INT. CAFE - AFTERNOON
1:41 p.m.
MARTY
Ano na? Bakit hindi ka makasagot? Mahirap ba 'yong tanong ko?
A smile lingered on his lips. Of course, he knew she would ask about the reason why, it's natural for her to be curious. But he should've expected her to be this way—cute and really really adorable. Her lips were even slightly pouting and there was an evident crease on her forehead while she anticipated for his answer.
HARLEY
Hindi naman.
MARTY
E ano nga? Bakit?
HARLEY
Ang gaan mo kasing kasama.
MARTY
Talaga? 'Yon lang?
HARLEY
Hindi kasi, wait lang.
MARTY
Bilisan mo kasi! Ang tagal, e.
HARLEY
Magaan kang kasama. Natutuwa ako kapag nandiyan ka.
MARTY
Inulit mo lang, e.
HARLEY
Patapusin mo kasi ako please?
MARTY
Sige na nga. Ano pa?
HARLEY
I can be my own self around you, alam mo 'yon? Bihira lang ako maging gano'n sa iba na hindi ko napapansin 'yong mga ginagawa ko. Na hindi ko kailangang mag-overthink kasi komportable ako tapos alam kong wala kang pakialam kahit mukha na sigurong tanga o may nakakahiya akong nagagawa.
HARLEY
Nakakahinga ako kapag nandyan ka, ang gaan-gaan mong kasama kaya gusto rin kita palaging nakikita.
MARTY
Ah . . .
HARLEY
Tapos ang cute-cute mo rin kahit nagtataray ka, cute ka rin kahit minsan nahihirapan ako intindihin mga emoji na sini-send mo sa akin. Pero pinaka-gusto ko 'yong lakas ng loob mo.
MARTY
Lakas ng loob ko?
HARLEY
Oo. Kasi para sa 'kin mahirap 'yon, pero ikaw parang ang dali lang sa 'yo magsabi kapag may gusto o ayaw ka. Gusto ko rin matutunan paano gawin 'yon kaya kahit kinakabahan akong umamin sa 'yo kasi baka layuan mo 'ko, ito. Sinusubukan ko pa rin.
MARTY
Ah . . .
HARLEY
Ayon, hindi ko alam kung enough 'tong reason na 'to para sa 'yo.
Marty bit her lip to so she could calm herself down, especially when she felt the rush to her cheeks.
MARTY
Okay na. Tama na. Tumahimik ka na.
HARLEY
Ang pula-pula mo.
MARTY
Ang sabi ko tumahimik ka na!