya ngayon 'di ba Nathan? Makakapagpaliwanag na ako sa kaniya? Makakasama ko na ang mahal ko buong araw?"Pinananabikan nga niya ang sandaling ito kaya naman agad na kaming umalis ng bahay at nagpunta sa Cubao para doon sumakay.
Man, kung pwede lang na manatili na lang masaya ang kapatid ko, gagawin ko. Pero hindi. Dahil sa James na yan... masisira pa ang date naming ito.