Chapter 23 - Frozen Heart
Official Soundtrack - A Smile In Your Heart by Harana
Zoey's POV
Ang bilis ng panahon, parang kahapon lang June pa, Masquerade Ball pa, pero akalain niyo naman, July na pala at heto, culmination na ng Nutrition Month, then susundan naman ito ng hell week.
Wait, mali pala.
Maybe it seems that time flies so fast, pero I was wrong. Ganito na ba talaga katigas ang puso ko? Well, sa dinami-dami ba naman nang nangyari from the ball up to now.
First was, napahiya ako sa ball nang dahil kay Drake. Worse is, tinakbuhan ko pa ang kahihiyan na hindi ko naman sinadya.
Then, pinaghahanap ako ni Drake, at hindi ko man lang alam kung ano ang pakay niya. Destiny seemed to make a move at 'yon nga, nahanap ako nang asungot na Drake na 'yon.
And just recently, hindi ko na maintindihan ang mga nangyayari. Lalung-lalo na kay Drake. Like, what the hell is going on his mind. Hindi ko siya maintindihan. Akala ko kasi itinaboy na niya ako noon, pero why is he coming back.
Mas lalo pang gumulo dahil hinayaan ko si Lyndon na pumasok sa buhay ko.
Lastly, sa hindi inaasahang pagkakataon, humingi rin ng apology si Drake sa akin. Not just about the brawl that he had with Lyndon, kung hindi sa lahat ng mali na nagawa niya sa akin noon. Well, I didn't see that coming pero I still doubt his sincerity. Siguro, I need a strong proof na nagbago na talaga siya kaya hindi ko pa siya napatawad.
Mag-isa lang akong naglalakad from the Student Council room hanggang sa classroom namin. Habang naglalakad, pansin ko na ang fiestive aura ng campus, amoy na amoy ko na rin ang mga masustansyang pagkain at nagsimula na sa pagtatayo ng mga stall ang iba't-ibang organizations.
Busy na rin ang ibang Student Council officers sa pag-prepare ng stage, buti nalang at tapos na ako sa duty na inassign sa akin, kaya libre na akong gumala for the rest of the day.
Habang naglalakad, I suddenly bumped into Daphne and her friends. Well, kung naaalala niyo siya, siya 'yung babaeng patay na patay kay Drake. At dahil sa kanya, napilitan akong ligawan ni Drake. Tss.
"Oh, it seems like nag-iisa lang yata ang nerd ngayon," panimula niyang sabi. "Anyway, last night was a great show."
I just stared coldly at her at hinintay na umalis.
"Anyway, ano bang pakulo 'yon? Dahil ba natapos na ang Ice Princess issues, you're making something para maging buzz na naman?" dagdag niya pa.
"At sa tingin mo ba ikinatuwa ko 'yon? Of course not, lalung-lalo na dahil galing kay Drake," sabi ko dahil hindi ko na matiis ang bibig ng babaeng ito.
"Hmm, sa dinami-dami ng pwedeng pag-agawan dito sa campus, ikaw pa. The heir and the heartthrob, you're hooking them both, you're such a two-timer," sabi niya while walking around me.
'Yun ba talaga ang tingin ng lahat sa akin or sa babaeng ito lang? Well, their opinion doesn't matter, basta ang alam ko inosente ako sa mga judgments nila.
"Daphne, Nutrition Month ngayon. Iwasan mo kayang maging judgmental, hindi kasi healthy 'yan eh," I heard a familiar voice.
I turned to see who it was -- it's Drake.
"Drake naman, bulag ka na nga sa katotohanan na nerd 'to, magbubulag-bulagan ka pa ba na may Lyndon na siya?" sabi naman ni Daphne.
"Wait, just wanna clear things up, Lyndon is just Zoey's friend at ako naman, well, future," he looked at me, pero nakatitig na ako sa kanya na tila ba may laser na lumalabas sa mga mata ko. "Well, I'm nothing to Zoey," he added and smiled teasingly.
