...........
လမင္းက သာသာ ေလညွင္း က တသြဲ႕သြဲ႕ ႏွင့္ ပတ္ဝန္းက်င္တခြင္
ေတာပုရစ္ငယ္တို႔၏ တပီပီ ေအာ္သံသာ ရွိၿပီး တိတ္ဆိတ္လြန္းေနၿပီျဖစ္ေသာ ည သန္းေခါင္ယံ အခ်ိန္။
အိပ္ခန္းျပတင္းေပါက္ေလးအား အလွ ကာရံ တပ္ဆင္ထားေသာ ခန္းစည္းစ ေလးဟာလည္း ေလထဲ လႊင့္ကာ ယိမ္းေနျပန္၏။
အခန္းမီးေရာင္ မရွိေတာ့ပါပဲ စားပြဲတင္ မီးအိမ္ငယ္ေလးသာ လင္းေနေသာ အခန္း၏ စားပြဲထက္၌ စာ႐ြက္မ်ားျဖင့္ အလုပ္ရႈပ္ေနရွာေသာ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ ။
စားပြဲ၏ ေဘးတြင္ ကပ္လ်က္ရွိေသာ ကုတင္ထက္၌ သြားရည္မ်ား က်သည္အထိ ပါးစပ္ကို ဟၿပဲႀကီး လုပ္ကာ အားပါးတရ အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ။
~~~~
လမင္း ေဘာ္ဒါက ကေလးေတြ၏ ပထမႏွစ္ဝက္ စာေမးပြဲ စစ္ေဆးထားသည့္ အေျဖလႊာမ်ားအား အၿပီးအစီး စစ္ေနျခင္းျဖစ္၏။ ကိုယ္တိုင္ ဆရာဘဝေရာက္မွ ဆရာေတြ၏ ျဖစ္အင္ကို နားလည္ရ၏။
ထိုျဖစ္အင္ေတြအထဲ အေျဖလႊာေတြ စစ္ရင္း ေခါင္းကိုက္ကာ လည္ထြက္သြားရေသာ ခံစားခ်က္ ပါ အစစ္ပါ၏။
မွတ္ခ်က္ ခ်မိတာဟာ တခ်ိဳ႕ကေလးေတြကို ပိုအားစိုက္ေပးရအုန္းမယ္ ဆိုတာပါပဲ။
အေျဖလႊာ ေတြ အကုန္ စစ္ၿပီးသည့္ အခ်ိန္ နာရီၾကည့္မိရာ
နာရီလက္တံ မွာ ည ၁၂နာရီခြဲကို ၫႊန္ျပေနၿပီမို႔ ျပတင္းေပါက္အားပိတ္ကာ အေျဖလႊာမ်ားႏွင့္ စာ႐ြက္မ်ားကို ေသခ်ာစီရီကာ အေညာင္းအညာေျပ အေက်ာ့ဆန႔္၊ ခါးဆန႔္ လုပ္ေနတုန္း~~~~~
"ေငါ့!....ငြက္ ! ငြက္ ! ေငါ့!!.....အြန္း~~~~ဗ်င္း! ဗ်င္း!..."
"အဟင္း~~~"
ကုတင္ေပၚတြင္ ေျခကားယားလက္ကားယား အိပ္ေနေသာ
စိုင္းဟန္လွ်မ္း ထံမွ ေဟာက္သံသည္ က်ယ္ေလာင္စြာ လာၿပီး
ဖင္ကို တဗ်င္းဗ်င္း ကုတ္ကာ ျပန္အိပ္သြားသည္ကို ၾကည့္ရင္း
လမင္း ရယ္မိ၏။ ဒီေလာက္ေအးတာကို စိုင္းဟန္လွ်မ္းတို႔က ေစာင္ ကို ကန္ခ်ထားေသးတာ။
ေဆး႐ုံတြင္ ဂ်ဴတီနားရက္မို႔ လာအိပ္သည္ တဲ့ေလ။
ထူးထူးဆန္းဆန္း ။ အရင္ကမ်ား ဂ်ဴတီနားရက္ ဆိုတာနဲ႕
သူ႕ ရည္းစား ေဒါက္တာ သန႔္စင္ထြန္းနားကေန မခြာတဲ့ ဟန္လွ်မ္းက ဒီေန႕မွ လမင္းအိမ္ကို အိတ္တစ္အိတ္နဲ႕ ေရာက္ခ်လာကာ လုပ္ခ်င္တာလုပ္ စားခ်င္တာစားၿပီး အိပ္ေနပါၿပီးတဲ့။
အားသြင္းထားေသာ ဖုန္းအား ျဖဳတ္ကာ ဖြင့္ၾကည့္မိျပန္ေတာ့ အရင္လို" Goodnight ေမာင့္လမင္း "ဆိုတဲ့ message ေလးဟာ ရွိမေနပါ။ ထို message ေလး ေရာက္မလာသည္မွာ ဒီေန႕နဲ႕ဆို ၁ပတ္ရွိၿပီ။ ေမာင္ဟာ သူနဲ႕ ဖုန္း ေနာက္ဆုံး ေျပာတဲ့ ေန႕က ....
