ជាង2សប្ដាហ៍ទៅហើយ Omegaតូចនៅតែឈឺ មិនទាន់ជា ស៊ុងហូនបារម្ភយ៉ាងខ្លាំងចំពោះរឿងនេះ ។ នាយតូចសន្លប់ស្ដូកស្ដឹងគ្មានកម្រើកមួយក្រចក គឺសន្លប់ស្អាត🙂។ ក្នុងរយៈពេល2សប្ដាហ៍មកនេះ គ្រូពេទ្យចេញចូលវិមានParkញឹកញាប់ណាស់ ។ ចំណែកអ្នកបម្រើប្រុសស្រីសស្រាក់សស្រាំមើលថែ ទឹកក្ដៅទឹកត្រជាក់ដល់អ្នកប្រុសតូចរបស់ពួកគេ ។ ស៊ុងហូននៅមើលថែរាល់យប់មិនហ៊ានគេងនោះទេ នៅមើលថែរហូតមិនដកដៃ ។ ព្រឹកត្រូវធ្វើការចឹងjame jonhជាអ្នកមើលថែជិតស្និត ចំណែកយប់មកពីធ្វើការវិញក៏មើលថែជនួស ។(ប្រពន្ធយើង កំហុសយើងតើប្រូ~😩)
"លោកគ្រូពេទ្យ!!!!! លោកគ្រូពេទ្យ!!!!!! "សម្រែករបស់នាយjameស្រែករកលោកគ្រូពេទ្យពេញវិមាន ស្របពេលដែលលោកប្រុសស៊ុងហូនមិននៅ
"មានការអី???មានការអី??? "គ្រូពេទ្យរត់ចូលមកយ៉ាងប្រញាប់ប្រញាល់
"អ្នកប្រុសតូចដឹងខ្លួនហើយបាទ! " នាយjonhចូលមកទាំងសប្បាយរីករាយ
"អឹម!ចឹងតោះប្រញាប់ឡើង !" លោកគ្រូពេទ្យសង្ហាចាប់ទាញឧបករណ៍របស់ខ្លួនហើយក៏រត់តម្រង់ទៅបន្ទប់ធំជាន់ទី3
ទ្វាបានបើកឡើង បុរសទាំងបីបានបង្ហាញខ្លួនឡើង!
"អ្នកប្រុសតូចរបស់jonhដឹងខ្លួនហើយ~ "នាយjonh ហូរទឹកភ្នែកទឹកសំបោររត់មកឪបកាយដែលនៅអង្គុយធ្វើមុខភាំងៗលើគ្រែ
"ខ្ញុំ-ខ្ញុំ- "នីគីស្រដីដាច់ៗ
"អ្នកប្រុសតូចសន្លប់2ថ្ងៃ ហើយថែមទាំងដេកឈឺទៀតផង~ "នាយjonh
"ហាស៎!????" នីគីស្រែកឡើងចង់បែកត្រចៀកអ្នកនៅជុំវិញនោះ
"អ្នកប្រុស!ខ្ញុំសូមពិនិត្យសិនបានទេ~ " លោកគ្រូពេទ្យចូលមកក្នុងសន្ទនាន៍របស់ពួកគេ
លោកគ្រូពេទ្យចាប់ផ្ដើមពិនិត្យមើលអ្នកជំងឺរបស់គាត់ តែមុខអ្នកជំងឺរបស់គាត់វិញដូចគេចាប់ច្រកការ៉ុង ទឹកមុខលាយខឹង លាយអន់ចិត្ត ។
"បើអាចខ្ញុំសុំយកអ្នកជំងឺទៅមន្ទីពេទ្យដើម្បីពិនិត្យមើលបន្តិច ព្រោះជីពចររបស់គេខុសពីធម្មតា "លោកគ្រូពេទ្យនិយាយធ្វើឲjonh jameធ្វើមុខស្លើ
"បា-បាទ !"