"Kung ganun, then I just want you to know that," Daphne said as if seducing Drake. "That you are everything to me."
"But you're nothing to me," Drake said.
Bigla namang nagbago ang seductive mood ni Daphne.
"Fine," she yelled at Drake. "Girls, let's go!"
I noticed Drake chuckled habang tinitignan na papalayo si Daphne at ang mga kaibigan niya, he then turned to look at me habang nakatawa pa rin ng mahina. I just snobbed at napatigil naman siya sa pagtawa.
I was about to walk nang bigla siyang nagsalita.
"Zoey, I just want you to know that you're on my radar, I'll try my best to gain your trust, again," sabi niya.
I just looked at him.
"If last night didn't work, then maybe that wasn't the right time, right? Well, gagawin ko ang lahat and I'll never stop. No one can stop me, not even Lyndon. I'll make everything up to you. Maybe, next time?" he added and let out a smile.
Although I was looking at him habang nagsasalita siya, napansin ko ang angas ng tingin niya. He's giving me the Casanova kind of look.
He chuckled at agad na rin siyang umalis papalayo, napatitig nalang ako habang tumatakbo siya. Nang mawala na siya sa paningin ko, nagpatuloy na rin ako sa paglalakad patungo sa classroom.
At tsaka, mag-isa lang ako ngayon, hindi ko naman kasi kasama ang mga best friends ko. Si Stacey kasi isa siya sa mga contestants ng Mr. and Ms. Fit n' Right, kaya sigurado nag-aayos na 'yon by now. Si Chantelle naman, officer ng section nila kaya busy din 'yon.
Pagpasok ko ng classroom namin, namangha ako dahil nag-transform talaga ang room from a typical classroom scene into a Filipino-themed fiesta sa nayon.
"Zoey, sabi ni SC President kailangan daw ng intermission number ang Mr. and Ms. Fit n' Right mamaya, pwede ka ba? Tutal ikaw naman ang may magandang boses talaga sa Student Council," sabi ni Jasmine na hinihingal pa sa kakatakbo.
Siya nga pala ang PRO, kaya rin siguro siya ang naatasan para sabihan ako.
Napaisip naman ako sa alok niya. Ang dami kasing may ayaw sa akin eh, simula 'nung pagpasok ko palang dito. Tsaka, hindi ako sanay sa mga ganyan eh.
"Pero, hindi ako handa, tsaka marami namang magagaling d'yan eh," sabi ko. "At baka hagisan pa ako ng kung anu-ano sa stage 'no."
"Wala nang time Zoey, ano magpapa-audition pa ba tayo? Sige na please, kahit anong kanta, pwede na," sabi niya naman na mukhang nagmamadali. "And, kung 'yan ikakatakot mo, don't be, manonood naman ang guidance councilor at principal eh."
Inisip ko isa-isa ang mga student council members. Si SC President, sure akong busy 'yon. Si Melissa, mukhang may duty nang naka-assign. Si Larissa naman, official photographer na 'yon para sa The Pristine newspaper. Si Nephyterie kaya? Pero host na siya ng event eh. Mukhang wala na talaga akong choice.
"Sige na nga, pero dapat may duet ako," sabi ko naman.
"Fine, ikaw na rin bahala maghanap ng partner mo, pag-usapan niyo na ang kanta then puntahan niyo lang ako para i-download ko na 'yung minus one ng kanta, okay?" sabi niya.
Tumango nalang ako at agad na rin siyang kumaripas ng takbo pababa.
Pag-alis niya, agad naman akong nag-isip ng lalaking may magandang boses na comfortable akong makaduet.
Si Drake.
Ay, ano ba naman 'tong utak ko, oo maganda nga ang boses niya, pero duh, hindi naman ako comfortable na makasama ang asungot na 'yon eh.
Sino pa ba? Think Zoey, think!
Si Lyndon.
Naalala ko kasi kinantahan niya ako after his birthday celebration noong papauwi na kami. Pero, mukhang busy na talaga 'yon lalung-lalo na sa practice niya sa soccer dahil next, next week na ang IAAP.
