Gecenin bir yarısıydı. Ailem derin bir uykudayken ben odamda volta atıyordum. O anlar aklıma geldikçe utanıyordum.
Ne kadar ilginç demi? İlk öpücüğümü eskiden zorbam olan çocuğa vermiştim. Yaşadığım şeyler bana normal gelmiyordu. Zaten normal şeyler bana göre değil.
İlla hayatımda bir kaos, olay olucaktı. Yoksa ultra mega mükemmel hayatımın ne anlamı olurdu ki?.
Kulağıma dolan bildirim sesleriyle kaşlarımı çattım. Kafamı komodinin üzerindeki küçük saatime çevirdim. Saat gecenin 2 di. Bu saate kim olabilir ki?
Telefonumu elime aldım ve bildirime tıkladım.
Şerefsizçocuk:
Apartmanın arkasına gel
Seni burda bekliyorum
Lütfen gel..
Zorla yutkundum. Şuan apartmanın arkasında beni bekliyordu. Ama gidemezdim ki. Ya ailem fark ederse?
"Anne, baba apartmanın arkasındaydım. Bu sabah ilk öpücüğümü verdiğim çocukla birlikteydim" diyemezdim herhalde.
Aklıma gelen fikirle yatağıma ilerledim. Yastığımı yorganın altına koydum. Kenara geçip baktığımda hiç birşey belli olmadığı kanaatine vardım.
Ardından hırkamı giyinip odamdan sessizce çıktım. Parmak uçlarında kapıya doğru ilerledim. Ayakkabılarımı giyip sessizce daireden çıktım.
Hızlıca Asansöre binip aşağı katı tuşladım..
Apartmanın arka tarafına ilerlemeye başladım. Geceleri hava hep rüzgarlı olurdu.
Sonunda apartmanın arkasına geldiğimde Çağanı farkettim. Duvara yaslanmış, kollarını göğsünde bağlamış, gözlerini kapatıp, kafasını etmişti.
Yavaşça yanına doğru ilerledim. Varlığımı farketmiş olucak ki gözlerini açıp, kafasını kaldırdı. Beni gördüğünde tebessüm etti. Ama ben onun aksine utanıyordum. Ve utanmam normal diye varsayıyordum.
Gelip tam önünde durmama rağmen yüzüne bakmıyordum. Oda yaslandığı duvarda dikleşmişdi.
"Geldiğin için teşekkür ederim.." dedi aramızdaki sessizliği bozarak. Yüzüne bakmadan kafamla onayladım.
"Tuana yüzüme bakabilirmisin lütfen." Dedi ama bakmadım. Aslında utangaç değildim. Ama garip hissediyordum. Ve eğer bakarsam kızarabilirdim.
"Tuana yüzüme bak" dedi bu sefer ısrarlı sesiyle. Ama ben yine bakmadım. Öylece yeri izliyordum.
Aniden belime dolanan ve çenemi kavrayan elle irkildim.
Çağan bir eliyle beni kendisine yaslamış, diğer eliyle de çenemden tutup kendine çevirmişti. Kalbim teklemişti. Yüzümün kızardığına emindim.
Yüzüme doğru yaklaştı.
"Beni gerçekten seviyormusun?" Dedi fısıltılı sesiyle. Nefesi yüzüme çarpıp geçmişti. Cevap vermedim. Dilimi yutmuş gibiydim.
Ela gözlerini gözlerime sabitledi. Adeta ela gözlerinde kaybolmuştum.
"Beni seviyormusun?" Diye tekrardan sordu.
"Hayır.." dediğimde kollarında olduğum beden kasıldı.
"Çok seviyorum.." diye fısıldadım bu sefer. Dediğim şeyle affallamıştı. Ama çok geçmeden kendine gelmiş ve geri çekilmişti.
Ben ne yaptığını anlamaya çalıştığım sırada o ellerimi tutmuş ve baş parmağıyla okşamışdı.
"Sana olan sevgimi anlatmaya kalkışsam asla susmam" dedi elimi okşarken.
"Sormak istiyorum.." dedi ve durdu. Ardından devam etti.
"Takıntım, benim sevgilim olurmusun? Sadece benim olurmusun? O güzel gülüşünü sadece bana özel yaparmısın?" Dediğinde o an düşündüm.
Bir şansı hak eder miyiz? Bizden olur mu?
Olur..
Sessizliğim karşısında yutkunmuştu. Sorar gözlerle bakıyordu. Tebessüm ettim.
"Güzel bir çift olurmuyuz?" Diye sordum.
"Olur! Hemde en güzelinden oluruz!.." dedi heycanla. Ardından devam etti.
"Bunun için sadece bir evet lazım" dediğinde gülümsedim.
"Evet.." dedim.
"Bak düşüne bilirsin"
"Herşeye rağmen evet"
"Eminmisin?"
"Geç bile kaldım"
"Beni gerçekten severmisin?"
"Severim. Sadece seni severim"
Çağan ellerimi bırakıp biraz daha yaklaştı. Ellerini belime dolayıp kendine çekti. Elimi yanağına çıkartıp gamzesini okşadım.
Aniden dudağıma yapışmasıyla olduğum yerde kaldım. Affallamıştım. Böyle birşey beklemiyordum.
Karşılık verdim..
Ama ilk defa öpüştüğüm için deneyimsizdim. Ama Çağan sayesinde alışacaktım galiba.
Nefesim kesildiğinde geri çekilmiştim. Çağan da ben de derin nefesler alıyorduk.
Çağan kafasını boynuma koyup burnunu sürtmeye başladı.
