Ayayayay 10. Bölümümüz vatana, millete hayırlı uğurlu olsun❤️❤️
Bu süreçte destekleriniz için de ayrıca teşekkür ederiiiiim
Buraya çaldığınız bir enstrüman varsa onu yazabilirsiniz
Keyifli Okumalar
Bölüm Fotoğrafımız:
Unutmak
Unutmak aslında kolay gibi görünen ama çok zor olan bir eylemdi. Unuttum derdiniz, oysa hiç bir şeyi unutmazdınız.
Kim ilk aşkını unutmuştu? Duygular unutulabilirdi, hissettirdiği hisler belki. Ama o bile o kadar zordu ki..
Unutmak zordu işte.
"Buse ben ona vurmayacaktım bile"diyen Kerem'le ona baktım. "Elin neden havada o zaman"dediğimde "Saçlarımı karıştıracaktım. Havaya kaldırır kaldırmaz ağlamaya başladı"dedi.
"Rica ediyorum odamdan çıkar mısın?"dediğimde bana bakmaya başladı. "Rica ediyorum"diyerek vurgu yapmayı da ihmal etmedim. Kerem derin bir nefes verdikten sonra odamdan çıktı.
Bende hemen Buğra'nın yanına eğildim. "İyi misin?"dedim sakin bir tonda. Başını aşağı yukarı sallamış, "Uyumak istiyorum"demişti.
"Pekala"diyerek yatağa oturmuş, sırtımı yatağın başlığına dayamıştım. Buğra da kafasını dizlerime koymuştu.
Ellerimle saçlarını okşarken o ninniyi söylemeden de edememiştim.
"Uyu yavrum yine sabah oluyor
Uyumazsan güzel rengin soluyor
Babam gelmiş bize bakıyor
Uyu yavrum yine sabah oluyor"
Buğra uyuyana kadar sürekli bu 4'lüğü tekrar etmiştim.
En son benim de göz kapaklarım kapanmıştı.
Kerem'in Ağzından
-Olay anı
Buse'yi gördükten sonra hemen odasına girmiştim. Aynı boklardı sonuçta. Küçük velet koltukta oturuyordu. "Baksana"dedim çocuğa doğru.
Bakışlarını bana çevirdiğinde anlık bir ürperme geçti gözlerinden anlayamamıştım.
"Ablan kötü biri mi?"diye sorduğumda hızla başını sağ sola salladı. "Hayır o dünyanın en iyi ablası ama sen böyle bir soruyu sorduğun için de dünyanın en kötü abisisin"dedi gözlerindeki hayranlığı görmüştüm.
Dediği şeyle göz devirerek "Doğruyu söyle!"dedim. Gene de sınırları zorlamak, o kıza dair gerçekleri öğrenmek istiyordum!
"Doğruyu söylüyorum! Onunla büyümüş olsan ne demek istediğimi anlardın"dedi. Sinirle ellerin yumruk oldu.
"Büyümedim ama naparsın?"dedim alayla. "İyi ki büyümemişsin! İyi ki o benim ablam olmuş!"dediğinde dayanamayarak yakasından tutup kaldırdım.
"Saygılı olmayı öğretmemiş gibi o ablan sana"dediğimde yüzüme hem korku hem de öfkeyle baktı. "Ablam adam olana saygı duymayı öğretti!"kimin onu büyüttüğü gerçekten de belliydi.
"Ablam hakkında konuşurken kelimelerine dikkat et"dedi bastıra bastıra. Gerçekten Buse gibiydi. "O kötü biri değil sizin aksinize" yakasından tutmayı bıraktım.
"Sana mı inanacağım?"dedim. "Onunla bugüne kadar büyümüş olan benim!10 yaşındayım hayal dünyam ne kadar geniş duruyor"dedi öfkeyle.
Haklıydı şimdi.
"Kes o sesini"dedim hiddetle bunu dememle resmen yüzüne bir korku yaslandı. Buseye de oluyordu bazen bu.
Şiddet mi görmüşlerdi?
Ellerimi saçlarımın arasından geçirecektim ki bir anda Buğra ağlamaya başladı. "Özür dilerim konuşmayacağım bir daha"dedi.