Uhm, sino pa ba? Hindi ko naman talaga kasi kabisado ang mga lalaki dito eh. Tsk.
Maya-maya ay nilapitan ako ni Chantelle nang di ko man lang namalayan. Tulala lang talaga ako sa labas ng room habang nag-iisip eh.
"Oh, ba't parang problemado ka yata d'yan?" tanong ni Chantelle. "Siguro nagsisisi ka na dahil hindi mo pinatawad si Drake 'no?" sabi niya pa ng pabiro sabay tawa.
Well, maybe that is a part. Mabigat pa rin kasi ang nararamdaman ko eh, konsensya na yata 'to. Pero this time, I need someone na makakaduet, sino ba? Huhuhu.
"Of course not," I said acting as innocent as I can be. "I was assigned to do an intermission number for later's Mr. and Ms. Fit n' Right kasi, at naghahanap ako ng pair para sa duet."
Hindi na ako humingi ng suggestion sa kanya. For sure kasi, si Drake lang rin naman ang isusuggest niya. #TeamDrake 'to eh.
"Si Drake kaya!" she said excitedly while giggling.
Well, I saw that coming, sabi ko na nga ba eh.
"Tumahimik ka nga," sabi ko while looking around, baka kasi marinig ni Drake at aakalain niya na pinag-uusapan namin siya. Pero good thing wala naman siya sa paligid. "No way, okay?"
Tumawa nalang siya ng nakakaasar.
"Alam mo, bisitahin kaya natin si Stacey, for sure, naghahanda na 'yon," sabi ni Chantelle.
That seems to be a good idea!
Kaya agad kaming nagtungo sa classroom nina Stacey. Nabigla nalang kami ng makita siya with her green ball gown na may cabbage texture naman, then may kalabasa crown pa siya sa ulo. She really looked gorgeous.
Agad na rin kaming umalis, kasi pumaslit lang saglit si Chantelle at ako naman, kung wala talagang mahanap na ka'duet, eh kakabisaduhin ko nalang ng mabuti ang kanta.
Nang nasa corridor na kami ni Chantelle, naghiwalay na rin kami ng landas.
"Oy, balik na ako sa classroom ha? Pumaslit lang kasi ako, nakita kasi kitang malalim ang iniisip, akala ko si Drake na. Pero ka'duet lang pala hanap mo," sabi niya at tinukso pa ako. "Basta ang suggestion ko lang, si Drake."
Hay nako, kahit anong mangyari, kahit sino, kahit magsolo nalang ako, 'wag lang 'yung Drake na 'yon.
Matapos ang ilang oras, isa-isa na ring pumasok ang mga judges sa classrooms para i-judge ang decorations at kung sino talaga ang nakapagbigay ng festive na mala-Filipino ang dating. Nang lumabas na sila ay nagsimula naman ang kainan.
Medyo nakakapanibago sa lahat ang style ng salu-salo namin sa classroom. Nagboodle fight set-up kami. Ang saya pala, kasi halos kaming lahat first-time sa ganitong klaseng style.
But wait, parang kulang yata kami. Tama, wala nga si Drake. Nandito naman si Nathan. Well, just so you know, sina Drake at Nathan lang naman kasi ang kaklase ko sa G4, nasa kabilang sections na ang dalawa.
Wait, why am I even worrying about him? Tss.
Anyway, instead na si Drake ang proproblemahin ko, dapat 'yung ka'duet ko muna. Ilang minuto nalang magsisimula na ang Mr. and Ms. Fit n' Right, pero wala pa rin akong ka'duet.
Actually, kanina ko pa napuntahan si Jasmine para sa choice of song ko, kaya isang duet nalang talaga ang kailangan ko. A Smile In Your Heart ang pinili ko since isa naman 'yon sa mga favorites ko. Masyado na kasing mainstreamang mga sumisikat ngayon eh.