"ចឹងតោះយើងទៅ! "លោកគ្រូពេទ្យសង្ហា😏
"ឥឡូវមែនទេ? "នីគីសួរឡើងនៅពេលគ្រូពេទ្យអូសដៃខ្លួន
"ក៏ឥឡូវនឹងឯង! អ្នកប្រុសចង់ចាំដល់ពេលណា? "Jonhរុញនីគីពីក្រោយ
អ្នកទាំង3ធ្វើដំណើរមកដល់ឡានដែលមានjameរៀបចំឲ ។ ឡានបានចេញដំណើរឆ្ពោះទៅមន្ទីពេទ្យ ដោយមានលោកគ្រូពេទ្យ jame&jonhជាមួយបុរសសាច់កម្មរបស់យើង ។
ឡាននោះចេញទៅបានបន្តិចក៏មានឡានមួយបើកចូលមក។ បុរសសង្ហាបើកទ្វាចុះមក ជាមួយបាច់ផ្កាក្នុងដៃ (ហើយគេយកឲអ្នកណានឹង??🤭)
"លោកប្រុសជេយ៍~ ហើយនេះលោកប្រុសយកផ្កាទៅណានឹង? "មេដោះចេញមកក្រោយឃើញលោកប្រុសរបស់ខ្លួនចូលមក
"ខ្ញុំយកឲmandu ! "ជេយ៍ស្រដីឡើង
"អ្នកណាគេចាស៎? "មេដោះគាត់ចាប់មិនបាន ណាមួយគាត់ជាសញ្ជាតិអាមេរិច ហើយក៏មិនស្គាល់ថាអ្នកណាជាmanduដែល
"អ៎ស!!! គឺនីគីបាទ នីគីៗ ! "
"ហេតុអ្វីអ្នកប្រុសហៅគាត់mandu ហើយmanduនឹងជាអ្វីទៅ? តាមខ្ញុំឮមកវាជានំគាវ "មេដោះ
"គឺ- គឺ-- ណែ....ឥឡូវគេដឹងខ្លួនឬនៅអ៊ំ? "ជេយ៍នាយរកពាក្យថាមិនត្រូវនូវទំនាក់ទំនងរបស់នាយនឹងនាយតូច នោះទេ
"*ពីមុនអូនជាសង្សាបង តែពេលនេះអូនជាប្អូនថ្លៃបង !!! * " ជេយ៍គិតក្នុងចិត្តរបស់នាយ (ចុម? ពីរអ្នកនឹងយ៉ាងមិចនឹង? 😳)
#កាលពី4ឆ្នាំមុន
ជេយ៍រស់នៅប្រទេសកូរ៉េក្នុងនាមជាPark jeongseong ត្រូវជានិសិត្សនៅសាកលវិទ្យាល័យមួយ។ នាយរស់នៅក្នុងនាមជាសិស្សសាម័ញ្ញៗ លាក់បាំងថាខ្លួនជាកូនម្ចាស់ក្រុមហ៊ុន ជាalphaមានអំណាច។
នៅថ្ងៃនោះ នាយចេញពីសាលាម៉ោងជិត8យប់ទៅហើយ នាយដើរចេញពីថ្នាក់តន្ដ្រីរបស់ខ្លួន។
"អាគី!ឈប់ភ្លាម "សម្លេងស្រែកហៅ នាយកម្លោះ
ក្រលែកទៅក៏ស្រាប់តែឃើញក្មេងសិស្សវិទ្យាល័យមួយក្រុមកំពុងដេញតាមសិស្សប្រុសដែលអាវសិស្សសាលារបស់គេប្រឡាក់យ៉ាងខ្លាំង ល្មមមើលឃើញពេលយប់
"អាគី!!!!!! "សម្លេងសិស្សទាំងនោះដេញតាមក្មេងឃាត់សិស្សប្រុសនោះ ជេយ៍ឈមើលមិនកើតក៏ សម្រេចចិត្តចូលទៅ