"ဒီရက္ပိုင္း ေမာင္ အလုပ္ကိစၥေတြ အရမ္းမ်ားလို႔ ဆက္သြယ္ျဖစ္မယ္မထင္ဘူး ေနေကာင္းေအာင္ေနအုန္းေနာ္ " ဆိုသည့္ စကားကို ေျပာထားသည္မို႔
လမင္း ေမာင့္ကို ဒီရက္ပိုင္း ဖုန္း မဆက္မိ။ ေမာင္အလုပ္လုပ္ေနတဲ့အခ်ိန္ႏွင့္ တိုးရင္ စိတ္အႏွောင့္အယွက္ ျဖစ္မည္ ဆိုတာလည္း ပါသည္မို႔။ သို႔ေသာ္ message ေလးေတာ့ ေမွ်ာ္မိပါရဲ႕။
ဟင္း~~~~~
သက္ျပင္းရွည္ကို တိုးညွင္းစြာ ခ်ရင္း မနက္အတြက္ alarm ကို
၅:၀၀ေပးကာ ဖုန္း အား စားပြဲေပၚျပန္တင္ၿပီး ေျခကားယားျဖင့္ အိပ္ေနေသာ ဟန္လွ်မ္းအား ေနရာတက် ျပန္ျပင္ေပးရင္း
ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းစြာပင္ အအိပ္ၾကမ္းလြန္းေသာ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ၏
ႏွာေခါင္းအား ဆြဲကာ ရမ္းမိျပန္ေတာ့ လက္အား ေယာင္ေတာင္ေတာင္ျဖင့္ ပုတ္ထုတ္ကာ တစ္ဖက္လွည့္ကာ အိပ္သြား၏။
*ဒီေလာက္ အိပ္ေရးၾကမ္းတဲ့ စိုင္းဟန္လွ်မ္းကို သန႔္စင္ထြန္းတို႔ ဘယ္လိုမ်ား ေခၚအိပ္တာလိမ့္ေနာ္ *
လမင္းလည္း ဟန္လွ်မ္းေဘး ဝင္လွဲကာ ေစာင္ကိုရင္ဘတ္အထိ ဆြဲၿခဳံရင္း အိပ္ဖို႔ ျပင္ရ၏။ အရင္လို ေနာက္က်မွ ထလို႔ မျဖစ္ပါ။
*မနက္ျဖန္ မနက္ေစာေစာ ထ ရမယ္။ အိမ္မွာ အလႉရွိတယ္*
ေျပာၿပီး သူ႕အိမ္အလုပ္ မလုပ္ကူပဲ ကိုယ့္အိမ္မွာ လာအိပ္ေနလို႔
ကိုယ့္ဘက္က အလိုက္တသိ သြားလုပ္ကူရေအာင္လည္းေျပာလည္း။ မရပါ။
မသြားရဘူး ဆိုတာႏွင့္ပဲ စာစစ္ျခင္းဘက္ကိုသာ အာ႐ုံပို႔ရသည္။
အခုေတာ့ ေစာေစာထရဖို႔အတြက္ ေမာင့္ကို လြမ္းေပမယ့္ ႀကိတ္မွိတ္ကာ အိပ္ရပါအုန္းမည္။
လမင္း မသိလိုက္သည္မွာ လမင္းတို႔ၿခံ၏ ညာဘက္ေထာင့္နားတြင္
ရပ္ထားသည္မွာ ၾကာၿပီ ျဖစ္ေသာ Crown အနက္ေရာင္ ကားေလး တစ္စီး။ လမင္း အခန္းျပတင္းႏွင့္ဆိုလွ်င္ မ်က္ေစာင္းထိုး