O sırada içeri Buse girdi. Elindeki kutuyu yere bırakıp bana baktı. "Kerem napıyorsun?"öyle bir hayal kırıklığı ile sormuştu ki bunu o an kendimden utanmıştım.
"Buse ben ona vurmayacaktım bile"dedim. Dışardan öyle gözükmüştü ama gerçekten vurmak gibi bir amacım yoktu! O kadar kötü biri değildim.
Ya da sen öyle sanıyorsun Kerem.
"Elin neden havada o zaman?"sorduğu soruyla hemen "Saçlarımı karıştıracaktım. Havaya kaldırır kaldırmaz ağlamaya başladı"dedim.
Bana inanmalısın Buse. Böyle bir konuda yalan söylemem.
Sen ona inanmıyorken, o mu sana inanacak?
"Rica ediyorum odamdan çıkar mısın?"dediğinde gerçekten kendimi sik gibi hissetmiştim. Yüzüne bakmaya başladığımda "Rica ediyorum"diye bastırmıştı.
Odadan çıktım.
Hayatımda hiç bu kadar sik gibi hissetmemiştim. Keşke en başından o çocuğun yanına gitmeseydim!
Buse'nin Ağzından
Yavaş yavaş gözlerimi kırpıştırıp açtığımda hava kararmıştı. Gece uyuyamayacaktım büyük ihtimalle. Buğra'nın kafasını alıp yatağa koydum.
Bacaklarım tutulmuştu. Biraz zorlamayla ayağa kalkıp dolaba gittim. Pijamalarımı giyecektim.
Tavşan takımlı tatlı bir pijama giydim. Ardından odadan çıkıp tuvalete gittim. Saçlarımı tarayıp topladım. Sonra çok karışıyorlardı.
Tuvaletten çıkıp merdivenlerden aşağıya indim. Çok yorucuydu.
Evde asansör var!
İmkanı yok binmezdim. Kendisiyle pek hoş anılarımız olmamıştı zamanında.
Mavi değildim ama ben de unutmayı deniyordum. Denemekte en büyük erdemdir sonuçta, öyle değil mi?
Aşağıda seslerinden anladığım kadarıyla Eray ve Batı vardı. Hararetli hararetli bir şey tartışıyorlardı. "Hayır amına koyayım o öyle değil"dedi Eray.
"Ya sikik sikik konuşma öyle işte"dedi Batı. Eray Batı'nın kafasına vurdu. "Abinle düzgün konuş sıçmim ağzına"dediğinde geldiğimi belli edercesine öksürdüm.
"Uyandırdı dimi Batı seni? Az sessiz ol demiştim sana"dedi çatık kaşlarıyla Batı'ya bakarken. "Yok hayır erken uyuyunca erken kalkıyorum"dedim.
"Erken?"dedi Batı sorgular gibi. Saat şu an 1'di. "Ya eski aileden kardeşim burada biliyor olabilirsiniz zaten. O biraz erken uyuyunca ben de onunla dalıvermişim işte"dedim.
"Tanışmak isteriz"dedi Eray. Gülümsedim. "Uyanınca tanıştırırım. Uykudan uyanınca çok sinirli olabiliyor"dedim. Bir yandan da karşılarındaki koltuğa oturmuştum.
"Batı siktir git şuradan kız kardeşimle oturmak istiyorum ben"dedi kardeşini ayağıyla iteklerken.
Bir sözün beni bu kadar mutlu edebileceğini hiç düşünmemiştim. Zaten bir tane abim vardı ama sanırım öz be öz abin dediğinde ve sen bunu bildiğinde daha mutlu oluyordun.
"Benim kardeşim değil mi sanki? Sen git"dedi Batı. Gülerek "Aranıza sıkışabilirim bence"dedim kavga etmelerini istemeyerek.
"He valla çubuk kraker gibi kızsın zaten"diyen Batıyla göz devirmemeye çalıştım. Üstüme yapışmıştı bu göz devirmekte ha.
Aralarına sıkıştığımda "Biraz kilo mu alsan sen? Sağlıksız böyle olman"dediğinde gülümsemeye çalıştım.
"Kilo mu aldın Buse sen gene?"diyen annemle yutkundum.
"Hayır anne ışık açısından öyle gelmiştir"dedim ellerimle oynarken. "Sadece akşam yemeği yiyebileceksin. Şişman bir kızım olsun istemem"dedi.