"ឈប់ៗ!! ពួកឯងធ្វើស្អីទាំងយប់នឹង ? "ជេយ៍សួរទៅកាន់ក្មេងប្រុសមួយក្រុមនោះ
"កុំចេះមិនមែនជារឿងឯងទេ! ចង់ស្លាប់មែនទេបានមកឃាត់យើង? "សិស្សប្រុសម្នាក់តបយ៉ាងគគ្លើន
"ឯងមក- "នាយកម្លោះថាបានប៉ុន្នឹងក៏ស្រាប់តែត្រូវដៃមួយចាប់ទាញគេឲរត់
នាយមើលទៅគឺជាសិស្សប្រុសដែលត្រូវគេដេញតាមនឹងឯង ។ ពួកគេរត់សឹងតែស្លាប់ទៅហើយទម្រាំអាចគេចពីសិស្សប្រុសទាំងនោះ ។ ពួកគេក៏រត់មកដល់គម្លៀតមួយដែលមានពន្លឺព្រឹមៗ អាចឲពួកគេមើលមុខគ្នាឃើញ
"ហឺយ~ អាល្អិត-ឯង-ទៅធ្វើស្អីគេ បានជាគេដេញចាប់បែបនេះ !" នាយជេយ៍សួរទៅកាន់ក្មេងសិស្សសាលានោះ ទាំងដកដង្ហើមសឹងមិនដល់គ្នា
"ពួកនឹងមិនមែនជាមនុស្សល្អទេ ! វាចូលចិត្តណាស់អារឿងវាយដំច្រំធាក់គេទន់ខ្សោយ ខ្ញុំឃើញវាធ្វើបាបសិស្សម្នាក់ក្នុងថ្នាក់ខ្ញុំ ខ្ញុំក៏ចូលទៅជួយ ដល់ពេលចេញមកផ្ទះវាព្រួតវាយខ្ញុំសឹងងាប់ កុំតែគេចទាន់ទេ ! "សិស្សប្រុសនុះរ៉ាយរ៉ាប់បែកជាអូរហូរជាស្ទឹង
"នឹងបានថាកុំចេះដឹងរឿងគេពេក! "ជេយ៍ថាឡើង
"នឹងឯង !!មិញណា~បើខ្ញុំមិនលះបង់ទៅជួយពូឯងទេពួកនោះប្រាកដជាវាយពូឲស្លាប់មិនខាន !ចឹងលើកក្រោយពូកុំចេះដឹងរឿងគេទៀត" នីគីថាឡើង
"ឯង-ហឺយ~ "ជេយ៍ហួសចិត្ត គេនិយាយអម្បិញមិញនេះគឺជាន់កែងខ្លួនឯងច្បាស់ចែស
ពន្លឺភ្លើងចេញពីទូរសព្ទកម្លោះជេយ៍
"ណែ-វាថីនឹងពូ បានមកដាក់ចំភ្នែកខ្ញុំនឹង? "
"បិទមាត់សិនទៅ! យើងគ្រាន់តែចង់ដឹងថាឯងមានរបួសអីអត់ទេតើ!" ជេយ៍
គ្រាន់តែបាញ់ភ្លើងលើក្មេងប្រុសដែលទាបជាងខ្លួនហើយ
"ព្រះអើយ!!!!! មកៗ យើងជួនឯងទៅពេទ្យ " ជេយ៍និយាយទាំងភ្ងាក់ផ្អើលនៅពេលឃើញមុខរបួសជិតៗមិនធម្មតាទេ បែកមុខបែកមាត់ ស្នាមស្បែកជើងប្រឡាក់ពេញអាវ
"អេ៎ ! "នាយតូចថាអ្វីមិនទាន់ ព្រោះអ្នកដែលមានអាយុបងខ្លួន កំពុងអូសខ្លួនចេញពីគម្លៀតនោះ