အေနအထားမွာ ရွိသည္မို႔ အိမ္အေပၚမွ ၾကည့္လွ်င္ သေျပပင္ႏွင့္လည္း အနည္းငယ္ ကြယ္ေန၏။ ၿခံအျပင္ဘက္ကၾကည့္လွ်င္ေတာ့ ျပတင္းေပါက္နားတြင္ ကပ္လ်က္ထားေသာ စားပြဲထက္၌ စာစစ္ေနေသာ လမင္းကို အေသအခ်ာ ျမင္နိုင္သည့္ အေနအထားျဖစ္၏။
~~~~~~
ခန႔္ေစ အလုပ္ေတြ အၿပီးသတ္ကာရန္ကုန္မွ ျပန္ေရာက္ေနသည္မွာ ၂ရက္ရွိၿပီ။
လမင္းအတြက္ surprise ျဖစ္ေစခ်င္ေသာ ကိစၥေၾကာင့္
သူငယ္ခ်င္းေတြႏွင့္ ညွိကာ လမင္းသူငယ္ခ်င္း စိုင္းဟန္လွ်မ္း၏ မိဘေတြကိုေရာ စိုင္းဟန္လွ်မ္းကိုပါ အေကာင္အထည္ေဖာ္မည့္ ကိစၥအား တိုင္ပင္ထားကာ အကုန္စီစဥ္ထားၿပီ ျဖစ္သည္။
ခ်စ္ရသူကို လြမ္းပါေသာ္လည္း ျမင္လွ်င္ေတြ႕လွ်င္ မေနနိုင္ဘဲ
စိတ္အလိုလိုက္ကာ ဇြတ္လုပ္မိမည္ ဆိုးတာေၾကာင့္၊
တိတ္တိတ္ေလးသာ ေခ်ာင္းၾကည့္ေနရသည့္ ဘဝ။
ကိုယ့္ အေသးေလးက မ်က္ႏွာမေကာင္းျပန္ေတာ့လည္း ရင္ထဲမွာေနလို႔မေကာင္းျပန္။
အလည္ေလးက ကိုယ့္ဆိုင္ကယ္အသံကို မွတ္မိေနတာမို႔ ကားႏွင့္ လာေခ်ာင္းကာ အလြမ္းေျဖေနရ၏။ သို႔ေသာ္ သူလည္း ျပန္အိပ္မွ ရအုန္းမည္။မနက္ေစာေစာ အေသးေလးအတြက္ surprise လုပ္ရအုန္းမည္ မလား။
Ring!!! ...,
ဒက္ရွ္ဘုတ္ေပၚ တင္ထားေသာ ဖုန္းက ျမည္လာသည္မို႔ ခ်က္ခ်င္းကိုင္လိုက္ေတာ့ .....
...." ေအး! ..မေအေဘး ျပန္မလာေသးဘူးလား မင္းက ! "
ဝဏၰဦး အသံက ၿပဲလန္ကာ ထြက္လာတာမို႔ ခန႔္ေစ ႏွာေခါင္းရႈံ႕လိုက္မိ၏။ ႏြေေခါင္ေခါင္ ပါးၾကားအပ္တဲ့ လယ္ကြက္ထဲက ဖာျပဳတ္ ေအာ္သံနဲ႕။
" အခုပဲ ျပန္လာမို႔ကြာ "
..." ေစာက္ပိုေတြ လုပ္ၿပီး ထိုင္မေနနဲ႕ေတာ့ မနက္ ၅နာရီ က်ရင္
၇ည မအိပ္ထားတဲ့လဒ မ်က္ခြက္နဲ႕ ကိုလမင္းအေရွ႕
$ရွက္ ကြဲေနမယ္မနက္က်ရင္ပဲ ေတြ႕ရေတာ့မွာကို "
(လင္းတ/လဒ)
" ငါ့႐ူပါကို အထင္ေသးမေနနဲ႕ ျပန္လာၿပီ ဒါပဲ "
ခန႔္ေစအိမ္တြင္ အကုန္လုံး စုကာ အိပ္ၾကျခင္းျဖစ္၏။ မနက္အတြက္ ျပန္ေခၚေနျခင္းျဖစ္တာမို႔ ကားစက္ႏွိုးကာ အသာအယာ လွိမ့္ထြက္လာလိုက္၏။
ပိတ္သြားၿပီ ျဖစ္ေသာ ျပတင္းေပါက္ေလးအား လွမ္းၾကည့္ကာ ...