Maya-maya bigla nalang dumating si Jasmine.
"4-A, punta na kayo sa Activity Area ng HS Building, dali, magsisimula na ang events, lalung-lalo na sa mga contestants," sabi niya at agad na umalis para mag-anunsyo sa iba pang sections.
Mabilis namang lumabas ng classroom ang mga libre lang gumala, habang ang mga contestants naman inalalayan ng mga officers.
Bumuntong-hininga nalang ako ng malalim at agad na sumunod.
Nagsimula na rin ang contests. Unang naganap ay ang Nutri-Cooking Contest, sinundan naman ito ng Nutri-Quiz at panghuli ang Mr. and Ms. Fit n' Right.
Nasa backstage na ako nang magsimula nang lumabas ang mga contestants ng Mr. and Ms. Fit n' Right. Nanginginig ang mga kamay ko at pinapawisan na rin ako. Hindi kasi ako sanay dito eh.
After ng question and answer portion ng first to six contestants, tinawag na nga ako ng host for my intermission number.
"Let us welcome, Zoey Claire de Guzman to serenade us with her lovely voice!" sabi ng host.
Rinig ko naman ang mga palakpak ng mga audience. Nang lumabas ako, I scanned the crowd in front of me, nakita ko si Chantelle na nakatwo-thumbs up, napansin ko rin ang mga naka'snob sa akin.
Bumuntong hininga ako at tinignan ang music operator. Mukhang may problema yata, hindi kasi sila mapakali eh.
"Acapella nalang, hindi gumana ang file na dinownload ko," pagkakaintindi ko sa lip sync ni Jasmine na mukhang nagpapanic na.
Tumango nalang ako at muling tumingin sa madla. Bago ako nagsimula ay bumuntong-hinga ulit ako ng malalim.
Drake's POV
The following days to come, makikita ni Zoey, makikita niya that I am worth it. Maybe 'nung nag-apologize ako sa kanya, hindi pa siya ready, pero nararamdaman ko, papatawarin din niya ako. At kapag nagkataon, magagawa ko na ng deal.
Nandito nga pala ako sa Hidden Paradise na nasa likod ng HS Building. Gusto ko lang mapag-isa para makapagisip-isip na rin ako. Buti nalang at wala masyadong tao dito, nasa loob o di kaya sa harap sila ng building ngayon kasi nandoon ang mga stalls and booths eh.
Halos whole day na ako dito ngayon, hindi nga ako sumali sa salu-salo, wala rin naman kasi akong gana para kumain, gusto ko lang mag-isip nang mag-isip.
Tinignan ko ang watch ko at 'nung nakita kong 4:01 PM na, naisipan kong umalis nalang at umuwi, pero sa hindi inaasahang pagkakataon, bigla ko nalang narinig ang isang acapella sa speakers. Pamilyar ang boses niya kaya napaisip tuloy ako.
Zoey:
♪ ♫ I had a feeling that you're holding my heart, and I know that it is true. ♫ ♪
♫ ♪ You wouldn't let it be broken apart, cause it's much dear to you. ♪ ♫
Teka, mukhang si Zoey 'to ah? Agad akong sumulyap sa activity grounds at nakita si Zoey sa entablado. Napalunok ako dahil naaawa ako habang tinitignan siyang mag-isa sa stage.
Kaya naisipan kong pumunta sa music room para kumuha ng gitara. Alam ko kasi ang kantang kinakanta niya eh. Mabilis akong tumakbo mula sa music room hanggang sa backstage, para maabutan ko pa ang second verse.
Zoey:
♪ ♫ Forever we'll be together, no one can break us apart. ♫ ♪
♫ ♪ For our love will truly be, a wonderful smile in your heart. ♪ ♫
Nang matapos na siya sa first verse, agad akong nag-insert strumming my guitar to the tune of the song. Wala akong pake kung hindi ko sinunod ang sinabi ko sa kanya kanina, to give her space. Basta ang gusto ko lang ngayon, to help her with this number.