"Anne"demiştim ki. "Ben ne dersem o Buse. Akşam yemeği yemek istiyorsan sus"demişti.
"Bilmem şişman olmamı istemez"dedim mırıldanarak. "Kim istemez?"diye sorguyla bana bakan Eray'la "Önemli biri değil artık"dedim.
"Eski sevgilin falan değil öyle değil mi?"eski sevgili. Bir tane eski sevgilim olmuştu o da hayatımın hatasıydı o yüzden bir daha sevgili yapmamıştım.
"Eski sevgilim için bu kiloya inmem"dedim düz bir tonda. Konu iyice bana dönmüştü ve bu beni istemsizce rahatsız etmeye başlamıştı.
"E o zaman?"diye sorgulayan Batıyla Eray'a kaçamak bir bakış attım. Beni anlamış olacak ki "Zamanı gelince anlatır Batı hem bateri dersleri nasıl?"diye konuyu çevirince ona minnettar bir şekilde gülümsedim.
O da gülümseyip bana göz kırptı. Batı büyük bir heyecanla bateri derslerini anlatıyordu ki soru "Ee Buse sen de enstrüman çalıyor musun?"diye sorduğunda onu başımla onayladım.
"Vaaay ne çalıyorsun?"dedi. "Piano"dediğim de ikisi de gururlu bir edayla bana bakıyordu. "Bizim enstrüman odamız var aslında bir gün birlikte çalar mıyız?"diyen Batıyla "Enstrüman odası mı?"şaşkın bir tonda dediğimle bana doğru gülümsedi.
"Evet"demişti. "Çalarız tabiki"demiştim hala şaşkınlıkla. Böyle bir şeyi kesinlikle beklemiyordum.
Hoş adamların asansörü vardı bu mu garip olacaktı?
"Görmek ister misin?"dediklerinde başımı hızla aşağı yukarı sallamıştım. "Siz birlikte gidin ben biraz burada oturup kitap okuyacağım"demişti.
Batı "İyi madem"diyerek önüme düşünce Eray "Ailenin zeka seviyesini yüksek tutmak lazım şimdi"diyerek bana göz kırpmıştı.
Gülümsedim. Ne yapmaya çalıştığını anlamıştım. Birlikte bizim odalarımızın olduğu kata geldik. "Burada oyun odanız da var öyle değil mi?"dedim.
"Sen onu nereden biliyorsun?"dediğinde "Bir ara Berkan'la oynamıştık"dedim. "Hadi ya kaç kaç yenildin"dediğinde güldüm.
"7-0 yendim"şokla bana döndüğünde tatlı tatlı sırıttım. "Yapıyorsun bu işi biraderin için"dediğinde kıkırdadım.
Odaya girdiğimde küçük dilimi yutacaktım. Kuyruklu pianoları vardı, elektro gitarları, baterileri ve kemanları vardı.
"Ediz abim de piano çalıyor. Kerem elektro gitar çalıyor arada Eray da keman çalıyor"demişti.
"Bu odada sanırım sadece piano ilgi alanına giriyor"dediğinde gülmüştüm. "Bu odada çalamayacağım hiç bir şey yok"dediğimde bana tekrar şokla bakmıştı.
"Sadece piano daha bana göre diye genelde onun ismini söylüyordum"yalandı. Üvey annem bazılarının erkek işi bazılarının da gereksiz olduğunu söyleyerek beni zorla pianoya itmişti.
Sadece piano seviyorum deme sebebim buydu. Oysa hepsini çalabilirdim. Müziği seviyordun.
"Sen harbiden harika bir şeysin"dediğinde gülümsemekle yetindim sadece.
"Öyle derler"dedim biraz böbürlenerek.
"Kim öyle diyormuş sıçarım şarap çanaklarına!"diye atarlandığında başımı iki yana sallamakla yetindim sadece.
Sanırım yavaş yavaş alışıyordum. En önemlisi unutuyordum.
*
Bir bölümün daha sonuna geldik!!
Umarım beğenmişsinizdir
Fikirlerinizi buraya alabilirim
Bir sonraki bölüme kadar kendinize iyi bakın!!
Çokça öpüldünüüüüüüüz!!