"Bu sabah için özür dilerim. Uzun zamandır o anı bekliyordum" diye Çağan fısıldadı. Sıcak nefesi içimi ısıtıyordu.
Belki de 10,15 dakikadır burdaydım. Ve annem ve babamın yokluğumun fark etmelerinden it gibi korkuyordum.
"Çağan.." diye seslendim.
"Hıı?" Diye mırıldandı. Hala burnunu boynuma sürtüyordu.
"Eve gitmem gerek! Yokluğumu fark ede bilirler" dedim.
"Ama ben sana doymadım" dediğinde onu kendimde uzaklaştırdım.
"Hadi ama Çağan. Artık birlikteyiz. Bolca vaktimiz olucak" dedim ikna edici sesle. Sıkıntılı bir nefes verdi.
"Tamam" dedi. Gülümsedim ve uzanıp yanağından öptüm. Geri çekilip gidecekken kolumdan tuttu.
"Sabah erken gel lütfen" dedi.
"Tamam tamam. Ama gelmemi istiyorsan kolumu bırak gidip uyuyayım. Yoksa sabah kalkamam" dediğim an kolumu bıraktı.
"İyi geceler sevgilim.."
"İyi geceler.."
***
Takıntılım:
Okulun merdivenlerine doğru ilerle.
Ve en aşağı kata in.
Bir kapı görüceksin
O kapıdan odaya gir
Seni bekliyorum sevgilim:)
Gelen mesajlara baktım. Ve hızlıca merdivenlere ilerledim.
Merdivenlerden aşağıya doğru inmeye başladım.
Gerçekten de aşağıda bir kapı vardı. Hemen elimi kapının koluna attım.
Odaya girdim. Vay canına oda benim odamdan büyüktü. Çok da geniş olmasada ferahdı.
Birtane üç kişinin rahatça sığabileceği bir koltuk ve birtane de tekli koltuk vardı. Odanın kenarında boks torbası asılıydı. Ortasında ise tenis masası vardı.
Elimi tenis masasına koyup gezdirdim. Oldukça güzel di!. Hatta direk oda güzeldi!.
Arkadan belime dolanan ellerle irkildim.
"Hoşgeldin sevgilim" dedi kafasını enseme yaslayarak. Gülümsedim. Hemen arkamı dönüp ona sarıldım.
"Hoşbulduk.." dedim. Kısa bir süreden sonra geri çekildim.
"Eeh nasıl oda beğendin mi?" Dedi Çağan odada gezinerek.
"Oldukça güzel ve çok da beğendim" dedim. Büyük koltuğa oturdum.
"Hmm koltuklar rahat.. güzel" dedim ve geriye yaslandım. Bu sırada Çağan sırıtıyordu.
"Rahat bir yer arıyorsan.." dedi ve yanıma koltuğa oturdu ve geriye yaslanarak yayıldı.
"Kucağım senin için her zaman müsait" dedi göz kırparak. Yalandan gülümsedim.
"Gerek yok canım.. kalsın" dedim ondan uzaklaşarak.
"Kalmasın"
Ben ne dediğini hazmederken kendimi çoktan onun kucağında bulmuştum.
Bir dakika! Nasıl!?
Şuan kucağında yan şekilde oturmuştum. Çok garip bir hissti. En son 9 yıl önce annemin kucağında oturmuştum.
Ama o zamanlar çocuktum. Şimdi kazık kadar oldum.
Kalkmaya çalıştığım da izin vermemişti.
"Napıyorsun Çağan!" Dedim dişlerimi sıkarak.
"Bulmuşsun rahat yeri keyfine bak işte" dedi.
"Çağan her ne kadar sevgilim olsan bile gerçekten çok gevşeksin!" Dedim. Artık kalkmaya çalışmıyordum.
"Aşk olsun bebeğim ben öyle birisi miyim?" Dedi salakça. Ciddiyim salakça!
"Evet öylesin" dedim net bir şekilde. Oturduğum için eteğim yukarı çekilmişti ki bundan nefret ediyorum!.
Çağan elini açıkta kalan bacağıma koyup okşamaya başlayınca kasılmıştım. Kafasını boyun girintime yerleştirmişti.
"Özledim" dedi. Bir eli belimi, diğer eli bacağımı kavramışt okşuyordu.
"5 saat önce birlikteydik"
"Olsun ben yinede özledim. Özelliklede bu kokunu takıntı yaptım"
" Galiba bende kucağında oturmayı takıntı yapıcam"
"Kucağımda sahibini çok sevdi" dediğinde gülümsedim. Boynumu öpmeye başladığında mayışmaya başlamıştım. Zaten uykusuzdum.
Aklıma gelen şeyle Çağanı kendimden uzaklaştırdım. Şaşkın ve sorar gözlerle bana bakıyordu.
"Seni Gizemin yanında görmeyeceğim!" Dedim sitemle. Benim aksime sırıtmaya başladı.
"Öyle mi?"
"Aynen! O kızdan hiç haz etmiyorum zaten. Onunla görüşmiyeceksin de!"
"Görüşürsem nolur?" Dedi kendinden emin bir tavırla. Gülümsedim. Elimi yanağına çıkartıp okşadım.
"Senin gırtlağını keser, ses tellerinlede ip atlarım" dedim ve geri çekildim.
"Gizem kim?" Dediğinde güldüm.
"Anlamışsındır umarım"
"Anladım bebeğim" dediğinde sarıldım ve ardından dudaklarımı dudağına bastırdım.
Yazım yanlışları için özür dilerim
Yeni bölüm 70 oyda.