Nabigla nalang ang crowd nang narinig nila ang tugtog ng gitara ko, pati si Zoey din yata nabigla. Pero mas nabigla pa sila nang lumabas ako.
Drake:
♪ ♫ When the night comes and I'm keeping your heart, how I feel so much secure. ♫ ♪
♫ ♪ You wouldn't let me close my eyes, so I can see you through and through. ♪ ♫
Unti-unti akong naglakad hanggang sa makatabi ko si Zoey habang kinakanta ang linyang 'yon. Biglang-bigla rin naman yata siya nang makita niya ako.
Nginitian ko lang siya at nag-signal na let's do this. Buti na nga lang at napansin kong ngumiti siya ng bahagya pero agad rin naman itinago 'yon. Gayunpaman, kampante na ako nang makita ko 'yon.
Zoey:
♪ ♫ You're a sweet tender lover, we are so much in love. ♫ ♪
Drake:
♫ ♪ I'm not afraid when you're far away, just give me a smile in your heart. ♪ ♫
Tinignan ko siya habang kinanta ang last line at ngumiti. Tinignan niya rin ako, pero hindi man lang siya ngumiti.
Pero okay na din 'yon, at least in-acknowledge niya ang presensya ko.
Both:
♪ ♫ You brighten my day, showing me my direction. ♫ ♪
♫ ♪ You're coming to me, and giving me inspiration. ♪ ♫
♪ ♫ How can I ask for more from you my dear, Maybe just a smile in your heart. ♫ ♪
Kahit na nakakabingi sa tilian ang mga audience, parang wala lang 'yon sa akin dahil sa sandaling ito, mas importante ang pagtitinginan namin ni Zoey ngayon eh.
Sana totoo nalang 'to. Sana hindi nalang pagpapanggap ang mga nangyayari. Sana hindi ko nalang siya sinaktan noon.
Dahil kapag nagkataon, hindi na sana ako mahihirapan sa deal.
Zoey:
♪ ♫ I'm always dreaming of being in love, but now I know that this is true. ♫ ♪
♫ ♪ Since you came into my life, it's true love that I had found. ♪ ♫
Tinignan niya ako habang kinakanta ang linyang 'yon at nabigla nalang ako nang ngumiti siya sa akin, finally! Pero agad na rin siyang lumihis ng tingin.
Gayunpaman, masaya ako dahil bukod sa nag-enjoy ang crowd, nag-enjoy rin ako, at mukhang nag-eenjoy na rin si Zoey.
Drake:
♪ ♫ I pray that you wouldn't leave me, whatever may come along. ♫ ♪
♫ ♪ But if you do I won't feel so bad, just give me a smile in your heart. ♪ ♫
All this time, hindi ko namalayan na nakatingin lang ako sa kanya. Too bad, hindi ko man lang mahahawakan ang kamay niya, nagigitara kasi ako eh.
Hiyaw pa rin nang hiyaw ang madlang people. 'Yung iba kinikilig, 'yung iba naman snob lang. Pero ewan ko ba, tuwing tinitignan ko si Zoey, parang siya lang nakikita ko.
Both:
♪ ♫ You brighten my day, showing me my direction. ♫ ♪
♫ ♪ You're coming to me, and giving me inspiration. ♪ ♫
♪ ♫ How can I ask for more from you my dear, Maybe just a smile in your heart. ♫ ♪
Sa buong kanta, halos nagtitinginan kami ni Zoey, pero tuwing tinitignan ko siya, kahit na ngumingita pa siya, ramdam ko pa rin ang lamig ng puso niya eh.
Both:
♪ ♫ You brighten my day, showing me my direction. ♫ ♪
♫ ♪ You're coming to me, and giving me inspiration. ♪ ♫
♪ ♫ How can I ask for more from you my dear, Maybe just a smile in your heart. ♫ ♪
Malapit nang matapos ang kanta, ibig sabihin, malapit na ring matapos ang pantasyang ito. Sana, walang hanggang katapusan nalang ang sandaling ito.