" မနက္ျဖန္ မနက္ ေတြ႕မယ္ ေမာင့္လမင္း ၊ ေမာင့္အခ်စ္ အိမ္မက္ေတြ လွပါေစ " ။
~~~~~~
Ti!... Ti!.. Ti!...
Alarm သံေၾကာင့္ လမင္းမွာ ဆက္ခနဲ လန႔္နိုးလာရသည္။
မ်က္လုံးေလးမွိတ္႐ုံနဲ႕မိုးလင္းသြားတာလားေနာ္...အိပ္ေရးမဝလို႔လားမသိ မ်က္လုံးတို႔ဟာ က်ိန္းစပ္လို႔ေန၏။ စားပြဲေပၚမွ ဖုန္းအား လွမ္းယူကာ alarm ပိတ္ၿပီး ေဘးတြင္ ေစာင္ႏွင့္ လုံးေထြးကာ
အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ ဟန္လွ်မ္းအား ႏွိုးရ၏။ ဒါကို ကိုယ္ေတာ္က အင္းအဲ လုပ္ကာ ျပန္ေခြ အိပ္ေနတာမို႔ ...
"အိုက္လွ်မ္း ! ထေတာ့ မင္းပဲ ၅နာရီ ထရမွာဆို ! "
တင္ပါးအား တြန္းကာအသံက်ယ္က်ယ္ျဖင့္ ႏွိုးမွ ေငါက္ကနဲ ထထိုင္ကာ ....
"ဟမ္ ၅နာရီထိုးၿပီလား ! ထ... ထ ! ၁၅မိနစ္နဲ႕အၿပီး မ်က္ႏွာသစ္အဝတ္လဲ ျမန္ျမန္လုပ္ေနာ္ ! "
သူ႕ဟာသူ ျပာယာခပ္ကာ ကုတင္ေပၚမွခုန္ဆင္းၿပီး မီးဖိုတံခါးဖြင့္ကာ
အိမ္ေနာက္ေဖး ရွိ ေရစည္အနား သဘက္တစ္ထည္ႏွင့္ ေျပးသြားျပန္သည္။ အခုမွ ဘာေတြ ျပာယာခပ္ေနတာပါလည္းေနာ္
အစကတည္းက ကိုယ့္အိမ္မွာ အလႉရွိမွန္း သိသိရက္နဲ႕။
" အိုက္ရမင္းတာ! မင္း မက္နာ လာမတစ္ဝူးရား! "
ေတြးလို႔ပင္ မဆုံးေသး ဝူးဝူးဝါးဝါးနဲ႕ အေနာက္ေဖးကေန ဘာေတြ လွမ္းေအာ္ေနမွန္းကို မသိဘူး။
တစ္ဖက္တြင္လည္း~~~~~
" ခန႔္ေစ! သန႔္ႀကီး ! အိုက္တြမ္ !..ထစမ္း ! ေဟ့ေကာင္ေတြ
၅နာရီ ထိုးၿပီကြ ထ! ထ! "
ေယာက်ာ္းေလးအခ်င္းခ်င္းမို႔ ျငင္ျငင္သာသာပါပဲ။
အားရပါးရ တင္ပါးကို ေဆာင့္ကန္ကာႏွိုးျခင္းေၾကာင့္ တစ္ခါတည္းႏွင့္ အိပ္ခ်င္မူးတူးျဖစ္ေနတာပါ ေပ်ာက္၏။
" ဟမ္! ...ဟင္.! .. ဟုတ္လား ေအး ထၿပီ! "
ခန႔္ေစမွာ မနက္အတြက္ ရင္အခုန္လြန္ၿပီး ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ အိပ္လို႔မေပ်ာ္၊ အိပ္တစ္ဝက္ ႏွိုးတစ္ဝက္ ႏွင့္ မိုးလင္းခါနီးမွ အိပ္ေပ်ာ္သြားရတာမို႔ ဝဏၰ ႏွိုးမွ ျပဴးတူးျပာတာ။
သူငယ္ခ်င္းေလးေယာက္ ျပဴးတူးျပာတာနဲ႕ ေရခ်ိဳးခန္းထဲ အတူတူ
ဝုန္းဒိုင္း ေျပးဝင္ကာ မ်က္ႏွာသစ္ျခင္းကို အလုအယွက္လုပ္ရ၏။
"ဟာ ေဟ့ေကာင္ သန႔္ႀကီး ဟိုဘက္တိုးကြာ ဒီေန႕အတြက္ အဓိကလူက ငါပါကြ မင္းတို႔ ဖယ္အုန္း ! "
ေဘစင္တြင္ သြားတိုက္ေနေသာ သန႔္စင္ထြန္းအား တြန္းတိုက္ကာ
ပလုတ္က်င္းကာ မ်က္ႏွာကို ျဖစ္သလိုသာ သစ္ၿပီး ထြက္မည္ အလုပ္ ....