មិនយូរប៉ុន្មានពួកគេក៏មកដល់មន្ទីពេទ្យ ។ វាមិនសូវនៅឆ្ងាយប៉ុន្មានទេ ពីសាលកវិទ្យាល័យរបស់ជេយ៍ ។
លុះនីគីបិទរបួសរួចហើយ នាយតូចក៏ដើរចេញមកទាំងគ្មានអាវ (តែកុំភ័យព្រោះបង់រុំរបួសពេញខ្លួនហើយឃើញតែសាច់ទ្រូងបន្តិចទេ កូនគេសាច់សដែលនឹងហា៎) ។
"ពូ! ខ្ញុំមិនមានលុយនោះទេព្រោះcredit cardរបស់ខ្ញុំត្រូវពួកនោះយកបាត់ហើយ~ "នាយដើរមកជិតជេយ៍ដែលអង្គុយចាំ
"មិនអីទេ! យើងចាត់ចែងរួចហើយ ! " ជេយ៍ថាហើយក៏ដើរចេញ តែក៏ត្រូវឃាត់
"ឈប់សិនពូ! ខ្ញុំគ្មានទូរសព្ទទេ និយាយទៅគឺអត់មានអីខលហៅអ្នកផ្ទះឲមកយក ព្រោះពួកវាយកទៅអស់ពីខ្លួនហើយនៅសល់តែសៀវភៅ "នីគីថាឡើង
"ចាំយើងជួនឯងទៅផ្ទះ! "ជេយ៍ថាហើយក៏អូសដៃនាយតូចទៅ
"ពូឈ្មោះអី? "នីគីសួរឡើងស្របពេលដែលជេយ៍កំពុងទាញម៉ូតូធំរបស់ខ្លួនចេញ
"យើងឈ្មោះជុងស៊ុង ហៅយើងបងៗទៅកុំហៅពូស្ដាប់ទៅមានអារម្មណ៍ថាយើងចាស់ណាស់ "ជេយ៍
"អ៎! បងខ្ញុំឈ្មោះនីគីណាបាទ~ខ្ញុំជាសិស្សថ្នាក់ទី10នៅវិទ្យាល័យhanlim "នីគីថាឡើង
"ហ៎ក នេះអាវពាក់ទៅ ប្រយ័ត្នតែពួកនោះវាឃើញចប់ហើយ ~ នេះមួក ~ "ជេយ៍មិនតបក៏ដោះអាវខ្លួនមួយជាន់ចេញទៅឲនីគីព្រោះអាកាសធាតុក៏ត្រជាក់ ហើយយប់បែបនេះក្រែងណែ៎
"Ok"
........ ចាប់ពីពេលនោះមកពួកគេទាំងពីរកាន់តែជិតស្និតនឹងគ្នា ជេយ៍តែងតែទៅយកនីគីនៅខុនដូរ ហើយក៏ជួនទៅដាក់សាលា ។សៅរ៍អាទិត្យពេលទំនេរក៏តែងតែណាត់គ្នាទៅនេះទៅនោះ ។ គេក៏បានប្រាប់នីគីដែលថានាយជាalpha តែនីគីមិនបានតបអ្វីឬប្រាប់ថានាយជាអ្វីនោះទេ ។ លុះស្គាល់គ្នាបាន2ខែពួកគេក៏បានទាក់ទងគ្នាជាគូរ សង្សាទៅ ។ ពួកគេស្រឡាញ់គ្នាខ្លាំងណាស់ តែពួកគេមិនឲអ្នកម្ខាងទៀតដឹងពីប្រវិត្តគ្រួសារពួកគេឡើយ។
លុះទាក់ទងបាន2ឆ្នាំពួកគេក៏សម្រចចិត្តបែកគ្នាព្រោះជេយ៍ត្រូវទៅItaly ។
(ស្អីទេហា៎!!! តាប៉ែផុតលេខម៉ង ! តែវាក៏ល្អបើកាហ៊ូនធ្វើបាបពេក យកបងកាហ៊ូនប្រូជេយ៍ក៏បាន អាឆីគីខ្ញុំលូយដល់ហើយ)