On the last line, bigla nalang akong napatigil sa pag-gitara at hinawakan ang kamay niya.
Both:
♪ ♫ Give me a smile in your heart. ♫ ♪
Nagpalakpakan na ang mga tao matapos naming kantahin ang buong kanta, pero nakahawak pa rin ako sa malamig niyang kamay habang nagtititigan kaming dalawa.
Matapos ang ilang segundo, napagtanto rin naming dalawa na tapos na ang kanta kaya napabitaw nalang ako bigla sa kamay niya dahil nagpumiglas siya at agad na tumakbo sa backstage.
Sinundan ko nga siya pero hindi ko na siya nakita doon eh.
Isinauli ko sa maintenance staff ang lapel na ginamit ko at agad na rin akong lumabas sa backstage para isauli ang gitara sa music room. Lumingong-lingon pa nga ako, nagbabasakali na makita si Zoey, pero wala talaga eh.
Habang naglalakad na ako sa corridor malapit sa music room, bigla ko nalang narinig ang isang humahagulgol na iyak.
I turned para hanapin kung sino iyon at nakita ko si Zoey sa isang sulok.
"Zoey," sabi ko at sabay takbo patungo sa kanya. "Teka, bakit ka umiiyak? May nagawa ba akong masama?" dagdag ko nang makalapit na ako sa kanya.
Tinignan niya lang ako habang pilit na pinupunasan ang luha niya.
"Zoey, nakita na kita, nakita ko na ang luha mo kaya 'wag ka na magkunware. Senyales na ba 'yan na natutunaw na ang frozen mong puso?" sabi ko naman. "O baka naman tears of joy 'yan?" sabi ko at tumawa.
"Iyan ang problema sa 'yo eh, you don't take things seriously, isa ka ngang player," she wiped the last tear that's left on her face. "Isa ka ngang Casanova!" she said at mabilis na tumakbo.
Zoey's POV
Nang matapos ang kanta, hindi ko alam pero parang tumigil ang mundo ko. Tanging siya lang ang nakikita ko habang hawak-hawak niya ang kamay ko.
Tinitigan ko siya sa mata at naalala ko na naman ang ginawa niya sa akin noon. Parang bumabalik lang lahat sa akin eh, pati ang sakit.
Napabitaw ako sa kamay niya at agad na nagtungo sa backstage. Umalis din ako kaagad at nagtungo sa lugar na walang tao. I leaned against the wall of the corridor. Hindi ko alam kung bakit, pero hindi ko mapigil ang luha sa mga mata ko.
Akala ko I was all alone, pero nabigla nalang ako nang may tumawag ng pangalan ko - si Drake.
"Zoey," he said at mabilis na tumakbo patungo sa akin. "Teka, bakit ka umiiyak? May nagawa ba akong masama?" dagdag niya pa when he was standing right in front of me.
I just looked at him coldly while wiping the tears off my face.
"Zoey, nakita na kita, nakita ko na ang luha mo kaya 'wag ka na magkunware. Senyales na ba 'yan na natutunaw na ang frozen mong puso?" sabi niya which caught me off guard. "O baka naman tears of joy 'yan?" dagdag niya pa.
"Iyan ang problema sa 'yo eh, you don't take things seriously, isa ka ngang player," I wiped the last tear that's left on my face. "Isa ka ngang Casanova!" sabi ko at mabilis na tumakbo papalayo sa kanya.
Ang buong akala ko ay malapit na siyang magbago, pero nagkakamali pala ako. He was still the same Drake. Ang Drake na nanakit sa akin noon. Ang Drake ng lahat. Ang Drake na Casanova.
- - - - - - - - - -
Author's Note
Hi guys! :) Thanks for reading up to this Chapter!
I'll hope you'll vote for it too at sana rin you'll express yourselves through comments. Honestly kasi, it's the comments that urges me to update eh.
Again, Vote and Comments are highly appreciated!
Love Lots,
Scribblerrific