" ဟိုေကာင္ မင္းေျပာေတာ့ ဒီေန႕က မင္းပဲ အဓိကလူဆို ေရခ်ိဳးအုန္းေလကြာ နံေစာ္ေစာ္နဲ႕ "
သူေျပာမွပင္ ေယာင္နနျဖင့္ ကိုယ့္အနံ႕ကိုယ္ျပန္နမ္းေနရသည္။
" အဲ့တာဆိုလည္း ျမန္ျမန္ထြက္ကြာ ေရအျမန္ခ်ိဳးအုန္းမယ္ "
ဟို သုံးေကာင္ ဝ႐ုန္းသုန္းကားနဲ႕ ထြက္သြားကာမွ အဝတ္ေတြ ျမန္ျမန္ခြၽတ္ကာ ေရပန္းေအာက္ ေျပးဝင္ရသည္။
မင္းအေမနံျပား လိုပဲ !!ေအးလိုက္တဲ့ေရ ...ဒီေန႕မွ အဲ့ေလာက္ေအးရလား။
ေရကို ခပ္ျမန္ျမန္ခ်ိဳးၿပီး ခါးတြင္သဘက္တစ္ထည္ ပတ္ကာ ျပန္ထြက္လာေတာ့ ဟိုသုံးေကာင္ဟာ အရွက္မရွိ အသက္ကျဖင့္ ဖင္ေဆာင့္ေနၿပီ။ ကုန္းကုန္းကြကြ ဖင္ေဟာင္းေလာင္းနဲ႕ အဝတ္အိတ္ထဲ ၿဖဲရွာေနတဲ့ေကာင္က ပါေသးတယ္။
" ေမနိုးေတြ! ေစာေစာစီးစီး ငါ့ အခန္းထဲ ေဂြးတန္းလန္းေတြနဲ႕ ! "
"ဘာျဖစ္လဲကြာ ..."
ဟြန္း!...အရွက္မရွိခ်က္က အတိုင္ေပါက္ကို ညီပါ့။
ငယ္ေပါင္းေတြမို႔ အားမနာ၊ အရွက္ဆိုတာ ဘာမွန္းမသိၾက။
Boxerအရင္ဝတ္တဲ့ေကာင္နဲ႕ ပုဆိုးအရင္စြတ္ေနတဲ့ေကာင္နဲ႕
ကိုယ္အပါအဝင္ အကုန္လုံး ကိုးယို႔ကားယားေတြခ်ည္းပဲ။
ကိုယ့္အတြက္ သူတို႔လည္း ျပာယာခပ္ေနၾကတာ ျမင္ျပန္ေတာ့လည္း ၿပဳံးမိ၏။ သူငယ္ခ်င္းအခ်င္းခ်င္း ျပန္ဆုံၾကျပန္ေတာ့လည္း အၿမဲတမ္းလိုလို ဆယ္ေက်ာ္သက္ လူငယ္ေလးေတြလိုပင္ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး။ဂြတီးဂြက် ပါပဲ။ အိႏၵျေတစ္ခြဲသားဟိတ္ႀကီးဟန္ႀကီး တစ္ေယာက္မွ မရွိၾက။
အဝတ္အစားလဲၿပီးၾကသည္ႏွင့္ သန႔္ႀကီးက စပေရး ဖ်န္းဗူးႏွင့္ ေခါင္းၿဖီး တစ္ေခ်ာင္းကိုင္ကာ ခန႔္ေစအနား ေျပးလာၿပီး ဆံပင္ကို ပုံသြင္းေပးျပန္သည္။
ထိုအခ်ိန္ ဝဏၰဦးက ...
" ငါလခြီးကြာ ! ဟား...! လက္ထပ္ခြင့္ ေတာင္း႐ုံေတာင္ ငါတို႔ ဒီလို ျဖစ္ေနတာ ဒီေကာင္ ယူတဲ့ေန႕ ပုဆိုးေတာင္ ကပ္ပါ့မလား "
" ကဲ ..ကဲ ..သြားမယ္ ဟန္လွ်မ္းက Ready တဲ့ message ပို႔လာတယ္ "
"ေအး ...ပန္းစည္း ပါၿပီလား ဟိုေကာင္ ခန႔္ေစ မင္းရဲ႕ လက္စြပ္ဗူး "
"ပါတယ္ ...သြားမယ္ ! "
~~~~~~~~~~~~~~
စိုင္းဟန္လွ်မ္းကို လမင္း တစ္ကယ္ မ်က္စိေနာက္လာပါၿပီ။
သူ႕အိမ္သြားမယ္ ေျပာျပန္ေတာ့လည္း မသြားနဲ႕အုန္း ေျပာၿပီး၊ ဝရံတာဆီ ထြက္သြားလိုက္၊ အိမ္ထဲ ျပန္ဝင္လာလိုက္၊ ဖုန္းကို ၾကည့္လိုက္ႏွင့္ လုပ္ေနသည္မွာ အဝတ္လဲၿပီးကတည္းက။
ကိုယ့္ေဘး လာထိုင္ခိုင္းျပန္ေတာ့လည္း ထိုင္လိုက္ထလိုက္ အျပင္ထြက္ၿပီး ၾကည့္လိုက္နဲ႕....
" မင္း ဘယ္သူ႕ကို ေမွ်ာ္ေနတာလဲ အိုက္လွ်မ္း ! ငါ မူးလာၿပီကြ"
" ဟမ္! မေမွ်ာ္ပါဘူး "
"အဲ့တာဆို ၿငိမ္ၿငိမ္လာထိုင္ေလ တီတီႏုဆီ သြားေတာ့မလား ေျပာေတာ့ အလႉရွိတယ္ဆို "
" ေအးေလ"
" တီတီႏုက ငါ့ကိုလည္း ဘာမွမေျပာဘူး "
" မားက ငါ့ကိုပဲ ေျပာခိုင္းလိုက္တာ ငါ့ကို ေခၚလာခဲ့တဲ့ "
" ေအး ..အဲ့တာဆို သြားၾကမယ္ေလကြာ တစ္ခုခု ကူလုပ္ေပးလို႔ရတာေပါ့ "
"ဟာ ...မလိုပါဘူး ..အဲ~~အိုက္လမင္းသာ ဟိုဘက္လွည့္ေန ခဏ "
"ဟမ္! "
"လွည့္ေနလို႔ ! ... ငါ ေျပာမွ ျပန္လွည့္ "
စိုင္းဟန္လွ်မ္း တစ္ေယာက္နဲ႕လည္း ေစာေစာစီးစီး လူက ႐ူးခ်င္လာသလို မူးခ်င္လာသလို။ လူကို ဘာေတြ လုပ္ခိုင္းေနမွန္း မသိဘူး။
လမင္း လွည့္ခိုင္းလို႔သာ ဆန႔္က်င္ဘက္ကို လွည့္ေပးလိုက္ၿပီး နံရံ၌
ခ်ိတ္ထားေသာ ဘြဲ႕ယူတုန္းက ပုံေလးအား အေၾကာင္းမဲ့ ေငးၾကည့္ေနလိုက္၏။ လမင္းမသိလိုက္သည္မွာ
ေနာက္ေက်ာဘက္တြင္ ေျခကားယား လက္ကားယား ဟန္ပန္ေတြနဲ႕
ၿခံထဲဝင္လာတဲ့ တစ္သိုက္ကိုဟန္လွ်မ္း တိတ္တိတ္ေလး စီမံကာ ေနရာခ်ေနျခင္းကိုပင္။
တစ္ေအာင့္ ၾကာမွ ....
"အဟမ္း ! ..ရၿပီ "
"ကဲ ...အကို ကြၽန္ေတာ္ တစ္ကယ္ မူးေနၿပီ "
"မင္းကလည္း လာ ငါနဲ႕ သေျပပင္ေအာက္ ခဏသြားမယ္ "
"ဘာလုပ္အုန္းမလို႔လဲ အိုက္လွ်မ္း မင္း မနက္ေစာေစာထဲက ငါ့ကို ေမႊေနတာ "
" အမေလး! လာပါ ၿပီးက်ရင္ ဒီလိုေလသံ ညွစ္ထုတ္ေတာင္
ထြက္ခ်င္မွ ထြက္ေတာ့မွာ "
အိမ္ေပၚက ဆင္းလာၿပီး ေလွကားရင္းနား ေရာက္ျပန္ေတာ့လည္း လူကို မ်က္လုံးအား လက္ျဖင့္ အုပ္ကာ ေလွ်ာက္ခိုင္းျပန္၏။
" အိုက္လွ်မ္းေရ ! ..."
" မလွ်မ္းနဲ႕ အေရွ႕တည့္တည့္ေလွ်ာက္ ! စိတ္မရွည္ေတာ့ဘူး
အေနာက္ကေန ေဆာင့္ကန္လိုက္ေတာ့မွာေနာ္ "
တျဖည္းျဖည္း ေလွ်ာက္လာရင္း တစ္ေနရာတြင္ ရပ္လိုက္ကာ လူကို သူ႕ဘက္ ျပန္လွည့္ခိုင္းကာ ....
" ငါက ဟိုဘက္လွည့္ ဆိုမွ လွည့္ေနာ္ အိုက္လမင္းသာ ဒီအတိုင္း ရပ္ေနအုန္း "
ေျပာၿပီးသည္ႏွင့္ အိမ္ဘက္ကို ျပန္ေျပးကာ ေလွကားနား ေရာက္သည္ႏွင့္ လွမ္းေအာ္၏။
" လွည့္လို႔ရၿပီ ! "
"မ်က္လုံး ႏွစ္လုံးပြင့္ကတည္းက ေမႊေနတာ ၿပီးကိုမၿပီးေတာ့ဘူး
လူကို ဟိုဟာခိုင္း ဒီဟာခိုင္းနဲ႕ ခ်ီးထုတ္ေကာင္...."
လမင္း ခ်က္ခ်င္း မလွည့္ေသးပဲ ဟန္လွ်မ္းကို ပြစိထိုးကာ ေပေစာင္းေစာင္းျဖင့္ ရပ္ၾကည့္ေနတုန္း.....
" ေမာင့္ဘက္ မလွည့္ေတာ့ဘူးလား...ေမာင့္ အခ်စ္ "
"ဟင္! ..."
ေနာက္ေက်ာဘက္မွ ျပတ္သားစြာ ၾကားလိုက္ရေသာ ေမာင့္အသံေၾကာင့္ ရင္ဘတ္ေလးအား ဖိကာ လွည့္ၾကည့္မိေတာ့
ပန္းစည္းကိုင္ကာ လမင္းကို ၿပဳံး၍ ရပ္ၾကည့္ေနေသာ "ေမာင္"။
" ေမာင္~~~"
အဆက္အသြယ္မရတဲ့ ၁ပတ္အတြင္း ေမာင့္အေပၚ လြမ္းေနရေသာ
အလြမ္းထုထည္က ေျပာမျပတတ္ေအာင္ ျဖစ္ရတာမို႔ မ်က္ရည္တို႔ ေဝ့ဝဲလာကာ မ်က္စိေရွ႕၌ ျမင္ေနရေသာ အေကာင္အထည္ဆီ
ေျပးကာ လည္တိုင္ဆီ တြဲခိုၿပီး အတင္းအၾကပ္ ဖက္ထားမိ၏။
ေမာင္ဟာ ပန္းစည္းကို လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ ကိုင္လ်က္ က်န္လက္တစ္ဖက္က လမင္းခါးကို တင္းၾကပ္စြာ ျပန္လည္ ဖက္
လာ၏။
" လမင္း ေမာင့္ကို အရမ္းလြမ္းေနတာ "
" ေမာင္လည္း လြမ္းတယ္ အရမ္း~~~"
>>>>><<<<<
စာမ်ားလို႔ ဖ်တ္ခ်ထားပါတယ္ မနက္ျဖန္မွ အဆက္ကို ထပ္တင္ေပးမယ္ေနာ္။
အမ်ားႀကီး ေနာက္က်ၿပီးမွ ျပန္ေပၚလာရလို႔ အားနာပါတယ္။
မနက္ျဖန္ အပိုင္းသစ္နဲ႕ ပုံ႕ ျပန္လာခဲ့ပါ့မယ္။
-pont-00-